บทที่ 62 เกาเทียนฉี

บทที่ 62 เกาเทียนฉี

 

เมื่อเข้ามาในตำหนักกุนจวินหันมาหากุนหยูแล้วสวมกอดชายหนุ่ม ก่อนจะเอ่ยขึ้นมาอย่างดีใจว่า

 

“ไม่ได้เจอเจ้ามาหนึ่งปีช่างน่าดีใจนักที่ได้เจอเจ้า แล้วเหตุใดถึงได้มาอยู่ในร่างของไท่เอ่อร์ได้ล่ะ?”

“กุนไท่ตกลงกับลูกเอาไว้ว่าจะให้ลุกได้ออกมาโลกภายนอกบ้างเป็นครั้งคราว!”

กุนหยูเอ่ยตอบกลับไป เขาคิดว่าเรื่องที่ตนโดนตามล่านั้นไม่ควรบอกในตอนนี้ เพราะแค่เรื่องของสงครามตอนนี้ก็เป็นปัญหามากแล้ว

 

กุนจวินพยักหน้าพร้อมกับนำกุนหยูเข้าไปในห้องโถงกว้าง เขาต้องการพูดคุยกับบุตรชายของตนเป็นการส่วนตัว

“ท่านพ่อตอนนี้สถานการณ์เริ่มไม่ดีแล้วรึ?”

กุนหยูที่เป็นคนใจร้อนรีบกล่าวทำลายความเงียบก่อนเป็นคนแรกในทันที

 

“เจ้าคงได้เห็นสถานการณ์ต่างๆมาบ้างแล้ว สงครามเล็กใหญ่ที่เกิดขึ้นทำให้พวกเราเริ่มเสียเปรียบ ตอนนี้เราสูญเสียดินแดนไปถึง 1 ใน 10 แล้ว ตอนนี้กำลังปรึกษากับผู้อาวุโสระดับสูงท่านอื่นๆอยู่ว่ามีวิธีการรับมือกับมันหรือไม่!”

“ท่านพ่อสิ่งที่สำคัญที่ในตอนนี้คือขวัญกำลังใจในการสู้รบ ลูกเชื่อว่าหากท่านทำสิ่งนี้ไปเหล่าผู้อาวุโสและกองทัพของเราจะมีความสามารถในการต่อสู้ดียิ่งขึ้น”

กุนหยูกล่าวด้วยรอยยิ้มก่อนจะส่งโอสถที่ผู้อาวุโสชงจื้อให้มากับบิดา กุนจวินรับมาโอสถนั้นมาด้วยความประหลาดใจ ใบหน้าของเขาแปรเปลี่ยนเป็นตื่นเต้นปีติยินดี และหันมาหาชายหนุ่มด้วยสีหน้าเอ็นดู

“ขอบใจเจ้ามากหยูเอ่อร์ ของล้ำค่าเช่นนี้มีประโยชน์ต่อข้านัก มันส่งผลให้ข้าสามารถทะลวงไปยังขอบเขตนายเหนือมนุษย์ ขั้นต่ำได้ แม้พึ่งจะทะลวงขอบเขตผู้วิเศษขั้นสูงสุดมาเมื่อไม่นานนี้เอง!”

ระดับที่เหนือการผู้เชี่ยวชาญนั้นจะถูกเรียกว่าระดับทลายขอบเขตมนุษย์ ระดับนี้จะถูกแบ่งออกมาเป็นสามขอบเขตใหญ่ได้แก่ ขอบเขตผู้วิเศษ ขอบเขตเหนือมนุษย์ และขอบเขตจักรพรรดิ นอกจากนี้ยังแบ่งออกเป็นขั้นย่อยอีกด้วย คือ ต่ำ กลาง สูง และสูงสุด

กุนหยูรู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมากที่บิดาของตนสามารถบ่มเพาะได้รวดเร็วเช่นนี้! ยิ่งระดับที่สูงขึ้นก็ยิ่งใช้เวลานานมากขึ้นและในตอนนี้เขามอบโอสถที่สามารถช่วยบิดาของตนได้ ในฐานะบุตรคนหนึ่งที่ได้เห็นบิดามีความสุข แล้วตนเองจะไม่ดีใจได้อย่างไร!

“นี่ไม่ใช่สิ่งที่ข้าให้ท่านหรอก เป็นกุนไท่ต่างหาก” กุนหยูตอบกลับไป

“ถ้าเช่นนั้นก็ฝากขอบคุณไท่เอ่อร์ด้วย ข้าต้องรีบไปเตรียมตัวทะลวงผ่านแล้ว!”

กุนหยูพยักหน้าตอบ เขาเดินออกจากตำหนักจ้าวสำนักแล้วมุ่งหน้าไปยังตำหนักของตนเองเพื่อที่จะได้ไปโลกแห่งความฝันก่อนจะคืนร่างให้กุนไท่ก่อนที่กุนไท่จะเข้าไปในโลกแห่งความฝัน

ณ โลกแห่งความฝัน

กุนไท่ลืมตาแล้วพบว่าอยู่ในห้องพักที่โรงประมูลที่ตนได้พัก เขาออกจากที่นั่นก่อนจะไปที่วังหลวงของราชวงศ์หย่ง

“คุณชายในที่สุดท่านก็กลับมาแล้ว!” ผู้อาวุโสยี่สิบนางรีบกล่าวขึ้นมาเมื่อเห็นกุนไท่เดินเข้ามา

“ตอนนี้ข้าจัดการธุระของข้าเสร็จเรียบร้อยแล้ว ข้าสามารถมาช่วยพวกท่านได้” กุนไท่ตอบกลับไป

“คุณชายพึ่งจะมาใหม่ท่านต้องรีบสร้างความน่าเชื่อถือและผลงานในราชวงศ์ ที่สำคัญไปกว่านั้นตอนนี้ระดับพลังของท่าน...”

