ตอนที่ 133-134

ตอนที่ 133 : หัวใจของคนทำอาหาร

ระบบเผยคำออกมา “การสอนทำครัวที่ระบบมอบให้ย่อมรวมถึงวัตถุดิบอันไร้ที่สิ้นสุด พร้อมกันนี้เพื่อทำให้ผู้ใช้งานสามารถควบคุมคุณภาพการทำอาหารได้โดยสมบูรณ์ การสอนทำครัวจึงมีระบบมุมมองบุคคลที่หนึ่งสอนในทุกกระบวนการ”

นี่มันเรื่องบ้าอะไร?

ลั่วฉวนรู้สึกราวกับได้ทราบข่าวร้าย

“เดี๋ยว รอเดี๋ยว” ลั่วฉวนอดไม่ได้ที่จะกล่าวขัดระบบขึ้นมา “ขั้นตอนทั้งหมด? นี่รวมถึงขั้นตอนการหาวัตถุดิบด้วย?”

“การทำอาหารที่ดีต้องมีวัตถุดิบที่ดี มีแต่วัตถุดิบที่พ่อครัวหามาเองจึงเป็นของที่สมบูรณ์พร้อมใช้งาน”

ลั่วฉวนถึงกับพูดกล่าวไม่ออก

กระนั้นคำตอบของระบบมันก็ช่วยคลายข้อสงสัยได้

ขณะนี้เขาค่อยได้ทราบ ว่าเหตุใดกู่หยุนซีและผู้คนถึงเผยอาการตื่นตะลึงกันออกมา

เมื่อกู่หยุนซีเลือกเรียนทำอาหาร ภาพฉากที่ผู้อื่นพบเห็นคือขั้นตอนการหาวัตถุดิบ

ลั่วฉวนจึงตอบกลับ “ระบบทำได้วิเศษ!”

“ขอบคุณเจ้าของร้านที่กล่าวชม” ระบบรับคำ

ทันใดนี้ลั่วฉวนค่อยได้ตระหนักภายในใจว่ามีอะไรผิดพลาด

ไม่ว่าเป็นระบบสอนทำครัวประเภทใด มันก็ต้องมีประโยชน์สักทางหนึ่ง

ดังนั้นแล้วโดยเนื้อแท้มันต้องไม่ใช่เข้าไปใช้งานโดยไม่จ่าย!

ไม่ว่ากี่คนรับชมพบเห็น ลั่วฉวนต่างไม่ได้ผลกำไรแม้แต่น้อย!

ทันทีเมื่อคิดเช่นนี้ได้ ลั่วฉวนจึงทราบว่านี่เป็นการขาดดุลการค้า

“ระบบ รู้สึกว่าที่สอนทำอาหารนี้ทรงอำนาจเกินไปบ้าง คงไม่ดีนักหากให้ผู้ใช้งานอื่นใช้โดยไม่เก็บค่าใช้จ่าย” ลั่วฉวนกล่าวออก

ระบบเงียบไปครู่หนึ่งจึงค่อยตอบ “เจ้าของร้านคิดได้ถูกต้องแล้ว”

“อย่างนั้นเก็บผลึกวิญญาณดีหรือไม่?” ลั่วฉวนเสนอความเห็น

“ต้องเป็นเช่นนั้น” ระบบตอบรับ

“ตั้งราคาที่เท่าใด?” ลั่วฉวนถามต่อ

“เจ้าของร้านโปรดตัดสินใจเอง” ระบบตอบกลับ

ลั่วฉวนจึงพยักหน้ารับ “ระบบสอนทำอาหารเช่นนี้ไม่ต่างอะไรกับโหมดสังเวียน อย่างนั้นเก็บผลึกวิญญาณตามพื้นฐานการฝึกสอนน่าจะดี”

“จัดแบ่งระดับเรียบร้อย เพิ่มราคาเรียบร้อย มีค่าธรรมเนียมการเข้าใช้งานหรือไม่?”

คิดไปครู่ลั่วฉวนจึงค่อยกล่าว “วันนี้ถือว่าให้ทดลองใช้กันไปก่อน พรุ่งนี้ค่อยเรียกเก็บ หนึ่งวันแต่ละคนจะเลือกเล่นได้อย่างหนึ่ง”

ระบบจึงเพิ่มเงื่อนไขเข้าไป

ลั่วฉวนหันมองทางกู่หยุนซีและคณะ น้ำเสียงราบเรียบกล่าวออก “เพื่อให้กลายเป็นพ่อครัวมือฉกาจ นอกจากทักษะการทำอาหารที่ดี ความสามารถในการได้รับวัตถุดิบก็เป็นสิ่งสำคัญ”

ผู้คนต่างเงียบงันใส่

แม้รู้สึกว่ามีอะไรผิดไปบ้าง แต่ด้วยเพราะที่นี่คือร้านต้นตำรับ ดังนั้นมันต้องมีประโยชน์ในการใช้งาน

พวกเขาต่างคิดเห็นเช่นเดียวกัน ว่าเถ้าแก่ช่างเลิศล้ำ!

