ตอนที่ 8 อนาคตยังอีกยาวไกลไม่ต้องรีบร้อนหรอก
ติดตามตอนอื่น ๆ ได้ที่ : novelrealm
หลังจากจัดการเนื้อย่างไปหลายจานกับอาหารอีกหลายอย่าง ท้องที่อิ่มเต็มที่ก็ทำให้หลินเฉี่ยนเผลอหลับไปในระหว่างนั่งรถ คงเป็นเพราะความเหนื่อยล้าที่สะสมมาจึงทำให้เธอหลงลืมการระมัดระวังตัวเองเหมือนอย่างที่ตั้งใจไว้ตั้งแต่ตอนแรก เมื่อรถออกตัวได้ไม่นานนัก การเคลื่อนตัวที่นุ่มเงียบกับเบาะนั่งแสนสบายก็กล่อมให้ร่างบางๆที่อ่อนล้าผล็อยหลับไปในที่สุด
คร่อกฟี้~ เสียงกรนเบาๆดังมาจากที่นั่งข้างคนขับ มันช่วยยืนยันให้คนตัวโตรู้ว่าคนตัวเล็กกว่าหลับสนิทแค่ไหน
ทันทีที่รถหยุดลงเพื่อรอสัญญาณไฟจราจร กู้เฉิงเซียวก็เอี้ยวตัวไปปรับเอนเบาะให้กับภรรยาตัวน้อยเพื่อช่วยให้เธอนอนสบายมากขึ้น ก่อนจะใช้เสื้อคลุมของเขาห่มร่างเล็กๆนั่นอย่างเบามือ
แสงสลัวจากท้องถนนยามราตรีที่สาดส่องเข้ามากระทบกับใบหน้านวลทำให้มองเห็นแพขนตาทั้งหนาและยาวที่ประดับอยู่บนเปลือกตาบางได้ชัดเจน และมันก็ช่วยขับเน้นแก้มใสๆให้เด่นชัดมากขึ้น —เธอกำลังหลับสนิท
กู้เฉิงเซียวรู้สึกคล้ายตัวเขากำลังมองดู ‘สัตว์เลี้ยงตัวน้อยที่เพิ่งได้มาใหม่’ และเขาก็อดไม่ได้ที่จะก้มตัวลงใช้ริมฝีปากจุ๊บไปบนหน้าผากเล็กๆนั่นหนึ่งครั้ง กลิ่นหอมอ่อนๆจากร่างกายของสาวน้อยที่เหมือนกับกลิ่นเด็กน้อยแสนบริสุทธิ์โชยปะทะจมูกของเขา
‘ปี๊นๆ’
ทันใดนั้นเสียงแตรรถก็ดังขึ้นจากด้านหลัง หลังจากหันกลับไปมอง กู้เฉิงเซียวก็พบว่าตอนนี้สัญญาณไฟเปลี่ยนเป็นสีเขียวแล้ว
‘เอาเถอะ อนาคตยังอีกยาวไกลไม่ต้องรีบร้อนหรอก’
………..
หลังจากที่จอดรถในโรงจอดชั้นล่างแล้วกู้เฉิงเซียวก็หันมองหญิงสาวที่ยังคงหลับสนิท —เขาไม่อยากปลุกเธอเลย—
ตั้งแต่รุ่นบรรพบุรุษแล้วที่คนในตระกูลของเขาต่างล้วนมีตำแหน่งใหญ่โตอยู่ในกองทัพ ตัวเขาเองก็คลุกคลีกับวงการทหารมาตั้งแต่เด็ก เมื่อโตขึ้นการเป็นทหารรับใช้ชาติจึงเป็นสิ่งที่เขายากจะหลีกเลี่ยง แม้ชีวิตในกองทัพจะน่าเบื่ออยู่ไม่น้อยแต่ตลอดระยะเวลาหลายปีที่ผ่านมามันก็ช่วยฝึกฝนทั้งร่างกายและจิตใจของเขาให้แข็งแกร่งและโดดเด่นจนเป็นที่จับตามองได้
ใบวิลโลว์เป็นยาเสพติดที่รุนแรงที่สุดบนโลก แถมยังไร้สีไร้กลิ่นจนตรวจสอบได้ยาก ไม่ว่าใครได้ลิ้มลองก็จะหน้ามืดตามัวและมันยังทำให้ไม่สามารถต้านทานต่อสิ่งเย้ายวนได้
เรื่องนี้เป็นความจริง นี่ถ้าหากไม่ใช่เพราะผลตรวจเลือด เขาก็คงไม่มีทางรู้เลยว่า ตัวเขาเองโดนยาเสพติดจากใบวิลโลว์เข้าแล้ว
กู้เฉิงเซียวโน้มตัวลงไปหาร่างของหลินเฉี่ยน เขาเข้าใกล้ร่างของสาวน้อยจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆที่ระบายออกมาจากจมูกเล็กๆนั่น แม้ว่าจะเต็มไปด้วยบาดแผลปูดบวมเขียวช้ำ แม้ว่าจะไม่ได้แต่งหน้าแถมทรงผมและการแต่งตัวยังทำให้รูปลักษณ์ของเธอดูเหมือนกับเด็กผู้ชาย แต่กู้เฉิงเซียวก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าใบหน้านวลเนียนนี้งดงามมากจริงๆ
ถ้าไม่ใช่เพราะเขาเคยเห็นใบหน้านี้มาแล้วเมื่อคืนวาน ความแข็งแกร่งทางจิตใจที่เขาฝึกฝนบ่มเพาะมาเป็นเวลานานหลายปีคงจะพังทลายลงไปในเวลานี้ทันทีอย่างแน่นอน นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เขารู้สึกว่าตัวเองไม่สามารถต้านทานเพศตรงข้ามได้
ยี่สิบแปดปีที่ผ่านมาเขาไม่เคยเลยที่จะได้ลิ้มลองรสชาติแบบนี้ ในเมื่อตอนนี้มีครั้งแรกแล้ว ก็เป็นเรื่องธรรมดาตามธรรมชาติของผู้ชายที่เขาจะอยากลองอีกเป็นครั้งที่สอง และเขาก็ยังหวังด้วยว่าหลังจากนี้เขาจะได้ลิ้มรสชาตินี้อีกเรื่อยๆและ….บ่อยๆ
‘เธอเป็นภรรยาเขา มันไม่ผิดเสียหน่อย’
เมื่อมีความคิดเช่นนั้น ความรู้สึกร้อนผ่าวก็เริ่มแผ่ซ่านในร่างกายของกู้เฉิงเซียว เขาอดใจไม่ได้อีกต่อไปจึงตัดสินใจกดจูบลงบนริมฝีปากบางของหญิงสาวในทันที
อันที่จริงเขาแค่ตั้งใจจะจุมพิตเบาๆเท่านั้นแต่คิดไม่ถึงว่าทันทีที่ริมฝีปากหนาแตะเข้ากับริมฝีปากของเธอจะทำให้เลือดลมสูบฉีดมากยิ่งขึ้น เขากำลังคิดลึกซึ้งไปไกลและ ‘อยากจะทำอะไรๆมากกว่านี้’
เขาสอดลิ้นอุ่นเข้าไปในปากเล็กๆของเธออย่างระมัดระวัง และค่อยๆละเลียดชิมความหอมหวานและอ่อนนุ่มที่อยู่ภายในนั้นอย่างช้าๆ
คงเป็นเพราะถูกรบกวนการนอนหลับ หลินเฉี่ยนจึงขมวดคิ้วเข้าหากันก่อนจะพยายามผลักดันลิ้นร้อนๆนั้นออกตามสัญชาตญาณ
การต่อต้านของสาวน้อยทำให้กู้เฉิงเซียวได้สติอีกครั้ง เขาสูดหายใจเข้าลึกๆครั้งหนึ่งเพื่อปรับอารมณ์ของตัวเอง ‘ไม่สิ! นี่มันไม่ถูกต้อง’ เรื่องเมื่อคืนวานเป็นเพราะความอ่อนแอจากฤทธิ์ยาจึงทำให้เขาล่วงเกินเธอ—ถ้าด้วยเหตุผลนั้นมันก็ยังพอจะเข้าใจได้ แต่ในตอนนี้ที่เขามีสติรู้ตัวดีทุกอย่างจึงเป็นเรื่องที่ไม่สมควรอย่างยิ่งที่เขาจะมีความต้องการอะไรแบบนั้นเกิดขึ้น
แต่…
...ทันทีที่เขาเห็นเนื้อนวลขาวผุดผ่องที่โผล่พ้นคอเสื้อไล่เรื่อยมาถึงลำคอระหงของเธอเขาก็ไม่สามารถผละตัวเองออกจากร่างเล็กๆนี้ได้...
เขาใช้มือข้างหนึ่งกดลงไปบนบ่าของหญิงสาวก่อนจะใช้อีกมืออีกข้างลูบไล้แก้มเนียนนุ่มแผ่วเบา ในขณะที่ปากของเขาตรงเข้าคลอเคลียใบหูเล็กและลำคอขาวผ่อง
หลินเฉี่ยนขนลุกซู่ขึ้นมา ตรงบริเวณซอกคอและใบหูเกิดความรู้สึกจั๊กจี้แปลกๆ ก่อนจะเกิดความเจ็บแปล๊บขึ้นที่ใบหูเหมือนมีอะไรบางอย่างกำลังกัดหูเธอ เธอจึงสะดุ้งตื่นขึ้น!
