ตอนที่ 46 สมาชิกใหม่

เมื่อเห็นอู่ฉีนั่งอยู่ไกล เด็กสาวก็ตะเกียกตะกายลุกขึ้นมา ริบบิ้นสีแดงที่มัดร่างเธอหลวมภายใต้การดิ้นรน บางส่วนยังขาดเล็กน้อย ทำให้ริบบิ้นที่รัดแน่นทั้งร่างหลวม เผยส่วนที่ปกปิดมากขึ้น

ริบบิ้นที่พันรอบยอดเขาหิมะคู่คลายตัว แก้มของเด็กสาวแดงก่ำ เธอยกแขนขึ้นมาปกปิดตามสัญชาตญาณ แต่สิ่งที่น่าสมเพชคือริบบิ้นบนตัวเธอนั้นหลวม แต่มือและเท้ายังแน่น เธอจึงอยู่ในสภาพเหมือนปลาบนเขียง

แต่ทว่า ด้วยพละกำลังของอู่ฉี ต่อให้เธอไม่ถูกมัดในสภาพนั้น เธอก็ไม่สามารถทำอะไรเขาได้อยู่แล้ว

บรรยากาศกลายเป็นอึดอัด อู่ฉีนั่งบนโซฟาและหลับตาเพื่อพักผ่อน โดยไม่คิดมองเด็กสาวเปลือยกาย เด็กสาวห่อตัวเองในผ้าสีชมพู ไม่คิดทำอะไรนอกจากนอนเงียบๆ บนเตียง จ้องเพดานสีชมพู

ในเมื่อทำอะไรไม่ได้ เด็กสาวจึงทำได้แค่นอนคิด เธอคิดถึงหน้าตาของอู่ฉี ใบหน้านั้นยังหนุ่มและหล่อเหลามาก ดวงตาคู่งามเขาเต็มไปด้วยความสงบ ซึ่งแตกต่างจากพวกผู้ชายบนถนนโดยสิ้นเชิง ร่างกายเขาแข็งแรง กำยำ ทั้งว่องไวและมีแรงเยอะ แถมเขายังเป็นทหารรับจ้าง

ยิ่งไปกว่านั้น เขายังใจกว้างมาก แม้จะถูกเธอทำร้าย เขาก็ยังแค่ป้องกันตัวเอง เขาไม่ตบเธอหรือฆ่าเธอ แต่กลับปล่อยเธอไป ในโรงแรมม่านรูดบนถนนรื่นรมย์แห่งนี้ นี่แทบเป็นไปไม่ได้เลย

ทันใดนัน้ ความคิดหนึ่งก็ผุดขึ้นในหัวเธอ หากผ่านคืนนี้ไป เช้าวันพรุ่งนี้เธอจะหนีไปได้อย่างไร? เจ้าของโรงแรมต้องไม่ปล่อยเธอไปแน่

เด็กสาวลังเลอยู่นาน สุดท้ายก็พูดขึ้น“พี่ชายชื่ออะไรงั้นหรอ?”

อู่ฉีไม่ตอบ และไม่สนใจคำถามของเด็กสาวเลย ลมหายใจเขาสงบราวกับกำลังหลับ

เด็กสาวยิ่งอายกว่าเดิม แต่ก็ยังถาม“ทำไมคุณถึงปล่อยฉันไปหลังคุณรู้ว่าฉันไม่เต็มใจ? คุณมาโรงแรมม่านรูด...เพื่อเรื่องอย่างว่าไม่ใช่งั้นหรอ”

อู่ฉียังไม่ตอบ

เด็กสาวเริ่มกระวนกระวาย การไม่พูดเลยของอู่ฉียิ่งทำให้เธอประหม่า กลัวว่าเขาจะเปลี่ยนใจ

“ฉะ.ฉันขอโทษที่ทำให้คุณผิดหวัง นี่เป็นเรื่องที่คุณต้องการ แต่ฉันกลับทำมันไม่ได้ ในความเป็นจริง คนที่ต้องรับใช้คุณคืนนี้ควรเป็นพี่สาวฉัน แต่ฉันค้านงานนี้ของเธอ ฉันตามเธอมาที่นี่ ก่อนเธอกำลังจะถูกห่อด้วยริบบิ้น ฉันทำให้เธอหมดสติและสลับตัวกับเธอ เธอคือพี่สาวฉัน เราเหมือนกันทั้งรูปร่างและหน้าตา ดังนั้นเจ้าของโรงแรมโหยวเซี่ยงจึงไม่รู้”

เด็กสาวพูดพล่ามไม่หยุดและหลังเงียบไปสักพัก น้ำเสียงเธอก็อ่อนลง“ฉันไม่อยากเห็นพี่สาวฉันต้องมาทำอะไรแบบนี้ นับประสาอะไรกับการขายร่างกายฉัน แต่ฉันก็ไม่สามารถขัดเจ้าของโรงแรมได้ ดังนั้นฉันจึงต้องทำแบบนั้นกับคุณ”

“เธอไม่รู้ถึงผลกระทบที่จะตามมาหรือยังไง?” อู่ฉีพูดขึ้น เขาค่อยๆ ลืมตา มองเด็กสาวบนเตียง“หากมันไม่ใช่ฉัน แต่เป็นลูกค้าคนอื่น เธอคงต้องทนทุกข์ทรมานไปแล้ว”

