ตอนที่ 10 เมืองฮานาดะ
จูเลียนหลังจากเดินมานานเขาก็รู้สึกเหนื่อยแทบตาย และในที่สุดเขาก็สามารถมองเห็นเมืองฮานาดะได้เสียที
จููเลียน “เป็นความคิดที่แย่จริงๆ ที่ไม่พักผ่อนและเดินทางต่อ สิ่งแรกที่ฉันจะทำคือไปพักที่ศูนย์โปเกมอน”
“ฮิโคซารุ?” ฮิโคซารุมองดูจูเลียนด้วยความเป็นห่วง
จูเลียน “อย่ากังวลไปเพื่อน พักผ่อนนิดหน่อยฉันก็จะกลับมาเป็นปกติ”
หลังจากเข้ามาในเมืองเขาก็ตรงไปที่ศูนย์โปเกมอน เขามอบโปเกมอนของเขาให้กับพยาบาลจอยและบอกเธอปล่อยให้พวกมันเล่นจนกว่าเขาจะกลับมา เขาเช่าห้องและหลับไปทันที หลังจากนอนหลับไปสี่ชั่วโมงในที่สุดเขาก็ตื่นขึ้นมา ล้างเนื้อล้างตัวแล้วกลับไปรับโปเกมอนของเขา วันนี้เขาวางแผนที่จะตระเวนไปทั่วเมืองและไปที่ยิมเพื่อดูว่ามีการแสดงน้ำหรือไม่
(สำหรับคนไม่รู้เรื่องโปเกมอนมากนัก พยาบาลจอยนั้นมีอยู่แทบทุกที่ในโปเกมอนเซ็นเตอร์ครับ //เนียนแปล)
เขารับโปเกมอนของเขากลับมาและจีบพยาบาลจอยเล็กน้อย เขาเดินออกจากศูนย์โปเกมอนและเดินไปรอบๆ เมือง เขาไปที่ห้างสรรพสินค้าเพื่อเติมขนมโปเกมอนและส่วนผสมบางอย่างสำหรับทำอาหารโปเกมอน ตอนที่เขาเดินผ่านร้านค้ามากมายเขาก็เห็นโชว์รูมรถ
จูเลียน “ฉันควรซื้อจริงๆ หรือเปล่านะ ฉันยังไม่รู้จะทำยังไงดี เดี๋ยวค่อยคิดทีหลังแล้วกัน”
เขามุ่งหน้าไปที่ยิมฮานาดะและเห็นฝูงชนจำนวนมากเข้าแถวเพื่อเข้าไปในยิม
จูเลียน “ดูเหมือนสัญชาตญาณของฉันจะถูกต้อง พวกเขากำลังแสดงโชว์โปเกมอนน้ำ ไปดูกันเถอะว่าโปเกมอนในยิมนี้แข็งแกร่งแค่ไหน”
จูเลียนไปที่เคาน์เตอร์ขายตั๋วและซื้อตั๋ว จากนั้นเขาก็เข้าแถวแม้ว่าเขาจะมีประสบการณ์และความอดทนมากมายจากชีวิตที่ผ่านมาเขาก็ยังเกลียดการรอเข้าแถวอยู่ดี เพราะคนน่ารำคาญบางคนจะคอยผลักคุณไปทางซ้ายทีขวาที จูเลียนรู้สึกรำคาญมากกับเรื่องนี้ แต่ตัดสินใจที่จะเงียบ หลังจากรอ 15 นาทีในที่สุดเขาก็อยู่ในยิม เขานั่งที่มุมขวาบนของยิมและเห็นสาวสวยสามคนที่จูเลียนจำได้ว่าพวกเธอคือใคร ซากุระ อายาเมะ และโบตั๋น หรือที่รู้จักกันในชื่อ ‘ฮานาดะวอเตอร์ซิสเตอร์’ พร้อมกับเจ้าของโปเกมอนตามลำดับ เลิฟคัส โทซาคินโตะ อซุมาโอะ และ พาเวา
