ตอนที่ 17 เหนือฟ้ายังมีฟ้า
ติดตามตอนอื่น ๆ ได้ที่ : novelrealm
หลังจากมื้ออาหารแสนกระอักกระอ่วนจบลงหลินเฉี่ยนก็พาตัวเองมานั่งเงียบๆอยู่ที่โซฟาหน้าทีวี ในขณะที่ดวงตาคู่สวยของสาวน้อยแสร้งจับจ้องภาพบนจออย่างจดจ่อ สมองของเธอก็รับรู้ได้ว่าร่างทั้งร่างกำลังถูกกู้เฉิงเซียวจ้องเขม็งอยู่เช่นกัน หลินเฉี่ยนรู้สึกได้ว่าเขากำลังสั่งสอนเธอผ่านแววตาดุๆคู่นั้น
ผู้อาวุโสที่สุดของบ้านในตอนนี้หรือก็คือคุณย่าของกู้เฉิงเซียวหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนจะต่อสายไปหาลูกสะใภ้ของเธอ “เชี่ยนหรู เธอไม่ต้องมาพูดอะไรให้ฉันฟังแล้วนะ หลานสะใภ้คนนี้ฉันพอใจมาก ในที่สุดเฉิงเซียวก็ทำอะไรได้ดั่งใจย่าคนนี้สักที”
เย่เชี่ยนหรูรีบส่งเสียงแย้งจากปลายสายในทันที “คุณแม่คะ ไม่ใช่ว่าคุณแม่ชอบเชียนจินลูกสาวตระกูลเฉินหรอกเหรอคะ? ทำไมถึงได้เปลี่ยนใจไปชอบคนแบบหลินเฉี่ยนนั่นได้ล่ะคะ?”
คุณย่า “ก็ตอนนี้ฉันชอบเสี่ยวเฉี่ยนมากกว่า ทำไม? ฉันไม่มีสิทธิ์เปลี่ยนใจรึยังไง?”
จริงอยู่ว่าตอนสาวๆในช่วงที่เพิ่งเริ่มคบหาดูใจกับกู้หยวนใหม่ๆ เย่เชี่ยนหรูมักจะมีปัญหากับว่าที่แม่สามีของเธอบ่อยครั้ง แต่จนถึงตอนนี้ที่สถานะความสัมพันธ์ของทั้งคู่กลายเป็นแม่สามีกับลูกสะใภ้กันจริงๆแล้ว อีกทั้งอายุของพวกเธอก็มากขึ้น ยิ่งกว่านั้นลูกชายของเธอหรือหลานของคุณแม่ก็โตจนถึงวัยมีครอบครัวมาตั้งนานแล้ว เธอกลับยังต้องมาเจอปัญหาไม่ลงรอยกันกับ ‘แม่สามีตัวเอง’ เพราะเรื่อง ‘ว่าที่ลูกสะใภ้ของเธอเอง’ อีก ใครจะไปคิดล่ะว่ายังไม่ทันที่เธอจะได้เลือกลูกสะใภ้ก็ถูกแม่สามีตัวเองแย่งหน้าที่ไปซะก่อนแบบนี้ ‘มันควรจะเป็นเธอที่ได้ทำหน้าที่นั้นไม่ใช่เหรอ?’
เย่เชี่ยนหรูมีน้ำเสียงจริงจังมากขึ้น “คุณแม่คะ หนูว่าเรามาคุยกันก่อนดีกว่านะคะ หนูกับกู้หยวนไม่โอเคกับการแต่งงานครั้งนี้เลย เด็กหลินเฉี่ยนนั่นก็ไม่เหมาะสมกับเฉิงเซียวเลยสักนิด”
“แต่ฉันว่าเด็กคนนี้ดีจะตาย เอาล่ะ ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว ตอนนี้ สิ่งที่ฉันต้องทำคือเหลือแค่รอเหลนของฉันจากพวกเขาเท่านั้น เอาเป็นว่าแค่นี้ก่อนนะ”
หลังพูดจบคุณย่าก็วางสายทันที ซึ่งหลินเฉี่ยนที่นั่งอยู่ไม่ไกลก็พอจะเดาได้ว่าปลายสายจะรู้สึกโกรธมากแค่ไหน ‘เหนือฟ้ายังมีฟ้าจริงๆ แฮะ’ หลินเฉี่ยนคิด
ในเวลาเดียวกันนั้น ทางด้านเย่เชี่ยนหรูที่ถูกแม่สามีวางสายใส่อย่างไม่ไยดีก็กำลังรู้สึกขุ่นเคืองจนความดันพุ่งสูง “บ้า! บ้าที่สุด! แม่ของคุณหน้ามืดตามัวไปแล้วแน่ๆ!”
