ตอนที่ 155-156
ตอนที่ 155 : ให้พวกเราลงทะเบียนด้วย!
เมื่อครู่ได้ยินอะไรไป?
น้ำพุแห่งชีวิต!
น้ำร้อนที่ใช้ต้มบะหมี่ แท้จริงถึงกับเป็นน้ำพุแห่งชีวิตที่สรรพชีวิตควานหา!
และมันราคาเพียงแค่หนึ่งร้อยผลึกวิญญาณ!
โลกนี้มันบ้าไปแล้ว!
หุบเขาโอสถ แม้เป็นผู้อาวุโสที่ต้องสกัดเม็ดยาระดับสูง ยังใช้เพียงน้ำพุแห่งชีวิตน้อยนิดเพื่อกระตุ้นตัวยา!
แต่แล้วที่นี่ น้ำพุแห่งชีวิตราวกับไม่มีค่า!
หนึ่งร้อยผลึกวิญญาณแลกน้ำพุแห่งชีวิต นี่มันไม่ต่างอะไรกับวางไว้ให้หยิบฉวยไปได้
“น้ำพุแห่งชีวิตต้มร้อนไง” ปู้หลี่เกื๋อกลอกตากล่าวคำเสริม
เขาตระหนักได้ดีถึงตราสัญลักษณ์บนเสื้อของเหว่ยอี้
คนของหุบเขาโอสถนั้นยากพบเจอ!
ศิษย์อย่างเป็นทางการของหุบเขาโอสถ เหล่านั้นล้วนเป็นนักปรุงยา!
นักปรุงยาทั้งหลายต่างมีดวงตาอยู่เหนือศีรษะ!
กระนั้นตอนนี้ ชายหนุ่มตรงหน้าที่เป็นนักปรุงยากำลังตื่นตะลึงตั้งแต่วันแรกที่มาเยือนนครจิ่วเหยา
ก็แค่น้ำพุแห่งชีวิตเล็กน้อย มีอะไรต้องตกใจขนาดนั้น?
แน่นอนว่าเจียงเฉิงจวินยังไม่ลืมเลือนครั้งแรกที่ตนก็เคยตกตะลึง
ใบหน้าของหลิวลู่อวี่และตี้อู๋อู่หยิงต่างตื่นตะลึงอย่างไม่ทราบควรกล่าวคำใด
ดวงตาคนทั้งสองต่างจับจ้องที่น้ำร้อนอย่างไม่อาจวาง
“ไป อย่ามัวแต่รับชม กินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปด้วยกันดีกว่า!”
กล่าวคำจบ เจียงเฉิงจวินและปู้หลี่เกื๋อจึงไปต้มบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป
คนทั้งสามขณะนี้ไม่คิดมากความอีกต่อไปแล้ว ฝีเท้าต่างเดินตรงเข้าคว้าถ้วยบะหมี่
พบเห็นน้ำพุแห่งชีวิตไหลรินออกจากเครื่องทำน้ำร้อน คนทั้งสามก็ยังต้องตื่นตะลึงกันอีกครั้งครา
ไฉนสิ่งล้ำค่าเช่นน้ำพุแห่งชีวิต สำหรับร้านนี้จึงดูไร้ค่า?
“เฮ้อ อิ่มแล้ว!”
ซดน้ำซุปจนหมดถ้วย ปู้หลี่เกื๋อจึงเผยท่าทีอิ่มเอม
พร้อมกันนี้สัมผัสพลังวิญญาณภายในร่างของเขาได้เท่าทวีในพริบตา
ผู้อื่นต่างก็รับประทานเสร็จสิ้นตามกันมา
“พี่ซือหยาน ขอเครื่องเล่นเสมือนจริงหนึ่งที่”
ปู้หลี่เกื๋อกล่าวต่อเหยาซือหยานที่ด้านหลังโต๊ะ พร้อมวางผลึกวิญญาณจ่ายเอาไว้
วิธีการเช่นนี้เป็นเถ้าแก่เคยบอกกล่าวว่ากระทำได้
เหยาซือหยานพยักหน้ารับพร้อมเก็บผลึกวิญญาณไป
“พี่ชายท่านนี้คิดทำอะไรหรือ?”
เหว่ยอี้รับชมคนทั้งสามไปนั่งประจำที่ด้วยสีหน้าสงสัย
“เล่นเกมเสมือนจริง” ปู้หลี่เกื๋อกล่าวตอบอย่างลึกลับ
เกมเสมือนจริง?
