Guild Master ตอนที่ 37 พร้อมกัน
ตอนที่ 37
พร้อมกัน
“กิลด์ของคุณแก้ว.....”กวีมองไปทางแก้วครู่หนึ่งด้วยท่าทีสนใจ กิลด์ของแก้วหากจำไม่ผิดก็คือกิลด์เมฆาหนึ่งในกิลด์ย่อยของกิลด์เสียดฟ้ากิลด์ใหญ่ที่เคยสู้กับกิลด์สุริยันจันทราของกวี สมัยก่อนนั้นกิลด์ใหญ่เหล่านี้รวมกันเพื่อต่อต้านกิลด์ของกวีอย่างจริงจังจนทำให้กวีลำบากหลายครั้งเลยทีเดียว
“ใช่ กิลด์เมฆาของเราถึงจะไม่ใช่กิลด์ใหญ่ แต่ก็เป็นกิลด์ที่ดีนะ เรื่องเงินเดือนเองก็มีให้แถมคนในกิลด์ยังเป็นเหมือนครอบครัวอีกต่างหาก”แก้วตอบพลางยิ้มออกมาด้วยใบหน้ามีความสุข เธอย่อมต้องรักกิลด์เมฆามากอยู่แล้วเพราะแต่เดิมแก้วก็อยู่กิลด์เมฆามาตลอด แม้พายัพหัวหน้ากิลด์เสียดฟ้าจะพยายามขอให้แก้วย้ายไปอยู่กิลด์เสียดฟ้าหลายต่อหลายครั้ง แต่แก้วก็สบายใจกว่าหากได้อยู่กับครอบครัวในกิลด์เมฆา
“ขอโทษด้วย”แม้จะเป็นข้อเสนอที่น่าสนใจ แต่กวีไม่มีทางตอบรับข้อเสนอเข้ากิลด์ของคนอื่นอยู่แล้ว ต่อให้ไม้หรือพายัพก้มหัวขอร้องให้กวีไปเป็นหัวหน้ากิลด์ของพวกเขากวีก็คงปฏิเสธแบบไม่ต้องคิดเลย
“ผมตั้งใจจะสร้างกิลด์ของตัวเองขึ้นมา แล้วก็เล่นร่วมกับเพื่อน ๆ ผมคงไปอยู่กิลด์อื่นไม่ได้หรอก”กวีตอบด้วยท่าทีจริงจังเป็นอย่างมาก เรื่องนี้ไม่ว่าใครก็ห้ามเขาไม่ได้ทั้งนั้น
“งั้นเหรอ น่าเสียดายจัง...”พอเห็นท่าทีของกวี แก้วก็ไม่คิดจะเซ้าซี้อะไรอีก ท่าทีแบบนั้นเป็นท่าทีของคนที่ตัดสินใจแล้ว เซ้าซี้ไปก็ทำให้รำคาญมากกว่า
“เอาไว้แก้วจะรอดูนะ กิลด์ที่คุณกวีสร้างต้องเป็นกิลด์ที่ดีแน่”แก้วพูดให้กำลังใจกวีอย่างจริงใจ 5 ปีที่ผ่านมานี้กิลด์ต่าง ๆผุดขึ้นมากมาย ดีบ้างร้ายบ้างปนเปกันไป แต่สำหรับแก้วแล้วที่เป็นอยู่ตอนนี้ก็นับว่าสงบสุขดีมาก กิลด์พันธมิตรของพวกไม้กับพายัพนั้นยังมีอีกหลายกิลด์เข้าร่วม พวกเขาเป็นกิลด์ที่อยู่ร่วมกันมาตั้งแต่ยุคสมัยเกมคอมพิวเตอร์ทำให้ความสัมพันธ์เหนียวแน่นกว่ากิลด์ที่บริษัทใหญ่ ๆเข้ามาเปิดหลายเท่า หลังจากฟันฝ่าอุปสรรคหลาย ๆอย่างกิลด์พันธมิตรของพวกเขาก็ทำให้สังคมเกมเข้ารูปเข้ารอยแล้วอยู่ด้วยกันอย่างสงบสุขจนได้
“ไม่หรอก อาจจะไม่ใช่กิลด์ที่ดีก็ได้”กวียิ้มเจื่อน ๆออกมาเหมือนกำลังถ่อมตน ซึ่งแก้วในตอนนี้เองก็คิดว่ากวีเพียงพูดเพื่อถ่อมตนเท่านั้น แต่หากรู้ว่ากิลด์ที่กวีกำลังจะสร้างคือกิลด์อะไรแก้วคงต้องถอนคำพูดเองเสียด้วยซ้ำ
“ฟ่อออออ”ระหว่างกำลังพูดคุยอยู่กับแก้ว อยู่ ๆก็มีเสียงขู่ดังมาจากอสรพิษทะเลลึกที่ถูกลืมมาได้พักใหญ่ เจ้านั่นยังจ้องผู้บุกรุกอย่างกวีกับแก้วไม่วางตา และไม่ลืมว่าหน้าที่ของมันคืออะไร
“ยิงจากตรงนี้ได้หรือเปล่านะ”กวีเดินออกไปตรงหน้าถ้ำเพื่อมองลงไปยังร่างของอสรพิษทะเลลึก โชคดีที่ถ้ำแห่งนี้ใหญ่มากอสรพิษทะเลลึกเลยขึ้นมาไม่ถึง ตามหลักแล้วน่าจะยิงธนูหรือยิงเวทมนตร์ลงไปได้โดยที่พวกแก้วกับกวีไม่ต้องลงไปเสี่ยง
ฟุบ....