จูเลียน “โปเกมอนตัวนี้ไม่แข็งแกร่งเท่าไหร่ แต่อาจสร้างความรำคาญได้หากพวกมันลงไปใต้น้ำ และอาจกลายเป็นปัญหาที่แท้จริงสำหรับฟุชิกิโซได้ ฮิโคซารุยิ่งไม่ต้องสงสัยเลย แต่โชคดีที่ฉันมีเกียราดอสและเขาสามารถเล่นกับโปเกมอนพวกนั้นได้อย่างง่ายดาย”
จูเลียนมองไปรอบๆ และพบว่าคาสึมินั่งอยู่ที่มุมห้องกำลังดูการแสดงและเนื่องจากเขาไม่ใช่พวก ‘กินเด็ก’ เขาจึงหันกลับไปมองพี่น้องสามสาวสวยแทน
จูเลียน “แม้ว่าพวกเธอจะสวยงาม แต่ฉันไม่คิดว่าฉันต้องการใช้เวลายามค่ำคืนกับพวกเธอ แต่ฉันจะมาที่นี่พรุ่งนี้และรับตราทาคิ โนโบริไป”
เขารอจนกว่าการแสดงจะเสร็จแล้วเดินออกจากยิม ในขณะที่มุ่งหน้ากลับไปที่ศูนย์โปเกมอน เขาก็หยุดที่หน้าโชว์รูมรถอีกครั้ง
จูเลียน “อ่า แม่ง ฉันเกลียดการต้องเดินเป็นวันๆ เพื่อเดินทางจากที่หนึ่งไปอีกที่หนึ่ง”
เขาเดินเข้าไปในโชว์รูมและเริ่มมองหาจักรยาน ‘ฉันคิดว่าฉันจะเดินทางทั้งในและนอกถนนดังนั้นความเร็วจึงไม่สำคัญสำหรับฉัน ฉันแค่ต้องการช่วงล่างและความทนทานที่ดี ฉันคิดว่าฉันควรซื้อจักรยานเสือหมอบ’
ในขณะที่เขาเดินผ่านจักรยานคันหนึ่งไปยังอีกคันหนึ่งเขาก็เห็นคันที่สมบูรณ์แบบตามที่เขาต้องการ ‘ว้าว นี่แหล่ะจักรยานคันงามที่ฉันควรได้รับ’
จูเลียนเริ่มมองไปรอบๆ และเห็นพนักงานขายเดินมาหาเขา
พนักงานขาย “สวัสดีค่ะ มีอะไรให้ช่วยไหมคะ”
จูเลียน “ฉันต้องการซื้อจักรยานคันนี้”
พนักงานขายเห็นจักรยานและยิ้ม “ครับจักรยานคันนี้ 17,000 เหรียญ”
เมื่อได้ยินราคาจูเลียนก็ใจแทบขาด แต่เขาก็ชื่นชอบจักรยานคันนี้จริงๆ แล้วเขาก็คิดได้ว่าเดี๋ยวเขาก็จะได้รับเงินจากการเอาชนะฮานาดะยิม แล้วเขาก็ตัดสินใจซื้อมัน
จูเลียน “ตกลงฉันจะซื้อคันนี้”
เมื่อได้ยินเขายืนยันว่าเขาจะซื้อมัน พนักงานขายก็ไปเรียกผู้จัดการของเธอ
ผู้จัดการเป็นชายอ้วนวัยกลางคนที่ดูเหมือนพ่อค้าจริงๆ
ผู้จัดการ “โอ้ พ่อหนุ่มคนนี้เรอะที่อยากซื้อจักรยาน?”
