ตอนที่ 27 จนตรอก 4
หวังเซิ่งรู้ว่าบรรยากาศหดหู่เช่นนี้จะกัดกินขวัญกำลังใจ การขาดกระสุนเองก็นับเป็นปัญหาใหญ่ พวกเขาไม่สามารถสำรวจได้อีกแล้ว
“พวกเลวระยำนั่น พวกมันตามืดบอดอะไรถึงปล่อยภารกิจแบบนี้มาได้!ภารกิจสำรวจระดับCอะไรกัน?นี่มันภารกิจกวาดล้างระดับBชัดๆ!พี่น้องเรากลับต้องมาตายในภารกิจนี้!”ทหารรับจ้างปืนดำคนหนึ่งชกใส่กำแพง
เฒ่าฮู้คือพี่ชายที่ดีสุดของเขา การตายของเฒ่าฮู้ทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดใจ ตอนนี้เขาโกรธและเศร้าใจมาก
“เฒ่าฮู้จากไปแล้ว เดิมที ภารกิจสำรวจนี้นับว่ามีความเสี่ยงอยู่แล้ว ครั้งนี้นับว่าเราแหย่รังแตนเข้าแล้วจริงๆ”หวังเซิ่งนำซองบุหรี่สีเหลืองออกจากกระเป๋าเสื้อ หยิบบุหรี่ออกมา มันเป็นบุหรี่มวนสุดท้ายแล้ว เขาจุดไฟแช็ค พ่นควันกลุ่มใหญ่ออกมาเพื่อสงบอารมณ์ตัวเองลง
“เก็บกล่องตัวอย่างทั้งหมดขึ้นรถและกลับกัน”
หลังจากนั้น หวังเซิ่งก็ปีนขึ้นไปนั่งที่นั่งข้างคนขับ และรองหลิวก็ขึ้นขับ ทุกคนกลับไปส่วนหลังของรถ ในพื้นที่เก็บของของรถ นอกจากกล่องตัวอย่างสำหรับศพกิ้งก่าฉลามกับตัวอย่างเลือด ยังมีกล่องตัวอย่างพวกอมนุษย์ ยีราฟและเจ้าหัวเขียวตัวโต
ภารกิจสำรวจจบลงแค่นี้
“เจ้าหนูถือดาบ นายชื่ออะไร?”หวังเซิ่งพลันถามขึ้นขณะสูบบุหรี่
“อู่ฉี”อู่ฉีตอบ
“โอ้ อู่ฉี ระหว่างทางกลับ นายจะเป็นคนคุ้มกันหลัก”หวังเซิ่งหันกลับไปมองอู่ฉีและสั่งด้วยน้ำเสียงสงบนิ่ง
ไม่มีอารมณ์บนหน้าอู่ฉี แต่สีหน้าคนอื่นกลับดูแปลกประหลาดมาก โดยเฉพาะทหารรับจ้างปืนดำ แม้พวกเขาจะเหนื่อยทั้งกายและใจ พวกเขาก็ยังแปลกใจกับคำพูดของหัวหน้าพวกเขา
แต่เมื่อคิดๆดู มันก็ไม่มีปัญหาอะไร อู่ฉีได้แสดงความสามารถ ความกล้าหาญและการตัดสินใจอย่างเด็ดขาด
ช่วงเวลาวิกฤตตอนเฒ่าฮู้ถูกยีราฟจับไป เขาไม่ลังเลเลยที่จะตามไปฆ่ามันเพื่อช่วยเฒ่าฮู้ แม้สุดท้ายเฒ่าฮู้จะตาย เขาก็ต้องรู้ว่าอู่ฉีได้ช่วยเขาไว้ในสถานการณ์อันตรายเช่นนั้น
อู่ฉีมีความสามารถและพึ่งพาได้
สำหรับอู่ฉี เขาแค่อยากช่วยคนก็เท่านั้น เฒ่าฮู้เคยให้ข้อมูลกับเขา ซึ่งถือเป็นบุญคุณ ยิ่งไปกว่านั้น อู่ฉีผู้เก่งการคำนวณและเอาชีวิตรอดย่อมไม่คิดละทิ้งสมาชิกทีมคนสำคัญและปล่อย’สายพันธุ์แพร่ระบาดพิเศษ’แสนอันตรายไปในเวลานั้น
เมื่ออู่ฉีคิดถึงเฒ่าฮู้ เขาก็คิดถึงยีราฟกลายพันธุ์นั่นด้วย เขาพลันตระหนักว่ารูกลมใหญ่สองรูที่เห็นตอนแรกนั้นจริงๆแล้วเป็นรูที่ยีราฟพุ่งจากด้านหลังกำแพงหนึ่งไปอีกด้านหนึ่ง ร่างใหญ่โตเช่นนั้นสามารถพุ่งผ่าน’ชั้นดิน’ได้ง่ายๆ
