ตอนที่ 192 ต้องการเห็นสีหน้าคนให้ร้าย (ฟรี)

ผู้นำเมืองเฉียนซานได้มองไปที่ ลิโป้ ในเวลานี้และหัวเราะเยาะออกมา"ข้าอยากจะรู้นักว่าเจ้าจะทำอะไรได้ในตอนนี้"

พลธนูของเขาได้จัดตั้งรูปแบบกองทัพเตรียมอยู่ด้านหลัง แม้ว่า ลิโป้ จะทรงพลังมาก แต่ก็ไม่สามารถหยุดมันได้

ตอนนี้เวลาได้ผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว เขาสามารถบังคับให้ ลิโป้ ออกมาจากประตูเมืองและกองทัพของเขากำลังจะเข้ายึดประตูเมืองในระยะเวลาอันสั้น

แม้ว่าทหารบนกำแพงของอาณาจักรหนานหยาน พวกเขาจะทรงพลังแต่การเผชิญหน้ากับรูปแบบกองทัพแบบนี้พวกเขาได้กลายเป็นไร้ประโยชน์ทันที

"ลุยเข้าไป!"

ผู้นำเมืองเฉียนซานได้กล่าวพูดออกมา

พลธนูที่อยู่ด้านหลังของเขาได้ง้างคันธนูออกไปเพื่อเล็งยิง ลิโป้ ไม่ให้ต่อต้านทหารแนวหน้า

ลิโป้ เต็มไปด้วยความโกรธ หลายครั้งที่เขาต้องการเข้าไปฆ่าทหารเหล่านี้ แต่ทุกครั้งก็ถูกยิงกลับมาด้วยลูกศรพลังปราณ

มันเป็นความรู้สึกที่เสียใจมาก เขาเป็นถึงนักรบระดับ 2 ขั้นปรมาจารย์ แต่กลับถูกบีบบังคับให้จนมุมด้วยลูกศรพลังปราณ

ผู้นำเมืองเฉียนซานที่เห็นใบหน้าของ ลิโป้ ที่เต็มไปด้วยความโกรธ เขารู้สึกมีความสุขในใจอย่างมาก ยิ่งอีกฝ่ายโกรธมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งพิสูจน์ได้ว่า ลิโป้ ไม่มีทางรอดอื่นนอกจากถูกลูกศรของเขาปัก

เขาไม่คาดหวังว่าจะสามารถฆ่า ลิโป้ได้ เพียงแค่ขับไล่อีกฝ่ายออกจากประตูทิศตะวันออกนี้ก็เพียงพอแล้ว

"กองทัพเงาทั้งหมดฆ่าพวกมันซะ!"

ด้วยคำสั่งของ ลิโป้ ทหารเงาที่อยู่บนกำแพงได้ใช้ทุกอย่างที่มีในการฆ่าทหารของเมืองเฉียนซาน

อย่างไรก็ตามการสังหารหมู่ได้เกิดขึ้นไม่นาน เพียงพริบตาเดียวก็ถูกโต้กลับ

แม้ว่ากองทัพด้านหน้าจะเป็นกองทัพไม่กี่พันคน แต่ทหารเงาเองก็มีไม่มากนักทำให้ ท้ายที่สุดแล้วพวกเขาก็ถูกกดดันด้วยจำนวนและยากที่จะต่อสู้ต่อไป

ทางด้าน ลิโป้ เองก็ถูกกดดัน ด้วยลูกศรพลังปราณทำให้เขาเคลื่อนไหวได้ไม่สะดวก

ในไม่ช้ากองทัพเงาก็เริ่มสูญเสียพื้นที่

หากเป็นการต่อสู้แบบทหารร้อยต่อร้อยไม่มีทางที่อีกฝ่ายจะเป็นคู่มือของกองทัพเงา แต่ตอนนี้ ศัตรูมีจำนวนมากกว่าเมื่อถูกปิดล้อมก็ยากที่จะต่อกรได้

โชคดีที่ความแข็งแกร่งของพวกเขาและประสบการณ์ต่อสู้นั้นสูงมากทำให้พวกเขาสามารถยับยั้งศัตรูและลดความสูญเสียไปได้มากที่สุด

ผู้นำเมืองเฉียนซานมองไปด้านหน้าด้วยรอยยิ้ม ตอนนี้ทหารของเขากำลังรุกไล่คนของอาณาจักรซีหยาง และ คาดว่าจะทวงคืนประตูทิศตะวันออกได้ในไม่ช้านี้

และยิ่งไปกว่านั้น...

