ตอนที่ 19 ฉันสามารถทำให้เธอท้องจริงๆได้นะ
ติดตามตอนอื่น ๆ ได้ที่ : novelrealm
หลังจากสิ้นสุดประโยคนั้น ชายหนุ่มก็จงใจหยุดคำพูดของทั้งหมดไปเสียเฉยๆ ความรู้สึกร้อนผ่าวเกิดขึ้นบนใบหน้าของสาวน้อย กลิ่นหอมๆค่อยๆเข้าใกล้เธอมากขึ้นเรื่อยๆ ใบหน้าของเขาแทบจะแนบชิดกับในหน้าของเธอแล้วในตอนนี้ ใบหน้าหล่อเหลาราวรูปสลัก ทุกสัดส่วนถูกจัดวางอย่างลงตัว แววตาคมเปี่ยมไปด้วยพลัง สันจมูกสูงโด่งได้รูป และที่เซ็กซี่ที่สุดก็คือริมฝีปากนั่น มันกำลังแสดงถึงความโกรธอยู่ถึงเจ็ดส่วน และอีกสามส่วน...กำลังยิ้ม ‘โอ๊ย..ดูดี มีเสน่ห์เหลือล้น นี่ใจจะละลายแล้วนะ’
ความหล่อเหลาร้ายกาจที่เข้าใกล้อยู่ตอนนี้ทำให้หลินเฉี่ยนอดที่จะตื่นตระหนกไม่ได้ เธอรู้สึกได้ถึงความร้อนผ่าวที่ใบหูทั้งสองข้าง อกข้างซ้ายของเธอกำลังสั่นไหวรุนแรงจากหัวใจที่เต้นเร็วขึ้นเรื่อยๆและเรื่อยๆ ราวกับว่าอีกไม่นานหัวใจจะหลุดออกมาข้างนอกแล้ว
“ช่วงนี้ทางที่ดีเธอควรจะทำตัวให้ดีไว้นะ ไม่งั้นเธอไม่มีทางอยู่ในตระกูลกู้ได้อย่างสงบแน่” คำพูดของกู้เฉิงเซียวช่วยดึงสติของหลินเฉี่ยนกลับมาได้บ้าง
“แต่ฉันไม่ได้ท้องจริงๆซะหน่อย นายไปหลอกเขาแบบนี้ ถ้าความแตกขึ้นมาจริงๆพวกเขาจะไม่เสียใจแย่เหรอ?” คนร่างเล็กพูดเสียงจริงจัง
“ถ้าเธอกังวลเพราะว่ายังไม่ได้ท้อง ฉันสามารถทำให้เธอท้องจริงๆได้นะ” คนตัวโตตอบกลับทันควันด้วยเสียงจริงจังไม่ต่างกัน
“…….” หลินเฉี่ยนชะงักไปชั่วคราว เธอต้องใช้เวลาในการประมวลผลคำพูดของเขาอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะตัดสินใจพูดด้วยเสียงที่เข้มขึ้นมาและทำหน้าให้จริงจังมากที่สุด “ชายชาติทหารพูดคำไหนคำนั้น อีกอย่างนายก็เซ็นต์สัญญาไว้แล้วด้วย”
กู้เฉิงเซียวขมวดคิ้วเข้าหากัน ทว่าเขาก็ยังไม่ยอมปล่อยเธอไป “เธอ!...” เขาหยุดชะงักไปเพราะไม่สามารถสรรหาถ้อยคำมาต่อรองได้อีก ในที่สุดนายทหารยศใหญ่ก็ได้แต่ถอนหายใจออกมาแรงๆ ก่อนจะพลิกตัวไปนอนข้างๆหญิงสาว
เตียงของเขามีขนาดใหญ่มากพอที่จะนอนสองคนได้สบายๆ โดยไม่รบกวนการนอนของกันและกัน ตอนนี้หลินเฉี่ยนยังคงใจเต้นแรง ความกังวลยังเกาะกุมหัวใจเธออยู่ ทว่าหลังจากที่เห็นว่าอีกฝ่ายไม่ขยับไปไหน เธอก็เริ่มคิดขึ้นมาได้ว่าที่แท้ผู้ชายตัวโตก็อาจจะแค่ต้องการล้อเธอเล่นเท่านั้น
‘เฮ้อ ที่จริงเธอก็ไม่ใช่สเป็คของเขาซะหน่อย อืม..ดูเหมือนเขาจะไม่ได้โกรธอะไรเธอจริงจังนี่นา’
เวลาค่อยๆผ่านไปจนสาวน้อยเกือบจะผล็อยหลับไปแล้ว แต่จู่ๆกู้เฉิงเซียวก็พูดขึ้น “หลังจากนี้ไม่ว่ามีอะไรเกิดขึ้นจำไว้ว่าเธอพึ่งพาฉันได้นะ ฉันจะช่วยเธออย่างเต็มที่ในฐานะภรรยาของฉัน ส่วนเรื่องนั้นฉันจะรอจนกว่าเธอเต็มใจที่จะเป็นภรรยาของฉันจริงๆ”
หลินเฉี่ยนที่กำลังสะลึมสะลือ ตื่นเต็มตาขึ้นมาทันที คำพูดที่เธอได้ยินนั้นทำให้ความกังวลใจของสาวน้อยลดลงไปมาก อันที่จริงตั้งแต่รู้จักกันมาแม้จะเป็นเพียงระยะเวลาสั้นๆแต่เธอไม่เคยได้ยินเขาพูดด้วยน้ำเสียงแบบนี้มาก่อนเลย เขาที่ปกติจะใช้น้ำเสียงกึ่งออกคำสั่งเสมอ พูดด้วยเสียงที่ทุ้มต่ำนุ่มนวลไม่ต่างกับเสียงเปียโนบรรเลงในยามค่ำคืนอันเงียบสงัดเช่นนี้มันทำให้หัวใจของสาวน้อยเริ่มเต้นระรัวขึ้นมาอีกครั้ง
“ทำไมล่ะ?” เสียงเล็กๆถาม
“ทำไมอะไร?” เสียงทุ้มนุ่มถามกลับ
“ทำไมนายถึงอยากแต่งงานกับฉัน?”