“ระบบสอนทำครัววันนี้ใช้งานได้โดยไม่มีค่าใช้จ่าย นับตั้งแต่พรุ่งนี้จึงมีค่าใช้จ่าย” ลั่วฉวนกล่าวต่อเนื่อง “แต่ละบทเรียนจะเริ่มต้นที่หนึ่งร้อยผลึกวิญญาณ แต่ละคนสามารถเลือกเรียนได้หนึ่งบทเรียนต่อวัน”

หนึ่งร้อยผลึกวิญญาณ แลกกับประสบการณ์หาวัตถุดิบชั้นแนวหน้า ราคานี้กล่าวได้ว่าถูกเสียยิ่งกว่าถูก!

หลังได้ทราบความวิเศษของระบบสอนทำครัว คนทั้งสิบจึงเข้าไปสัมผัสประสบการณ์อันยิ่งใหญ่

แน่นอนว่ามันมีแนวทางการทำอาหารนับไม่ถ้วน ดังนั้นประสบการณ์ของแต่ละคนที่ได้รับจึงแตกต่างกันออกไป

“ซือหยาน เมื่อวานใช้งานระบบสอนทำครัวไม่พบเจออะไรบ้างเลยหรือ?” พอคิดเช่นนี้ ลั่วฉวนจึงหันไปถามกับเหยาซือหยาน

สีหน้างงงันของเหยาซือหยานเผยตอบกลับมา “เอ? ไม่ใช่ว่าเถ้าแก่ตั้งใจทำให้เป็นเช่นนี้งั้นหรือ?”

ลั่วฉวนถึงกับตอบไม่ถูก

ด้วยความเงียบงันปรากฏ ลั่วฉวนจึงพยักหน้ารับ “นั่นก็ใช่ เพียงแต่อยากสอบถามความเห็น”

“ความเห็นของข้า?” เหยาซือหยานคิดไปครู่และจึงกล่าวอย่างจริงจัง “กล่าวได้ว่ายิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว ได้รับแนวทางที่จะแข็งแกร่งขึ้น ทั้งยังได้ทราบวิธีการทำอาหาร”

ได้ยินเหยาซือหยานตอบเช่นนี้ ลั่วฉวนค่อยไปคว้าบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปมาทาน

ข้าวผัดไข่ถ้วยหนึ่ง บอกกล่าวตามตรง มันไม่พอให้เขาได้อิ่มท้อง

ตอนที่ 134 : แลกเปลี่ยน

“เถ้าแก่ พวกเรามาแล้ว!”

ขณะเพิ่งใส่น้ำร้อนในถ้วยบะหมี่ เสียงหัวเราะพลันกระทบโสดประสาทลั่วฉวน

แม้ไม่หันมองก็ทราบว่าเป็นผู้ใด

ปู้หลี่เกื๋อ ปู้ฉืออี และเจียงเฉิงฉวินมาถึงร้านแล้ว

“ทำไมคนในร้านเยอะขึ้นได้กันละนี่?” เจียงเฉิงจวินประหลาดใจเล็กน้อยขณะหันมองในร้าน

“ไม่มีที่ว่างเลย ถ้ารู้คงมาให้เร็วกว่านี้!” ปู้หลี่เกื๋อถอนหายใจ ขณะนี้อารมณ์ยินดีกลายเป็นหมองหม่น

“เพราะเจ้าพิรี้พิไร!” ปู้ฉืออีกล่าวคำขึ้น

ปู้หลี่เกื๋อทราบว่าเป็นความผิดตนเอง ขณะนี้จึงได้แต่ยิ้มแก้เขิน

ขณะนี้เองที่หัวข้อสนทนาต้องแปรเปลี่ยน!

ปู้หลี่เกื๋อหันสายตามองทางกลุ่มคนในร้าน ท่าทีเผยซึ่งความประหลาดใจ “พวกนี้คนของสถาบันวิญญาณเมฆานี่นา!”

เพราะเขาได้เห็นตราสัญลักษณ์ที่เสื้อของทุกคน

“คล้ายเป็นเช่นนั้น” เจียงเฉิงจวินเองก็พบเห็น

“แต่มีอีกเรื่อง รับชมภาพที่แสดงบนหน้าจอ คล้ายว่ามันแตกต่างออกไป!”