ทั้งสามได้แต่มองกันเองด้วยความสงสัยฉายชัดบนใบหน้า
นี่ก็เป็นชื่อที่ไม่คุ้นเคยอีกแล้ว
“รับชมที่เถ้าแก่ ที่กำลังเล่นอยู่คือโหมดท้าทายของหอคอยแห่งการทดสอบ” ปู้หลี่เกื๋อชี้ไปยังหน้าจอตรงหน้าลั่วฉวน
คนทั้งสามจึงได้ตระหนัก ว่าบนกระดานตรงหน้าลั่วฉวนมีภาพฉายอยู่ ขณะนี้จึงให้ความสนใจ
“หือ? เถ้าแก่เหมือนจะเข้าไปอยู่ในนั้น!” หลิวลู่อวี่เผยคำอย่างประหลาดใจ
“นั่นคือสิ่งที่เรียกว่าเกมเสมือนจริง สามารถรับรู้ได้ทุกสิ่งอย่างแทบไม่ต่างอะไรกับความเป็นจริง!” เจียงเฉิงจวินกล่าวบอก
ตี้อู๋อู่หยิงไม่อาจสะกดความใจเย็นไว้ได้ “อย่างนั้นแล้วภาพที่เห็นคือสิ่งที่เถ้าแก่กำลังเผชิญงั้นหรือ?”
“ถูกต้อง!” เจียงเฉิงจวินพยักหน้ารับ จากนั้นจึงสวมหมวก “หากคิดอยากเล่น บอกกล่าวกับพี่ซือหยาน ครั้งแรกต้องลงทะเบียนบัญชีผู้เล่น จ่ายหนึ่งร้อยผลึกวิญญาณ”
กล่าวคำจบ เขาจึงเข้าสู่โลกเสมือนจริงไป
เจียงเฉิงจวินวางแผนการเล่นของวันนี้เอาไว้แล้ว ก่อนอื่นคือระบบฝึกสอนทำอาหาร จากนั้นจึงเป็นระบบท้าทายกระจก!
เหว่ยอี้หันมองผู้อื่นก่อนจะพยักหน้าต่อกัน
“แม่นางเหยา ให้ข้าลงทะเบียนด้วย!”
“ข้าด้วย!”
“ข้าก็ด้วย!”
คนทั้งสามต่างเดินไปยังโต๊ะจ่ายเงินพร้อมกล่าวคำกันเสียงดัง
ตอนที่ 156 : ชั้นที่สี่ เถาวัลย์หน้าผี
คนทั้งสามขอลงทะเบียนเสร็จเรียบร้อย ขณะนี้จึงเลือกขยับไปรับชมลั่วฉวนที่อยู่ไม่ไกลจากปู้หลี่เกื๋อ
เถ้าแก่กำลังเล่นอะไรอยู่?
พวกเขาคิดเช่นนี้พร้อมก้าวเดินเข้ามารับชม
ที่บนหน้าจอของลั่วฉวน มันเผยภาพที่ชวนให้ต้องตื่นตะลึง
เป็นบนหน้าผา
บนหน้าผานั้นมีพืชพรรณที่สูงนับร้อยเมตร!
และลำต้นของมันยังขนาดกว่าสิบเมตร รากต้นไม้บนหน้าผายังเปรียบดังตัวดูดเลือด!
ทั้งร่างของมันเป็นสีดำและแดงโชกด้วยเลือด ราวกับมีชีวิตไหลเวียนอยู่ภายในตัวของพวกมันตุบตับ
รับชมให้ดี จะพบว่ามันคล้ายใบหน้าที่กำลังยิ้มอยู่!
เส้นเถาวัลย์สีแดงนับไม่ถ้วนเคลื่อนไหวไปมาอย่างยากหลบเลี่ยง!
“บ้าฉิบ! นั่นไม่ใช่เถาวัลย์หน้าผีในเทือกเขาจิ่วเหยาหรือยังไง?” ปู้หลี่เกื๋ออดไม่ได้ที่จะร้องออก
เถาวัลย์หน้าผี เป็นพฤกษาที่โดดเด่นของเทือกเขาจิ่วเหยา
ที่มีชื่อเสียงของมันคือร่างหลัก!
เมื่อโตเต็มวัย กำลังของพวกมันทัดเทียมขอบเขตทดสอบเต๋า!
แม้เป็นพืช ทว่ามีความโหดเหี้ยมและใช้เลือดเนื้อเพื่อเจริญเติบโต
บ่อยครั้งภายในรัศมีกว่ายี่สิบลี้ของต้นไม้นี้ มันจะไม่มีชีวิตใดคงอยู่!
“เถาวัลย์หน้าผี?”
ได้ยินนามของปู้หลี่เกื๋อ ปู้ฉืออีและเจียงเฉิงจวินที่เพิ่งจะสวมหมวกพันต้องเอ่ยคำด้วยความสงสัย
ถัดจากนั้น ทั้งสองจึงมารับชมหน้าจออตรงหน้าลั่วฉวน
“นี่เถ้าแก่ไปถึงชั้นไหนกันแล้วนี่?” ปู้ฉืออีเอ่ยถามด้วยความสงสัย
ครั้งล่าสุดที่รับชมเถ้าแก่เล่นหอคอยแห่งการทดสอบ เหมือนว่าจะเป็นชั้นที่สาม
ผ่านไปเพียงไม่กี่วันขณะนี้เถ้าแก่จัดการชั้นที่สามได้แล้วหรือ?
