Guild Master ตอนที่ 49 พอแล้ว
ตอนที่ 49
พอแล้ว
“หัวหน้า ตรงนั้นมีกับดักไม่ใช่เหรอครับ”ลูกน้องคนหนึ่งในกลุ่มโจรพูดออกมาด้วยท่าทีตกใจเมื่อเห็นพวกผู้เล่นพากันวิ่งเข้าไปในโซนกับดัก ทำให้กลุ่มโจรชะงักฝีเท้าลงไม่กล้าตามเข้าไป แต่ทันทีที่พวกผู้เล่นวิ่งผ่านเข้าไปกับดักที่อยู่ในรายงานก็ไม่มีเสียแล้ว
“บ้าจริง พวกมันถอนกับดักออกไปแล้ว”หัวหน้ากลุ่มโจรมองพวกผู้เล่นที่วิ่งหายเข้าไปในความมืดด้วยท่าทีเจ็บใจ เพราะมัวลังเลว่าจะตามไปดีหรือไม่ทำให้ตอนนี้พวกตนตามไม่ทันเสียแล้ว
“เอาไงดีครับหัวหน้า”พวกโจรเจอแบบนี้ก็มีท่าทีลำบากใจอย่างเห็นได้ชัด นอกจากแผนการบุกโดยไม่ให้อีกฝ่ายตั้งตัวจะผิดพลาดแล้วข้อมูลกับดักที่ได้มายังไม่ถูกต้องอีกด้วย
“จุดไฟ”หัวหน้าโจรสั่งไปทางลูกน้องของตนเองทันทีที่คิดออก พริบตานั้นลูกน้องของกลุ่มโจรก็ยิงเวทมนตร์บางอย่างขึ้นฟ้า ก่อนที่เวทมนตร์นั้นจะแตกตัวออกเหมือนพลุไฟที่พวกทหารใช้กัน แสงจากพลุที่ลอยอยู่บนท้องฟ้าทำให้พื้นที่โดยรอบสว่างแทบไม่ต่างจากตอนกลางวันเลย
“ฉลาดดีนี่นา”กวียิ้มออกมาช้า ๆก่อนจะสั่งให้ฝ่ายผู้เล่นถอยออกไปจากระยะก่อน ตอนนี้การบุกของพวกโจรถูกเปิดโปงแล้ว คนที่กลายเป็นฝ่ายโดนลอบโจมตีกลับกลายเป็นฝั่งโจรเสียอย่างนั้น หากบุกเข้าหมู่บ้านแบบไม่ดูตาม้าตาเรือกลุ่มโจรจะโดนพวกกวีลอบโจมตีเรื่อย ๆ และอาจจะแพ้ไปทั้งแบบนี้เลยก็ได้ การสร้างแสงสว่างเพื่อลดโอกาสที่พวกกวีจะลอบโจมตีนั้นนับว่าถูกต้องแล้ว
“คุณกวี พวกเราพร้อมแล้วครับ”เสียงจากปาร์ตี้หนึ่งในเรดของกวีดังมาจากระบบสื่อสาร แม้แสงสว่างจะทำให้การลอบโจมตีทำได้ยากขึ้น แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะทำไม่ได้
“โจมตี”ระหว่างที่กลุ่มโจรกำลังเดินผ่านกับดักเข้ามาในหมู่บ้าน ผู้เล่นปาร์ตี้หนึ่งก็พุ่งเข้าไปโจมตีจากทางด้านข้างของกลุ่มโจร แต่น่าเสียดายที่แสงสว่างมันมากเกินไปทำให้การลอบโจมตีครั้งนี้ถูกดูออกง่ายมาก
เปรี้ยง!!!
อาวุธของคนในปาร์ตี้นั้นถูกโจรร่างใหญ่ที่ถือโล่อันเท่าประตูบ้านเข้ามาป้องกันเอาไว้ ชายคนนั้นร่างกายใหญ่โตและเต็มไปด้วยมัดกล้ามอย่างกับลิงกอริลลาเลย
“ไม่ได้ผลหรอก”ชายร่างใหญ่คนนั้นยิ้มออกมาก่อนจะกระแทกโล่ของตนเองกลับเข้าใส่ผู้เล่น เขาเป็นหนึ่งในผู้นำของกลุ่มโจร แถมยังเป็นคนที่มีกำลังมากที่สุดอีกด้วย
ตูม ๆ ๆ ๆ!!
