ตอนที่ 189 ไม่รู้สึกตัว (ฟรี)
ผู้นำเมืองเฉียนซานในปัจจุบันไม่เข้าใจว่าตอนนี้ ลู่เฟิง ได้วางแผนกับ เมิ่งเถียน นำกำลังคนหลายแสนนายไปหน้าประตูเมืองเพียงเพื่อดึงดูดความสนใจของเขา แท้จริงแล้ว เขามี ลิโป้ คอยช่วยเหลืออยู่เบื้องหลัง
ลิโป้ คือ ไพ่ตายจริง ๆ ของลู่เฟิง
สิ่งที่น่าตกใจที่สุดก็คือเขาไม่ได้รับข่าวสารใด ๆ เกี่ยวกับ ลิโป้ ที่อยู่นอกเมืองทางทิศตะวันออก อีกฝ่ายได้ยึดประตูเมืองทิศตะวันออกและตัดกำลังด้านหลังของเขาทั้งหมด
"ท่านแม่ทัพ พวกเราไม่อาจสูญเสียประตูทิศตะวันออกไปได้ ไม่เช่นนั้น เราจะเป็นแค่เต่าที่ทำได้แค่ซ่อนตัวอยู่ในกระดอง!"
ผู้ช่วยรอบ ๆ เขาได้กล่าวพูดอย่างรีบร้อน
ผู้นำแห่งเมืองเฉียนซานเข้าใจเป็นอย่างดี ถ้าประตูตะวันออกถูกยึดไปจริง ๆ และ ลู่เฟิง บุกโจมตี พวกเขาจะเสียหายทั้งด้านหน้าและด้านหลัง
ก่อนหน้านี้ เขาได้ดุด่า ลู่เฟิง ออกไป ทำให้ การยอมจำนนเองก็ไม่เป็นผล ถ้าเขารู้ว่าจะเป็นเช่นนี้ตั้งแต่แรกเขาคงไม่เลือกทางนี้
ดังนั้นปราการสุดท้ายของเขาก็คือห้ามเสียประตูทิศตะวันออกไปเด๋ดขาด
แม่ทัพใหญ่คนนี้กัดฟันแน่นและตอบกลับ"รองแม่ทัพฮง ข้าจะนำทหารชั้นยอด 15,000 นาย ไปที่ประตูทิศตะวันออก เจ้านำกองทัพที่เหลือคุ้มกันอยู่ที่นี่และปกป้องประตูเมืองอย่างสุดชีวิต!"
"ขอรับ!"
ผู้นำเมืองเฉียนซานเขาได้ลงไปจัดการเองและต้องการยึดประตูเมืองทิศตะวันออกคืน
"ท่านแม่ทัพ ผู้นำเมืองเฉียนซานได้เคลื่อนไหวเองแล้ว!"
ที่ใต้ประตูเมือง เจี๋ยสวี่ ได้กล่าวพูดกับ ลู่เฟิง
แม้ว่า กำแพงจะสูง แต่ก็ไม่ใช่เรื่องยากที่ยอดฝีมือขั้นปรมาจารย์อย่างเขาจะมองเห็น
ลู่เฟิงได้พยักหน้าและตอบกลับ"สั่งกองกำลังทุกนายให้บุกโจมตีเมือง ภายในหนึ่งชั่วโมง ข้าจะต้องได้ยืนด้านหลังประตูทิศตะวันตกของเมืองเฉียนซาน!"
"ขอรับ!"
