ตอนที่ 103-104
ตอนที่ 103 : ชนะหรือพ่ายแพ้
ร่างเหล่าไป่เปรียบดังสายฟ้า หอกประหนึ่งมังกร ขณะนี้ปรากฏซึ่งร่างหอกมังกรนับพันราวแสงวูบวาบ!
ด้วยท่วงท่าสะท้านขุนเขาทะเล ขณะนี้มันโหมซัดเข้าใส่จี้อู๋ฮุย!
ห้วงมิติยังไม่อาจต้านรับ ประหนึ่งกระจก ขณะนี้มันแตกออกเผยเป็นห้วงมิติดำมืดที่รอบด้าน!
หากคนทั้งสองต่อสู้กันในความเป็นจริง เช่นนั้นเหล่าไป่จะไม่อาจทุ่มสุดฝีมือได้
นามหอกสีขาวแห่งเทพนั้นไม่ใช่อะไรที่เป็นเพียงคำคุย
แม้จี้อู๋ฮุยเป็นยอดฝีมือขอบเขตทดสอบเต๋าระดับสูงสุด หากเป็นที่ภายนอกเหล่าไป่จะไม่มีทางทุ่มสุดตัวกับเขาเช่นนี้!
กระนั้นตอนนี้แตกต่าง ที่นี่คือหอคอยแห่งการทดสอบ แม้ตายก็ฟื้นคืนชีพ ดังนั้นความหวาดเกรงใดล้วนไม่มี
ด้วยเหตุนี้ เหล่าไป่จึงใช้กระบวนท่าอันสูงสุดออกได้เต็มที่!
กระบวนท่าอันลือลั่นของเหล่าไป่ หนึ่งมังกรสะบั้นแปดวินาศ!
จี้อู๋ฮุยไม่กล้าประมาทท่วงท่านี้
ด้วยสายตาเผยความจริงจัง เขาสูดลมหายใจเข้าลึก
ออร่าแห่งจักรพรรดิได้เข้าปกคลุมร่าง!
พริบตานี้ ฟากฟ้าที่หม่นแสงราวกำลังทอประกาย
ภาพฉายจึงปรากฏ
ร่างจำแลงมนุษย์ขนาดนับพันเมตรในชุดมังกรกำลังปรากฏขึ้นที่เบื้องหลังจี้อู๋ฮุย
ร่างจำแลงนี้ยังถือดาบเขียวคล้ายคลึงจี้อู๋ฮุย
นี่คือร่างจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ เป็นวิชาที่จักรพรรดิแห่งเทียนชิงได้รับการฝึกฝน!
จี้อู๋ฮุยยกแขนขึ้นพร้อมสับฟันใส่คลื่นหอกแห่งแสงที่พุ่งทะยานเข้าหา!
ร่างจำแลงทางด้านหลังก็เคลื่อนไหวเช่นเดียวกัน!
แสงอันเย็นเยือกปรากฏวูบผ่าน!
ประกายอัคคีเพลิงสีทองลุกโชนที่ปลายดาบอันยิ่งใหญ่ ขณะนี้มันเผาไหม้อากาศจนร้อนผ่าว!
ดาบนี้ราวกับคิดเบิกแยกผืนแผ่นดิน!
ก่อนดาบล่วงหล่น ขุนเขาเบื้องล่างนั้นไม่อาจต้านรับได้ไหว ขณะนี้ที่ปรากฏคือหุบเหวลึกนับร้อยลี้!
การปะทะกันของทั้งสอง เป็นผลให้โลกหล้าต้องมีสภาพเช่นนี้ในพริบตา!
แสงสว่างเจิดจ้าบังเกิดที่จุดปะทะ ทั้งแดนดินถูกย้อมด้วยแสงสุกสว่าง!
……
“เกิดอะไรขึ้นกัน?”
กลุ่มคนที่รับชมหน้าจออยู่ด้านนอกพบเห็นเพียงแต่แสงขาว ขณะนี้ได้แต่เกิดความร้อนรนกันขึ้นมา
เห็นได้ชัดว่านี่คือช่วงเวลาอันสำคัญ ไฉนไม่อาจรับชมได้?!
