ตอนที่ 117-118

ตอนที่ 117 : การพบเจอที่กระดากใจ

“ในตรอกนี้แหละ”

หยิงอู๋จี้ก้าวเดินเข้าสู่ด้านในตรอก

มู่หรงไห่เถิงเดินตามติด

ไม่ช้า คนทั้งสองจึงได้เห็นร้านภายในตรอก

“ผู้อาวุโสท่านนี้... ช่างมีนิสัยโดดเด่น! ถึงกับเปิดร้านในสถานที่ห่างไกลเช่นนี้” มู่หรงไห่เถิงอดไม่ได้ที่จะกล่าวคำเหล่านี้ออกมา

“ร้านต้นตำรับ สมชื่อเสียงแล้ว!” หยิงอู๋จี้กล่าวคำเบาขณะรับชมป้ายชื่อร้านหน้าประตู

ถัดจากนั้น คนทั้งสองจึงเดินเข้าไปในร้าน

ภายในร้าน กู่หยุนซีและเจียงเหวิ่นฉางเพิ่งจะใส่น้ำร้อนในถ้วยบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป กะทันหันกลับพบเจอสองร่างคุ้นเคยเดินเข้ามา

ทั้งสองฝ่ายถึงกับชะงักงัน

สภาพพูดกล่าวไม่ออกถึงกับบังเกิดขึ้นชั่วขณะ

ไม่กี่วินาทีให้หลัง เป็นเจียงเหวิ่นฉางและกู่หยุนซีที่ทำลายความเงียบ

“อรุณสวัสดิ์อาจารย์ไห่เถิง อาจารย์หยิง” ทั้งสองกล่าวออกพร้อมกัน

“พูดคุยก็ดี นี่มันเรื่องอะไร ไฉนพวกเจ้าสองคนอยู่ที่นี่?” มู่หรงไห่เถิงหรี่ดวงตาเล็กน้อย รอยยิ้มปรากฏที่ใบหน้า “เหมือนว่าหลายวันมานี้มาที่นี่ตลอดกระมัง?”

หากคิดเพียงเล็กน้อย มันก็ทำให้มู่หรงไห่เถิงคาดเดาได้ในพริบตา

“อาจารย์อาจไม่เชื่อ แต่ความจริงคือพวกเราพบเจอร้านเถ้าแก่โดยบังเอิญ” เจียงเหวิ่นฉางพยายามอธิบายออก

“ถูกต้องแล้ว ถูกต้องแล้ว” กู่หยุนซีพยักหน้ารับ

“ยินดีต้อนรับ”

เสียงเบาเผยออก ลั่วฉวนก้าวเดินพ้นจากหลังโต๊ะรับเงิน

“เถ้าแก่” กู่หยุนซีกล่าวคำเรียก

คนหนุ่มผู้นี้หรือเถ้าแก่ร้าน?

พบเห็นลั่วฉวน มู่หรงไห่เถิงแทบไม่คิดเชื่อในคราแรก

คนหนุ่มเช่นนี้ ดูอย่างไรก็ไม่คล้ายยอดฝีมือที่นางจินตนาการเอาไว้

หยิงอู๋จี้ไม่คิดอันใดให้มากความ เขาเอ่ยถามตรงประเด็น “ได้ทราบจากเหล่าไป่ว่าร้านแห่งนี้ขายวัตถุที่ช่วยฟื้นคืนพลังชีวิต”

ลั่วฉวนประหลาดใจเล็กน้อย ปรากฏว่าเป็นลูกค้าที่เหล่าไป่แนะนำมา

เขาจึงพยักหน้ารับ ก่อนจะชี้ไปยังชั้นที่ว่างเปล่า “ถูกต้องแล้ว ร้านเรามีสินค้าดังกล่าว ทว่าตอนนี้ไม่มี ต้องรออีกหลายวันจึงเข้ามาเติม”

“ไม่เป็นไร ข้ารอได้” หยิงอู๋จี้พยักหน้ารับ

รอคอยมานานหลายปี รออีกสักหลายวันจะเป็นไรไป?

“ร้านเรายังมีสินค้าอื่น ลองรับชมดูได้” เหยาซือหยานเข้ามากล่าวเสริม

“ใช่ ใช่ ใช่!” กู่หยุนซีพยักหน้ารับรัวเร็ว “อาจารย์มาที่นี่ครั้งแรก ให้ข้าช่วยแนะนำร้านแทน!”

“เดี๋ยว นี่เจ้าเป็นสัตว์อสูรราชวงศ์?” มู่หรงไห่เถิงพบเห็นเหยาซือหยานต้องกล่าวออกอย่างตื่นตระหนก

เส้นผมและดวงตาสีม่วง อย่างไรก็เป็นสิ่งต้องตา

เหยาซือหยานพยักหน้ารับ “ถูกต้อง”

มู่หรงไห่เถิงไม่ทราบควรพูดกล่าวอะไรแล้ว

นางไม่อาจตระหนักทราบถึงความผันแปรทางพลังวิญญาณจากเหยาซือหยาน

หรือก็คือ กำลังของเหยาซือหยานเหนือล้ำกว่านางอย่างมหาศาล อย่างน้อยก็ต้องขอบเขตราชัน

ขอบเขตราชันผู้สูงส่ง ถึงกับเป็นเสมียนประจำร้าน...

