บทที่ 15 ประกายแขนสีดำ

บทที่ 15 ประกายแขนสีดำ

พอถูกโยนคำถามเข้าใส่ นักศึกษาเหล่านั้นก็นิ่งงงไปหลายวินาทีก่อนจะตอบ

“ผม.... ผมไม่เห็นอะไรเลย”

นักศึกษาคนหนึ่งกระซิบตอบพร้อมสีหน้าอายๆ เห็นได้ชัดว่าเป็นเพราะเขารู้สึกว่า เย่จงหมิงได้ช่วยชีวิตของเขาไว้ แต่เขาช่วยอะไรตอบแทนไม่ได้เลย จึงรู้สึกผิด

เย่จงหมิงกวาดสายตาไปที่คนอื่นๆ แต่คนเหล่านั้นต่างพากันส่ายหน้า และกล่าวว่า พวกเขาเห็นแสง แต่ไม่ได้สนใจ

นอกประตูชั้นล่างของอาคารเรียน มีสัตว์ประหลาดกินคนจน เลือดสาดกระจายไปทุกที่ ทำให้จิตวิญญาณของเหล่านักศึกษาผู้ยิ่งใหญ่บนหอคอยงาช้างเหล่านี้แทบกระดอนออกจากปาก พวกเขาหวังเพียงความช่วยเหลือที่จะมาถึง แทนที่จะให้สนใจกับแสงประหลาด ๆ นอกหน้าต่าง

ในใจเย่จงหมิงรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย ดูเหมือนเขาคงต้องค้นหาด้วยตัวเอง โชคดีที่ๆนี่เป็นมหาวิทยาลัยเก่าของเขา แม้ว่าที่นี่จะมีอาณา เขตไม่เล็ก แต่เขาก็คุ้นเคยดี เพียงแต่คงต้องใช้เวลาในการค้นหาอยู่บ้าง ถึงแม้ว่าอาจจะต้องใช้เวลานาน แต่ก็มีความเป็นได้สูงที่เขาจะได้รับมันมาก่อนคนอื่น

มันเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ ตั้งแต่วันสิ้นโลกได้เริ่มต้นขึ้น ผู้คนก็ถูกกำหนดให้อยู่ในนรกเลือดแห่งนี้ ดังนั้นจึงต้องมีความแข็งแกร่ง แต่มีเพียงบางคนเท่านั้นที่จะโชคดีได้มา

“ดูเหมือนอาจารย์ผูจะบอกว่าเธอเห็นมัน”

นักศึกษาชายที่สวมชุดที่มีคุณภาพสูง สวมแว่นตากรอบทอง พูดขึ้น มันทำให้เย่จงหมิงดวงตาเป็นประกายขึ้นมาทันที

“ใครคืออาจารย์ผู?”

เมื่อได้ยินคำถามจากคนที่ถือมีดเดินป่าเปื้อนเลือด นักศึกษาก็รีบตอบอย่างรวดเร็ว “เธอเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาของห้องพวกเราเอง และติดอยู่ในชั้นเรียนพร้อมๆ กับพวกเรา ตอนนี้เธอก็ยังอยู่ที่นั่น”

พูดจบก็ชี้มือไปทางชั้นเรียนที่พวกเขาเพิ่งหนีออกมา

ปรากฏว่าอาจารย์ผูยังติดอยู่ในชั้นเรียนออกมาไม่ได้

ช่วยหรือไม่ช่วยดี?

เมื่อมองไปยังลานเล็กๆ ที่มีซอมบี้อยู่รวมกันเกือบร้อย เย่จงหมิงก็ถึงกับขมวดคิ้วแน่น

เขาอาจสามารถฆ่าซอมบี้ได้ แต่ไม่อาจรับประกันได้ว่าตนเองจะไม่ได้รับบาดเจ็บ ก่อนที่จะได้รับภูมิคุ้มกันไวรัสซอมบี้ การได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย มันไม่ต่างอะไรจากความตายเลย

นี่เป็นเหตุผลที่เขาไม่ควรเสี่ยง แต่กุญแจลับก็มีเสน่ห์มาก และเขาก็เกรงว่า อาจจะสายเกินไป หากยังไม่ได้มันมาอยู่ในมือ

หลังจากชั่งน้ำหนัก เย่จงหมิงก็ตัดสินใจ

ช่วยก็ช่วยวะ!