นี่เป็นครั้งที่สองแล้วที่เธอถามถึงเรื่องนี้ “เธอไม่รู้จริงๆเหรอ?” คนตัวโตยังคงตอบด้วยคำถาม
“ฉัน...ฉันควรจะรู้เหรอ?”
“เรื่องคืนนั้น เธอจำไม่ได้เหรอ?”
“คืนไหน?”หลินเฉี่ยนพยายามนึกทบทวนเรื่องราวระหว่างเธอกับกู้เฉิงเซียว ทว่าเรื่องเดียวที่เธอนึกออกคือเธอเจอเขาครั้งแรกที่บ้านตระกูลหลินวันนั้นเท่านั้น
กู้เฉิงเซียวนิ่งเงียบไป เขาไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก แต่ภายในใจของชายหนุ่มกลับเต้นแรงขึ้นอย่างเลี่ยงไม่ได้ สมองของเขาเริ่มสับสนและเกิดคำถามมากมาย
‘หรือว่าคนหนุ่มสาวสมัยนี้จะไม่ได้แคร์เรื่องพวกนั้นกันแล้ว?’
‘นี่หรือว่าฉันหัวโบราณเกินไป?’
“คืนไหนอ่ะ?” หลินเฉี่ยนยังคงงุนงง เธอถามอีกครั้งด้วยน้ำเสียงใสซื่อและอยากรู้ไม่ต่างจากเด็กๆ “นี่ มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี่ย? นายอย่าพูดให้อยากแล้วจากไปแบบนี้ได้ไหมห๊ะ?”
“เปล่าไม่มีอะไร นอนเถอะ” กู้เฉิงเซียวลุกขึ้นก่อนที่จะเดินไปหยิบผ้าห่มอีกผืนออกมาแล้วล้มตัวนอนลงบนเตียงโดยไม่สนใจสาวน้อยบนเตียงอีก
“นายนี่มัน......” หลินเฉี่ยนเม้มปากแน่นก่อนจะพยายามข่มใจให้สงบได้ในที่สุด เธอเองก็ไม่อยากจะมีปัญหากับอีกฝ่ายในเวลานี้ หลินเฉี่ยนดึงห่มผ้าห่มอีกผืนแล้วขยับตัวเองออกมาชิดขอบเตียงอีกด้าน เธอตัดสินใจนอนทันทีเช่นกัน
หนึ่งเตียงกว้าง คนสองคน และเส้นแบ่งเขตแดนที่ชัดเจน
——
หลังจากเข้ามาอยู่ในบ้านตระกูลกู้ได้หลายวัน หลินเฉี่ยนก็เริ่มจะคุ้นชินกับสิ่งต่างๆภายในบ้านแล้ว เธอรู้ว่ากู้เฉิงเซียวไม่ใช่นายทหารที่ทำงานประจำอยู่ในค่ายเป็นปีๆเหมือนที่เธอเคยรู้มา แต่เป็นเหมือนพนักงานออฟฟิศทั่วไปที่ออกไปทำงานตั้งแต่เช้าและกลับบ้านในช่วงค่ำ กู้เฉิงเซียวที่จะออกไปทำงานเป็นเวลาครึ่งปีกว่าจะกลับมาบ้านในความคิดของเธอก่อนหน้านี้ดูจะไม่มีจริงเพราะเขาออกไปทำงานตอนเช้าและกลับเข้าบ้านในตอนเย็นทุกๆวัน
แม้ว่ากฎต่างๆในตระกูลกู้จะมีความเข้มงวดมาก และพ่อแม่ของเขาก็ไม่ได้ชอบเธอ แต่โชคดีที่ยังมีคุณย่าของกู้เฉิงเซียวอยู่ หลินเฉี่ยนชอบอยู่กับย่าของเขามากและคุณย่าก็ชอบเธอมากเช่นเดียวกัน
