ตอนที่ 5 เฉียวเมียนเมียน ผมขอโทษ

รอยแดงรูปมือปรากฏขึ้นบนใบหน้าสวย ๆ ของเฉียวอันซิน เธอนิ่งเงียบด้วยความตกใจ

หล่อนยกมือขึ้นจับแก้มของตนอย่างไม่คาดคิดกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เมื่อได้สติเธอยกมือจะตบคืน

แต่เมื่อเห็นร่างที่คุ้นเคยปรากฏอยู่ไกล ๆ เธอรีบยกมือลง แสร้งเดินเซไปข้างหลัง

...

เฉียวเมียนเมียนไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น จู่ ๆ เฉียวอันซินมีท่าทีเปลี่ยนเป็นหวาดกลัวหล่อน และพูดกลับว่า

“พี่คะ ฉันขอโทษ ฉันผิดต่อพี่ แต่ฉันควบคุมความรู้สึกตัวเองไม่ได้ ฉันรักพี่อาเจ๋อจริง ๆ ยกโทษให้ฉันเถอะ อย่าทำอะไรลูกของฉันเลยนะคะ”

เฉียวเมียนเมียนมองเฉียวอันซินที่ล้มลงไปที่พื้น

ประตูสีฟ้าถูกผลักออกอย่างรวดเร็ว ชายคนหนึ่งพุ่งเข้ามาใกล้

“อันซิน!”

ชายคนนั้นพุงเข้าไปกอดเฉียวอันซินไว้แน่น

“อันซิน เป็นอะไรมากไหม” ซูเจ๋อถาม

เฉียวอันซินซบลงที่อกเขา น้ำตาไหลนองหน้า เธอเรียกชื่อเขาด้วยน้ำเสียงน่าสงสาร “พี่อาเจ๋อ”

“ฉันกลัวมากค่ะ ลูกของเราเกือบจะ...”

ตัวเธอเริ่มสั่นเทาขณะที่พูด ไปพร้อมกับน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม

“พี่อาเจ๋อ ฉันรู้ว่าฉันทำให้พี่เขาผิดหวัง ฉันไม่คาดหวังว่าพี่เขาจะให้อภัย พี่เขาจะดุด่า ตบตีฉันยังไง ฉันยินดีรับผิดทั้งหมด แต่ลูกของเรา เขาไม่ผิดอะไร พี่เขาทำแบบนี้ได้ยังไง”

แก้มของเฉียวอันซินยังคงบวมแดง รอยมือยังคงปรากฏบนแก้มขาว ๆ หล่อนร้องไห้จนดวงตาแดงก่ำ

หล่อนดูตกใจมากกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แม้จะอยู่ในอ้อมกอดของเขา ร่างของหญิงสาวยังคงสั่นเทาไม่หยุด

เมื่อเห็นหล่อนกำลังหวาดกลัว ซูเจ๋อเริ่มใจอ่อน โอนเอนให้กับหล่อน

ชายหนุ่มหันไปมองเฉียวเมียนเมียน ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความผิดหวัง

“เฉียวเมียนเมียน อันซินเขาเพิ่งจะท้องได้เดือนเดียวเองนะ มันเป็นช่วงที่ต้องระมัดระวังเป็นอย่างมาก ที่คุณผลักเธอล้มลงกับพื้นแบบนี้ คุณรู้บ้างไหมว่าจะเกิดอะไรขึ้น?”

...

“ผิดคิดเสมอว่าคุณเป็นคนใจดีและอ่อนโยน ไม่คิดเลยว่าคุณจะร้ายกาจได้ถึงเพียงนี้”

“หึ ฉันเหรอที่ร้ายกาจ”

เฉียวเมียนเมียนจ้องชายตรงหน้าอย่างไม่เชื่อว่าคือเขา

ชายหนุ่มในชุดสีขาว หน้าตาหล่อเหลา มีเสน่ห์ราวกับเจ้าชายคนนี้ ใบหน้านี้ที่เธอเคยชื่นชอบมานานหลายปี

แต่ตอนนี้ใบหน้านี้เปลี่ยนไป เหมือนเป็นคนละคนกับคนที่เธอเคยรู้จัก เธอเคยเป็นคู่หมั้นของเขา

พวกเรารู้จักกันมากกว่า10 ปี แต่ตอนนี้เขากลับเลือกเชื่อคำพูดของเฉียวอันซินในทันที

กว่า 10 ปีเลยนะ... เขาไม่รู้จักเธอเลยเหรอ

ในสายตาของเขา เธอเป็นเพียงผู้หญิงที่ร้ายกาจอย่างนั้นเหรอ

เมื่อเห็นท่าทีที่เขาโอบกอดเฉียวอันซินไว้ในอ้อมแขน หัวใจของเธอเย็นยะเยือก สายตาของเธอเต็มไปด้วยความผิดหวัง

“ซูเจ๋อ คงลืมไปแล้วสินะ ว่าคู่หมั้นของคุณคือใคร แล้วผู้หญิงที่คุณกอดอยู่นั้นคือใคร”