ตอนนี้กลายเป็นไม่ทราบแล้วว่าเถ้าแก่เล่นอยู่ที่ชั้นใด...
ศึกของลั่วฉวนครั้งนี้มันคือการหลบหลีกเถาวัลย์!
เถาวัลย์สีแดงนับไม่ถ้วนเปรียบดังตาข่ายฟ้าดินได้เข้าปกคลุมพื้นที่รอบด้าน!
ทางออกหาได้มีไม่!
และไม่มีที่ให้ถอย!
เถาวัลย์หน้าผีที่ร่างหลักของมันกำลังจับจ้องลั่วฉวน เสียงหัวเราะเย็นเยือกชวนขนหัวลุกดังขึ้นไม่หยุดหย่อน
ได้ยินเสียงหัวเราะ ลั่วฉวนจึงยิ่งมีอารมณ์โกรธ!
เสียงหัวเราะอันแปลกประหลาดนี้มันมาพร้อมการโจมตีทางจิต!
เมื่อใดลั่วฉวนเสียตัวตน เมื่อนั้นจะถูกเถาวัลย์สีแดงโจมตีใส่พร้อมทิ่มแทงทะลวงลำคอ!
เพียงพริบตาหน้าจอจึงดำมืดก่อนจะปรากฏในห้อง
เขาต้องขมวดคิ้วเล็กน้อย
ลั่วฉวนไม่คาดคิดว่าเถาวัลย์หน้าผีจะถึงกับโจมตีทางจิตได้
ด้วยไม่ทันตั้งตัวจึงต้องแบกรับความสูญเสีย
กระนั้นหอคอยแห่งการทดสอบคือโลกเสมือนจริง ไม่ว่าเป็นอย่างไรล้วนสามารถเริ่มใหม่ได้!
เพราะแบบนั้นผู้เล่นจึงต้องใช้โอกาสที่มีนี้หาทางลัดเพื่อแข็งแกร่งขึ้นให้จงได้!
“พี่หญิง หากท่านต่อสู้กับเถาวัลย์หน้าผีผู้ใดจึงชนะ?”
พบเห็นลั่วฉวนเริ่มเล่นรอบใหม่ ปู้หลี่เกื๋อจึงหันไปทางปู้ฉืออีพร้อมกล่าวถามด้วยความสงสัย
ปู้ฉืออีกลอกตามอง “ไม่ทราบว่าเจ้าได้ตระหนักหรือไม่ ว่ากำลังของเถ้าแก่และเถาวัลย์หน้าผีนั้นคือขอบเขตจิตวิญญาณระดับสูงสุดทั้งคู่”
ปู้หลี่เกื๋อและเจียงเฉิงจวินต่างพยักหน้ารับ
ภายหลังครุ่นคิดเล็กน้อยจึงได้ข้อสรุป “ชั้นแรกของโหมดปกตินั้นเป็นอสูรหมาป่าสีม่วงที่ขอบเขตหลอมกายระดับสูงสุด ชั้นที่สองจึงเป็นอสรพิษมงกุฎทองขอบเขตสัมผัสวิญญาณระดับสูงสุด และชั้นที่สามจึงเป็นเสือดาวเงาที่ขอบเขตโชคชะตาระดับสูงสุด...”
“ดังนั้นเถาวัลย์หน้าผีที่เถ้าแก่กำลังเผชิญหน้าจึงสมควรเป็นชั้นที่สี่!” ปู้หลี่เกื๋อกล่าวเสริม
ปู้ฉืออีพยักหน้ารับ “เป็นตามนั้น จำนวนชั้นของหอคอยแห่งการทดสอบโหมดท้าทายนั้นคือขอบเขตพลัง”
“ไม่ทราบแล้วว่าหอคอยแห่งการทดสอบนี่มีกี่ชั้นกันแน่?” ปู้หลี่เกื๋อถอนหายใจก่อนจะเผยท่าทีจริงจัง
“ด้วยกำลังเจ้าตอนนี้ ดีที่สุดผ่านชั้นสามก็วิเศษแล้ว!” ปู้ฉืออีนึกขบขันเล็กน้อยจึงหัวเราะในลำคอ
น้องชายของนางที่กำลังยังไม่ได้ดีไปกว่าขอบเขตโชคชะตา ถึงกับคิดแล้วว่าหอคอยแห่งการทดสอบแท้จริงมีกี่ชั้นกันแน่