ไม่ต้องเดา แก้วยกคันธนูขึ้นมาเล็งไปที่ตัวอสรพิษทะเลลึกก่อนจะยิงออกไปในพริบตาเดียว เพียงแต่ระยะห่างมากแบบนี้การยิงให้โดนก็ยากขึ้น แต่เรื่องความแม่นยำกวีค่อนข้างมั่นใจในตัวแก้วเลยทีเดียวเพียงแต่อสรพิษทะเลลึกกลับเคลื่อนไหวหลบลูกธนูของแก้วที่ยิงมาจากระยะไกลได้อย่างรวดเร็วเสียอย่างนั้น
“มันรู้ว่าเราอยู่ตรงไหนก็เลยหลบลูกธนูจากระยะไกล ๆได้ แบบนี้ต่อให้ยิงโดนบ้างก็เปลืองลูกธนูเกินไป”แก้วตอบพลางลดธนูลง ก่อนหน้านี้เธอยิงลูกธนูในระยะที่อสรพิษทะเลลึกหลบไม่ทันมาตลอด เลยพออ่านปฏิกิริยาของมันได้ว่ามันเร็วแค่ไหน หากยิงจากระยะไกลโดยไม่มีใครดึงความสนใจของมันโอกาสที่จะโดนก็น้อยมากเหลือเกิน แม้แก้วจะเตรียมลูกธนูมาเยอะมาก แต่หากให้ยิงทิ้งยิงขว้างแบบนั้นก็อาจจะหมดก่อนฆ่าบอสได้อยู่ดี
“งั้นก็คงต้องลงไปลุยกับมันอีกรอบ คุณแก้วหายเหนื่อยหรือยัง”กวีถามพลางมองค่าพลังเวทขอตนเอง ตอนนี้พลังเวทของกวีฟื้นกลับมาเป็นส่วนใหญ่แล้ว
“แน่นอนค่ะ”แก้วยิ้มรับก่อนจะเดินไปที่ขอบหินเพื่อจะกระโดดลงไปร่วมต่อสู้กับอสรพิษทะเลลึกอีกรอบ
ฟุบ....
แก้วโรยตัวลงไปพร้อมง้างธนูไปทางอสรพิษทะเลลึกที่อยู่ด้านล่าง เพียงแต่เจ้าอสรพิษทะเลลึกพอเห็นแบบนั้นก็อ้าปากรอแก้วทันทีทำเอาได้เห็นภายในปากของมันได้อย่างชัดเจนถึงขั้นทำเอาแก้วรู้สึกขนลุกขึ้นมาเลย แต่เธอก็สู้กับมันมาพักใหญ่แล้วจะมากลัวกับเรื่องแค่นี้คงไม่ใช่
ตูม!!
ศรระเบิดของอาชีพสายธนูยิงอัดเข้าไปในปากของอสรพิษทะเลลึกอย่างจังทำให้มันหุบปากแล้วสะบัดหน้าลงมาด้วยความเจ็บปวดก่อนที่แก้วจะใช้หัวของมันเป็นแท่นเหยียบเพื่อกระโดดก่อนจะยิงธนูด้วยสกิลสามหมู่ดาวที่ยิงธนูออกมา 3 ดอกพร้อมกันเข้าใส่ร่างของมันอย่างจัง
เปรี้ยง!!