ขณะกำลังหันไปสนใจพวกปาร์ตี้ที่ลอบเข้ามาโจมตีจากทางด้านข้างอยู่นั้น ฝั่งทางด้านหน้าสุดกลับปรากฏกลุ่มของพวกกวีที่กระโดดลงมาจากหลังคาบ้านพากันใช้สกิลกระหน่ำโจมตีเข้าใส่กลุ่มโจรด้านหน้าอย่างรุนแรง แต่น่าเสียดายเหมือนว่าแถวหน้าจะมีแต่ตัวแทงค์พวกกวีก็เลยฆ่าได้แค่ 3 คนเอง
“หน็อย”โจรร่างยักษ์ที่ถือโล่หันไปมองพวกตนเองที่โดนฆ่าตายไปอีก 3 คนด้วยท่าทีโมโหก่อนจะวิ่งเข้าใส่ปาร์ตี้ที่เข้ามาโจมตีเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจทันที
ฟุบ ๆ ๆ ๆ
น่าเสียดาย ปาร์ตี้ที่เข้ามาโจมตีจากด้านข้างนั้นต่างเป็นผู้เล่นสายความเร็วจากปาร์ตี้ต่าง ๆกันทั้งสิ้น แม้จะสู้แรงของโจรร่างยักษ์คนนั้นไม่ได้ แต่หากคิดจะไล่ตามก็คงเป็นเรื่องยากเพราะพวกเขาหนีไปตั้งแต่ที่พวกกวีโจมตีสำเร็จแล้ว
“ตามพวกมันไป อย่าให้หนีไปได้อีก”หัวหน้าโจรเสียกำลังคนไปอีกก็ยิ่งโมโหสั่งให้ลูกน้องตามพวกกวีไปทันที แต่พวกกวีก็ทำเหมือนเดิม พวกเขาวิ่งเข้าไปในโซนที่ระบุว่ามีกับดักวางเอาไว้ทำให้พวกโจรมีท่าทีลังเลเล็กน้อย
“ตามไป พวกมันถอนกับดักไปแล้วแน่ ๆ”หัวหน้ากลุ่มโจรสั่งให้พวกลูกน้องตามไปโดยไม่ต้องสนใจกับดัก แผนเดิมใช้กับพวกเขาซ้ำสองไม่ได้แล้ว ขอแค่จับตัวได้ผู้เล่นเลเวลน้อยเหล่านี้พวกเขาสามารถจัดการได้สบายแน่ ๆ
ตูม!!!
“อากกกกก”กลุ่มโจรที่วิ่งตามพวกกวีไปโดนกับดักระเบิดหนึ่งในกับดักที่ดีที่สุดที่พวกกวีสามารถหามาได้เข้าอย่างจัง มันเป็นเวทมนตร์ระเบิดที่จะทำงานเมื่อมีคนเหยียบลงไปในวงแหวนเวทที่ถูกสร้างเอาไว้ พูดง่าย ๆก็คือมันเป็นทุ่นระเบิดอย่างดีเลย
“หยุด....”หัวหน้าโจรสั่งก่อนจะบอกให้พวกตนเองหยุดอยู่กับที่ ไม่นึกเลยว่าพวกกวีจะวิ่งฝ่าดงระเบิดที่ตัวเองวางเอาไว้แบบนี้ ถึงจะรู้จุดวางอยู่ก่อนแล้วก็เถอะ แต่แบบนี้มันไม่เสี่ยงเกินไปเหรอ
“เก่งดีนี่ที่เดาออกว่าพวกเราปลดกับดักออกไปแล้ว”กวีที่อยู่คนละฝั่งกับพวกโจรพูดออกมาด้วยใบหน้ายิ้มแย้มเช่นเคย แม้จะอยู่ต่อหน้าศัตรูกวีก็ไม่เคยมีสีหน้าหวาดกลัวหรือตกใจเลย
“แต่น่าเสียดาย พวกเรามีเวลาไม่มากพอจะปลดกับดักทั้งหมด รอบ ๆตัวพวกแกเลยมีทั้งกับดักที่ปลดแล้วกับยังไม่ได้ปลดเต็มไปหมดเลย”กวีหัวเราะเหมือนกำลังพูดเรื่องล้อเล่น แต่สำหรับฝั่งโจรแล้วกลับรู้สึกเจ็บใจแทน ตอนนี้พวกตนมีข้อมูลของกับดักก็เหมือนไม่มี หากไม่รู้ว่ากับดักส่วนไหนใช้ได้หรือไม่ได้ก็จะโดนพวกกวีใช้ช่องว่างนี้เข้ามาโจมตีได้ และถ้าบุกเข้าไปแบบไม่ดูตาม้าตาเรือละก็ โอกาสที่จะโดนกับดักที่ยังไม่ได้ปลดก็มีอยู่มาก
ฟุบ......ฉึก!!!
