ตอนที่ 111-112

ตอนที่ 111 : หยิงอู๋จี้ขอเข้าพบ

เมื่อกู่หยุนซีและเจียงเหวิ่นฉางได้ยินคำของมู่หรงไห่เถิง ทั้งสองจึงชะงัก

พวกนางมองหน้ากันเองก่อนจะพบเห็นความคิดของกันและกัน

“อาจารย์ไห่เถิง พวกเราก็เพียงออกไปเดินเล่น!” กู่หยุนซีเผยใบหน้ายิ้มจริงใจ

“ใช่ ใช่แล้ว พวกเราสงสัยว่านครจิ่วเหยาเป็นเช่นไร ดังนั้นจึงไปเดินสำรวจเมือง!” เจียงเหวิ่นฉางกล่าวเสริม

ทั้งสองเลี่ยงไม่คิดพูดถึงร้านต้นตำรับ

ร้านเถ้าแก่มีที่นั่งให้เล่นเพียงสิบ หากคนมากกว่านี้จะทำอย่างไร?

มู่หรงไห่เถิงพยักหน้ารับอย่างไม่คิดอะไรมาก

นางกล่าวตอบ “ไปเดินเล่นก็ไม่ผิดอะไร แต่ต้องระวังความปลอดภัยเอาไว้ด้วย นครจิ่วเหยาตอนนี้ไม่เหมือนเมื่อก่อน!”

น้ำเสียงนี้เผยความห่วงหา

มู่หรงไห่เถิงรู้สึก ว่านางที่เป็นตัวตนแข็งแกร่งขอบเขตทดสอบเต๋าระดับสูงสุด ยังคิดว่านครจิ่วเหยานี้หากถ่อมตัวได้ก็ถ่อมตัวไว้จะดีกว่า

เพราะอย่างไรแล้วช่วงไม่นานมานี้ก็มีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นติดต่อกันไม่ขาด

ผู้ใดทราบกันว่ายอดฝีมือลึกลับผู้นั้นหลบซ่อนอยู่ที่ใด

ได้ยินคำของมู่หรงไห่เถิง คนทั้งสองย่อมทราบความหมาย กล่าวตามตรง กู่หยุนซีและเจียงเหวิ่นฉางรู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่น่าเกิดขึ้นที่สุด

ทั้งสองทราบดี ว่าเรื่องราวใหญ่โตของนครจิ่วเหยาทั้งสองครั้งคราเป็นฝีมือเถ้าแก่

บอกกล่าวตามตรง กับคนเช่นนั้นที่เก็บตัวเงียบในความมืด รู้จักสนิทสนมไว้เป็นเรื่องดี

“แค่กแค่ก ข้าทราบแล้ว” กู่หยุนซีรับคำอย่างเชื่อฟัง

“ว่าไป อาจารย์หยิงอู๋จี้ไปที่ใดกันแล้ว?” เจียงเหวิ่นฉางพบว่าผิดปกติจึงกล่าวถาม

เป็นที่ทราบกันว่าหยิงอู๋จี้มักเอาแต่ขลุกตัวอยู่แต่ในโรงเตี๊ยม ด้วยนิสัยอีกฝ่ายนั้นไม่น่าใช่ผู้ที่จะออกไปเดินเล่นอย่างเสียเวลา

ในสายตาของเหล่าศิษย์ หยิงอู๋จี้คือผู้ฝึกตนที่ควรค่าแก่การนับถือ!

มู่หรงไห่เถิงกล่าวตอบ “ไปจัดการธุระส่วนตัวเล็กน้อย”

“เป็นเช่นนี้” ทั้งสองพยักหน้ารับ

จากนั้นพวกนางจึงหันกลับเข้าห้องและเริ่มย่อยประสบการณ์การต่อสู้ที่ได้รับมาวันนี้

เหล่านี้คือประสบการณ์ที่จะช่วยส่งเสริมให้ก้าวหน้า ทั้งยังจะทำให้เชี่ยวชาญยิ่งขึ้น!

“เฮ้อ หยิงอู๋จี้ไปทำอะไรแล้ว นานขนาดนี้ยังไม่กลับมา!”

เมื่อสองสาวกลับห้อง มู่หรงไห่เถิงจึงถอนหายใจพร้อมกระซิบกับตนเอง

หากกล่าวถึงหยิงอู๋จี้ มู่หรงไห่เถิงนั้นห่วงหามากกว่าเพื่อนร่วมงาน

……

เมื่อจี้อู๋ฮุยและเหล่าไป่กลับถึงพระราชวังหลวง ที่ได้พบเห็นคือหยิงอู๋จี้ที่ยืนตรงหน้าประตูทางเข้าหลัก

ความจริงที่ว่าออร่าของหยิงอู๋จี้คือขอบเขตทดสอบเต๋าระดับสูงสุด เพียงเรื่องนี้ก็ไม่อาจเมินเฉยได้แล้ว

