ตอนที่ 25 จนตรอก 2

แต่พวกมันก็มีมากเกินไปและระยะห่างก็สั้นกันเกินไป พวกอมนุษย์เข้าล้อมอู่ฉีอย่างรวดเร็ว แขนพวกมันทรงพลังมาก เมื่อพวกมันคว้าจับแขนขาอู่ฉีได้ พวกมันก็อ้าปากรุมกัดอู่ฉีทันที!

ผิวถูกฉีกกระชากผ่านชุดหนังสัตว์ ความเจ็บปวดแทรกซึมเข้ามา มันเหมือนกับการถูกแทงด้วยของแหลม จากนั้นก็บิดและกระชาก!

อู่ฉีกัดฟันแน่น ใบหน้าเขาบิดเบี้ยว แต่กลับไม่กรีดร้องสักนิด เขายังพยายามใช้เท้าเพื่อออกแรงถีบให้เขาหลุดพ้นจากสถานการณ์นี้

วินาทีนั้นเอง เสียงคำรามของเครื่องยนต์ก็ใกล้เข้ามา รถหุ้มเกราะขับเข้ามาอย่างดุดัน กระแทกพวกอมนุษย์บางส่วนออกไป..แขนอันทรงพลังเหยียดออกจากหน้าต่างขวาของรถหุ้มเกราะ คว้าแขนซ้ายอู่ฉี จากนั้นก็ดึงอู่ฉีขึ้น รถหุ้มเกราะยังคงขับแล่นต่อไปและอู่ฉีก็ถูกยกลอยอยู่ทั้งอย่างนั้น

สมดุลของอู่ฉีดีมาก และเขาก็สามารถปรับท่ากลางอากาศ เตรียมกลับไปยังท้ายรถ ระหว่างนั้นเอง ดวงตาเขาก็สบเข้ากับดวงตาเย็นชาของหวังเซิ่ง

รถหุ้มเกราะกระแทกกลุ่มอมนุษย์และถูกล้อมโดยพวกมันที่ยืนขึ้นอีกครั้ง

กลุ่มทหารรับจ้างปืนดำที่ได้สติสาดกระสุนใส่พวกมันที่พยายามกระโดดเกาะรถอย่างบ้าคลั่ง ลืมเรื่องราคาของกระสุนเจาะเกราะไปสนิท

สมาชิกของหน่วยทหารรับจ้างที่บาดเจ็บสาหัสก็ยังฝืนยกปืนลูกซองพวกเขาขึ้นและใช้แรงกระแทกของกระสุนเหล็กเพื่อผลักไล่พวกอมนุษย์ออกไป

ร่างของพวกอมนุษย์แข็งมาก มีพวกอมนุษย์ที่ถูกรถเหยียบจนเลือดสีขาวทะลักออกจากปาก แต่แขนพวกมันก็ยังจับล้อหน้ารถไว้แน่น รถพลันติดชะงักและอมนุษย์ที่ถูกกระแทกไปด้านหลังรถก็ยังคว้าจับล้อหลังไว้

รถบรรทุกหุ้มเกราะถูกหยุด ไม่สามารถขยับไปต่อได้อีกโดยเหล่าอมนุษย์ที่แสดงความฉลาด

สิ่งที่น่ากลัวกว่าก็คือ พื้นผิวอุโมงค์กลับปรากฏหลุมดินนับสิบขึ้นอีกครั้งและอมนุษย์จำนวนมากก็ผุดขึ้นจากพื้น ราวกับพวกมันกำลังรอเวลาที่พวกเขาเพลี้ยงพล้ำ

บูม!

ประตูขวาของรถถูกกระแทกเปิดและประตูก็กระแทกอมนุษย์ที่ยืนขวางประตูออกไปไกลถึงสองเมตร หวังเซิ่งถือHK416ที่ติดดาบสั้นไว้ใต้ปากกระบอกปืน จากนั้นก็กระโดดออกจากที่นั่งข้างคนขับ

คิ้วเขาแหลมประดุจดาบ จิตสังหารในตาเขาเหมือนดาวหาง หวังเซิ่งยกแขนขึ้น ปล่อยหมัดตรง ระเบิดพละกำลังระดับสองใส่อมนุษย์ตรงหน้าเขาตรงๆ อมนุษย์ถูกพละกำลังมหาศาลชกใส่จนเสียหลัก จากนั้นหวังเซิ่งก็คว้าโอกาสนี้ลงมืออย่างป่าเถื่อน มือซ้ายเขาบีบคอมัน มือขวาถือปืน แทงดาบปลายปืนใส่หัวสีมรกตของมัน ของเหลวเขียวสาดไปบนตัวปืนHK416และจากนั้นปืนก็แผดเสียงคำราม!

ปัง!

หลังจัดการตัวแรกเสร็จ หวังเซิ่งก็จ้องฝูงอมนุษย์ เสียงเขาเหมือนระฆัง เต็มไปด้วยความเป็นผู้นำ!

“พี่น้อง ฆ่าพวกมันให้หมด!”

เมื่อเสียงโห่ร้องของมนุษย์ดังขึ้น มันก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าเสียงคำรามของพวกอมนุษย์เลย

เหล่าทหารรับจ้างปืนดำกระโดดลงจากรถตามหวังเซิ่งที่นำทัพลงไปลุยกับพวกอมนุษย์ ยกเว้นแต่เกาหยวนและทหารรับจ้างปืนดำอีกคนที่คอยควบคุมปืนกลต่อต้านอากาศยานNSV

พวกเขาทุกคนล้วนมีการเสริมความสามารถระดับหนึ่ง พวกเขาต่างทุ่มสุดตัว สู้อย่างหมาจนตรอกกับเหล่าอมนุษย์ที่เกาะล้อรถด้วยปืนและร่างกาย!

