ตอนที่ 129-130

ตอนที่ 129 : สร้างเสริมประสบการณ์

กลุ่มศิษย์นับสิบหันมองหน้ากันเอง พวกเขาไม่มีใครอาจตัดสินใจได้

มู่หรงไห่เถิงกวาดตารับชม นางคิดอยากได้เห็นว่าศิษย์ของนางจะแก้ปัญหาอย่างไร

“อย่างไรทุกคนก็เล่นได้แค่สามชั่วโมง ใครเล่นก่อนต่างกันตรงไหน?” ลั่วฉวนเกิดความสงสัย

“เถ้าแก่ นี่ไม่ใช่คำถามว่าเล่นก่อนหรือหลังแล้วจบ!”

เจียงเหวิ่นฉางกลอกตามอง

ลั่วฉวนจึงหยุดกล่าว

คนหนุ่มสาวถึงกับมีความซับซ้อนเช่นนี้

ท้ายที่สุดหารือกันอยู่พักหนึ่งจึงค่อยตัดสินใจเป่ายิงฉุบเพื่อตัดสินว่าใครจะได้เล่นก่อน

ผ่านไปครู่ เสียงเป่ายิงฉุบจึงดังในร้านหลายครั้งครา

สุดท้ายตำแหน่งสิบผู้เล่นจึงได้รับการตัดสิน

นับเป็นโชคดีที่กู่หยุนซีและเจียงเหวิ่นฉางต่างชนะมาได้

หากเล่นหอคอยแห่งการทดสอบครั้งแรก ก็ต้องจ่ายหนึ่งร้อยผลึกวิญญาณเพื่อสร้างบัญชีผู้เล่น

ด้วยสวมใส่หมวกเรียบร้อย ขณะนี้จึงเข้าสู่โลกเสมือน

ซึ่งไม่เหมือนดังก่อนหน้า ภาพที่ปรากฏได้เปลี่ยนไป

ขณะนี้เพียงสวมหมวกก็จะปรากฏตัวที่ห้องสีขาว

ภายในห้องนี้มีสองลูกบอลที่ต่างกันปรากฏ

ความแตกต่างคือภาพที่ปรากฏภายในลูกบอล

หนึ่งคือหอคอยน้อย พบเห็นชัดเจนว่าเป็นหอคอยแห่งการทดสอบ

ส่วนอีกหนึ่งนั้นน่าสนใจ ถึงกับเป็นชุดเครื่องครัว

เสียงอุทานร้องจึงดังขึ้นจากกลุ่มผู้เล่น

นับเป็นครั้งแรกที่พวกเขาได้ประสบกับโลกเสมือนจริง แต่ละคนต่างตื่นเต้น

“เถ้าแก่ นี่เกมใหม่หรือ?”

กู่หยุนซีหันไปถามกับลั่วฉวน

ลั่วฉวนประหลาดใจเล็กน้อย

หลังเรื่องระบบสอนทำอาหารเมื่อวาน เขาไม่คาดคิดว่าระบบจะติดตั้งให้กับทุกเครื่องเช่นนี้

พบเห็นสายตากู่หยุนซี ลั่วฉวนจึงส่ายศีรษะ “ไม่ใช่เกม แต่ไปรับชมได้ ตอนนี้ทุกสิ่งอย่างไม่มีค่าใช้จ่าย”

“ไม่มีค่าใช้จ่าย? ของเช่นนั้นถึงกับมีในร้านเถ้าแก่ด้วย?” เจียงเหวิ่นฉางอดไม่ได้ที่จะกล่าวคำขัดขึ้นเมื่อได้ยินคำของลั่วฉวน

ลั่วฉวนจึงสายตาหันควับมองทางเจียงเหวิ่นฉาง

เจียงเหวิ่นฉางแลบลิ้นออกพร้อมปิดปากเงียบไป

กู่หยุนซีที่สงสัยจึงกดเข้าไป

ที่นางปรากฏตัวขณะนี้ คือในห้องครัวที่ทันสมัย

กู่หยุนซีเผยสีหน้างงงัน

ไม่เพียงแต่นาง ผู้อื่นต่างก็สงสัยและเข้ามา

พบเห็นสภาพแวดล้อม ความสนใจในกายนางจึงเกิดถูกจุดประกาย

นี่มันเอาไว้ทำอะไรกัน?

ห้องครัวไฉนจึงปรากฏที่นี่ได้?