คนเหล่านี้สวมใส่ชุดเเปลกประหลาดมาก คาดว่าน่าจะเป็นกองทหารพิเศษเช่นเดียวกับจินยี่เหว่ยของอาณาจักรหนานหยาน หากสังหารพวกเขาสำเร็จย่อมเป็นผลงงานที่ยิ่งใหญ่เช่นกัน

กึบ กุบ !

ขณะนี้เอง ผู้นำเมืองเฉียนซานก็ได้ขมวดคิ้วแน่น เขาได้ยินเสียงเเปลก ๆ มันเป็นเสียงของม้า มีทหารม้าปรากฏตัวขึ้นด้านหลังของเขาได้อย่างไร?

"ท่านแม่ทัพ มีทหารม้า ที่นำโดย ลู่เฟิงปรากฏตัวขึ้นที่ด้านหลังพวกเราทั้งใกล้จะมาถึงพวกเราแล้ว"

"อะไรนะ?"

ผู้นำเมืองเฉียนซานคนนี้ หันศีรษะไปอย่างรีบร้อน ภายใต้กรอบสายตาของเขา เขามองเห็นทหารม้าที่พุ่งมาทางด้านหลัง

"เวรเอ้ย ทำไมทหารม้าพวกนี้ถึงปรากฏขึ้นที่ด้านหลังได้ ประตูทิศตะวันตกแตกไปแล้วงั้นเหรอ?"

ทันใดนั้นความคิดนี้ก็ปรากฏในใจของเขาทำให้เขารู้สึกหวาดกลัว ถ้าเกิดประตูทิศตะวันตกแตกไปแล้ว เขาจะยึดประตูทิศตะวันออกนี่ไปเพื่ออะไร ท้ายที่สุดเขาก็พ่ายแพ้อยู่ดี!

"เมืองเฉียนซาน จบแล้ว ข้าไม่สามารถอยู่ที่นี่ได้อีกต่อไป!"

ผู้นำเมืองเฉียนซานได้กัดฟันแน่นและตะโกนขึ้น"กองทัพทั้งหมดฟัง ใช้ทุกอย่างที่มีฝ่าฟันออกไปทางประตูตะวันออกนี้ให้ได้ แน่นอนว่าใครช่วยข้าให้รอดไปได้ข้าจะตบรางวัลให้!"

ภายใต้รางวัลย่อมต้องมีผู้กล้า!

เมื่อทหารกลุ่มหนึ่งได้ยินพวกเขาก็หูหนวกตาบอดตะโกนและรีบวิ่งเข้าไปทางประตูทิศตะวันออก

พลธนูจำนวนมากเองก็ยังคงยิงลูกศรออกไป แต่เมื่อพวกเขาเห็นสหายของตนเองวิ่งออกไปพวกเขาจะปล่อยลูกศรยิงไปได้อย่างไร

ลิโป้ ถึงกับผงะ คนเหล่านี้ โง่หรืออย่างไร เพราะมีลูกศรพลังปราณเขาถึงเคลื่อนไหวได้ไม่สะดวก หากไม่มีลูกศรพลังปราณและคนเหล่านี้พุ่งเข้ามา ไม่เท่ากับมองหาความตายหรือไม่

ง้าวฟางเทียนในมือของเขาได้พรากชีวิตของทหารเหล่านี้ครั้งแล้วครั้งเล่า

ทหารหลายคนที่เห็นเริ่มบังเกิดควาวกลัวและไม่กล้าเร่งรีบ

ผู้นำเมืองเฉียนซาน ที่เห็นได้ตะโกนขึ้นด้วยความโกรธ"ใครที่ฝ่าออกไปนอกประตูตะวันออกได้คนแรก ข้าจะให้ 10,000 เหรียญทอง!"

ทันใดนั้นเองจิตวิญญาณต่อสู้ของทหารเหล่านี้ที่อ่อนเเอลงก็เริ่มฟื้นคืน หลายคนได้วิ่งเข้าหาง้าวของ ลิโป้

ในเวลานี้ ลู่เฟิง ได้นำทหารม้าชั้นยอด มาถึงกองกำลังด้านหลังเหล่านี้ เขาไม่ได้พูดพร่ำอะไรใช้ดาบตัดศีรษะทหารที่อยู่โดยรอบ ๆ

พื้นที่ถนนแห่งนี้ค่อนข้างคับแคบเป็นธรรมชาติที่คนเหล่านี้จะไม่สามารถสร้างรูปแบบทหารได้ดี

