ตอนที่ 170 แผนการที่สมบูรณ์แต่ไม่ได้ใช้งาน (ฟรี)

"ฮ่าฮ่า สมกับเป็นเจ้า เอาล่ะไหนลองบอกวิธีของเจ้ามาให้ข้าฟังหน่อย"ลู่เฟิง จ้องมองไปที่ เจี๋ยสวี่ ด้วยรอยยิ้ม

เจี๋ยสวี่ ได้ตอบกลับทันที"ฝ่าบาท ตอนนี้กองทัพของอาณาจักรซีหยางได้ตั้งค่ายอยู่ที่หน้าเมืองโฮวฉิว ตอนนี้ ชูหยี ได้พยายามปิดข่าวเกรงว่าทหารเหล่านี้คงจะไม่ได้รับรู้ข้อมูล"

"และถ้าเกิดเรากระจายข่าวให้ทหารเหล่านี้ลับรู้ เป็นธรรมชาติที่พวกเขาจะแตกตื่นกระทั่งสร้างโอกาสให้กับเราในการฆ่าล้างสังหารกองทัพนับล้านได้"

ลู่เฟิง พยักหน้าและตอบกลับ"พูดหนะมันง่าย แต่วิธีที่จะทำนั้นเกรงว่าจะไม่ใช่เรื่องง่ายนัก ถ้าเกิด ชูหยี สั่งให้ทหารเหล่านี้สูจนตัวตายข้าคิดว่ากองทัพของเราคงบอบช้ำหนักเช่นเดียวกัน เจ้ามีแผนการสำรองหรือไม่?"

"ฝ่าบาทโปรดวางพระทัย ข้าน้อยมีแผนเตรียมไว้แล้ว"

เจี๋จสวี่ กล่าวพูดด้วยรอยยิ้ม"เราจะต้องไปยังสถานที่หนึ่ง เพื่อที่จะล่อ ชูหยี และ กองทัพของเขาออกมา!"

"ที่ไหน?"

"เมืองหนานกวง!"

ลู่เฟิง ผงะเล็กน้อยและกล่าวถาม"รีบบอกข้ามาเถอะอย่าได้อ้ำอึงเลย!"

เจี๋ยสวี่ ได้ตอบกลับ"ฝ่าบาทตราบใดที่เมืองหนานกวงถูกยึด เส้นถนนทางตอนเหนือของเมืองโฮวฉิวจะถูกทำลายทันที โดยพื้นฐานแล้วมันเป็นไปไม่ได้ที่กองทัพของ ชูหยี จะถอนตัวกลับไป!"

"เมืองหนานกวง?"ลู่เฟิง จ้องมองไปที่ เจี๋ยสวี่ และกล่าวถาม"แล้วเมืองโฮวฉิวไปเมืองหนานกวงมีเส้นทางเป็นอย่างไร?"

"ฝ่าบาทโปรดวางพระทัย ข้าได้สำรวจภูมิประเทศเบื้องหลังเมืองโฮวฉิวมาก่อนแล้ว"

"ว่ามา!"

"ด้านหลังเมืองโฮวฉิว เป็นภูมิประเทศที่ไม่ราบเรียบเหมือนกับเมืองซีหยาง และ เมืองหยุนไห่ ด้านหลังเมืองโฮวฉิว ไม่ถึงสามไมล์มีภูมิประเทศที่ค่อนข้างสูงชันและยากที่กองทัพจะผ่านไปได้ และ จากเมือง โฮวฉิว ลงใต้ ถ้าต้องการเข้าสู่ดินแดนของอาณาจักรซีหยางก็ต้องผ่านเมืองหยุนไห่ ตอนนี้เมืองหยุนไห่ ได้ตกอยู่ในกำมือของเรา และ ทางทิศตะวันตกนี้ก็คือเมืองซีหยาง มันเป็นไปไม่ได้เลยที่ เมืองโฮวฉิว จะถอนทัพไปไหนนอกจากเมืองหนานกวง"

"ดังนั้น ชูหยี จึงวางกองกำลังทหารไว้ที่เมืองหนานกวง ประมาณ 200,000 นาย เพื่อคุ้มกัน ตราบใดที่เรายึดเมืองหนานกวงได้ กองทัพของชูหยี ก็จะไม่มีทางให้ถอยกลับ"

ลู่เฟิง ได้พยักหน้าและตอบกลับ"วิธีนี้ดี แต่มันก็เป็นไปได้ยากเช่นเดียวกัน?"

"ขอรับ เมืองหนานกวงมีกำลังพลประมาณ 200,000 นาย ระยะทางจากเมืองโฮวฉิว ไปเมืองหนานกวง จากที่นี่ค่อนข้างไกล ถ้าเกิดเราเดินทัพ เกรงว่า ชูหยี คงจะสามารถส่งกองทัพไปช่วยเหลือได้ ดังนั้น สิ่งแรกที่เราต้องทำก็คือการไล่ต้อนอีกฝ่ายก่อน"

"ฝ่าบาท!"

เจี๋ยสวี่ ได้โค้งคำนับเล็กน้อย"ข้าน้อยมีวิธีที่จะทำให้ กองทัพของ ชูหยี พ่ายแพ้แล้ว!"

"ว่าต่อ"

"ปิดล้อม!"

"ปิดล้อม?"

ลู่เฟิง รู้สึกสับสนเล็กน้อยและกล่าวถาม"เจ้าหมายความว่า?"

"ฝ่าบาท กองทัพของ ชูหยี ได้ปิดกั้นข่าวสารเรื่องเสบียงที่หายไปนานกว่า 5 วัน จนถึงตอนนี้ กองทัพของพวกเขาไม่มีท่าทีที่จะถอยกลับ เกรงว่า ชูหยี ตั้งใจจะเผชิญหน้ากับพวกเราด้วยการทุ่มสุดตัว"

"แต่ทว่า กองทัพที่ไม่มีเสบียงคอยหล่อเลี้ยงก็คงไม่อาจแสดงความสามารถที่ยอดเยี่ยมออกมาได้ และ ข้าเชื่อว่าพวกเขาไม่มีทางปิดกั้นข่าวสารได้อย่างสมบูรณ์ จากเสบียงที่มีอยู่ของพวกเขาตอนนี้ คาดว่าอีกประมาณ 5 วันก็คงจะถูกใช้ไปจนหมด ในเวลานี้ เราสามารถส่งคนไปเผยแพร่ข่าวสารเรื่องการทำลายเสบียงของกองทัพ เพื่อ บั่นทอนจิตใจของพวกเขาทุกวัน"

"ถ้า ชูหยี ต้องการแก้ปัญหาเรื่องจิตวิญญาณต่อสู้ของทหาร เขาจะต้อง ถอนกองกำลังกลับไป เมืองหนานกวง แต่ถ้า เกิด ชูหยี ต้องการสู้ประจัน หน้า เราสามารถส่งกองทัพไปโจมตีเมืองหนานกวงได้ ถ้า ชูหยี ส่งกองทัพไปสนับสนุนเมืองหนานกวง กองทัพของเราจะสามารถไล่ต้อนค่ายนอกเมืองโฮวฉิวได้ ไม่ว่าจะทางไหนเราก็มีโอกาสที่จะชนะศึกมากกว่า"

"ด้วยวิธีนี้เราสามารถยึดเมืองหนานกวง หรือ จัดการเมือง โฮวฉิวได้ ถ้าเกิด ชูหยี เลือกอย่างหลัง เราจะสามารถปิดล้อมเมือง โฮวฉิว และบีบให้กองทัพที่ไร้เสบียงเหล่านี้ ภายใน 7 วัน ชูหยี จะพ่ายแพ้ทันที!"

ลู่เฟิง พยักหน้าและกล่าวถาม"ข้าเข้าใจแล้ว แต่มีปัญหาอีกอย่าง ถ้าเกิด ตอนที่เราลอบส่งกองทัพไปโจมตีเมืองหนานกวง และ ชูหยี ได้ทุ่มกำลังบุกฝ่ามาโจมตีค่ายหลักของเราเล่า?"

"ฝ่าบาท คงไม่ได้ลืมใช่หรือไม่ว่าเรามีไพ่เด็ดในมือ?"

"ไพ่เด็ด?"

ลู่เฟิง ครุ่นคิดและตอบกลับ"กองทหารม้า 50,000 นาย!"

ในตอนต้น ที่เริ่มแผน เจี๋ยสวี่ ก็ได้เกณฑ์ทหารม้า 50,000 นายมาเตรียมพร้อมรออยู่ก่อนแล้ว

ตอนนี้ทหารม้า 50,000 นายได้เดินทางมาถึง

เจี๋ยสวี่ ได้ยิ้มเล็กน้อย"ฝ่าบาท ถ้ากองทัพของชูหยี กล้าที่จะออกมาสู้กับพวกเรา กองกำลังของพวกเขาจะลดลงอย่างมาก และ กองทัพของศัตรูที่ไร้ซึ่งเสบียง ย่อมไม่สามารถแสดงประสิทธิภาพการรบออกมาได้ที ทหารม้าของพวกเราสามารถทำลายพวกเขาได้ทุกเมื่อ"

"ตราบใดที่กองทัพเหล่านั้นแตก..."

หลังจาก หยุดชั่วครู่ เจี๋ยสวี่ ก็มองไปที่ ทาสดาบทั้งหกที่อยู่ด้านหลังของลู่เฟิง"ฝ่าบาทก็ปล่อยให้ หกคนนี้ ลอบเข้าไปทำลายจากภายในเพื่อชัยชนะ!"

ทาสดาบทั้งหกนั้นทรงพลังมากตราบใดที่ไม่มีการจัดตั้งกองทัพพวกเขาสามารถจัดการฆ่าศัตรูได้อย่างรวดเร็ว

แม้ว่าอีกฝ่ายจะมีลูกศรพลังปราณอยู่ แต่เมื่อเผชิญหน้ากับทหารม้าลูกศรพลังปราณเหล่านั้นก็ย่อมไม่สามารถแสดงประสิทธิภาพออกมาได้มากพอควร

หลังจาก ลู่เฟิง คิด เขาก็พยักหน้าและตอบกลับ"เหวินเหอ ทำตามแผนของเจ้า เอาล่ะ เริ่มลงมือทันที"

"ข้าน้อยรับคำสั่ง!"

"ข้าน้อยรับคำสั่ง!"

เมิ่งเถียน และ พรรคพวกของเขาก็พูดขึ้น

แผนการของ ลู่เฟิง นั้นสมบูรณ์แบบ

ตามการอนุมานของ ลู่เฟิง และ เจี๋ยสวี่ ตอนนี้ ชูหยี ได้ตกอยู่ในกำมือของพวกเขาแล้ว

อย่างไรก็ตามพวกเขาก็คิดบวกมากเกินไป ในอีกสามวันต่อมา ชูหยี ได้แสดงสัญญาณถอนทัพ ด้วยเหตุนี้ ลู่เฟิง จึงเรียกตัว เจี๋ยสวี่ และ เมิ่งเถียน กลับมา

ใบหน้าของ ลู่เฟิง เคร่งขรึมมาก"ชูหยี ได้แสดงสัญญาณถอนทัพ ดูเหมือนว่าพวกเขาจะคิดถึงความเป็นไปได้บางอย่าง"

คิ้วของ เจี๋ยสวี่ ก็ขมวดแน่นขึ้น ในเวลานี้แม้ว่าเขาจะเป็นนักวิชาการพิษที่มากความรู้ แต่เขาก็ไม่สามารถคิดหาวิธีแก้ไขปัญหานี้ได้

เนื่องเพราะในเวลานี้ เสบียงของกองทัพอาณาจักรซีหยางยังไม่ถูกใช้จดหมดจิตวิญญาณทหารเองก็ยังคงยึดมั่นอยู่ มันยากที่จะประสบความสำเร็จถ้าเขาบุกตีเข้าไปดื้อ ๆ

เมิ่งเถียน ได้ก้าวหน้าออกมาและกล่าวพูดขึ้น"ฝ่าบาท แม้ว่ากองทัพของ ชูหยี ในตอนนี้จะยังคงสมบูรณ์พร้อม แต่ข้าน้อยก็ไม่ลังเลที่จะอาสานำทัพบุกยึดเมืองโฮวฉิวเพื่อความสง่างามของพระองค์!"

เจี๋ยสวี่ อ้าปากอยากจะพูดอะไร แต่หลังจากคิดได้เขาก็ยังไม่ได้พูดออกมา

"เหวินเหอ ดูถ้าเจ้ามีสิ่งที่ต้องการจะพูด เจ้ามีสิ่งใดกังวลในใจหรือไม่?"ลู่เฟิง กล่าวถาม เจี๋ยสวี่