ท่ามกลางบรรยากาศอึมครึม เสียงเครื่องยนต์เป็นเสียงเดียวในอุโมงค์ รถหุ้มเกราะเร่งความเร็วขับออกอุโมงค์ มันเป็นไปได้ที่จะพบสายพันธุ์แพร่ระบาดอีก ดังนั้นจึงไม่มีใครอยากอยู่ในนี้
ระหว่างทาง รถหุ้มเกราะก็ขับมาถึงตรงหน้ารูใหญ่อันเดิม หยุดห่างจากทางออกไปสิบเมตร
“มีอะไร?หยุดทำไม?”บุหรี่ในปากหวังเซิ่งเผาไหม้จนถึงก้นแล้ว เขายกมือขึ้นเพื่อนำบุหรี่ออกจากปากและโยนมันทิ้ง
รองหลิวสวมหมวกกันกระสุนที่มีคุณสมบัติมองกลางคืน
ลูกตากลมด้านหลังหมวกสั่นคลอนอย่างตื่นตกใจ
เช่นเดียวกัน อู่ฉีซึ่งเป็นคนเดียวที่ยังเฝ้าระวังได้จ้องตรงไปข้างหน้า
ทันใดนั้น ลมร้อนแรงก็พัดมาจากทางออกของอุโมงค์ ประดุจลมร้อนจากเตาอบ ทุกคนยังไม่เข้าใจ แต่อู่ฉีดูเหมือนจะเห็นบางสิ่ง สีหน้าเขาเปลี่ยนไปและรีบร้องตะโกน
“หลบเร็ว!”
ก่อนจะสิ้นเสียง อู่ฉีก็ได้กระโดดออกจากรถพร้อมกระเป๋าเป้บนหลังเขาแล้ว ทหารรับจ้างปืนดำตกตะลึงสักพัก แต่เมื่อเห็นเกาหยวน ผู้ไร้อารมณ์และเงียบมาตั้งแต่ต้นจนจบยังดีดตัวจากที่นั่ง พวกเขาจึงพากันกระโดดตาม
วินาทีต่อมา แสงแผดเผาก็ปรากฏจากทางออกอุโมงค์ จากจุดเล็กๆ มันขยายใหญ่อย่างรวดเร็วเป็นสีส้มและร้อนแรงจนพวกเขาต้องหลับตา!
มันเป็นรังสีกลมหนาหนึ่งเมตรด้วยผิวที่กระเพื่อมเหมือนลาวา วินาทีที่มันปรากฏ ลมร้อนก็พัดกระทบหน้าพวกเขา ซึ่งร้อนกว่าอุณหภูมิลมก่อนหน้ากว่า 30 องศา!
แสงจ้าส่องสว่างไปทั่วอุโมงค์มืด นำมาซึ่งการทำลายล้างไร้ขอบเขตและมันก็กระแทกเข้ากับรถหุ้มเกราะ!
บูม!
รังสีร้อนพุ่งใส่ด้านหน้ารถอย่างแรง ก่อให้เกิดแรงระเบิดปกคลุมอุโมงค์ ที่ด้านหน้าของรถหุ้มเกราะพลันหลอมละลายเป็นรูใหญ่ อุณหภูมิร้อนสูงก็ทำให้ด้านในรถไม่เหลือเค้าโครงเดิม ตัวห้องโดยสารรถปกคลุมด้วยอากาศสีขาว ซึ่งเป็นก๊าซที่ระเหิดด้วยอุณหภูมิสูงอย่างฉับพลัน
ผลกระทบของแรงปะทะและอุณหภูมิสูงทำให้อะไหล่ของรถหุ้มเกราะระเบิดดีดออกมาเหมือนพลุไฟ ร่วงลงมาจากอากาศเหมือนใบไม้เหี่ยวเฉา ครึ่งขวาของพวงมาลัยละลาย ของเหลวหนืดไหลหยด กระจกกันกระสุน ตรงกลางรถ ส่วนที่เป็นเหล็กของห้องโดยสารและส่วนหลังยังมีรูหลอมละลายเส้นผ่านศูนย์กลางหนึ่งเมตร ส่วนอื่นไม่โดนจังๆ แต่ก็ยังมีรอยไหม้ดำ
รองหลิวและหวังเซิ่งดีดตัวออกจากรถทันก่อนลำแสงอุณหภูมิสูงจะกระทบกับรถ และไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร แต่ทว่า ทหารรับจ้างหลายคนที่นั่งตรงส่วนหลังไม่เร็วพอ หลายคนบาดเจ็บจนขยับตัวไม่สะดวก พวกเขาหลบไม่ทัน เช่นนั้น พวกเขาจึงล้มลงอยู่ใกล้กับตัวรถตรงบริเวณที่เผาไหม้ ทหารรับจ้างปืนดำสามคนที่นอนอยู่บนพื้นใกล้รถเผยใบหน้าบิดเบี้ยวจนน่าเกลียดเต็มไปด้วยความเจ็บปวด