พอแก้วลงมาแล้ว ฝ่ายกวีเองก็ตามลงมาด้วยเช่นกัน แม้จะสร้างความเสียหายได้ไม่มากแต่ก็ดีกว่าไม่โจมตีเลย กวียิงกระสุนอัสนี กระสุนเพลิง กระสุนลม เข้าร่างของอสรพิษทะเลลึกอย่างต่อเนื่อง พร้อมสร้างที่เหยียบให้แก้วอย่างแม่นยำไม่ต่างจากก่อนหน้านี้เลย นอกจากกวีจะร่ายเวทเร็วมากแล้วกวียังจัดคูลดาวน์สกิลให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้อีกต่างหาก น่าเสียดายที่เวทมนตร์ธาตุน้ำใช้กับอสรพิษทะเลลึกไม่ได้ ไม่อย่างนั้นกวีคงสร้างความเสียหายได้ดีกว่านี้
“แบบนี้คงไม่ทันแน่ ๆ”กวีมองความเสียหายที่แก้วกับตนเองสร้างได้ด้วยท่าทีลำบากใจ แม้แก้วกับกวีจะระดมโจมตีด้วยชุดคอมโบที่แทบไม่มีช่องว่าง แต่ด้วยความต่างของเลเวลทำให้อสรพิษทะเลลึกเสียพลังชีวิตได้ช้ามาก แถมเจ้าอสรพิษทะเลลึกนี่ยังไม่มีจุดอ่อนเลย ทั่วทั้งตัวของมันไม่ว่าจะโจมตีตรงไหนก็แทบไม่ต่างกัน จะมีแค่ดวงตากับภายในปากเท่านั้นที่เวลาโดนโจมตีแล้วจะชะงักนิดหน่อย
“ช่วยไม่ได้นะ”กวีถอนหายใจออกมาช้า ๆ ก่อนจะกระแทกไม้เท้าลงกับพื้น ก่อนหน้านี้กวีพบว่าการร่ายเวทในหัวนั้นขอเพียงแยกสมองอ่านเวทมนตร์พร้อมกันได้ก็สามารถใช้เวทมนตร์ 2 บทออกมาพร้อมกันได้ มันก็เหมือนการเขียนหนังสือ 2 มือพร้อมกันนั่นล่ะ
ตูม!!
เวทกระสุนเพลิงและเวทกระสุนลงถูกร่ายออกไปพร้อมกันและยิงเข้าหาอสรพิษทะเลลึกอย่างจังในเวลาเดียวกัน ด้วยผลส่งเสริมพลังของกันและกันของลมและไฟทำให้แรงระเบิดของเวททั้งสองแรงขึ้นเสียยิ่งกว่าการยิ่งกว่าการยิงทีละครั้งหลายเท่า เทคนิคนี้เป็นการผสมเวทมนตร์ของผู้เล่นระดับสูง เพียงแต่การผสมเวทระดับต่ำที่ยิงเพียงชั่วพริบตานั้นเป็นเรื่องยากมาก หากไม่แม่นยำจนสามารถยิงเวทมนตร์ 2 บทกระแทกเข้าพร้อมกันในจุดเดียวก็ไม่สามารถทำได้แน่ ๆ
ตูม!!
แต่สำหรับกวีแล้วการร่ายเวทพร้อมกัน 2 บทและเล็งจุดกระทบอย่างแม่นยำนั้นเป็นเรื่องที่สามารถทำได้อย่างไม่ยากเย็นเลย เพียงแต่กวีไม่อยากเผยความลับของตนให้แก้วเห็นเท่าไร เพราะไม่ว่าอย่างไรแก้วก็ยังเป็นศัตรูอยู่
“คุณกวี”อยู่ ๆความเสียหายที่กวีทำก็มากขึ้น เมื่อเทียบกับกวีที่สามารถยืนยิงได้ตลอดเวลากับแก้วที่ต้องหลบไปโจมตีไปแล้วการสร้างความเสียหายต่อเนื่องกวีย่อมทำได้ดีกว่า เพียงแต่ก่อนหน้านี้กวีใช้เวทมนตร์ธรรมดาเท่านั้นเลยยังไม่สามารถดึงความสนใจของอสรพิษทะเลลึกไปได้ แต่ตอนนี้กวีใช้เวทประสานที่มีพลังโจมตีเหนือกว่ามาก ทำให้อสรพิษทะเลลึกหันไปมองกวีแทนแก้วจนได้
ติ๊ง......
ระหว่างกำลังยิงเวทมนตร์ใส่อสรพิษทะเลลึกที่กำลังมุ่งหน้าเข้ามาหาตนเองอยู่นั้น อยู่ ๆข้อความของระบบก็เด้งขึ้นมาเบื้องหน้าของกวีพอดี
“ทันเวลาพอดี”กวียิ้มออกมาด้วยท่าทีพึงพอใจเมื่อได้เห็นข้อความที่แจ้งขึ้นมาตรงหน้าตนเอง ก่อนจะ....
เปรี้ยง!!