ด้วยคำสั่งเคลื่อนทัพไม่นานเกาทันฑ์ก็ถูกยิงออกไป
ไม่เพียงแต่ทหารที่อยู่บนกำแพงเท่านั้น ทั้งด้านล่างและด้านบนต่างก็เปิดศึกกันอย่างดุเดือด
เกาทันฑ์ นับ 10,000 ดอก ได้ลอยอยู่บนฟ้า
ฝนลูกศรได้ทำให้ท้องฟ้าเหนือกำแพงเมืองกลายเป็นสีดำเหมือนตอนกลางคืน
ทหารที่อยู่บนกำแพงที่เห็นการสวนกลับพวกเขาก็ใบหน้าซีดและรีบหาที่หลบภัย
อย่างไรก็ตามเป้านิ่งที่อยู่บนกำแพงพวกเขาจะสามารถหาที่หลบภัยได้ง่ายเพียงใด
จำนวนทหารที่ตกอยู่ภายใต้ฝนลูกศรพวกเขาไม่กล้าเงยมองขึ้นไป
ในเวลาเดียวกัน กองทัพของ ลู่เฟิง ภายใต้คำสั่งของ เมิ่งเถียน ได้เริ่มผลักดันบันไดไปด้านหน้า
พลธนูด้านบนต้องการหยุดสิ่งนี้ แต่พวกเขาก็ถูกลูกศรที่พุ่งลงมาจากด้านบนฟากฟ้าปักเข้าและตกตายอย่างรวดเร็ว
หลังจากทหารราบเข้าใกล้ประตูลู่เฟิงก็สั่งให้กองทัพหยุดยิง
"เร็วเข้ารีบปกป้องเมือง!"
รองแม่ทัพบนยอดกำแพงได้ตะโกนลั่น ทหารบนกำแพงได้ปล่อยลูกกลิ้งหินยักษ์และลูกศรลงไปใต้เมืองทำให้ทหารของอาณาจักรหนานหยานสูญเสียจำนวนมาก
อย่างไรก็ตามการรุกของกองทัพก็ไม่มีท่าทีว่าจะหยุดลง แม้ว่าจะต้องเสียสละคนไปมากเท่าไหร่ ก็จะต้องยึดเมืองเฉียนซานแห่งนี้ให้ได้
มิฉะนั้น ลิโป้ และ คนอื่น ๆ จะตกอยู่ในอันตราย
ขณะเดียวกัน ทางด้านลิโป้ พวกเขาก็มองเห็นกองทัพทหารชั้นยอดที่นำโดยผู้นำเมืองเฉียนซาน
"มาแล้ว!"
ดวงตาของ ลิโป้ ได้หรี่ลงเล็กน้อย ง้าวสีเทาในมือของเขาได้กำแน่น เขามีความมั่นใจในความแข็งแกร่งของตนเองและไม่เกรงกลัวคนเหล่านี้
แต่สิ่งที่เขากังวลก็คือ ภูมิประเทศเหล่านี้คับแคบ มันเป็นเรื่องยากที่จะเจาะปราการคนนับหมื่นไปจัดการหัวหน้าของศัตรู
หากเขาโดนรอบด้วยจำนวนคนเหล่านี้จะทำให้เขาตกอยู่ในอันตรายทันที
ลิโป้ ได้มองไปที่ ผู้นำเมืองเฉียนซานอย่างเย็นชา"ในเมื่อเจ้ากล้าหันคมดาบใส่ฝ่าบาท เช่นนั้นวันนี้จะเป็นวันตายของเจ้า!"
"จัดการมันซะ!"
ในเวลานี้ ผู้นำเมืองเฉียนซานได้กล่าวสั่งการ
กองทหารของเขาได้เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วราวกับผู้ชำนาญการสมแล้วที่เป็นยอดฝีมือ เพราะ ทหารธรรมดา ไม่มีทางที่จะจัดรูปแบบกองทัพได้ในเวลาน้อยกว่าสิบนาที
แต่ทว่า ในเวลานี้ ลิโป้ กลับมีรอยยิ้มบนใบหน้า"ดูเหมือนว่าข้าจะคิดมากเกินไป ไม่ใช่ทุกคนที่มีความสามารถจัดการกองทัพเหมือนกับแม่ทัพเกาชุน"
แม้ว่ารูปแบบกองทัพด้านหน้าจะไม่ธรรมดา แต่มันก็ไม่ได้หนาแน่นมากเท่าไหร่ เขาเชื่อว่าตนเองสามารถบุกฝ่ากองทัพนับหมื่นเหล่านี้ได้
ลิโป้ ได้ตั้งง้าวขึ้น จิตสังหารอันดุดันได้แผ่ออกมา
"ฆ่า!"
ผู้นำเมืองเฉียนซานได้ตะโกนขึ้น
ลิโป้ เองก็ตะคอกอย่างเย็นชา"วันนี้ข้าจะแสดงให้เห็นถึงความแข็งแกร่งที่แท้จริงของข้า!"