ระหว่างกำลังลังเลอยู่นั้น อยู่ ๆก็มีลูกธนูดอกหนึ่งพุ่งเข้ามาจากนอกหมู่บ้าน พริบตานั้นลูกธนูดอกนั้นก็เสียบเข้าที่หัวของโจรคนหนึ่งเข้าอย่างจังทำให้โจรคนนั้นล้มลงตายก่อนจะรู้ตัวเสียอีก
“.............”ไม่ใช่แค่พวกโจรที่ตกใจ แม้แต่เหล่าผู้เล่นเองก็ยังตกใจ ในเรดของพวกเขาไม่มีใครอยู่นอกหมู่บ้านนี่นา แถมคนที่ยิงลูกธนูจากระยะนั้นแล้วยังโดนอีกไม่มีในเรดพวกเขาหรอก ไม่ใช่แค่นั้นลูกธนูที่ยิงมายังแรงจนสามารถฆ่าพวกโจรที่เลเวลสูงกว่าได้ในดอกเดียวด้วย คนที่ยิงจะต้องมีเลเวลสูงมากแน่ ๆ
“หลบเร็ว”แทบไม่ต้องคิด หัวหน้าโจรสั่งให้ลูกน้องของตนเองเข้าไปหลบในเงาของบ้านทันที เพียงบ้านที่สร้างขึ้นมาเพื่อตบตานั้นมีขนาดค่อนข้างเล็ก จะให้โจรหลบหลังตัวบ้านทั้งกลุ่มก็คงไม่ได้ทำให้มีโจรอีกครึ่งที่ต้องไปหลบหลังบ้านอีกฝั่ง เพียงแต่....
“เฮ้ย ตรงนั้นไม่ได้”หัวหน้าโจรตะโกนบอกลูกน้องที่อยู่แถวหลังด้วยท่าทีตกใจเมื่อเห็นลูกน้องเข้าไปหลบหลังบ้านที่อยู่ไม่ห่างออกไป
ซ่า.....
ทันทีที่เข้าไปใต้หลังคาบ้าน น้ำสีน้ำเงินเรืองแสงก็ถูกเทลงมาจากหลังคาพอดิบพอดี แน่นอนว่าน้ำสีแบบนี้ก็คือน้ำที่กวีใช้เวทมนตร์น้ำผสมกับสกิลพิษวิทยานั่นเอง แม้เลเวลของกวีจะไม่สูงมากแต่โดนพิษชนิดนี้เข้าไปก็ต้องแสบร้อนไปทั้งตัวอยู่ดี แถมโจรพวกนี้เป็นมอนสเตอร์ด้วยไม่ใช่ผู้เล่น อาการแสบร้อนอย่างกับไฟเผาไปทั้งร่างพวกมันจะต้องรับไปเต็ม ๆ
“อากกกกกก”พวกโจรที่โดนพิษราดใส่ตัวร้องเสียงดังลั่นก่อนจะพยายามหายาแก้พิษออกมาใช้ เพียงแต่กวีไม่ปล่อยโอกาสนี้ให้เสียเปล่าแน่ ๆ
เปรี้ยง!!
เวทสายฟ้าของกวียิงเข้าใส่พวกโจรในทันทีที่โดนกับดักเข้า ไม่ใช่แค่กวีเหล่าจอมเวทและมือธนูในเรดต่างโจมตีใส่พวกโจรที่โดนกับดักเข้าอย่างพร้อมเพรียงอย่างกับนัดกันมา ทำเอาพวกโจรที่ถูกกับดักพิษเข้าไปล้มตายไป 4 คนและอาการสาหัสอีก 6 คน
“ขวางพวกมันไว้ อย่าให้หนีไปได้”ระหว่างกำลังรุมโจมตีพวกโจรจากระยะไกลอยู่ ๆนั้น อยู่ ๆพวกชาวบ้านที่ช่วยทำกับดักก่อนหน้านี้ก็วิ่งเข้ามาล้อมด้านหลังพวกกวีเอาไว้แถมยังเอาถังไม้จำนวนมากติดตัวมาอีกต่างหาก
“นั่นมัน.....ถังน้ำมันที่เตรียมไว้ตรงหลังหมู่บ้านไม่ใช่เหรอ”คนในเรดของกวีกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ตอนแรกคิดว่าพวกชาวบ้านจะหนีไปเลยเสียอีกเพราะเลเวลของพวกชาวบ้านต่ำมาก ต่อให้เข้ามาขวางก็ไม่ทำให้พวกกวีเดือดร้อนอะไร แต่ไม่คิดว่าพวกชาวบ้านจะถึงขั้นไปเอาถังน้ำมันมาตั้งขวางทางพวกกวีเอาไว้ แถมยังถือคบเพลิงเตรียมจุดเพื่อจะขู่อีกต่างหาก