อายุที่ห่างกันมากถึงสองรุ่นของคนสองคนไม่ได้เป็นอุปสรรคใดๆต่อความสนิทสนมของคนทั้งคู่เลยแม้แต่น้อย ตรงกันข้ามภาพที่ดูสนิทชิดเชื้อรักใคร่กลมเกลียวนั้นดูบาดตากู้เฉิงเซียวมากเสียจนเขาเองยังไม่อยากจะมอง
ในเย็นวันหนึ่ง หลังจากทุกคนในบ้านรอกันเป็นเวลานานแล้วแต่ก็ยังไม่เห็นสาวน้อยหลินเฉี่ยนกลับมา
“ปกติเวลานี้เสี่ยวเฉี่ยนจะต้องกลับถึงบ้านแล้ว แต่ทำไมวันนี้ถึงยังไม่มาอีกนะ” คนอาวุโสที่สุดในบ้านพูดขึ้นอย่างกังวลใจ “หลานไม่ควรจะให้เสี่ยวเฉี่ยนไปมหาลัยคนเดียวเลย เธอท้องอยู่แท้ๆ ถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้นมาจะทำยังไง?”
กู้เฉิงเซียวดูเวลา เขาเองก็รู้สึกถึงความผิดปกติเช่นกัน “คุณย่าใจเย็นๆนะครับ เดี๋ยวผมโทรถามให้”
เขาแอบรู้สึกโล่งใจขึ้นมาที่ได้แลกเบอร์กับหลินเฉี่ยนไว้ก่อนหน้านี้แล้ว
ทว่ายังไม่ทันที่เขาจะกดโทรออก ภรรยาสาวของเขาก็โทรเข้ามาพอดี “ฮัลโหล นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้วทำไมยังไม่กลับบ้านอีก?” กู้เฉิงเซียวพูดลงไปในสายทันทีที่กดรับ
“ขอโทษนะครับนี่ใช่เพื่อนของหลินเฉี่ยนรึเปล่า?” ที่ปลายสายเป็นเสียงผู้ชายตอบกลับมา
กู้เฉิงเซียวชะงักไป เสียงของเขาเปลี่ยนเป็นสุขุมขึ้นทันที “ใช่”
“สวัสดีครับ นี่จากห้องฉุกเฉินของโรงพยาบาลทหารในเมืองบีนะครับ พอดีคุณหลินเพิ่งจะถูกส่งตัวมาที่นี่ เราไม่พบข้อมูลอื่นเลยนอกจากชื่อของเธอ ตอนนี้เธอหมดสติและหมอกำลังช่วยเหลืออยู่ พวกเราเจอโทรศัพท์เครื่องนี้อยู่ในกระเป๋าของคุณผู้หญิง ไม่ทราบว่าคุณสะดวกจะมาที่นี่ไหมครับ? หรือว่าจะช่วยเป็นธุระติดต่อคนที่บ้านของเธอให้หน่อยได้ไหมครับ?”
ยิ่งกู้เฉิงเซียวได้ฟังสิ่งที่ปลายสายพูด หัวใจของเขาก็ยิ่งเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ เขาตอบกลับอย่างรวดเร็ว “ผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้ครับ”
ณ โรงพยาบาลทหารเมืองบี
ตอนนี้ท้องฟ้ามืดแล้ว ขณะที่รถของกู้เฉิงเซียวเข้ามาจอดหน้าประตูโรงพยาบาล รปภ . ที่ประจำอยู่หน้าประตูจำรถของเขาได้ และเร่งรีบถามขึ้นทันทีก่อนที่นายทหารยศใหญ่จะได้ลงจากรถเสียอีก
“หัวหน้ากู้มาที่นี่มีธุระอะไรเหรอครับ?”