เมื่อวานลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของเธอก็เพิ่งจะพายัยเด็กหลินเฉี่ยนนั่นเข้าบ้านแถมยังไปจดทะเบียนสมรสมาแล้วโดยไม่บอกพวกเขาสักคำ เพราะลูกชายไม่ยอมฟังสิ่งที่พ่อแม่พูดเลยสักนิด เธอและสามีจึงต้องขอร้องให้แม่สามีช่วยพูดให้ ‘คุณย่าของเจ้าลูกชายตัวดีนี่แหละที่จะช่วยพูดให้ได้’ เย่เชี่ยนหรูฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่แม่สามีของเธออย่างเต็มที่
เย่เชี่ยนหรูจำได้ว่า ในทันทีที่แม่สามีได้ฟังเรื่องที่เธอพูดก็รู้สึกโกรธมากไม่แพ้กัน จนต้องรีบบึ่งไปหาหลานชายหัวแก้วหัวแหวนเพื่อสั่งสอนให้รู้สำนึก
เย่เชี่ยนหรูหวังให้แม่สามีของเธอเป็นคนออกหน้าแทนในเรื่องนี้ และเธอเชื่อหมดใจว่าผลลัพธ์ที่ได้จะต้องออกมาดีแน่นอน แต่ทำไมสุดท้ายแล้วผลลัพธ์ของมันถึงกลายเป็นแบบนี้ไปซะได้
“หรือว่าแม่ของคุณยังฝังใจเจ็บแค้นฉันอยู่? แม่คุณถึงไม่อยากให้เฉิงเซียวมีความสุข?”
กู้หยวนขมวดคิ้วเข้าหากันแน่นอย่างเคร่งเครียดแล้วถอนหายใจออกมาแรงๆ
“ดูยัยเด็กนั่นสิ ผู้ชายก็ไม่ใช่ผู้หญิงก็ไม่เชิง หน้าตาท่าทางอย่างกับทอมบอย เฉิงเซียวชอบเข้าไปได้ยังไงก็ไม่รู้ ฉันล่ะไม่เข้าใจเลยจริงๆ!”
เย่เชี่ยนหรูเดินไปเดินมาด้วยความหงุดหงิด “ไม่ได้! จะปล่อยให้ยัยเด็กนั่นมีลูกกับเฉิงเซียวไม่ได้เด็ดขาด ฉันไม่ยอมนะ!”
“แต่เด็กในท้องนั่นก็หลานของเธอนะ! ทำอะไรคิดให้มันดีๆก่อน อย่าวู่วาม” กู้หยวนเตือน
“แล้วคุณจะรอให้แม่ของคุณกับยัยเด็กนั่นสมานฉันท์เป็นพันธมิตรกันก่อนงั้นสิ?”
“เรื่องนี้ฉันจะคุยกับเจ้าเฉิงเซียวอีกครั้ง เธอใจเย็นก่อนเถอะ เพราะยังไงเด็กหลินเฉี่ยนนั่นก็กำลังตั้งท้องหลานของเราอยู่นะ”
“.........” ‘ไม่ว่ายังไง ยัยเด็กหลินเฉี่ยนก็มีเลือดเนื้อเชื้อไขของตระกูลกู้อยู่ในท้อง ซึ่งเด็กในท้องก็คือหลานแท้ๆ ของคุณแม่’ เย่เชี่ยนหรูถอนหายใจอย่างหงุดหงิด “กรี๊ด! น่าโมโหที่สุดเลย!”
……
หญิงชราผู้มีอาวุโสสูงสุดของบ้านกู้มองหลินเฉี่ยนก่อนจะเอื้อมมือไปจับมือเล็กๆของเด็กสาวตรงหน้าไว้พลางลูบเบาๆไปมาด้วยความเอ็นดู
“ว่าแต่เด็กในท้องนั่นกี่เดือนแล้วล่ะ? เอ ย่าว่าตัวเธอผอมบางไปหน่อยนะ”
“.......” ‘เรือหาย— โอ๊ยย แล้วจะตอบกลับไปว่ายังไงดีเนี่ย?’ หลังจบประโยคคำถามของคนแก่ หลินเฉี่ยนก็หันไปมองกู้เฉิงเซียวอย่างต้องการความช่วยเหลือ
กู้เฉิงเซียวรีบพูดตอบ “เอ่อ พอดีเธอเพิ่งจะตั้งครรภ์ได้ไม่นานน่ะครับ”
คุณย่ายิ้มแย้ม “อ้อๆ ดีเลยๆ เพิ่งจะตั้งครรภ์ก็เลยดูไม่ออกสินะเนี่ย ดีมากเลยล่ะ ถ้างั้นแสดงว่าช่วงใบไม้ผลิปีหน้าฉันก็จะได้เห็นหน้าเหลนแล้วสินะ”
หลินเฉี่ยนขมวดคิ้วเข้าหากัน ‘นี่มันจะกลายเป็นเรื่องใหญ่เกินไปไหมเนี่ย?!’