แม้จะเสี่ยง แต่เขาจะไม่ละทิ้งความหวังที่จะได้รับกุญแจลับ พื้นที่ลับมีเสน่ห์และดึงดูดความสนใจมากเกินไป

“เห็นชั้นสามของอาคารเล็กๆ นั่นไหม? มันเป็นคลังแสง” เย่จงหมิงชี้มือไปยังอาคารเล็กๆ เก่าๆ ที่อยู่อีกฟาก ที่นั่นคือสำนักงานของโรงเรียนฝึกทหารของกองทัพ และทำหน้าที่เป็นคลังสรรพาวุธ ที่นั่นวุ่น วายเล็กน้อยในช่วงฝึกทหารใหม่ของแต่ละปี แต่ในเวลาอื่นที่นั่นมีคนอยู่น้อยมาก

“ไปซ่อนตัวที่นั่น”

พอได้ยินเย่จงหมิงพูดออกมาแบบนั้น หญิงสาวผมยาวก็รู้สึกเป็นกังวล แม้เธอจะยังเด็ก แต่ก็ใช้ชีวิตในสังคมมานานวัน แม้จะหวาดกลัว แต่ในใจของเธอนั้นชัดเจน เมื่อเทียบชายคนนั้นกับแขนขาของนักศึกษาที่ผอมราวกับขาไก่เหล่านี้ ขนาดหลบหนียังไม่มีแรงปล่อยให้ตัวเองตกลงมา เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่ได้ดีไปกว่าตนเลย จะให้เธอไปกับนักศึกษาไร้ประโยชน์เหล่านี้น่ะเหรอ? ล้อเล่นใช่ไหม? ค่าความปลอดภัยลดฮวบถึงขั้นติดลบเลยนะนั่น!

“คุณจะทิ้งฉันไม่ได้นะ”

หญิงสาวผมยาวต้องการเกาะเย่จงหมิง แต่เมื่อพบกับการจ้องมองของชายคนนั้น เธอก็จำต้องละความคิด เธอค่อนข้างจะกลัวผู้ช่วยชีวิตของเธอคนนี้

แต่ด้วยความฉลาด หญิงสาวผมยาวขยับกิ่งต้นหลิวกลายพันธุ์ในอ้อมแขนแล้วพูดว่า “ฉันต้องถือไอ้นี่ให้คุณ”

“คุณคือเหลียงชูหยินนี่!” นักศึกษาคนหนึ่งร้องทักขึ้น มิน่าเขาถึงได้รู้สึกว่าหญิงสาวผมยาวคนนี้ดูคุ้นๆ

เมื่อทุกคนได้ยิน พวกเขาก็จดจำเธอได้ และมีแม้กระทั่งร่องรอยของความหลงใหลและประจบสอพลอ เธอคือเทพธิดาในดวงใจของเหล่าชายกึ่งผู้ชอบเก็บตัว (กึ่งโอตาคุ) อย่างพวกเขา เธอเป็นนักร้องออนไลน์ เป็นพริตตี้รถยนต์ยอดนิยม เป็นนางแบบโฆษณา เป็นโฆษกเกมแฟ ชั่น เธอคือเน็ตไอดอลคนดังที่มีแฟนๆ ติดตามเป็นล้าน!

แม้แต่ในสถานการณ์อันตรายแบบนี้ ในสภาพแวดล้อมที่อยู่ใกล้ชิดติดซอมบี้ ไม่มีแม้กระทั่งความหวัง แต่พวกเขาก็ยังจินตนาการถึงสิ่งที่ไกลเกินเอื้อม พวกเขานึกถึงคลิปวีดีโอของเธอบนโทรศัพท์มือถือที่เคยทำให้พวกเขาใช้มือหนึ่งถือโทรศัพท์ ส่วนอีกมือเลื่อนลงด้านล่างสู่พื้นที่ๆหนึ่งเคลื่อนไหวขึ้นๆ ลงๆ และเสียกระดาษทิชชูไปกับมันมากมาย การนึกถึงวิชาการกำเนิดมนุษย์เหล่านั้นสามารถเร่งการหลั่งสารอะดรีนาลีนให้กับนักศึกษาเหล่านี้ และทำให้พวกเขาตกอยู่ในสภาพตื่นตัว

แม้เหลียงชูหยินจะเห็นแต่เธอก็ไม่สนใจ เพราะเธอคิดว่า พวกเขาไม่ได้เสียเงินค่าทิชชูให้กับเธอซักหน่อย ดวงตาทั้งคู่ของเธอมองเย่จงหมิงด้วยความหวังตลอดเวลา

ต้นหลิวกลายพันธุ์เป็นอาวุธที่ดี หากต้องเสียมันไปคงยากจะทำใจ เย่จงหมิงครุ่นคิดเล็กน้อย แล้วพูดเสียงต่ำว่า “ไปรอผมที่นั่น ผมจะพาคุณไปสถานที่ปลอดภัย เมื่อผมกลับมา”

พูดจบ เขาก็สังเกตดูตำแหน่งของซอมบี้ แล้ววิ่งไปหาพวกมันพร้อมกับทำเสียงเป็นจังหวะๆ เล็กน้อยด้วยขวานดับเพลิงที่ถืออยู่ในมือ เพื่อดึงดูดความสนใจของพวกซอมบี้ให้ได้มากที่สุด

“จะทำยังไงถ้าที่นั่นมีซอมบี้?” นักศึกษาที่สวมแว่นตา ที่ดูเหมือนจะมาจากครอบครัวที่ดี ตะโกนถามเสียงดังเล็กน้อย

แม้ว่าที่สำนักงานของโรงเรียนฝึกทหารจะมีคนน้อยกว่าปกติ แต่ไม่ได้หมายความว่าที่นั่นจะปลอดภัย

“ฆ่ามันหรือไม่ก็ฆ่าตัวตาย มิฉะนั้นคุณก็ไม่มีสิทธิที่จะเป็นผู้รอดชีวิตในวันโลกาวินาศ”

คำตอบที่ถูกส่งมาจากไกลๆ ทำให้เหลียงชูหยินกับเหล่านักศึกษาถึงกับเงียบกริบ

………

ซอมบี้ส่วนใหญ่ถูกดึงดูดความสนใจ โดยใช้ประโยชน์จากข้อได้เปรียบของการเป็นผู้วิวัฒนาการระดับ 1 ดาว เย่จงหมิงวิ่งวนไปทางด้านหลังอาคาร แล้วใช้ท่อระบายน้ำปีนขึ้นไป ซึ่งไม่ยากเลยสำหรับเขา

พอมาถึงชั้นสี่ เขาก็กระโดดขึ้นไปบนขอบหน้าต่างที่อยู่ไม่ไกล

ด้านล่าง เหล่าซอมบี้ได้มาถึงแล้ว พวกมันเดินวนไปมาอยู่ตรงนั้นและไม่เข้าใจว่าทำไมกลิ่นอาหารยังอยู่ แต่หาตัวไม่เจอ

โชคดีที่หน้าต่างเปิดอยู่ เย่จงหมิงกระโดดลงมาบนทางเดินด้านใน

ผนังสีขาวเต็มไปด้วยเลือด พื้นราบเรียบเต็มไปด้วยรอยเลือด กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งอยู่ในอากาศ ทุกอย่างแสดงให้เห็นว่าที่นี่มีโศกนาฏกรรมเกิดขึ้น

หลังจากก้าวผ่านเศษแขนที่ถูกกัดแทะจนขาดวิ่น เย่จงหมิงก็พบว่าซอมบี้ทั้งหมดตรงทางเดินได้ไปออกันอยู่ที่หน้าประตูห้องเรียน แม้จะมีไม่มาก แต่ก็มีมากกว่าสิบตัว พวกมันกำลังส่งเสียงคำรามและตะกุยประตูกันอยู่

เขาไม่ได้ฝ่าเข้าไปในทันที เย่จงหมิงไปที่ห้องเรียนข้างๆ เอาเก้าอี้ทั้งหมดออกมา จากนั้นก็ผิวปากดึงดูดความสนใจของซอมบี้เหล่านั้น

เมื่อเห็นซอมบี้เข้ามาใกล้แล้ว เย่จงหมิงก็ขว้างเก้าอี้ไปที่เท้าของพวกมัน บางส่วนสะดุด บางส่วนก็เล็ดรอดผ่านมาได้ การทำแบบนี้ทำให้ซอมบี้มากกว่าโหลเข้ามาได้ทีละตัว การสู้กับพวกมันทีละตัวเป็นอะไรที่ผ่อนคลายมาก

มันเป็นเรื่องง่ายที่ผู้วิวัฒนาการระดับ 1 ดาวจะสังหารซอมบี้ที่อยู่ในระดับเดียวกัน ยิ่งไม่ต้องพูดถึงประสบการณ์และทักษะที่ผ่านการฝึกฝนมาอย่างหนักของเย่จงหมิง เพียงครู่เดียว ซอมบี้ส่วนใหญ่ก็ถูกฆ่าตายเกลื่อนพื้น

เป้าหมายใกล้เข้ามาแล้วในขณะนั้นเองเรื่องไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น

ในขณะที่เย่จงหมิงแทงมีดเข้าใส่หัวของซอมบี้ มีเงาดำๆ พุ่งเข้าใส่เขาจากทางด้านหลัง ด้วยความเร็วที่ไม่น้อยไปกว่าเย่จงหมิงที่วิวัฒนาการแล้วเลย กลิ่นคาวเลือดพุ่งเข้ามาพร้อมกับการโจมตีของประกายแขนสีดำ!