อีกทั้งทหารม้าภายใต้คำสั่งของลู่เฟิงก็มีไม่มากนักพวกเขาจึงเคลื่อนไหวได้สะดวกการสังหารหมู่ก็เริ่มต้นขึ้นอย่างไม่ต้องสงสัย

ทหารเหล่านี้ได้ล้มลงทีละคนโลหิตได้ไหลเป็นแอ่งน้ำ

เมื่อเห็น ลู่เฟิง มาถึง ผู้นำเมืองเฉียนซานก็ตัดสินใจละทิ้งทหารเหล่านี้และหลบหนีไป

ลิโป้ เองก็คอยจัดการทหารเหล่านี้ติดตามผู้นำเมืองเฉียนซานหลบหนี

โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนที่พลธนูเหล่านี้ต้องการยิงลูกศรพลังปราณใส่ลิโป้ คนเหล่านี้ ได้ถูกลิโป้สังหารอย่างเลือดเย็น

"ฆ่า!"

ลู่เฟิง ได้นำทหารม้าไล่ติดตามทหารไปตลอดทางจนสามารถสังหารคนจำนวนมากท้ายที่สุดก็มีทหารเริ่มยอมจำนน

เมื่อมีคนหนึ่งยอมจำนนอีกหลายคนก็เริ่มยอมจำนนตาม

ท้ายที่สุดก็มีทหารมากกว่า 3,000 คนได้คุกเข่าลงบนพื้น

เพราะพวกเขารู้ตัวดีว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะออกจากประตูทิศตะวันออก ดังนั้นการต่อต้านไม่ใช่ว่าพวกเขากำลังมองหาความตายหรอกหรอ

มันคงจะดีกว่าที่จะเลือกยอมจำนน เขาได้ยินมาว่า ทหารของอาณาจักรซีหยาง ที่ยอมจำนนก่อนหน้านี้ ก็ได้รับการปฏิบัติอย่างเป็นธรรมดา พวกเขายังมีโอกาสที่จะใช้ชีวิตต่อสู้ในสนามรบและฆ่าศัตรูเพื่อตนเองได้อยู่

แน่นอนว่าสิ่งสำคัญที่สุดตอนนี้คือผู้นำเมืองเมืองเฉียนซานได้หายไปแล้วและไม่รู้ว่าเขาได้หายไปไหน

ลิโป้ ได้มาถึงเบื้องหน้าของ ลู่เฟิง และ เห็นทหารเหล่านี้คุกเข่ายอมจำนน เขาก็ไม่ได้สนใจ เขาได้ไปถึงลู่เฟิงและคุกเข่าลงทันที"ถวายบังคมฝ่าบาท ขอให้พระองค์ทรงพระเจริญอายุยิ่งยืนนาน"

"ขอให้พระองค์ทรงพระเจริญอายุยิ่งยืนนาน"

กองทัพเงาคนอื่น ๆ ก็คุกเข่าลงบนพื้น

ลู่เฟิงมองไปที่ ลิโป้ ด้วยรอยยิ้ม "เฟิงเชี่ยน เจ้าทำได้ดีมาก วันนี้ที่เมืองเฉียนซานตกอยู่ในมือของเรา ล้วนเป็นผลงานของเจ้า!"

"ขอบพระทัยฝ่าบาท!"ลิโป้ พูดขอบคุณทันที

ลู่เฟิง มองไปรอบ ๆ และตอบกลับ"ผู้บัญชาการทัพศัตรูอยู่ที่นี่หรือไม่ ข้าต้องการพบเขา ข้าอยากจะเห็นสีหน้าของเขาที่หมิ่นประมาทข้าก่อนหน้านี้!"

ลิโป้ มองไปรอบ ๆ ก็ไม่พบตัวผู้นำเมืองเฉียนซานเขาได้ตอบกลับ"ฝ่าบาท คนผู้นั้นน่าจะยังอยู่รอบ ๆ นี้ เป็นข้าน้อยที่ผิดพลาดไม่สามารถสังหารเขาก่อนหน้านี้ได้ แต่ฝ่าบาทโปรดวางพระทัย เขายังไม่ได้ออกไปจากเมืองเฉียนซาน ข้าน้อยจะให้คนออกไปค้นหาตัว..."

"ฝ่าบาท พบตัวแม่ทัพของเมืองเฉียนซานแล้วพะยะค่ะ"

ก่อนที่ ลิโป้จะพูดจบ ทหารเงาคนนึงก็ชี้ไปที่ประตูทิศตะวันออก

ลู่เฟิง มองขึ้นไปก็เห็นแม่ทัพคนนึงควบม้ากำลังวิ่งออกไปข้างนอก