กู้เฉิงเซียวแสดงสีหน้าร้อนใจ “ช่วยจอดรถให้ที ผมมีเรื่องด่วน”
“เอ่อ ได้ครับ”
เป็นเพราะที่จอดรถในโรงพยาบาลค่อนข้างหาได้ยาก ถ้าหากเขาเสียเวลาหาที่จอดอาจจะต้องใช้เวลาเป็นชั่วโมง เขาจึงตัดสินใจจอดหน้าประตูและรีบวิ่งไปยังห้องฉุกเฉิน เมื่อสั่งความกับ รปภ. แล้วกู้เฉิงเซียวก็แทบกระโดดลงมาจากรถ เขากึ่งเดินกึ่งวิ่งตรงไปยังห้องฉุกเฉิน
ภายในห้องฉุกเฉิน นอกจากหมอและพยาบาลแล้วก็ยังมีตำรวจอยู่ในนั้นด้วย
เมื่อพยาบาลเห็นกู้เฉิงเซียว พวกเธอก็รีบต้อนรับและปฏิบัติต่อเขาอย่างนอบน้อมปนอ่อนหวาน และต่อมาเมื่อได้รู้ว่าเขามาหาหลินเฉี่ยนความรู้สึกของพวกเธอก็เปลี่ยนเป็นประหลาดใจเป็นอย่างยิ่งในทันที
“หัวหน้ากู้คะ นี่โทรศัพท์ของคุณผู้หญิงหลินค่ะ ตอนที่เธอถูกส่งตัวมาที่นี่ก็เริ่มหมดสติแล้ว หมอกังวลว่าสมองอาจจะกระทบกระเทือนน่ะค่ะ”
“เข้าไปนานเท่าไหร่แล้ว?”
“ครึ่งชั่วโมงแล้วค่ะ”
“เธอมีแผลตรงไหนบ้าง ใช่ถูกรถชนรึเปล่า?”
พยาบาลตอบตามตรง “เอ่อ ดูเหมือนว่าเธอจะถูกทำร้ายร่างกายน่ะค่ะ”
“ถูกทำร้ายร่างกาย?” นี่เป็นคำตอบที่ทำให้กู้เฉิงเชียวตกตะลึงและเป็นกังวล
“ใช่ค่ะ คนที่พาตัวมาคือตำรวจค่ะ”
กู้เฉิงเซียวหันไปมองเจ้าหน้าที่ตำรวจที่กำลังเข้ามาในห้อง ก่อนจะเอ่ยถามอย่างรวดเร็ว “ใครเป็นคนทำ?”
เป็นเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ได้เจอกับกู้เฉิงเซียวตัวเป็นๆ คุณตำรวจคนนั้นจึงทำความเคารพเต็มรูปแบบพร้อมกับกล่าวอย่างเป็นทางการ “รายงานหัวหน้ากู้ครับ ช่วงเวลาสิบเจ็ดนาฬิกาสี่สิบนาทีทางเราได้รับแจ้งว่าเกิดเหตุทะเลาะวิวาทบริเวณข้างสะพานปาจื้อ พวกเราไปถึงที่เกิดเหตุในเวลาสิบเจ็ดนาฬิกาห้าสิบนาที พบว่าคู่กรณีเป็นวัยรุ่นกลุ่มหนึ่งกำลังต่อสู้กันอยู่ริมแม่น้ำปาจื้อเฉียว หลังจากที่ได้ยินเสียงนกหวีดคนพวกนั้นก็วิ่งหนีกระจายกันออกไป และทันทีที่เข้าถึงตัวผู้บาดเจ็บเราจึงรีบนำตัวมาส่งโรงพยาบาล ตอนนี้คนของเรากำลังตรวจสอบกล้องวงจรปิดอยู่ คาดว่าจะได้รับเบาะแสเพิ่มเติมหลังจากนี้ครับ”
“รบกวนตรวจสอบให้เร็วที่สุดด้วย” กู้เฉิงเซียวตอบด้วยเสียงดังเคร่งขรึม
“ครับ!”
เมื่อได้จังหวะแล้วคุณพยาบาลห้องฉุกเฉินก็รีบพูดกับกู้เฉิงเซียว “หัวหน้ากู้คะ รบกวนคุณช่วยติดต่อญาติของคุณหลินด้วยนะคะ”
“ผมเป็นสามีเธอ”
คุณพยาบาลหยุดชะงักไป “......”
คุณตำรวจตกตะลึงในทันที “……”
ทุกคนที่อยู่ที่นั่นเองก็เช่นกัน “……”
กู้เฉิงเซียวบุตรชายของอดีตผู้บัญชาการกู้ นายพลหนุ่มผู้แสนหล่อเหลาและอายุน้อยที่สุดในกองทัพที่โสดมาโดยตลอด ทั้งรูปร่างหน้าตาก็แทบจะเรียกได้ว่าเทพบุตรมาจุติจนเป็นที่หมายปองของสาวๆทั้งเมือง ตอนนี้มีภรรยาแล้ว?!?.......
นี่หมายความว่ากู้เฉิงเซียวแต่งงานแล้ว ?!
แต่งงานแล้ว!!!
ประโยคที่ว่า ‘ผมเป็นสามีเธอ’ ทำให้สาวน้อยสาวใหญ่เกือบทั้งหมดที่ได้ยินในที่นั้นใจสลายไปในทันที
.
.
.
.
ติดตามตอนอื่น ๆ ได้ที่ : novelrealm