โดยเฉพาะกับผู้แข็งแกร่งเช่นจี้อู๋ฮุยและเหล่าไป่

“ผู้นี้... หยิงอู๋จี้จากสถาบันวิญญาณเมฆา?!” จี้อู๋ฮุยขมวดคิ้วกล่าวคำขึ้นด้วยความแปลกใจ

ครั้งเหล่าไป่ข้ามผ่านทัณฑ์สายฟ้าเมื่อวาน หยิงอู๋จี้ก็ไปรับชม ทว่าไม่ได้เคลื่อนไหวลงมือใด

เหล่าไป่และจี้อู๋ฮุยยังจดจำบุคคลผู้นี้ได้

ยอดฝีมือขอบเขตทดสอบเต๋าระดับสูงสุด อาจารย์แห่งสถาบันวิญญาณเมฆา เหล่านี้ไม่ใช่อะไรที่คนทั้งสองจะเดินผ่านไปอย่างเฉยเมยได้!

“มาทำอะไรที่นี่กัน?” เหล่าไป่พึมพำกับตนเอง

“คำนับองค์เหนือหัว!”

เมื่อเซี่ยเทียนอวี้พบเห็นคนทั้งสองมาถึง เขาจึงโค้งกายพร้อมกล่าวนำเหล่าราชองครักษ์ทางด้านหลัง

เมื่อเหล่าไป่และจี้อู๋ฮุยพบเห็นหยิงอู๋จี้ ทางเซี่ยเทียนอวี้ก็พบเห็นว่าคนทั้งสองกลับมา

“จักรพรรดิเทียนชิง หอกสีขาวแห่งเทพ หยิงอู๋จี้คำนับ” หยิงอู๋จี้กล่าวด้วยน้ำเสียงลุ่มลึก

จี้อู๋ฮุยโบกมือพลางเผยยิ้ม “เข้าไปพูดกล่าวกันด้านในดีกว่า จักรวรรดิเทียนชิงของข้าย่อมให้การต้อนรับอย่างดี!”

หยิงอู๋จี้พยักหน้ารับอย่างไม่มีทีท่าคิดปฏิเสธ

ด้วยเหตุนี้เขาจึงติดตามคนทั้งสองเข้าสู่ด้านในพระราชวังหลวง

ตอนที่ 112 : ชาที่ดี!

ระหว่างทาง จี้อู๋ฮุยไม่อาจเก็บความสงสัยไว้จึงกล่าวออก “พี่หยิง นี่มายืนรอนานเพียงใดแล้ว?”

“ไม่มาก ไม่กี่ชั่วโมง” หยิงอู๋จี้ตอบกลับอย่างเฉยชา

จี้อู๋ฮุยและเหล่าไป่ถึงกับไม่ทราบควรตอบอะไรดี

จี้อู๋ฮุยจึงกระแอมไอกลบเกลื่อน

ขณะนี้ภายในต้องลอบสบถต่อเซี่ยเทียนอวี้

ถึงกับให้ยอดฝีมือขอบเขตทดสอบเต๋าระดับสูงสุดยืนรอหน้าประตูหลายชั่วโมง เซี่ยเทียนอวี้ผู้นี้มีพรสวรรค์เกินไปแล้ว!

หากเซี่ยเทียนอวี้ทราบความคิดจี้อู๋ฮุย เช่นนั้นคงต้องร้องบอกว่าเรื่องนี้ไม่เป็นธรรมกับตน

หยิงอู๋จี้ตัดสินใจเลือกจะยืนรอที่ตรงนั้นเอง

เขาได้กล่าวออกไปแล้ว ว่าให้หยิงอู๋จี้เข้าสู่พระราชวังหลวงเพื่อรอ กระนั้นอีกฝ่ายกลับเมินเฉย!

“พี่หยิง การต้อนรับนี้ออกจะแย่เกินไปแล้ว ขออภัยแก่ข้าด้วย” จี้อู๋ฮุยกล่าวออกอย่างจริงจัง

“ไม่เป็นไร” หยิงอู๋จี้ส่ายศีรษะตอบรับ

ด้วยนิสัยเช่นนี้ เขาจึงไม่คิดเก็บมาใส่ใจ

ถัดจากนั้น คนทั้งสามจึงไปยังห้องโถงที่จี้อู๋ฮุยใช้รับแขก

หญิงรับใช้นำน้ำชามารินให้แต่ละคน

“พี่หยิง นี่คือชาจันทราร่วงโรยแห่งเทือกเขาจิ่วเหยา ต้มด้วยน้ำพุแห่งชีวิต เชิญลิ้มรสชาติดูก่อนแล้ว” จี้อู๋ฮุยเผยยิ้ม

โอสถในทวีปเทียนหลันก็แบ่งระดับชั้น

ระดับของโอสถนั้นเหมือนดังอาวุธวิญญาณ แบ่งออกเป็น แรกเริ่ม ลึกล้ำ โลกา สวรรค์ ศักดิ์สิทธิ์ จักรพรรดิ และเซียน!

ชาจันทราร่วงโรยนี้ก็เป็นชาระดับสวรรค์ที่มีเฉพาะเทือกเขาจิ่วเหยา สรรพคุณของมันคือส่งเสริมพลังจิต!

หยิงอู๋จี้พยักหน้ารับพร้อมยกจิบ

ถัดจากนั้นจึงกล่าวออก “ชาที่ดี!”

ขอรายละเอียดมากกว่านี้ได้หรือไม่?

จี้อู๋ฮุยรู้สึกว่าตนไม่ทราบควรกล่าวอะไรออก มุมปากขณะนี้ต้องกระตุกเล็กน้อย

เช่นนี้การดื่มชาจึงดำเนินไปอย่างเงียบงัน

ชาเช่นนี้ กระทั่งเขาคิดดื่มยังไม่อาจทำตามใจชอบได้

กระนั้นกลับได้รับคำตอบอย่างขอไปที...

นับเป็นโชคดี หลังได้ประสบพบเจอกับบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปซึ่งต้มด้วยน้ำพุแห่งชีวิตที่ร้านเถ้าแก่ ขณะนี้จี้อู๋ฮุยจึงไม่ให้ค่าน้ำพุแห่งชีวิตสักเท่าใดแล้ว

หลังพูดคุยกันไปพักหนึ่ง หยิงอู๋จี้ค่อยคิดเผยจุดประสงค์ออก

นิสัยของเขาก็เป็นเช่นนี้ เถรตรง

“แท้จริงวันนี้มาเยือน เพราะมีเรื่องสอบถามต่อเหล่าไป่” หยิงอู๋จี้กล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง

เหล่าไป่ประหลาดใจเล็กน้อย เขาไม่คาดคิดว่าอีกฝ่ายมาพบเจอตนเอง

“พี่หยิงกล่าวออกมาแล้ว ไม่ทราบว่าเหล่าไป่คนนี้จะช่วยอะไรได้บ้าง” เหล่าไป่เผยยิ้มรับ

หยิงอู๋จี้พยักหน้ารับ คำกล่าวออกอย่างตรงไปตรงมา “ข้าคิดอยากทราบวิธีการที่เหล่าไป่ฟื้นคืนพลังชีวิตกลับมา!”

คำถามนี้กล่าวออก ทั้งห้องโถงกลายเป็นเงียบงัน

รับชมคนทั้งสองที่เงียบไป หยิงอู๋จี้จึงชะงักไปก่อนจะกล่าว “ความจริงคือข้ากำลังสูญเสียพลังชีวิตอย่างมหาศาลภายในร่าง ทั้งหมดก็เพราะวิชาที่ฝึกฝน”

“หาทางฟื้นฟูพลังชีวิตคือสิ่งสำคัญ ดังนั้นข้าพร้อมจ่ายไม่ว่าด้วยอะไร!”

เรื่องราวของหยิงอู๋จี้ค่อนข้างเกินคาดคิด เหล่าไป่จึงกระแอมไอเสียงเบาก่อนจะเผยยิ้ม “เรื่องนี้แท้จริงไม่ปิดบัง ข้าขอกล่าวออกตามตรง”

อย่างไรก็เป็นสินค้าของร้านเถ้าแก่ และคงไม่แย่นักหากเถ้าแก่จะมีลูกค้าเพิ่มสักคนหนึ่ง

ซึ่งนี่เป็นความคิดที่สวนทางกับที่พวกเขาคิดอยากเก็บงำเรื่องเถ้าแก่เอาไว้

แต่อย่างไรแล้วเรื่องราวของร้านต้นตำรับ ไม่ช้าก็ต้องกระจายสู่ทั่วทั้งนครจิ่วเหยา หรืออาจกระทั่งทั่วทั้งทวีปเทียนหลัน

ขณะนี้บอกกล่าวต่อหยิงอู๋จี้ถึงเรื่องร้านเถ้าแก่ ทั้งยังได้บุญคุณกับยอดฝีมือขอบเขตทดสอบเต๋าระดับสูงสุด นี่ไม่มีใดเสียหาย!

หยิงอู๋จี้แทบไม่คิดเชื่อ ว่าเหล่าไป่จะตัดสินใจบอกกล่าวง่ายดายเพียงนี้

เขาถึงกับต้องขมวดคิ้ว เรื่องราวนี้ราบลื่นเกินไปแล้ว!

หยิงอู๋จี้คิดไปครู่ก่อนยืนยันคำหนักแน่น “บอกข้อมูลสำคัญเช่นนี้แก่ข้าโดยง่ายนั้นดีแล้วหรือ?”

เขาทราบ ว่าโลกใบนี้ไม่มีอะไรได้มาโดยเปล่า

เหล่าไป่บอกกล่าวข้อมูลง่ายดาย เรื่องนี้ทำให้เขารู้สึกว่าผิดปกติ

เหล่าไป่ส่ายศีรษะพร้อมเผยยิ้ม “ก็แค่ข่าวคราวเล็กนก้อย หากคิดอยากขอบคุณ เช่นนั้นถือว่าติดค้างข้าสักครั้งหนึ่ง”