ปู้ฉืออีพบเห็นเข้า ขณะนี้จึงเผยความสนใจรับชม

หรือจะเป็นว่าร้านเถ้าแก่มีของใหม่มาให้ลองอีกแล้ว?

“เถ้าแก่ ของมาใหม่หรือ?” ปู้หลี่เกื๋อกล่าวถามลั่วฉวน

ลั่วฉวนพยักหน้ารับ “เป็นระบบฝึกสอนทำครัวที่เพิ่งเปิดให้เข้าใช้งาน”

“ฝึกสอนทำครัว?” ปู้หลี่เกื๋อเกิดสงสัยว่าหูฝาดไปหรือไม่

“เถ้าแก่ล้อกันเล่นหรือ?” ปู้ฉืออีอดไม่ได้จนถามออก

“คิดว่าข้าล้อเล่นหรือ?” น้ำเสียงลั่วฉวนราบเรียบ

ทั้งเสียงและสีหน้า มันยากที่จะตั้งข้อสงสัย

“ก็ไม่น่าเป็นเช่นนั้น”

ทั้งสามได้แต่ส่ายศีรษะพร้อมกัน

“อย่างนั้นฝึกสอนทำครัวนี้ทำอะไร ไฉนจึงต้องมี?” เจียงเฉิงจวินกล่าวถามด้วยความสงสัย

“รับชมเองแล้วจะเข้าใจ” เหยาซือหยานกล่าวคำขึ้น

ถัดจากนั้น ทั้งสามจึงไปร่วมรับชมกับกลุ่มคน

ศิษย์ที่ต้องรอเล่นรอบหลังขณะนี้หาได้สนใจคนทั้งสามที่มาเยือนใหม่ไม่

ด้วยฐานะศิษย์ของสถาบันวิญญาณเมฆา พวกเขาย่อมมีความอวดดีกับตัว

อย่างไรนี่ก็เป็นสิ่งที่ชนชั้นสูงในทุกสถานที่พึงจะกระทำ

ทางด้านปู้หลี่เกื๋อทั้งสามคนก็เช่นกัน

ด้วยเป็นบุรุษหล่อเหลาและโฉมงาม ดังนั้นคิดเข้าหาต่อกันย่อมไม่ใช่เรื่องยากอะไร

ที่สำคัญยิ่งกว่า คือปู้หลี่เกื๋อเป็นคนเข้าถึงได้ง่าย

“พี่ชายท่านนี้มาจากสถาบันวิญญาณเมฆาหรือ?” ปู้หลี่เกื๋อหันคุยกับบุคคลที่ยืนข้างกาย

อีกฝ่ายคือเซียวเฉิงที่มาเยือนเมื่อวาน

ราวกับบังเอิญ ที่อีกฝ่ายเองก็ไม่ใช่คนเข้าถึงยากแต่อย่างใด

ทว่าโชคนั้นไม่ดี ที่เมื่อครู่เขาไม่ชนะจึงไม่ได้สิทธิ์เล่นเกม

“ถูกต้องแล้ว” เซียวเฉิงเผยยิ้ม “รับชมรูปลักษณ์น้องชาย คงไม่ใช่มาร้านนี้ครั้งแรกกระมัง?”

“แน่นอน!” ปู้หลี่เกื๋อพยักหน้ารับอย่างภาคภูมิ “ข้าคือลูกค้าคนแรกของร้านเถ้าแก่!”

คำนี้ถือเป็นประโยคประจำกายของปู้หลี่เกื๋อไปแล้ว

ได้ยินดังนี้ เซียวเฉิงจึงปรับเปลี่ยนมุมมองต่อปู้หลี่เกื๋อไปมาก

“ไม่นึกเลยว่าน้องชายจะยอดเยี่ยมเช่นนี้!” เซียวเฉิงกล่าวออกอย่างนับถือ

“ฮ่าฮ่าฮ่า เป็นความสำเร็จอย่างหนึ่งเลยทีเดียว!” ปู้หลี่เกื๋อหัวเราะรับ “เมื่อครู่เข้ามาในร้านก็พอทราบแล้วว่าสถานะพี่ชายย่อมไม่ธรรมดา ไม่นึกเลยว่าเป็นถึงศิษย์ของสถาบันวิญญาณเมฆา! และที่นี่ก็ไม่ใช่ว่าคนทั่วไปจะมาเยือนกันได้!”

“กล่าวได้ถูกต้อง กล่าวได้ถูกต้อง!”

และแล้วบทสนทนาอันไร้แก่นสารก็ดำเนินไป...