จูเลียน “ใช่ ฉันชอบจักรยานคันนี้มาก”
ผู้จัดการ “เธอมีตาที่ดี จักรยานคันนี้เป็นรุ่นที่ดีที่สุดที่เรามี มาที่สำนักงานของฉันเถอะ มาทำเอกสารกัน”
จูเลียนเดินตามผู้จัดการไปที่สำนักงานของเขาพร้อมกับพนักงานขาย เมื่อเขาเข้าไปเขาก็เห็นดิลโด้บนโต๊ะ ซึ่งพนักงานขายก็รีบซ่อนมันและเธอหน้าแดงอย่างอับอาย จูเลียนตะลึงไปชั่ววินาที เมื่อเขารู้สึกได้ถึงบรรยากาศที่น่าอึดอัด เขาจึงช่วยเปลี่ยนเรื่องอย่างรวดเร็ว
จูเลียน “ผู้จัดการผมขอเอกสารหน่อย”
ผู้จัดการที่อับอายจ้องมองพนักงานหญิงที่ไม่ยอมซ่อนดิลโด้ก่อนที่จะออกไป ทันใดนั้นก็ดึงสติกลับมาเมื่อได้ยินเสียงของจูเลียน
ผู้จัดการ “อ๊ะ ใช่ๆ”
ผู้จัดการจึงเริ่มเตรียมเอกสารต่างๆ เขาใช้บัตรประจำตัวของจูเลียนซึ่งทำหน้าที่เป็นบัตรเครดิตด้วยเพื่อจัดการเรื่องการซื้อขาย และส่งมอบเอกสารพร้อมกุญแจให้กับจูเลียน
ผู้จัดการ “คุณลูกค้า คุณควรไปลงทะเบียนรถจักรยานของคุณที่สถานีตำรวจ เจ้าหน้าที่จุนซาจะจัดการให้คุณเอง”
จูเลียน “โอเค แล้วฉันจะไป”
คนงานในโชว์รูมเตรียมจักรยานให้กับจูเลียนและหลังจากที่ทุกอย่างจบลงเขาก็ปั่นไปที่สถานีตำรวจ
จูเลียน “ฉันไม่ควรแปลกใจกับเหตุการณ์นั้นเพราะความสัมพันธ์แบบนี้เป็นเรื่องธรรมดาแม้ว่าสิ่งเหล่านี้จะไม่ได้ฉายในทีวีในโลกก่อนหน้านี้ แต่พวกเขาก็ยังคงเป็นมนุษย์ที่ขับเคลื่อนด้วยตัณหาและเงิน แต่อย่างน้อยพวกเขาก็ควรรอ จนกว่าเลิกงานสิ”
จูเลียนมาถึงหน้าสถานีตำรวจหลังจากนั้นไม่นาน
_____________
มุมมองของเจ้าหน้าที่จุนซา
เจ้าหน้าที่จุนซานั่งอยู่บนเก้าอี้ด้วยความเบื่อหน่าย แต่จู่ๆ เธอก็ได้ยินเสียงจักรยานจอดอยู่หน้าสถานี เธอรีบเก็บอุปกรณ์แต่งหน้าของเธอลงในกระเป๋า หลังจากนั้นไม่กี่วินาทีเธอก็เห็นชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาเดินมาหาเธอพร้อมกับรอยยิ้ม
จุนซา ‘โอ้พระเจ้า เขาโคตรเร่าร้อนเลย’
จุนซา “สวัสดี ไม่ทราบว่าคุณมาที่สถานีตำรวจเพราะเรื่องอะไรหรือเปล่า?”
จูเลียน “ผมมาที่นี่เพื่อขอเดทกับคุณ”
จุนซา ‘เขาต้องการพาฉันไปเดท ว้าว มันเยี่ยมมาก เขาฮ็อตสุดๆ และถ้าโชคดีฉันอาจจะได้มีเซ็กส์กับเขา ฉันไม่ได้มีเซ็กส์มาเป็นปีแล้วตั้งแต่ฉันเลิกกับแฟนคนล่าสุด โดยที่เขาไม่ได้ทำให้ฉันพอใจเลย ฉันหวังว่าเขาจะทำได้นะ’
_______________
กลับไปที่จูเลียน
ในทางกลับกันจูเลียนเมื่อเห็นปฏิกิริยาของเธอที่น้ำลายไหลพร้อมกับการจินตนาการที่เกิดขึ้นในใจ เขาก็แปลกใจที่เห็นว่าเจ้าหน้าที่จุนซาคนนี้ช่างเป็นคนที่หมกมุ่น แต่เขาก็ชอบที่จะไม่ได้อยู่คนเดียวในคืนนี้ เขาตัดสินใจที่จะเล่นกับเธอเล็กน้อย
