ตอนที่ 4 ฉันอยากจะเก็บเด็กคนนี้ไว้
เฉียวเมียนเมียนลากตัวเองออกจากโรงแรมอย่างยากลำบาก ไม่ทันไร เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เฉียวอันซินโทรมา
“พี่คะ” เสียงนุ่ม ๆ ดังขึ้นก่อนที่เธอจะพูดต่อ “เรามาคุยกันหน่อยเถอะ”
เฉียวเมียนเมียนกำโทรศัพท์แน่น หายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“เราไม่มีอะไรต้องคุยกันอีกแล้ว”
“จริงเหรอคะ?” เฉียวอันซินพูดพร้อมยกมุมปากขึ้นเป็นรอยยิ้ม “แล้วถ้าเป็นเรื่องเฉียวเฉินล่ะ พี่ยังอยากคุยกับฉันอยู่ไหม?”
“เฉียวเฉิน?” สีหน้าของเฉียวเมียนเมียนเปลี่ยนไปทันที เธอขบกรามแน่น
“เฉียวอันซิน เธอต้องการอะไรกันแน่?”
เฉียวอันซินไม่ได้ตอบตรง ๆ แต่พูดต่อด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “พี่คะ ฉันจะรอพี่ที่โรงแรมหมิงเย่ว เจอกันที่นั่นนะคะ”
เมื่อเฉียวเมียนเมียนมาถึงโรงแรมหมิงเย่ว เฉียวอันซินนั่งรออยู่ในห้องส่วนตัวแล้ว เธอสวมชุดเดรสสีดำรัดรูป ผมดัดลอนสวยสะดุดตา ส่งกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของน้ำหอมราคาแพง
เมื่อเห็นเฉียวเมียนเมียนเข้ามา เธอยิ้มและเชิญ “เข้ามาสิคะพี่ นั่งก่อน”
เฉียวเมียนเมียนยืนข้างโต๊ะ มองด้วยสายตาเย็นชา
เฉียวอันซินไม่ใส่ใจ เธอหยิบเช็คเงินสดวางไว้บนโต๊ะ
“พี่คะ นี่เงิน 10 ล้านหยวน คงพอให้พี่อยู่สุขสบายไปทั้งชีวิต”
เธอเงยหน้าขึ้น มองด้วยแววตาเย่อหยิ่ง “ฉันรู้ว่าอาการป่วยของเฉียวเฉินต้องใช้เงินเยอะ รายได้จากงานถ่ายแบบคงไม่พอทำให้พี่เหนื่อยน้อยลง เงินนี้จะทำให้พี่กับเฉียวเฉินมีชีวิตที่ดีขึ้นได้”
เฉียวเมียนเมียนมองเช็คเงินสดบนโต๊ะโดยไม่พูดอะไร
“พี่คะ เลิกเสียเวลาพูดอ้อมค้อมเถอะ” เฉียวอันซินยิ้มเย็น พร้อมกับเอามือแตะท้องของตน “ฉันรู้ว่าพี่ได้ยินทุกอย่างเมื่อคืน ฉันท้องลูกของพี่อาเจ๋อ และฉันตั้งใจจะเก็บเด็กคนนี้ไว้”
“ฉันอยากให้พี่เลิกหมั้นกับพี่อาเจ๋อซะ ถ้าไม่อย่างนั้น ฉันกับลูกจะลำบาก และอย่างที่พี่รู้ เขากำลังจะขึ้นเป็นผู้จัดการ จะให้เขามาถอนหมั้นเองคงไม่ได้ ฉันอยากให้พี่เป็นคนทำเอง”
คำพูดของเฉียวอันซินไม่ได้ทำให้เฉียวเมียนเมียนรู้สึกโกรธอีกต่อไป เธอหมดอารมณ์จะโต้เถียงตั้งแต่เมื่อคืน ตอนนี้สิ่งที่เฉียวอันซินพูดกลับฟังดูตลกเสียด้วยซ้ำ
เธอหัวเราะเยาะ “ซูเจ๋อเห็นด้วยกับที่เธอทำอย่างนี้รึเปล่า?”
จากท่าทีของซูเจ๋อเมื่อคืน เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้ดีใจกับข่าวการตั้งครรภ์ของเฉียวอันซินเลย และคงไม่อยากให้เรื่องนี้ถูกเปิดเผยก่อนที่เขาจะขึ้นเป็นผู้จัดการ
ท่าทีของเฉียวอันซินเปลี่ยนไปทันที “พี่อาเจ๋อรักฉัน เขาเลิกรักพี่ไปนานแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะการหมั้นหมายตั้งแต่เด็ก พี่คิดว่าเขาจะเลือกพี่จริง ๆ เหรอ? มันไม่มีประโยชน์อะไรที่จะยึดติดกับผู้ชายที่ไม่ได้รักเรา”
เฉียวเมียนเมียนใจเย็นลง เธอพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ “เรื่องระหว่างฉันกับซูเจ๋อ ไม่ใช่เรื่องที่เธอควรยุ่ง”
เฉียวอันซินกัดริมฝีปากแน่น “หมายความว่าพี่จะไม่ยกเลิกงานหมั้นใช่ไหม?”
เฉียวเมียนเมียนหัวเราะเบา ๆ “ถ้านี่คือเหตุผลที่เธอเรียกฉันมาเจอ เธอเสียเวลาเปล่าแล้ว” พูดจบเธอหมุนตัวเดินออกไป
“เดี๋ยวก่อน!” เฉียวอันซินคว้าแขนเธอไว้ “พี่ต้องการเท่าไหร่? 10 ล้านไม่พอเหรอ งั้น 15 ล้านเป็นไง อย่าโลภนักเลย รับข้อเสนอไปเถอะ”
เพียะ! เสียงฝ่ามือของเฉียวเมียนเมียนฟาดเข้าที่หน้าของเฉียวอันซิน เธอทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว
