ตอนที่ 1 เปลี่ยนอาชีพ
“ฝ่าบาท พวกมันคือมนุษย์กลุ่มสุดท้ายที่รอดจากหมู่บ้านนี้”
โจชัวมึนงงเล็กน้อยขณะได้ยินเสียงคนข้างๆเขาเรียก มันคือเสียงที่เต็มไปด้วยความกังวล
“ฝ่าบาท?”
ความคิดของโจชัวค่อนข้างปลอดโปร่งขณะที่สัตว์ประหลาดน่ากลัวยืนข้างเขา เสียงกังวลมาจาปากของสัตว์ประหลาดตนนั้น
มันคือปีศาจแห่งบาป ซีนาร์ท
ชื่อของสัตว์ประหลาดพุ่งเข้ามาในความทรงจำของโจชัว และน่าแปลก เขาไม่พบว่าตัวเองกลัวสภาพน่ากลัวของมันเลย
“มนุษย์ที่รอดชีวิต...”
โจชัวมองทางนั้นที่สัตว์ประหลาดชี้ มันเป็นทะเลเพลิงที่มีศพกองอยู่บนพื้น กลิ่นเหม็นของเลือดและถ่ายคละคลุ้งในอากาศ
หมู่บ้านนี้เพิ่งถูกฆ่าล้าง ขณะที่ชาวบ้านที่รอดถูกมัดด้วยไม้หนามบางชนิด เสื้อผ้าพวกเขาไม่ได้เห็นแบบสมัยใหม่ที่โจชั่วคุ้นเคย แต่ดูเหมือนยุคกลางของยุโรป
“ฝ่าบาท!ตามที่ท่านบัญชา เราได้สังหารโจรทั้งหมดที่ปล้นหมู่บ้านนี้ เราควรฆ่าชาวบ้านด้วยหรือไม่ขอรับ?”
ซีนาร์มพูดอีกครั้ง เขาสูงเกือบสองเมตร ดูเหมือนอสูรร้ายที่ผสมระหว่างสิงโตกับกิ้งก่า เปลวไฟสีมรกตลุกโชนในปากเวลาพูด
ในมือที่เป็นเกล็ด มีหอกสองคมขนาดใหญ่พร้อมด้วยของเหลวคล้ายลาวาไหลบนผิวใบมีด
ชาวบ้านทั้งหมดที่ถูกจับเห็นปีศาจเข้ามาใกล้และมองเขาด้วยความกลัว
“ไม่จำเป็น แค่พาออกไป”
โจชัวยังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น ไม่กี่วินาทีก่อน เขายังอยู่ในห้องทำงาน ทำงานล่วงเวลาในฐานะนักออกแบบเกม วินาทีต่อมา เขาก็มาถึงโลกลึกลับนี้ และข้างเขา...ปีศาจกำลังเรียกเขาว่าฝ่าบาท
การข้ามโลกเกิดขึ้นกะทันหันเกินไป
โชคดี ความสามารถปรับตัวของโจชัวไม่ต่างจากทาก แถม จิตวิญญาณเดิมของร่างเขายังอยู่ ดังนั้นโจชัวจึงไม่แสดงความแปลกประหลาดและเล่นไปตามกระแส
“ตามท่านบัญชา ฝ่าบาท”
ปีศาจบาท ซีนาร์ทเชื่อฟังคำสั่งของโจชัว ด้วยการโบกมือเกล็ด แสงสีขาวพลันปรากฏตรงหน้าโจชัว และอิมพ์ตัวน้อยนับสิบก็กระโดดออกมา พวกมันลากชาวบ้านที่ถูกมัดเข้าประตูมิติไปท่ามกลางเสียงร้อง
โจชัวค้นความทรงจำเขา ปีศาจเป็นกลุ่มที่ประกอบด้วยเผ่าพันธุ์ปีศาจจำนวนมาก และอิมพ์เหล่านี้ก็คือหนึ่งในปีศาจระดับต่ำสุด ด้วยสติปัญญาและความแข็งแกร่งร่างกายที่ไม่ได้ดีไปกว่ามนุษย์ธรรมดา จุดแข็งเดียวของพวกมันคือวงจรการผสมพันธุ์ที่ค่อนข้างเร็ว
ทางกลับกัน ซีนาร์ทปีศาจชั้นสูง ปีศาจแห่งบาปทำหน้าที่เป็นผู้ช่วยเขา พลังของมันแสดงได้ชัดจากรูปร่าง
ปีศาจส่วนใหญ่ต่างกับมนุษย์ สิ่งที่ทำให้โจชัวดีใจคือความจริงที่ว่าประเภทของเขาเป็นจุดสูงสุดของเผ่าปีศาจ หน้าตาเขาจึงไม่ต่างกับมนุษย์นัก ยกเว้นเขาสองอันบนหน้าผาก
โจชัวสามารถยอมรับความจริงที่เขาถูกโยนเข้าต่างโลกได้ แต่สิ่งที่เขารับไม่ได้คือเขากลายเป็นปีศาจ
ปีศาจชั้นสูง?นั่นก็ไม่แย่นัก
“กลับกันเถอะ ซีนาร์ท”โจชัวกล่าว
“ฝ่าบาท ท่านไม่ได้ตั้งใจจะบุกเมืองใกล้ๆหรือขอรับ?”