“แต่นั่นคือพี่สาวฉัน!” เด็กสาวโผล่หัวออกจากผ้าห่ม แสงสีชมพูอ่อนๆ ส่องบนหน้าเธอ ดวงตาเธอแดง เอ่อล้นไปด้วยน้ำตา

“พี่สาว...” คำคำนี้ดังก้องในหัวใจของอู่ฉี พี่สาว คำนี้มีความหมายลึกซึ้งต่อเขา

เด็กสาวกล่าว“พ่อของฉันพิการในภารกิจสุดท้าย เราไม่สามารถทำงานหาเงินได้อีก พี่สาวฉันตัดสินใจทำงานนี้เพื่อครอบครัว เพื่อให้ครอบครัวเราไม่ถูกขับไล่ออกจากฐานเพราะไม่มีเงินจ่ายค่าอยู่อาศัย”

“การที่ฉันทำแบบนี้ มันผิดต่อเธอหรือเปล่า?” น้ำเสียงเด็กสาวอ่อนลง

“พี่สาวคือคนที่สำคัญสุดในชีวิตฉัน” อู่ฉีไม่ตอบกลับคำพูดเด็กสาวตรงๆ

เมื่อเกิดการตัดสินใจ ผู้คนมักรู้สึกขัดแย้งและซับซ้อนในใจ ไม่มีใครกล้าพูดว่าการตัดสินใจพวกเขาต้องถูกต้องแน่

“แต่ฉันเหยียบย่ำความคิดของพี่สาวฉันที่จะปกป้องครอบครัว และฉันก็ไม่สามารถเปลี่ยนสถานการณ์ของครอบครัวฉันได้..” เด็กสาวเริ่มสับสน น้ำเสียงเธอยิ่งอ่อนลง

อู่ฉียืนขึ้น เดินไปใกล้เตียงสีชมพู เมื่อเห็นอู่ฉีเดินเข้าม เด็กสาวก็หดตัวในผ้าห่มเหมือนหนูขี้กลัว

“งั้นก็ปกป้องมันด้วยตัวเองซะสิ” หลังพูดคำนี้ อู่ฉีก็กระโดดลงเตียง

เด็กสาวกลัว นอนตัวสั่นอยู่ในผ้าห่มผืนใหญ่ เธอเข้าใจความหมายผิด คิดว่าอู่ฉีจะทำเรื่องอย่างว่ากับเธอ บังคับให้เธอทำหน้าที่แทนพี่สาวเธอ

“พี่ชายชื่ออะไร? คุณเป็นทหารรับจ้างหรือเปล่า?” เด็กสาวตระหนักว่าเธอไม่มีทางถอยหนีได้อีก เธออายและกลัว คิดถึงการดูถูกที่เธอกำลังจะได้รับ และผิวเธอก็ค่อยๆ ร้อนขึ้น เธอทำได้แค่ถามคำถามสุดท้ายที่เธออยากรู้

อู่ฉีนั่งยองๆ ตรงหน้าเธอและไม่ขยับต่อ“ฉันชื่ออู่ฉี ถ้าฉันเป็นทหารรับจ้างแล้วยังไง?”

“ฉันชื่อกั๋ว ไป่ไป่ ร่างกายฉันยังบริสุทธิ์ ไม่ใช่ผู้หญิงตามถนน เราสามารถเจรจากันได้ ฉันจะเป็นผู้หญิงของคุณ จะให้คุณทุกอย่างรวมถึงร่างกายและจิตใจฉัน แต่ฉันต้องการให้คุณดูแลพวกเรา” กั๋ว ไป่ไป่หลับตาแน่น

อู่ฉียิ้ม“แล้วหัวใจของเธอละ?”

“คุณดูดีมาก ฉันจะพยายาม นั่นไม่ควรเป็นปัญหา” กั๋วไป่ไป่กระซิบอย่างขี้ขลาด แก้ม หู และคอเธอแดงก่ำไปหมด

เมื่ออู่ฉีได้ยินคำตอบที่ไม่คาดคิด มุมปากเขาก็ยกโค้งขึ้นเล็กน้อย เขาไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงหัวเราะ แต่เขากลับรู้สึกว่าเด็กสาวคนนี้น่ารักมาก

เขากล่าว“ฉันเป็นทหารรับจ้าง แต่ฉันจะไม่ดูแลผู้หญิงไร้ประโยชน์ หรือแม้แต่ครอบครัวที่ไร้ประโยชน์”

“งั้นฉันจะติดตามคุณในฐานะทหารรับจ้าง” เด็กสาวพลันลืมตาโตขึ้น ตะโกนคำพูดที่ทำให้อู่ฉีต้องแปลกใจอีกครั้ง

ก่อนอู่ฉีจะได้ถามอะไร เด็กสาวก็ร้องบอก“พ่อของฉันเป็นผู้บุกเบิก เขามีความสามารถ’ สุดยอดการรับรู้’ ระดับ1 ฉันสืบสายเลือดมาจากเขา ประสาทสัมผัสทั้งห้าของฉันดีมาตั้งแต่ยังเด็ก ฉันจะรู้สึกเจ็บกว่าคนทั่วไปถึงสองเท่า ฉันคิดว่าหากฉันเข้าร่วมการทดสอบขององค์กรทหารรับจ้างซีเรียส มันควรสามารถระบุได้ว่าฉันเองก็มีความสามารถ’ สุดยอดการรับรู้’ ฉันขอเข้าร่วมกลุ่มทหารรับจ้างคุณในฐานะผู้บุกเบิก นั่นจะได้ไหม?”