จูเลียน “ฮ่าฮ่าฮ่า ฉันแค่ล้อเล่น ฉันมาที่นี่เพื่อที่จะให้คุณช่วยฉันลงทะเบียนจักรยานของฉัน”
เมื่อได้ยินแบบนั้นความฝันของจุนซาก็แตกเป็นเสี่ยงๆ จนดูเหมือนว่าเธอสูญเสียจิตวิญญาณไป แต่เธอก็กลับมาเป็นตัวตนเดิมของเธออย่างรวดเร็ว ‘เพราะเธอเป็นผู้หญิงที่มีประสบการณ์’
จุนซาแม้จะโกรธจูเลียนเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้แสดงอารมณ์ต่อเขา
จุนซา “บอกเลขทะเบียนรถมาสิ”
หลังจากเสร็จสิ้นพิธีการทั้งหมด ตอนนี้จักรยานคันใหม่ก็ถูกกฎหมายพร้อมปั่นได้ทุกที่ ในขณะที่จูเลียนกำลังจะจากไปเขาก็เห็นจุนซาที่กำลังผิดหวังมาก
จูเลียน “เจ้าหน้าที่จุนซาหากคุณสนใจเราไปเดทกันได้นะ”
เมื่อได้ยินข้อเสนอของเขา จุนซาก็ถูกล่อลวงอีกครั้งแต่คราวนี้เธอระวังตัว
จุนซา “นี่ไม่ใช่เรื่องตลกนะ ถ้ามีอีกครั้งฉันจะจับนายขัง”
จูเลียน “แน่นอนว่านี่ไม่ใช่มุขตลก ฉันจริงใจกับเรื่องนี้”
เมื่อเห็นว่าจูเลียนจริงจังเธอก็ตื่นเต้นและตอบตกลงทันที
จุนซา “เจอกันหลัง 1 ทุ่ม”
จูเลียนจึงมุ่งหน้าไปยังศูนย์โปเกมอนเพื่อที่เขาจะได้พักผ่อนสักพักก่อนออกเดท
เวลา 19.00 น. จูเลียนก็อยู่นอกสถานีตำรวจ เจ้าหน้าที่จุนซาออกมาพร้อมสวมชุดรัดรูปสีดำซึ่งเน้นให้เห็นส่วนโค้งเว้าของเธออย่างสมบูรณ์แบบ
จูเลียน “คุณดูเซ็กซี่มาก” เขาพูดและจับเอวของเธอและพาเธอเข้าใกล้เขามากขึ้น เธอรู้สึกเหมือนว่าเขาพยายามจะจูบเธอ เธอรู้สึกประหลาดใจ “มา ไปกันเถอะ” เขาปล่อยมือและนั่งบนจักรยานคันใหม่ของเขา เมื่อเห็นว่าเธอกลับมาขี้เล่นอีกครั้ง เขาก็ไม่สนใจเพราะเธอนั่งอยู่ข้างหลังเขาและเริ่มสัมผัสกล้ามเนื้อของเขาด้วยมือซุกซนของเธอ และก่อนที่คืนนี้จะผ่านไปพวกเขารีบเช่าห้องเช่าและเข้าไปข้างในทันที พวกเขาเริ่มจูบกันเล่นลิ้นข้างในปากของกันและกัน จากนั้นเจนนี่ก็คุกเข่าลงพร้อมปลดซิปกางเกงของเขา และเธอก็ได้พบกับเจ้ามังกรขนาด 9 นิ้ว
เจนนี่ “โอ้พระเจ้า! มันใหญ่มากแต่ฉันชอบนะ!”
เธอพูดและเริ่มเลียมันจากนั้นเธอก็ดูดมันทั้งหมดจนกระทั่งหัวมังกรของเขาสัมผัสกับลำคอของเธอพร้อมกับที่เธอทำเสียงดังมาก จูเลียนประหลาดใจจริงๆ ที่เห็นเธออมของเขาแบบนั้น แต่เขาก็สนุกกับมัน เขาจับหัวของเธอไว้แล้วดันเข้าไปลึกจนเธอแทบจะสำลัก เขาเจ้ามังกรออกแล้วอุ้มเธอไปที่เตียง เขาเริ่มลิ้มชิมรสของเธอคืนและหลังจากที่เธอกระเด้าไปทั่วแล้ว เขาก็ทำการดันมังกรเข้าไปในถ้ำของเธอ มันทำให้เธอพบกับความสุขอย่างที่สุด แม้ห้องนี้จะไม่มีเสียงดังออกไปข้างนอก แต่ภายในห้องคุณจะได้ยินแต่เสียงครางดังกระเส่าของเจ้าหน้าที่จุนซาที่เต็มไปด้วยความสุข หลังจากที่ผ่านเซ็กส์อันเร่าร้อนพวกเขาก็เข้านอนอย่างเปี่ยมสุข