ในคืนนี้คุณย่าของกู้เฉิงเซียวเลือกที่จะค้างที่บ้านของหลานชาย อันที่จริงบ้านหลังนี้มีห้องส่วนตัวของคุณย่าอยู่ชั้นสองของตึกรองแต่เป็นเพราะหากพักที่นั่นคนแก่ต้องอยู่คนเดียว ซึ่งนางรู้สึกว่ามันเงียบเหงาเกินไปจึงเลือกที่จะย้ายมานอนที่ห้องชั้นสองของตึกหลักแทน…และนั่นก็คือ ห้องนอนแขก…ที่หลินเฉี่ยนขอเจ้าของบ้านใช้ไปก่อนหน้านี้
เอาล่ะ—ปัญหาในการนอนได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว!
“เฉิงเซียว เสี่ยวเฉี่ยน พวกเธอรีบเข้านอนกันได้แล้ว”
คุณย่านั่งอยู่ที่ห้องรับแขกชั้นสองเพื่อที่จะดูละครก่อนนอนตามกิจวัตรปกติ พร้อมกันนั้นก็ปฏิบัติภารกิจพิเศษคือเฝ้าสังเกตการณ์หลานชายและหลายสะใภ้อย่างใกล้ชิดไปด้วย
แม้ว่าเฉิงเซียวจะยอมรับว่าหลินเฉี่ยนกำลังตั้งครรภ์ แต่คนเป็นย่าที่เลี้ยงดูหลานมากับมือตัวเองก็ไม่คิดว่าหลานชายจะทำเรื่องแบบนี้ได้ แถมก่อนหน้านี้เธอก็ไม่เคยได้ยินว่าหลานชายตัวดีจะเคยมีแฟนมาก่อน จู่ๆมาแต่งงานกะทันหันแบบนี้แถมยังบอกว่าทำฝ่ายหญิงท้องแล้วด้วย มันจะไม่ให้รู้สึกแปลกๆได้ยังไง
ดังนั้น เธอจะต้องพิสูจน์ด้วยตาของตัวเอง!
หลินเฉี่ยนถูกกู้เฉิงเซียวลากเข้ามาในห้องนอนใหญ่ก่อนที่จะรีบปิดประตู เธอรีบถอยห่างออกจากคนตัวโตราวกับกำลังหลบตัวอันตรายที่มีพิษร้ายแรง “นี่ๆๆ...ฉันไม่นอนกับนายนะ!”
กู้เฉิงเซียวมองเธอด้วยสายตาเย็นชา “นั่งลง”
“ไม่ทำนะ ใครจะไปทำแบบนั้นกับนาย ในสัญญาเขียนไว้ชัดเจนแล้ว แล้วนายเองก็เซ็นต์รับรู้แล้วด้วยว่าถ้าจะทำอะไรก็ต้องให้ทั้งสองฝ่ายยินยอมพร้อมใจก่อนถึงจะทำได้ อีกอย่างนายก็เป็นคนพูดกับฉันเองว่าถ้าฉันไม่อยากทำนายจะไม่บังคับ ตอนนี้ฉันไม่ยอม เพราะฉะนั้นฉันไม่ทำ!” หลินเฉี่ยนตั้งท่าโวยวายใหญ่โตเข้าใส่สามีปลอมๆของเธอ
กู้เฉิงเซียวที่นิ่งฟังเงียบๆชี้ไปที่โซฟาทันทีหลังการฟาดงวงฟาดงาของสาวน้อยจบลง “ฉันแค่บอกให้เธอนั่งลงเฉยๆ”
“........” ‘อ่อ ฉันคิดมากไปสินะ แหะๆ’
เมื่อคนทั้งคู่นั่งประจันหน้ากันบนโซฟาภายในห้องนอนกว้างเรียบร้อยแล้วกู้เฉิงเซียวก็เปิดฉากพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง “หลินเฉี่ยน ถึงมันจะกระทันหันไปหน่อย แต่การจดทะเบียนสมรสของเราฉันก็ไม่ได้บังคับให้เธอทำนี่ ถูกต้องไหม?”