“บุกเมือง?”
โจชัวมองรอบๆ และค้นผ่านความทรงจำอีกครั้ง พบเหตุผลที่เขามา
เจ้าชายปีศาจไร้เดียงสาได้มาเยือนอาณาจักรมนุษย์ด้วยความอยากรู้ หลังเดินทางผ่อนประตูมิติ คาราวานพ่อค้ามนุษย์ได้พบกับเขา ขณะที่เขาพักผ่อนในหมู่บ้าน กลุ่มโจรก็บุกมา
หมู่บ้านถูกรื้อค้น คนถูกสังหาร สุดท้าย เจ้าชายปีศาจก็หมดความอดทน เรียกผู้ช่วยออกมาสังหารกองโจรทั้งหมด
แม้เขาจะช่วยหมู่บ้านจากการถูกปล้น ในสายตาพวกเขา การถูกจับโดยปีศาจก็เลวร้ายยิ่งกว่าการถูกโจรฆ่าซะอีก
“เห้อ ข้าไม่ได้สนใจ”
แน่นอนโจชัวไม่สนใจความอยากรู้เด็กๆของเจ้าชาย และเขาก็ไม่คิดโจมตีมนุษย์
“ใช่ ซีนาร์ท ยังมีคนรอดอยู่ตรงนั้น’
โจชัวสามารถเห็นร่างที่พยายามหลบหนีจากกองศพตรงหน้าก่อนเข้าประตูมิติ
โจรคนนั้นฉลาดและสามารถหลอกทุกคนได้ด้วยการแกล้งตาย
“ตามท่านบัญชา”
โจชัวไม่จำเป็นต้องบอกความหมายในสิ่งที่เขาพูดให้ซีนาร์ทฟัง
โจชัวเดินเข้าประตูมิติไปพร้อมกับเสียงกรีดร้องน่าขนลุก
...