“เถ้าแก่ ลูกบอลหน้าตาใหม่นี่ใช้ทำอะไรกัน? ไม่คล้ายเหมือนหอคอยแห่งการทดสอบ!” เจียงเหวิ่นฉางเอ่ยคำถามต่อลั่วฉวน

ผู้อื่นต่างก็หันมองลั่วฉวนรอคอยให้อีกฝ่ายแถลงคำตอบ

ลั่วฉวนจึงมองฝูงชนกล่าวตอบด้วยเสียงราบเรียบ “ดังที่เห็น เป็นห้องครัว”

ด้วยเหตุผลอันใดไม่ทราบ ลั่วฉวนพลันรู้สึกว่าทำอะไรผิดไปสักอย่าง

ทำครัว?

มันออกจะผิดแผกเกินไปแล้ว!

“เดี๋ยว เถ้าแก่กล่าวว่านี่คือห้องครัว?”

มู่หรงไห่เถิงที่รับชมอยู่ด้านข้าง ขณะนี้ไม่อาจเก็บความสงสัยยามได้ยิน ดวงตางดงามของนางเบิกกว้างเล็กน้อย

ลั่วฉวนจึงพยักหน้ารับ “เป็นห้องครัว”

ผู้อื่นไม่ทราบควรกล่าวอะไรต่อแล้ว

“เถ้าแก่ ไฉนจึงมีเจ้านี่ในเครื่องเล่น...”

กู่หยุนซีกลายเป็ษนเงียบงัน นางไม่ทราบว่าควรเรียกมันอย่างไรดี

“สอนทำครัว”

“ใช่แล้ว สอนทำครัว!” กู่หยุนซีพยักหน้ารับ “นี่ไม่น่าคล้ายมีประโยชน์ใดเลยนี่?”

ผ่านการพิจารณาถี่ถ้วน ลั่วฉวนจึงตอบกลับ “ในความเห็นข้า ผู้ฝึกตนรุ่นเยาว์นั้นเอาแต่หมกมุ่นกับการฝึกฝน ทว่าที่สมควรทำคือความสามารถรอบด้าน และการทำครัวก็คือเส้นทางอันดี”

ตอนที่ 130 : วิธีต้มซุปกระดูกมังกรเก้าวิญญาณ

จะบอกว่าต่อรองกับระบบจนได้แบบฝึกสอนทำครัวมาก็ไม่ได้จริงไหม?

และสาเหตุสำคัญที่สุด ก็คืออยากกินอาหารบ้านเกิดนั้นจะกล่าวออกมาได้อย่างไร?

อย่างนั้นแล้วภาพลักษณ์อันเย็นชาที่สร้างไว้มีหวังได้พังทลายหมดสิ้น!

ลั่วฉวนไม่อาจรับความเสี่ยงตรงนี้

ได้ยินคำตอบลั่วฉวน ผู้อื่นต่างพูดกล่าวกันไม่ออก

สร้างเสริมประสบการณ์เพื่อความสามารถรอบด้าน!

สาเหตุของเถ้าแก่นี้ปกติอย่างนั้นหรือ?

ด้วยเลือกไม่พูดกล่าวเพราะเกรงความตาย ศิษย์ทั้งหลายจึงเริ่มเข้าโหมดท้าทายของหอคอยแห่งการทดสอบ

ผ่านไปครู่จึงค่อยเกิดเสียงอุทานร้องกันขึ้นอีกครั้งครา

เพราะกลุ่มคนต่างพบว่าเกมและความเป็นจริงถึงกับแยกกันไม่ออก

แน่นอนว่าความสนใจนี้ทำให้ขาดความระวัง พริบตาจึงถูกสัตว์อสูรสังหาร

หลังได้ทราบคำตอบของลั่วฉวน กู่หยุนซีจึงคิดไปครู่ก่อนจะตัดสินใจอ่านเนื้อหาระบบฝึกสอนทำครัว

น้อยคนนักจะทราบ ว่ากู่หยุนซีคือผู้รักชอบในอาหาร

บ่อยครั้งนางจะใช้วัตถุดิบวิเศษหรือสัตว์อสูรที่ล่ามาได้เพื่อปรุงของอร่อย

หรือบางทีก็อาจเป็นจานอาหารที่ยากบรรยาย...