มู่หรงไห่เถิงไม่ทราบว่าควรกล่าวอะไรดีแล้ว

กระนั้นเรื่องราวก็คาดเดาได้ ว่าสมควรเป็นเพราะเถ้าแก่ลึกลับที่ยืนอยู่ใกล้เคียง!

“สัตว์อสูรราชวงศ์? พี่ซือหยานไม่ใช่มนุษย์หรือ?” กู่หยุนซีและเจียงเหวิ่นฉางประหลาดใจไม่น้อย

หากไม่ใช่เพราะมู่หรงไห่เถิงกล่าวออก พวกนางก็ไม่มีทางได้ทราบ!

เหยาซือหยานส่ายศีรษะยิ้มตอบ “ไม่ใช่”

ทั้งสองไม่คิดถามเรื่องนี้มากความแต่อย่างใด ไม่ว่าเหยาซือหยานเป็นมนุษย์หรือไม่ใช่ อย่างไรก็เป็นเสมียนประจำร้านแห่งนี้

ขณะนี้เองที่มู่หรงไห่เถิงและหยิงอู๋จี้ค่อยได้ตระหนักถึงของภายในร้าน ความประทับใจต่อลั่วฉวนจึงพุ่งทะยานขึ้นสูง

ร้านตกแต่งอย่างหรูหรา เกรงว่ามีแต่สุดยอดผู้แข็งแกร่งจึงทำเช่นนี้ได้

ถัดจากนั้น สองสาวจึงนำมู่หรงไห่เถิงและหยิงอู๋จี้รับชมในร้าน

หลังได้ทราบความวิเศษของสินค้าในร้าน บอกกล่าวตามตรง มู่หรงไห่เถิงและหยิงอู๋จี้ที่อยู่ขอบเขตทดสอบเต๋ายังต้องประหลาดใจ

บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปช่วยเพิ่มความเร็วการฝึกฝน โคล่าช่วยรักษาอาการบาดเจ็บ แท่งเครื่องเทศช่วยเสริมกำลังในพริบตา

เหล่านี้ล้วนเป็นสิ่งที่สามารถทำผู้ฝึกตนทั้งหลายคลุ้มคลั่งได้

กระนั้นที่นี่ ราคาเริ่มต้นอยู่ที่สิบผลึกวิญญาณเท่านั้น

ขณะนี้ทั้งสองจึงเกิดข้อสงสัย ว่าลั่วฉวนมีจุดประสงค์อันใดจึงเปิดร้านแห่งนี้ขึ้น

กับร้านในตรอกเช่นนี้ เกรงว่าหากเดินอย่างไม่สนใจข้างทางก็มีแต่จะผ่านเลยไป!

หรือเถ้าแก่ไม่ทราบว่าควรทำอะไร ทรัพย์สมบัติมีเยอะมากไปเลยคิดแบ่งปัน?

ตอนที่ 118 : ต่อรองล้มเหลว

หลังได้รู้จักสินค้าในร้าน มู่หรงไห่เถิงและหยิงอู๋จี้ต้องตื่นตาตื่นใจไปกับหอคอยแห่งการทดสอบ

เกมที่สามารถช่วยเพิ่มพูนการฝึกฝน กล่าวตามตรง นี่เป็นการเปิดขอบฟ้าใหม่แก่ทั้งสองก็ว่าได้

สำหรับผู้แข็งแกร่ง เล่นหอคอยแห่งการทดสอบจะยิ่งได้ตระหนักถึงสิ่งที่ขาดหาย!

“ไม่นึกเลยว่าจะมีเกมเช่นนี้อยู่ในโลก เถ้าแก่แข็งแกร่งเพียงใดกันถึงสร้างโลกเช่นหอคอยแห่งการทดสอบขึ้นมาได้?”

ในโหมดท้าทาย มู่หรงไห่เถิงต้องเผยอาการตื่นตะลึงยามรับชมหมาป่าที่บุกเข้าโจมตีราวของจริง

หยิงอู๋จี้เองก็รู้สึกไม่ต่างจากมู่หรงไห่เถิงสักเท่าใดนัก

ขณะนี้ทั้งสองจึงได้เข้าใจ ว่าเหนือฟ้ายังคงมีฟ้า

ไม่นานจากนั้น สองพี่น้องปู้หลี่เกื๋อและปู้ฉืออีจึงมาถึงร้าน

ทั้งสองค่อนข้างสงสัยหลังได้เห็นสองคนหน้าใหม่ภายในร้าน

หลังเหยาซือหยานบอกกล่าว คนทั้งสองจึงตื่นตะลึงต่อตัวตนคนทั้งสองเช่นมู่หรงไห่เถิงและหยิงอู๋จี้