เขาได้ควบม้าสีแดงของเขาพุ่งเข้าใส่ศัตรูเบื้องหน้า
ความเร็วในการเคลื่อนที่ของเขาทำให้ทหารเหล่านี้ล้วนตกตะลึงในพริบตา
"ฆ่ามัน!"
ผู้นำเมืองเฉียนซาน ที่เห็น ลิโป้ บุกเข้ามา เขาได้หัวเราะเยาะ อีกฝ่ายเป็นเพียง ทหารตัวคนเดียว จะไปทำอะไรได้ ใช่กำลังมองหาความตายหรือไม่?
"ฆ่า!"
ทหารทุกคนได้ตะโกนพร้อมเพียงกัน แรงกดดันจำนวนมาได้ถาโถมใส่ ลิโป้ จากนั้น อาวุธในมือของพวกเขาก็เคลื่อนไหวออกไปเช่นเดียวกัน
"หึ่ม!"
ลิโป้ ไม่ได้ให้ความสนใจทหารระดับล่างเหล่านี้ เขาได้ส่งเสียงเย็นชาออกมาจากนั้นก็โบกง้าวฟางเทียนโจมตีกองทัพด้านหนน้า
ปั้ง!
ด้วยการตวัดเพียงครั้งเดียว ทหารแนวหน้าก็เสียชีวิตไปหลายนายแล้ว
"เป็นไปได้ยังไง?"
ผู้นำเมืองเฉียนซานได้จ้องมองไปที่ อีกฝ่าย อย่างเกรงกลัว เขาเป็นคนสร้างรูปแบบกองทัพนี้มา ทำไม ลิโป้ ถึงไม่มีความเกรงกลัวมันเลย?
"ฮ่าฮ่า, กล้ามากที่เข้ามาเผชิญหน้ากับข้า เช่นนั้นก็ตายซะเถอะ!"
ลิโป้ ได้หัวเราะออกมา การวาดฟันของง้าวในมือของเขาดุดันขึ้นเล็กน้อยจำนวนชีวิตภายใต้คมง้าวของเขาได้เพิ่มมากขึ้น
เพียงไม่กี่นาที ทหารเกือบ 2,000 นาย ที่บุกเข้าไปก่อนหน้านี้ ก็เหลือเพียงสองสามร้อยกว่าคน
"ยิงลูกศรพลังปราณ!"
ผู้นำเมืองเฉียนซาน ที่มองเห็น การจัดตั้งกองทัพไม่สามารถหยุดลิโป้ได้ เขาได้สั่งให้พลธนูยิงลูกศรพลังปราณ
อย่างไรก็ตาม ลูกศรพลังปราณ ส่วนมากอยู่ที่หัวเมืองของเมืองเฉียนซาน ดังนั้นตอนนี้เขาจึงมีลูกศรพลังปราณไม่มากนัก
แต่ทว่า เขาก็เชื่อว่า ด้วยลูกศรพลังปราณที่มีอยู่ก็คงจะเพียงพอให้ ลิโป้ ไม่สามารถบุกฝ่าเข้ามาได้อีกแม้ว่าจะต้องการก็ตาม
"หึ่ม!"
ลิโป้ ได้แค้นเสียงอย่างเย็นชาอีกครั้งและเคลื่อนที่กลับ
เมื่อเห็นเช่นนี้ ผู้นำเมืองเฉียนซานก็ดีใจมาก ลิโป้ ได้เกรงกลัวต่อลูกศรพลังปราณ เช่นนั้นเขาจะกังวลอะไรอีก
แม้ว่าจะมีลูกศรพลังปราณไม่มาก แต่ก็ไม่น่ามีปัญหาที่จะยึดประตูเมืองทิศตะวันออกนี้คืน
"พลธนูทุกนายเตรียมพร้อมเอาไว้ ทหารราบทุกคน จัดรูปแบบกองทัพใหม่และเดินทัพไปด้านหน้า"
ผู้นำเมืองเฉียนซานได้ออกคำสั่งทันที
วิธีการของเขาดูเหมือนจะได้ผล ลิโป้ ได้ถูกบังคับให้ถอยกลับไป
เขาดูตื่นเต้นมาก
แต่เขาหารู้ไม่ว่าตอนนี้ มีความเยาะเย้ยปรากฏขึ้นที่มุมปากของลิโป้