ขณะที่ผู้อาวุโสสิบสี่กำลังกล่าวออกมาเมื่อสัมผัสได้ถึงระดับบ่มเพาะของกุนไท่ก็พลันรู้สึกตกตะลึงในทันที เหตุใดถึงได้บ่มเพาะได้อย่างรวดเร็วเช่นนี้! กุนไท่เห็นสีหน้าของพวกเขาไม่ได้สนใจเลยแม้แต่น้อยราวกับไม่ได้รับรู้ถึงอารมณ์นั้น ชายหนุ่มยกยิ้มออกมาพลางกล่าวอย่างเนิบช้าว่า

“ตอนนี้มีงานไหนบ้างที่ข้าจะสามารถช่วยทำให้ได้รับความไว้วางใจจากบุคคลระดับสูงได้?”

“ตอนนี้กำลังจะมีงานแสดงความสามารถของรุ่นเยาว์ทุกคนจะสามารถแสดงความสามารถที่ตนเชี่ยวชาญออกมา ไม่ว่าจะเป็นปรุงโอสถสร้างค่ายกลและอย่างอื่นอีกมากมาย งานนี้จะจัดขึ้นในวันพรุ่งนี้เช้าตรู่ท่านกลับมาในตอนที่เหมาะเจาะยิ่ง นี่คือโอกาสที่แสดงทำให้พวกเขาเห็นความสำคัญของท่านได้!” ผู้อาวุโสยี่สิบตอบกลับไปหลังจากหายตะลึงลาน

กุนไท่พยักหน้าด้วยรอยยิ้มบางก่อนจะหมุนกายพร้อมกับกลับไปยังที่พำนับของเขาที่ผู้อาวุโสจัดเตรียมไว้ให้ ขณะที่กุนไท่กำลังจะบ่มเพาะอยู่นั้นเสียงเคาะประตูดังขึ้นสองสามครั้ง ลุกขึ้นยืนไปเปิดประตูก่อนจะเห็นชายหนุ่มและหยิงสาวมากมายที่มีอายุไม่ถึงสามสิบปี แต่ละคนอยู่ในระดับหลอมรวมพลังทั้งสิ้น ทว่ามีชายหนุ่มผู้หนึ่งมันมีอายุราวยี่สิบปีส่วนอายุที่แท้จริงห้าสิบปีแล้ว ระดับบ่มเพาะของเขาไปถึงระดับผู้เชียวชาญขอบเขตผู้เยี่ยมยุทธ์ขั้นกลางแล้ว ใบหน้าอันหล่อเหลาคมคายของมันเต็มไปด้วยความหยิ่งทะนง อาภรณ์ที่สวมใส่เปล่งประกายไปด้วยเครื่องประดับครบครันมันมองมาที่กุนไท่ด้วยสายตามองเหยียด

กุนไท่กวาดสายตามองออกไปภายในใจเต็มไปด้วยความสงสัยใคร่รู้ว่าเหตุใดจึงได้มาหาเขากัน ชายหนุ่มคนนั้นมองมาที่กุนไท่พร้อมกับกล่าวอย่างจองหองว่า

“เจ้าเป็นเด็กใหม่? ระดับการบ่มเพาะของเจ้าช่างขัดแย้งกับอายุนัก ข้าเกาเทียนฉีเป็นพี่ใหญ่ของที่นี่และเป็นบุตรชายเพียงคนเดียวของผู้อาวุโสหนึ่ง! ข้าชื่นชอบที่จะบดขยี้รุ่นเยาว์อายุน้อยเช่นเจ้า แต่หากเจ้ายอมติดตามข้า ข้าจะละเว้นเจ้า...เจ้าจะได้ทั้งอำนาจและเงินตรา!”

ตอนนี้กุนไท่รู้สึกอยากจะหัวเราะออกมา แต่ก็เกียจคร้านที่จะมีปัญหากับอีกฝ่าย เขายิ้มอย่างเป็นมิตรพร้อมกับตอบกลับไปว่า

“พี่ใหญ่เกา ข้าไม่ได้ต้องการอยากเป็นลูกน้องของท่านเลย ข้าเพียงแค่ต้องการบ่มเพาะอย่างสงบเท่านั้น!”

“กล้าปฏิเสธน้ำใจข้า? เจ้าไม่มีคุณสมบัติพอ!” เกาเทียนฉีเอ่ยขึ้นด้วยความโกธร มันคิดมาเสมอว่าตัวมันเกิดมาสูงส่งกว่าใคร มันไม่คิดเลยว่าระดับหลอมรวมพลังที่มันคิดจะให้โอกาสผู้ที่อ่อนแอกว่ามารับใช้มันนั้นจะถูกปฏิเสธได้ พลังปราณขอบเขตผู้เยี่ยมยุทธ์ขั้นกลางพลันระเบิดออกมา

แรงกดดันมหาศาลส่งผลให้ผู้บ่มเพาะรุ่นเยาว์ที่อยู่บริเวณโดยรอบต่างถอยออกมาอย่างหวาดกลัว พวกมันต่างได้เห็นพลังของเกาเทียนฉีมาแล้วจึงรู้สึกว่าชายหนุ่มตรงหน้าช่างโง่เขลานักที่กล้าหักหน้าเกาเทียนฉีผู้นี้!