แต่ก็เท่านั้น

ร้านต้นตำรับแห่งนี้ มันมีเรื่องชวนตื่นตะลึงจนทำให้เฉยชาไปแล้ว

กล่าวทักทายลั่วฉวนและเหยาซือหยาน คนทั้งสองจึงไปทานบะหมี่กึ่งสำเร็จก่อนจะเข้าหอคอยแห่งการทดสอบ

ปู้หลี่เกื๋อเล่นโหมดท้าทาย ปู้ฉืออีเรียกกู่หยุนซีและเจียงเหวิ่นฉางมาเล่นโหมดอารีน่า

เจียงเฉิงจวินมาถึงร้านทีหลัง ขณะนี้กำลังรับชมความแปลกใหม่ในร้าน

ถัดจากนั้นเขาจึงเริ่มเล่นโหมดท้าทายชั้นที่สอง นี่ก็เป็นเวลาหลายวันแล้วที่เขาตั้งใจจะผ่านไปให้ได้

วันนี้เรื่องราวก็ผ่านพ้นไปเช่นนี้!

เวลาผ่านไปรวดเร็วเสมอ

“สามชั่วโมงหมดเสียแล้ว...”

กู่หยุนซีถอดหมวกออกพร้อมถอนหายใจ

เจียงเหวิ่นฉาง หยิงอู๋จี้ และมู่หรงไห่เถิงต่างพยักหน้ารับเห็นพ้อง

ทั้งสี่เข้าหอคอยแห่งการทดสอบแทบจะพร้อมกัน ดังนั้นจึงหมดเวลาเช่นแทบจะพร้อมกัน

“เถ้าแก่...”

กู่หยุนซีกระพริบตาอ้อนวอนลั่วฉวน

ลั่วฉวนอดไม่ได้ที่จะสั่นกลัวยามได้เห็นกู่หยุนซีทำตัวเช่นนี้

“คิดทำอะไร?” ลั่วฉวนตั้งระวัง

“สามชั่วโมงมันน้อยไป เพิ่มเวลาให้พวกเราได้เล่นหอคอยแห่งการทดสอบหน่อยแล้ว!” กู่หยุนซีบุ้ยปาก

“ถูกต้องแล้ว เถ้าแก่ เพิ่มเป็นสักหกชั่วโมงกำลังดี!” เจียงเหวิ่นฉางกล่าวเสริม

พบเห็นสองโฉมงามเยาว์วัยเผยท่าทีอ้อนวอน เรื่องราวนี้ยากต้านทาน

ทว่าโชคร้าย ที่พวกนางเผชิญหน้าคือลั่วฉวน

หันไปมองเหยาซือหยาน สตรีผู้ซึ่งงดงามยิ่งกว่านางสวรรค์ ลั่วฉวนย่อมมีภูมิต้านทาน

เขาส่ายศีรษะตอบคำปฏิเสธ “ไม่ได้!”

“เถ้าแก่ พวกเราจ่ายเพิ่มก็ได้!”

“ถูกต้องแล้วเถ้าแก่ สิบเท่าก็ยังได้!”

กู่หยุนซีและเจียงเหวิ่นฉางต่างก็ร่ำรวย ผลึกวิญญาณพวกนางอย่างไรก็มีมาก

ลั่วฉวนยังคงไม่หวั่นไหว

หากเพียงจ่ายผลึกวิญญาณก็แหกกฎได้ อย่างนั้นเขาจะถูกมองเป็นคนเช่นไร?

รับชมท่าทีลั่วฉวน กู่หยุนซีและเจียงเหวิ่นฉางต่างมองกันเองด้วยความอับจน

เถ้าแก่ผู้นี้อย่างไรก็ปฏิเสธเสมอมา

มู่หรงไห่เถิงคิดไปครู่ก่อนจะกล่าวถาม “เถ้าแก่ ข้ามีเรื่องร้องขอ”

“กล่าวออกมา” ลั่วฉวนรับคำ

“ให้ศิษย์อื่นของข้ามาเล่นเกมที่ร้านนี้ได้หรือไม่?” มู่หรงไห่เถิงกล่าวถามอย่างกระดากใจ

หลังได้เล่นหอคอยแห่งการทดสอบสามชั่วโมง มู่หรงไห่เถิงจึงรู้สึกได้ ว่าระดับการฝึกฝนของตนเพิ่มขึ้นไม่ใช่น้อย

ของดีเช่นนี้สมควรเก็บเป็นความลับกับผู้อื่น กระนั้นมู่หรงไห่เถิงกลับนึกถึงศิษย์ของนางเป็นอันดับแรก

กล่าวได้ว่า มู่หรงไห่เถิงควรค่าแก่การเป็นอาจารย์

ลั่วฉวนย่อมยินดี

เดิมเขาก็กังวลจำนวนลูกค้าในร้านอยู่แล้ว ว่าจะไม่พอสำเร็จภารกิจที่ระบบมอบให้

และขณะนี้มู่หรงไห่เถิงกำลังจะนำคณะศิษย์หลายสิบมาเยือนร้าน!