“อ๊ากก!” หลินเฉี่ยนแหกปากร้องออกมาด้วยความตกใจหลังจากได้เห็นว่า มีคนกำลังยุ่งกับคอของเธอ—คนคนนั้นเป็น..ผู้ชาย—และมัน..กำลังไซ้คอของเธอ! สาวห้าวไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายได้พูดอะไรทั้งนั้นเธอก็ใช้เข่าอัดกระแทกเข้าที่ท้องน้อยของเขาอย่างแรงทันที
“โอ๊ย...” กู้เฉิงเซียวร้องอย่างเจ็บปวด ซึ่งนี่ก็นับเป็นครั้งแรกในชีวิตทหารเลยก็ว่าได้ที่เขาพลาดท่าให้กับการโจมตีในระยะประชิด
“เห้ย! ไอ้เวรเอ๊ย!” หลินเฉี่ยนสบถดังลั่นด้วยความตกใจ แต่หลังจากที่เธอเห็นว่าคนตรงหน้าคือกู้เฉิงเซียวเธอก็รีบย่นคอราวกับลูกแมวน้อยที่กำลังตกใจ สีหน้าหาเรื่องและสายตาพร้อมสู้หายไปในฉันพลัน แถมน้ำเสียงของเธอก็อ่อนยวบลงไปทันที “คะ...คุณจะทำอะไร?”
ชั่วแวบหนึ่ง ในใจของกู้เฉิงเซียวเกิดความตื่นตระหนก เขารู้สึกผิดในทันทีเมื่อสบตาใสๆของหลินเฉี่ยน
ทว่าแม้ในใจจะรู้สึกผิดอย่างมากแต่เขาก็ยังรีบปรับท่าทางให้นิ่งเฉยและคงความเย็นชาเอาไว้บนใบหน้าดังเดิม เมื่อหลินเฉี่ยนเห็นสีหน้าของอีกฝ่ายจึงรีบพูดขึ้นมาว่า “โทษที ฉันแค่ป้องกันตัวเองน่ะ ฉะ...ฉันไม่คิดว่าจะเป็นคุณ”
กู้เฉิงเซียวยิ้มบางส่งให้ “ฉันก็แค่จะปลุกเธอให้ตื่นน่ะ ถึงบ้านแล้วลงจากรถได้แล้ว”
‘เอ่อะ...บ้านหมอนี่เค้าปลุกคนให้ตื่นกันแบบนี้เรอะ? ดูท่าทางแล้วก็ไม่น่าจะบ้ากามได้เลยนะ แล้วทำไมเมื่อกี้ถึงดูเหมือนคนโรคจิตหื่นกามได้ล่ะเนี่ย?’ หลินเฉี่ยนอดไม่ได้ที่จะแอบด่าเขาในใจ
‘แต่เดี๋ยวก่อนนะ... กลับบ้าน? กลับบ้านใคร?’
หลินเฉี่ยนลงจากรถ เธอกวาดตามองไปรอบๆและพบว่าที่นี่เป็นโรงจอดรถที่มีรถยนต์หรูจอดเรียงรายอยู่เต็มไปหมด ‘คงจะเป็นโรงจอดรถรวมสินะ หมู่บ้านคนมีเงินล่ะมั้ง รถแต่ละคันดูจะแพงมากทั้งนั้นเลยแฮะ’
“ว้าวววว...เพื่อนบ้านคุณนี่รวยๆ ทั้งนั้นเลยนะเนี่ย” สาวน้อยรู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก
กู้เฉิงเซียวกระตุกยิ้มมุมปากโดยไม่ได้อธิบายอะไรต่อ เขาทำแค่ออกคำสั่งสั้นๆ “ตามฉันมา”
“เดี๋ยวก่อนนะ...คือว่า...”
“ฉันชื่อกู้เฉิงเซียว” กู้เฉิงเซียวเน้นย้ำอีกครั้ง
“แป๊บนึงนะ… เอ่อ... คือ...พวกเราแต่งงานกันแล้วก็คือตามนี้เลยเหรอ? หมายถึงต้องเป็นแบบนี้ตลอดไปเหรอ?”
“แล้วจะให้เป็นแบบไหน?”
“.......” ‘ดูเหมือนจะมีอะไรบางอย่างไม่ถูกต้องนะ ไม่สิ ไม่ใช่ดูเหมือน...แต่มันไม่มีอะไรถูกต้องเลยสักอย่าง’!
“คือ...ฉันว่าเรื่องนี้มันดูรวดเร็วปรู๊ดปร๊าดเกินไปหน่อยรึเปล่า?”