หลินเฉี่ยนที่นั่งอยู่บนโซฟาพยักหน้าช้าๆพร้อมกับยิ้มแห้งๆ “แหะๆ ก็ใช่ แต่คือ...เอ่อ...คือเรื่องเมื่อเย็น ฉันก็แค่พูดเล่นกับย่านายเฉยๆน่ะ..นะ”
“เธอเต็มใจจะมากับฉันเอง ฉันไม่ได้บังคับเธอถูกไหม?” ผู้ชายตัวโตยังคงถามต่อ
“ถูกจ่ะถูก ที่นายพูดน่ะถูกต้องเลยล่ะจ่ะ” สาวน้อยตัวเล็กตอบกลับเสียงแผ่วด้วยสีหน้าเจื่อนๆ
“ฉันไม่สนหรอกนะว่ามันจะเกิดขึ้นเพราะเหตุผลอะไร แต่ตอนนี้พวกเราเป็นสามีภรรยากันอย่างถูกต้องตามกฎหมายแล้ว นี่เป็นสิ่งที่ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้”
หลินเฉี่ยนไม่ได้โต้ตอบกลับไป อันที่จริงเธอควรจะต้องขอบคุณเขาด้วยซ้ำที่ทำให้เธอหลุดพ้นออกมาจากตระกูลหลินได้ “โอเคๆ ฉันผิดไปแล้ว ฉันไม่ควรจะพูดอะไรแบบนั้นลับหลังนาย แต่ฉันก็แค่พูดเล่นขำๆเท่านั้นเอง ย่าของนายเองก็ขำเหมือนกันแหละน่า...มะ..ไม่ใช่เหรอ?”
กู้เฉิงเซียวถอนหายใจแรงๆ อย่างระอา เขาไม่รู้แล้วจริงๆ ว่าจะต้องทำยังไงกับเธอดี เขาเดาไม่ออกเลยว่าสาวน้อยตรงหน้าเป็นคนยังไงกันแน่
“เอ่อแล้วก็...หลังจากนี้ฉันไปโรงเรียนเองก็ได้นะ ไม่ต้องให้คนขับรถของนายคอยรับส่งฉันหรอก ฉันไม่อยากตกเป็นเป้าสายตาให้เป็นขี้ปากชาวบ้านน่ะ”
“แล้วก็..ไม่ต้องให้คนทำอาหารเช้าให้ฉันนะ เดี๋ยวฉันค่อยแวะซื้อข้างทางเอาก็ได้”
“อ้อแล้ว..พรุ่งนี้เป็นวันหยุดพอดี ตอนเช้าฉันนัดกับเพื่อนไว้ว่าจะไปปีนเขากัน เพราะฉะนั้นพรุ่งนี้ฉันไม่กลับบ้านนะ ฉันขอแจ้งนายไว้ล่วงหน้าเลยแล้วกัน”
หลินเฉี่ยนพูดจบก็เห็นสีหน้าของอีกฝ่ายที่นิ่งไป เธอจึงรีบพูดขึ้นมาว่า “เอ่อ...เราแลกเบอร์กันไว้หน่อยไหมเผื่อมีอะไรจะได้ติดต่อกันได้ไง?”
อันที่จริงกู้เฉิงเซียวก็ไม่ได้เป็นคนเจ้าอารมณ์หรือขี้งอนอะไรแต่แรกอยู่แล้ว แต่การที่หญิงสาวปฏิเสธทุกอย่างที่เขาเตรียมไว้แถมยังทำให้แผนที่เขาเตรียมไว้พังไม่เป็นท่าแบบนี้ มันก็ทำให้เขาอดที่จะรู้สึกขุ่นเคืองเล็กๆขึ้นมาไม่ได้
ทว่าในเวลานั้นเอง จู่ๆเสียงเปิดประตูก็ดังขึ้นพร้อมกับร่างหญิงชราที่เดินพรวดพราดเข้ามาโดยไม่เคาะประตูก่อน ที่สำคัญคือไม่ให้พวกเขาได้มีเวลาตั้งตัวใดๆ
กู้เฉิงเซียวเห็นย่าเข้ามาก็ถลาไปนั่งข้างหลินเฉี่ยนอย่างรวดเร็ว
“นาย!.......”
ยังไม่ทันที่สาวน้อยจะได้พูดอะไรออกมา กู้เฉิงเซียวก็ใช้ร่างใหญ่โตของเขาเบียดร่างเล็กของภรรยาตัวน้อยก่อนที่จะใช้แขนข้างหนึ่งโอบรอบเอวเธอไว้ส่วนอีกมืออีกข้างจับไปที่ปลายคางได้รูป พร้อมกันนั้นริมฝีปากอุ่นร้อนก็ประกบลงไปบนริมฝีปากบอบบางของหญิงสาวอย่างรวดเร็ว
.
.
.
.
ติดตามตอนอื่น ๆ ได้ที่ : novelrealm