กำแพงดินถูกสร้างขึ้นมาเบื้องหน้าของกวีทำให้อสรพิษทะเลลึกชนเข้ากับกำแพงตรงหน้าอย่างจัง กำแพงดินนั้นเป็นเวทมนตร์ขั้นที่ 2 ของเวทดินที่กวีพึ่งได้รับมาเมื่อครู่ เพราะทั้งก่อนหน้านี้และช่วงเวลาที่สู้ร่วมกับแก้ว กวีใช้เวทมนตร์ต่อเนื่องหลายครั้ง ทำให้เวท ดิน ไฟ และ ลม เลื่อนขึ้นมาเป็นขั้นที่ 2 พร้อมกันจนได้ แต่เวทน้ำที่ไม่ได้ใช้สู้กับอสรพิษทะเลลึกเลยกับเวทสายฟ้าที่พึ่งได้มากลับยังไม่เลื่อนขั้น แต่เท่านี้กวีก็สามารถสร้างความเสียหายได้ต่อเนื่องกว่าเดิมหลายเท่าแล้ว
ตูม ๆ ๆ ๆ
ลูกศรสีแดงเพลิงจากเวท ศรเพลิงต่อเนื่อง จำนวน 3 ดอกพุ่งเข้าไปกระแทกร่างของอสรพิษทะเลลึกพร้อมกระสุนเพลิงธรรมดาที่ยิงออกไปพร้อมกระสุนลมอีก 1 ลูกทำเอาหัวของอสรพิษทะเลลึกเซไปอีกทางเลยทีเดียว แถมกวียิงใช้เวทเคียวสายลมและกระสุนอัสนีโจมตีออกไปจนทำให้เกิดความเสียหายได้หลายครั้งมาก เพียงมีเวทมนตร์เพิ่มขึ้นจอมเวทก็แข็งแกร่งขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
“..........”แก้วมองภาพตรงหน้าด้วยท่าทีอึ้ง ๆ ก่อนหน้านี้แค่ร่ายเวทได้เร็วและเล็งเป้าอย่างแม่นยำก็นับว่ายอดแล้ว แต่นี่กวีกลับร่ายเวทประสานรวมทั้งร่ายเวทระดับ 2 อย่างต่อเนื่องราวกับสกิลพวกนั้นไม่ต้องร่ายเวทอะไรเลย ไม่ใช่แค่นั้นตอนนี้อสรพิษทะเลลึกหันไปโจมตีกวีอยู่ด้วย แม้จะมีกำแพงดินกั้นเอาไว้แต่ก็ทำแค่ลดความเร็วของอสรพิษทะเลลึกเท่านั้น ทำให้กวีตอนนี้ทั้งหลบหลีกการโจมตีของอสรพิษทะเลลึก ทั้งร่ายเวทโจมตีและเล็งโจมตีได้อย่างแม่นยำ ไม่ใช่แค่นั้นเขายังสร้างพื้นเหยียบด้วยเวทกำแพงดินเอาไว้ให้เธออีกต่างหาก
“สมองของคนเราทำได้ถึงขนาดนั้นเลยเหรอ”แก้วที่กำลังวิ่งเข้าไปโจมตีอสรพิษทะเลลึกกลับไม่ได้มองไปทางอสรพิษทะเลลึกเลยแม้แต่น้อย เธอกลับมองไปทางกวีตาค้างโดยไม่ทราบจะหาคำใดมาอธิบาย นี่เขาทำได้แค่ไหนกันแน่ อย่าบอกนะว่าต่อให้เป็นเวทมนตร์ระดับสูงเขาก็สามารถร่ายเวทได้อย่างรวดเร็วและต่อเนื่องแบบนี้อยู่ดี แบบนั้นมันเหมือนกับนนท์จอมเวทอันดับ 1 ของโลกแห่งเกมเลยไม่ใช่หรือไง
“คุณแก้ว รีบจัดการให้จบเถอะครับ”กวียิ้มก่อนจะหันไปบอกแก้วด้วยท่าทียิ้มแย้ม แต่การทำแบบนั้นระหว่างกำลังร่ายเวทไปด้วยนั้นทำเอาแก้วได้แต่ยกมือยอมแพ้ในใจ ยอมแล้วคนคนนี้ต่อสู้ไปร่ายเวทไปด้วยแถมยังหันมาคุยกับเธอได้อีก ทำไมคนแบบเขาถึงไม่เคยมีชื่อเสียงในเกมมาก่อนนะ อย่างน้อย ๆคนที่ทำแบบนี้ได้ก็ต้องเป็นจอมเวท 1 ใน 10 ของไทยเลยแท้ ๆ