อาณาจักรปีศาจไม่แย่อย่างที่โจชัวคิด อย่างน้อยท้องฟ้าก็ยังเป็นสีฟ้า และอุณหภูมิรอบๆก็น่าภิรมย์
ภาพวาดสมัยใหม่โดยทั่วไปของอาณาจักรปีศาจคือภูเขาไฟปะทุ ลาวาไหล ท้องฟ้ามืดมิดด้วยหมอกควันภูเขาไฟหนา
แต่ประตูที่นำพวกเขามาคือสวน ดอกไม้ที่ไม่รู้จักเบ่งบานอยู่บนพื้น ปล่อยอนุภาคสีฟ้าออกมา
ถ้าไม่ใช่เพราะปีศาจน่ากลัวข้างๆโจชัว เขาคงไม่เชื่อว่าเขามาอยู่อาณาจักรปีศาจ
“ฝ่าบาท ข้าควรส่งมนุษย์ไปคุกใต้ดินหรือไม่?”ซีนาร์ทถาม
“ใช่ ขังพวกมันก่อน ให้อาหารพวกมันด้วย อย่าปล่อยให้พวกมันหิวตาย พวกมันยังมีประโยชน์”
หลังออกคำสั่ง โจชัวก็เดินเข้าปราสาท
ตามความทรงจำเขา สถานที่นี้คือเมืองหลวงของอาณาจักรปีศาจ แอนเนอลาวด์ ชื่อเมืองในภาษาปีศาจหมายถึง’ห้วงอเวจี’ ตอนนี้เขายืนอยู่ใจกลางเมืองหลวง
เขาอยู่ในวังที่ผู้ปกครองอาณาจักรปีศาจและญาติเขาอาศัย
โจชัวสำรวจตรอกซอกซอยซับว้อนของเมืองตามความทรงจำ กลับไปที่ที่เจ้าชายปีศาจอาศัย
“สถานที่นี้เต็มไปด้วยเลือด”
โจชัวเข้าปราสาทและพบว่าเจ้าชายเป็นคนที่...เงองะกว่าที่เขาคิด
ห้องที่คิดว่าหรูหราเต็มไปด้วยวัตถุทุกชนิดบนพื้น มันเละเทะจนคนอย่างโจชัวที่ขี้เกียจยังขมวดคิ้ว
โจชัวสามารถจำหนังสือและผลึกบางส่วนได้ ซึ่งกระจัดกระจายทั่วพื้น ส่วนที่เหลือเป็นของรูปทรงแปลกๆ
ไม่มีข้ารับใช้ในห้อง?โจชัวค้นผ่านความทรงำจอีกครั้ง
จากนั้นเขาถึงตระหนักว่าของทั้งหมดบนพื้นคือผลงาน’วิจัย’ของเจ้าชาย
โจชัว แอนเนอลาวด์ ลูกชายคนที่สามของราชาปีศาจ นอร์ดลีน เทียบกับพี่ชายและพี่สาวคนโตที่มีพรสวรรค์สูง โจชัวเหมือนลูกเก็บมาเลี้ยง
ตอนอายุ 17 เขาลงทุนของแปลกๆ และทุกๆช่วงเวลา เขาจะก่อความวุ่นวายไปทั่วเมืงอ โดยทั่วไป ปีศาจในเมืองมักใช้คำดูถูกเพื่ออธิบายเจ้าชาย
“มนุษย์ชั้นต่ำ!’พวกเขาพูดอย่างนั้น
แต่ทว่า ในทางตรงกันข้ามกับมนุษย์ โจชัวเป็นเหมือนคนแคระ นอกจากนี้ ความสามารถและพรสวรรค์ของเจ้าชายลำดับสามในด้านวิศวกรรมเครื่องกล รวมถึงวิศวกรรมเวทย์ยังงอกง่อย
สิ่งของทั้งหมดในห้องเขาเป็นผลงานวิจัยที่ไม่สมบูรณ์
“ลูกแก้วรักษาภาพเงาและหินจินตนาการเงา”
โจชัวค้นผ่านความทรงจำของวัตถุสองชิ้นในหัว เขาอยากเรียกพวกมันว่า’กล้อง’กับ’การ์ดหน่วยความจำ’กว่า
“น่าสนใจ”
โจชัวยังไม่คิดถึงสิ่งที่เขาควรทำหลังข้ามโลก ไม่ใช่ทุกคนที่สนใจการต่อสู้หรือเป็นผู้แข็งแกร่งสุด โจชัวไม่แยแสต่ออำนาจ
วัตถุที่เจ้าชายสามทิ้งไว้ทำให้เขามีความคิด
บางทีเขาอาจถ่ายทำภาพยนตร์ในอีกโลกหรือถ้าเป็นไปไม่ได้ บางทีเขาอาจสร้างเกมการ์ดได้ จากนั้นก็เขียนนิยายกับมังงะสักสองสามเรื่อง?
ในฐานะคนที่ทำงานในด้านศิลปะ โจชัวรู้สึกว่ามันสำคัญมากที่จะกระจายวิฒนธรรมของโลกEarth มายังโลกนี้...ไม่สิ ...เรียกว่าการรุกรานทางวัฒนธรรมจะตรงกว่า