ดวงตาของโจวฉิงแดงก่ำและมือที่ถือปืนก็สั่น เขาเลิกใช้การรับรู้อันตรายแล้ว เพราะหัวเขามีแต่ภาพเปลวไฟไร้สิ้นสุด เลือดของเพื่อนร่วมทีม ผสมกับจิตสังหารของทหารรับจ้างปืนดำได้สร้างบรรยากาศที่ไม่รู้จักจบสิ้น เขาคือทหารรับจ้างที่บอบบางสุด และหัวใจเขาก็เต็มไปด้วยความกลัว

แต่ทว่าโจวฉิงก็ยังหลงเหลือเหตุและผลบ้าง แม้เขาจะอ่อนแอและขาดความมั่นใจในตัวเอง เขาก็มักตื่นตัวเสมอ ภารกิจสำรวจระดับC?อุโมงค์นี้ที่ลากกลุ่มทหารรับจ้างระดับ2ให้สู้จนตัวตายได้ย่อมไม่ถือว่าเป็นภารกิจสำรวจระดับCอีกแล้ว!

จำนวนของสายพันธุ์แพร่ระบาดได้เกินกว่าร้อยไปแล้ว ทั้งหมดล้วนเป็นสัตว์ประหลาดระดับหนึ่งหรือสูงกว่านั้น แถมยังมีสัตว์ประหลาดอย่างกิ้งก่าฉลามและยีราฟนั่นอีกด้วย

ตามสถานการณ์ที่ผ่านมา มันเป็นไปได้ที่’สัตว์ประหลาดระดับสูง’เหล่านั้นจะปรากฏอีก แค่สายพันธุ์แพร่ระบาดอย่างยีราฟหรือกิ้งก่าฉลามสักตัวหรือสองตัวก็สามารถบดขยี้แนวป้องกันของทหารรับจ้างปืนดำได้ง่ายๆแล้ว

“พวกคุณต้องถอย!”โจวฉิงรวบรวมความกล้าและตะโกนใส่หวังเซิ่งที่สู้อยู่ตรงหน้าเขา

“หัวหน้าหวัง เราต้องถอย!บุกฝ่าออกไปให้ได้ ไม่งั้นเราจะตายกันหมด!”เขาตะโกนสุดแรง แต่เสียงก็ยังถูกกลบด้วยเสียงปืนกลต่อต้านอากาศ

“นายพูดว่าอะไรนะ?!”หวังเซิ่งตะโกนกลับขณะสู้ เขามีการเสริมพละกำลังระดับสองและความว่องไวระดับสอง ร่วมกับอุปกรณ์ป้องกันทหารคุณภาพสูง มันทำให้เขาสามารถสู้กับกลุ่มสายพันธุ์แพร่ระบาดได้ง่ายๆ

“ฉันบอกว่า เราต้องถอย!งานนี้ยากเกินไป และนายก็ต้องออกไปเดี๋ยวนี้หากไม่อยากตาย!”โจวฉิงคำรามจนเลือดลมพลุ่งพล่าน

โจวฉิงยังมีประโยคที่อยากตะโกนต่อ ซึ่งก็คือ สายพันธุ์แพร่ระบาดนี้ดูเหมือนจะมีสติปัญญา การใช้แขนเพื่อป้องกันจุดสำคัญนับเป็นภูมิปัญญาง่ายๆ แต่การใช้มือรั้งล้อและป้องกันรถจากการขับไปข้างหน้าไม่ใช่ภูมิปัญญาทั่วไป และมันไม่ใช่แค่กับตัวเดียว แต่เป็นทั้งกลุ่ม ตัวอย่างเช่น สายพันธุ์แพร่ระบาดอย่างยีราฟ เป้าหมายมันคือปืนกลหนักที่มีพลังยิงรุนแรงสุด และสติปัญญามันก็ย่อมไม่ต่ำ

“หากอยากหนี ก็ต้องจัดการสัตว์ประหลาดรอบๆให้หมดก่อนและฆ่าตัวที่จับล้อ!”หวังเซิ่งไม่ได้หน้ามืดตาบอด เขายังฟังความเห็นของโจวฉิง สิ่งที่พูดจากปากโจวฉิงนั้นคือความเป็นจริงในตอนนี้

“มาบุกฝ่าและหนีไปกันเถอะ”

เสียงของอู่ฉีดังขึ้นจากด้านข้าง เขาดูเหมือนผี ขณะที่ทุกคนกำลังสู้ เขาได้ลอบไปช่วยเฒ่าฮู้ที่อยู่บนพื้นก่อน เฒ่าฮู้ถูกเหยียบย่ำโดยพวกอมนุษย์ ร่างของเขาบอบช้ำไปหมด เลือดไหลจากมุมปากบ่งชี้ว่าอวัยวะภายในเขาเสียหาย

ตอนนี้เอง อู่ฉีไม่ได้กระโดดไปร่วมวงฆ่าพวกอมนุษย์ด้วย แต่กลับยืนตรงขอบหลังรถ ดวงตาดำคู่งามเขาจ้องกำแพงรอบๆเขม็ง

สิ่งที่เขาทำคือระวังการลอบโจมตีโดยกิ้งก่าฉลามหรือยีราฟ ป้องกันอันยี่ที่บาดเจ็บสาหัส โจวฉิงและ...

ชายที่กำลังใช้ปืนกลหนักกราดยิงอย่างป่าเถื่อน

หาก’สัตว์ประหลาดระดับสูง’ปรากฏ เกรงว่าเป้าหมายแรกของพวกมันคงเป็นการโจมตีผู้ใช้ปืนกลหนักก่อนใคร