“ฮ้า ๆ เท่านี้พวกแกก็หนีไม่ได้แล้ว”หัวหน้าโจรยิ้มออกมาก่อนจะลอบมองไปนอกหมู่บ้าน เจ้าคนที่ยิงธนูมานั่นหายไปแล้ว แต่ต่อให้ยังอยู่พวกเขาก็แค่กดดันพวกกวีให้สู้อยู่ในเงาของบ้านเท่านั้นก็พอ
“คิดว่าไง จำนวนขนาดนี้พอหรือเปล่า”กวีไม่ได้สนใจสิ่งที่หัวหน้าโจรพูดออกมาเลยแม้แต่น้อย เขาหันไปถามเมฆที่ยืนอยู่ข้าง ๆเหมือนกำลังถามว่าจะไปกินข้าวที่ไหนเสียอย่างนั้น
“เหลือเฟือแล้ว”เมฆยิ้มออกมาด้วยท่าทีพึงพอใจ ไม่จำเป็นต้องใช้กับดักฆ่าพวกโจรทั้งหมดหรอก แค่ลดจำนวนพวกมันลงมาให้อยู่ในเกณฑ์ที่รับได้ก็พอ ถ้าเหลือกันแค่นี้ต่อให้เลเวลมากกว่าก็สามารถจัดการได้
“ดูเหมือนเมืองการ์กันจะต้องการจับตัวหัวหน้าเป็น ๆ เหลือมันเอาไว้แล้วกัน”กวีตอบพลางชี้คทามาที่หัวหน้าโจร เป้าหมายของเควสครั้งนี้แต่แรกและตอนนี้ก็คือหัวหน้าโจรนั่นเอง ขอเพียงจับตัวได้ก็จะได้เงินรางวัลแล้ว
“ได้เลย”เมฆเดินถือดาบเข้าไปหาพวกโจรด้วยท่าทีนิ่งสงบไม่มีท่าทีหวาดกลัวแม้แต่น้อย ภาพของเมฆที่ยืนอยู่คนเดียวต่อหน้ากองทัพที่ไม่อาจเอาชนะได้เป็นภาพที่ทุกคนต่างพูดถึงเสมอในฐานะจอมดาบอันดับ 1 แต่..... คราวนี้เมฆไม่ได้ยืนอยู่คนเดียวอย่างที่เคย ด้านหลังของเมฆยังมี เจ มีน กวี และ ไอช่าอยู่ด้วย แน่นอนว่าก็ยังมีมายด์อยู่แต่หากจะนับเธอก็นับคนมีฝีมือจากปาร์ตี้อื่น ๆไปยังจะดีซะกว่า
“ลุย..”เมฆพุ่งไปข้างหน้าเป็นคนแรกก่อนกวีจะให้สัญญาณเสียอีก หน้าที่ของเมฆคือดาบของกวี สิ่งที่เขาจะต้องทำก็คือเปิดทางให้พวกพ้องของกวีนั่นเอง
ตูม!!
ดาบของเมฆเหวี่ยงอย่างรุนแรงจนน่าขนลุก แม้จะเลเวลน้อยแต่เมฆก็อัดค่าพลังกายจนล้น แค่เหวี่ยงดาบทีเดียวก็ทำเอามอนสเตอร์เลเวลสูงกว่าสะท้านได้ไม่ยาก
“อย่าลืมว่าศัตรูเลเวลสูงกว่า จับกลุ่มหนึ่งปาร์ตี้ต่อหนึ่งคู่ต่อสู้ รุมฆ่าให้ตาย”กวีสั่งก่อนจะพุ่งตัวเข้าไปร่วมต่อสู้กับพวกเมฆด้วยทั้ง ๆที่เป็นจอมเวทแท้ ๆ แม้สำหรับปาร์ตี้ของกวีมันจะเป็นเรื่องปกติไปแล้ว แต่คนนอกกลับได้แต่มองด้วยท่าทีงุนงงเสียอย่างนั้น
“อย่ามาดูถูกกันนะโว้ย”หัวหน้าโจรกัดฟันด้วยท่าทีโกรธจัดก่อนจะชักเอาดาบ 2 เล่มออกมาถือ ตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้วคนที่เหมือนจะเป็นคนสั่งการก็คือเจ้าจอมเวทที่เอาแต่ยิ้มนั่น ต้องฆ่ามันก่อนเป็นคนแรก
เปรี้ยง!!
ยังไม่ทันจะได้เข้าไปหากวี ดาบของเมฆก็เข้าปะทะร่างของหัวหน้าโจรเสียก่อน ด้วยกำลังมหาศาลของเมฆทำให้หัวหน้าโจรที่เป็นสายความเร็วถึงกับถอยออกไปเลย
“ไม่ยอมให้แกผ่านไปหาหมอนั่นหรอกนะ”เมฆพูดด้วยท่าทีหนักแน่นและดุดันอย่างมากทำเอาหัวหน้าโจรที่ควรเป็นฝ่ายสร้างแรงกดดันกลับรู้สึกว่ามือของตนเองกำลังสั่นเสียอย่างนั้น.....