สีหน้าของกู้เฉิงเซียวเข้มขึ้นมาทันที ดวงตาคมก็เริ่มแข็งกระด้าง เขาปรับอารมณ์ก่อนที่เขาจะหันมามองเธอ “เธอเป็นคนตอบตกลงเองนะ ฉันไม่ได้บังคับเธอ”
“......” ‘อ่า~ ก็จริงแฮะ’
“แต่ว่าฉัน...ฉันจนมากเลยนะแถมยังเด็กมากด้วย ฉันยังเรียนอยู่เลยนะ”
กู้เฉิงเซียวได้ยินเหตุผลของอีกฝ่ายก็ตอบกลับมาว่า “ฉันไม่ได้เดือดร้อนเรื่องเงิน และตอนนี้เธอก็เป็นนักศึกษาแล้ว ตามกฎหมายอายุของเธอถึงเกณฑ์ที่จดทะเบียนสมรสได้แล้ว เรื่องที่เธอพูดถึงมันไม่ใช่ปัญหาอะไรเลย”
หลินเฉี่ยนเม้มปากแน่นเพราะไม่รู้ว่าจะหาเหตุผลอะไรมาโต้แย้ง อันที่จริงไม่ว่าเธอจะพูดอะไรในตอนนี้มันก็ไม่มีประโยชน์ทั้งนั้น
ทันใดนั้นเสียง ‘ติ๊ง’ ก็ดังขึ้นก่อนที่จะมีชายคนหนึ่งที่แต่งตัวด้วยชุดจงซานจวง*เดินออกมาจากลิฟต์ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม เขาดูเนี๊ยบไปทุกกระเบียดนิ้วไม่เว้นแม้แต่ทรงผมและรองเท้า
(*เสื้อผ้าแบบที่ ดร.ซุนยัดเซ็นใส่)
เมื่อหลินเฉี่ยนเห็นเข้าก็อดไม่ได้ที่จะวิพากษ์วิจารณ์ในใจ ‘โห้ลุง ดึกขนาดนี้แล้วจะแต่งไปให้ใครดูเนี่ย?’
“คุณชายกลับมาแล้วเหรอครับ โรงจอดรถปรับแต่งใหม่เสร็จแล้ว คุณชายชอบไหมครับ?”
‘ห๊ะ! จริงดิ?’ หลินเฉี่ยนหันกลับไปมองโรงจอดรถทั้งหมดอีกครั้ง ‘นี่โรงรถบ้านเขา? นี่รถพวกนี้เป็นของเขาทั้งหมดเลยเหรอ?’ หลินเฉี่ยนคิดในใจ
เธอคิดว่านั่นเป็นที่จอดรถสาธารณะซะอีก จริงๆแล้วมันคือลานจอดรถส่วนตัวของเขาต่างหาก
‘โหว นี่มันไม่ธรรมดาแล้ว รวย! รวยมาก!’
ในเวลานั้นเองไฟในโรงจอดรถก็สว่างไสวไปทั่วไม่ต่างจากเวลากลางวัน
และสิ่งที่ชวนตะลึงยิ่งกว่าก็คือ ที่หลินเฉียนได้เห็นนั้นเป็นเพียงแค่มุมมุมหนึ่งของโรงจอดรถเพราะหลังจากที่ไฟสว่างทั้งหมดเธอก็เห็นรถอีกมากมายจอดเรียงรายอยู่ ทุกคันเป็นรถระดับพรีเมี่ยมทั้งนั้น แถมพวกมันยังเปล่งประกายวิบวับล้อกับแสงไฟเหมือนกำลังอวดประชันโฉมเพื่อเรียกร้องความสนใจจากเจ้าของอยู่!
‘รวยมากๆ! รวยเกินกว่าจะหาคำบรรยายได้!’
กู้เฉิงเซียวเงยหน้ามองก่อนที่จะตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงเรียบ “ก็ดีนะ ดูสะอาดกว่าก่อนหน้านี้มาก”
พ่อบ้านหันมามองหลินเฉี่ยน “นี่เป็นแขกของคุณชายเหรอครับ?”
“อื้ม หลังจากนี้เธอจะเป็นคุณผู้หญิงของพวกนาย”
กู้เฉิงเซียวพูดพร้อมกับเดินนำหลินเฉี่ยนเข้าลิฟต์ไปโดยไม่รอคำตอบ ในขณะที่พ่อบ้านก็ได้แต่ยืนนิ่งจ้องมองแผ่นหลังคุณชายของเขาและคุณผู้หญิงคนใหม่อยู่นานจนกระทั่งประตูลิฟต์ปิดลง...โดยที่เขาไม่สามารถตอบอะไรออกมาได้เลยเช่นกัน...
‘คุณผู้หญิง? ผู้ชายเนี่ยนะเป็นคุณผู้หญิง? ไม่รู้มาก่อนเลยว่าคุณชายของเขาจะมีรสนิยมแบบนี้ด้วย......’
.
.
.
ติดตามตอนอื่น ๆ ได้ที่ : novelrealm