เพื่อนหญิงเช่นเจียงเหวิ่นฉางถือเป็นหนูทดลองชั้นดี

ด้วยเลือกเข้าไป ไม่ช้าหน้าต่างโปรงใสจึงปรากฏต่อหน้ากู่หยุนซี

รับชมเนื้อหาที่หน้าต่าง ดวงตากู่หยุนซีต้องเบิกกว้าง สีหน้าของนางประหลาดใจอย่างไม่คิดเชื่อ

ที่หน้าต่างเนื้อหา มันบอกวิธีการทำและข้อสรุปโดยย่อเอาไว้อย่างชัดเจน

กระนั้นอาหารไม่ใช่ธรรมดา วัตถุดิบก็ไม่ใช่ธรรมดา

เช่นข้าวผัดไข่วิหคอมตะ ซุปกระดูกมังกรเก้าวิญญาณ ซุปดอกบัวเขียวโกลาหล...

กู่หยุนซีรู้สึกราวกับได้เข้าสู่โลกใบใหม่

แม้ชื่อส่วนใหญ่ดูไม่น่าเชื่อถืออย่างแปลกประหลาด กระนั้นล้วนไม่ใช่อาหารธรรมดา

มังกรและวิหคอมตะถือเป็นสัตว์แห่งตำนานของทวีปเทียนหลัน พวกมันคือตัวตนสุดแข็งแกร่ง

อย่างนั้นแล้วจะนำพวกมันมาเป็นอาหารได้อย่างไร?

“เถ้าแก่ ระบบฝึกสอนทำครัวนี้มีอะไรผิดไปหรือไม่?”

คิดอยู่นาน กู่หยุนซีค่อยรู้สึกขมขื่นที่ถามไถ่ออกไป

“มีปัญหาอะไรหรือ?”

ลั่วฉวนสงสัยเล็กน้อย ทว่าน้ำเสียงก็ยังราบเรียบ

ตัวเขายังไม่เคยอ่านเนื้อหาระบบฝึกสอนทำครัว

ก็เพียงแค่ฝึกสอนทำครัว จะมีอันใดพิเศษ?

พบเห็นสีหน้าราบเรียบของลั่วฉวน กู่หยุนซีต้องสะท้านขึ้นภายในใจอีกหลายเท่า!

กระทั่งมังกรและวิหคอมตะยังเรียบเฉยเช่นนี้ เถ้าแก่แข็งแกร่งเพียงใดกันแน่?!

ทันใดนี้ความรู้สึกของนางต้องแปรเปลี่ยนเมื่อเลือกวัตถุดิบ นางต้องรู้สึกราวกับได้กลายเป็นบุคคลอื่น

มันเป็นความรู้สึกแปลกประหลาดที่แตกต่างจากหอคอยแห่งการทดสอบ

แม้ไม่อาจควบคุมร่างกาย แต่กลับรับรู้ถึงสภาพแวดล้อมและสภาวะของร่างกายอย่างเด่นชัด

ราวกับถูกครอบงำ

ขณะนี้นางยืนอยู่เหนือห้วงสมุทรอันกว้างใหญ่

ที่ตรงหน้าคือมังกรดำลำตัวยาวนับพันเมตร

ออร่าอันเลิศล้ำของมังกรดำนั้นไม่ใช่อะไรที่ยอดฝีมือทั่วไปจะเทียบเปรียบได้!

พร้อมกันนี้ นางจึงได้ยินคำอธิบายอย่างกระจ่างชัด

“ก่อนอื่น คือขั้นตอนสำคัญที่สุดในการทำซุปกระดูกมังกรเก้าวิญญาณ นั่นคือการสังหารมังกรเลือดบริสุทธิ์...”

พริบตาถัดจากนั้น นางรับรู้ถึงมีดทำครัวที่ปรากฏในมือ

มือขวายกขึ้น จากนั้นจึงสับฟันเข้าใส่มังกรดำร่างยักษ์

มีดนี้ราวกับฉีกกระชากทั้งมิติและห้วงเวลา!

ความบิดเบี้ยวของมิติบังเกิดขึ้น!

รับชมความสิ้นหวังปรากฏในดวงตามังกรดำ คราบเลือดจึงปรากฏที่ลำคอของมัน!

เศียรมังกรร่วงหล่น น้ำพุโลหิตสาดกระเซ็น!

“มังกรเลือดบริสุทธิ์ถูกสังหาร ขั้นตอนที่สองของการทำซุปกระดูกมังกรเก้าวิญญาณ...”

เสียงที่ดังในหูยังคงเป็นเช่นเดิม นางมองที่ “ตนเอง” ซึ่งเลิศล้ำขนาดแล่เนื้อมังกรดำออกจากร่างได้

ขณะนี้นางราวกับเพิ่งได้สติ ที่รู้สึกคือความประหลาดใจอันเปี่ยมล้น!