“ชัยชนะตัดสินแล้ว”
คำของลั่วฉวนกล่าวออก
ขณะนี้ที่ผู้คนค่อยได้ตระหนัก ว่าเถ้าแก่มาร่วมรับชมกับพวกตนเมื่อใดไม่ทราบ
“เถ้าแก่ทราบได้อย่างไร? ผลลัพธ์นี้ยังไม่คล้ายกระจ่าง!” ปู้หลี่เกื๋อกล่าวออกด้วยความสับสน
ลั่วฉวนเพียงตอบกลับ “ความรู้สึก”
ผู้อื่นจึงเงียบงันไม่ทราบควรตอบอะไรดี
“อันที่จริงข้าเองก็สัมผัสได้ ว่าผลลัพธ์นั้นเผยออกเด่นชัดแล้ว” เหยาซือหยานเผยยิ้ม
“เช่นนี่พี่ซือหยาน ผู้ใดกันชนะ?” ปู้ฉืออีกล่าวถามด้วยความสงสัย
เหยาซือหยานส่ายศีรษะพร้อมแถลงคำ “รับชมก่อน ผลลัพธ์จะประกาศในไม่ช้านี้”
ถึงตรงนี้ แสงบนหน้าจอจึงค่อยหม่นลง
ที่พบเห็นคือสภาพแดนดินกลายเป็นหลุมลึก เศษเสี้ยวมิติแตกสลายยังคงได้รับการฟื้นคืนไม่เสร็จสิ้น
แน่นอนว่าบนฟากฟ้านั้นมีสองร่างบนอากาศเผชิญหน้าต่อกัน
หลังผ่านไปไม่กี่ชั่วลมหายใจ ภาพจึงค่อยชัดเจนขึ้นมา
เมื่อได้เห็นคนทั้งสองปรากฏ ขณะนี้เสียงสูดลมหายใจดังค่อยเผยให้ได้ยิน
เหล่าไป่สูดลมหายใจดังด้วยสีหน้าซีดเผือด
สายตานั้นจับจ้องไปยังบาดแผลซึ่งลากผ่านหน้าอกถึงช่วงท้อง กระทั่งพบเห็นอวัยวะภายในที่เผยออก!
โลหิตสีแดงเจิดจ้านั้นทะลักออกจากบาดแผลราวกับไม่บาดเจ็บใด
หากไม่ใช่ขอบเขตทดสอบเต๋าที่มีกำลังชีวิตล้นเหลือ ก็เกรงว่าสภาพนี้จะตกตายไปแล้ว
อีกทางหนึ่ง จี้อู๋ฮุยสภาพยังแทบเหมือนปกติทุกประการ
ความแตกต่างที่เผยออก นี่คือการตัดสินแล้ว!
“เป็นว่าผู้ชนะคือองค์เหนือหัว!” เจียงเฉิงจวินกล่าวอุทานออก
พี่น้องปู้ฉืออีและปู้หลี่เกื๋อต่างพยักหน้าเห็นพ้อง
เพราะมันเห็นได้อย่างเด่นชัด!
เหล่าไป่บาดเจ็บอย่างรุนแรง หากนี่คือโลกจริง เช่นนั้นคงต้องพักฟื้นอย่างยาวนาน
ทว่าจี้อู๋ฮุยดูสงบเย็นเยือก ร่างนั้นหาได้บาดเจ็บใดแม้แต่น้อย
เช่นนี้ก็ถือเป็นการตัดสินแล้ว!
ตอนที่ 104 : คำขอของปู้ฉืออี
จี้อู๋ฮุยมองไปยังเหล่าไป่ รอยยิ้มเผยออกที่ใบหน้าอย่างช่วยไม่ได้
เสียงถอนหายใจเบามาพร้อมคำกล่าว “ไม่คาดคิด ผ่านมานานหลายปี กำลังรบของเหล่าไป่หาได้ลดทอนลงแม้แต่น้อย! ศึกนี้ข้าแพ้แล้ว”
ถัดจากนั้น รอยเลือดจึงปรากฏที่ลำคอของจี้อู๋ฮุย
ก่อนที่ร่างนั้นจะแปรเปลี่ยนเป็นมวลแสงกระจายหาย
“องค์เหนือหัว ขอน้อมรับคำชมไว้”
เหล่าไป่กล่าวพร้อมเผยยิ้มก่อนร่างจะกลายเป็นแสงไปเช่นกัน
ถัดจากนั้น คนทั้งสองจึงกลับมายังพื้นที่เริ่มต้น
ทั้งสามคนที่อยู่ภายนอกต่างนิ่งงันยามรับชม
“เมื่อกี้เหล่าไป่ชนะงั้นหรือ?!” ปู้ฉืออีอุทานออกอย่างไม่คิดเชื่อ
“กำลังขององค์เหนือหัวสมควรแข็งแกร่งกว่าเหล่าไป่ ไฉนผลลัพธ์จึงกลายเป็นเช่นนี้?” เจียงเฉิงจวินเองก็งงงัน
ปู้หลี่เกื๋อเองก็สงสัยเช่นเดียวกัน
เหยาซือหยานเผยดวงตาหรี่เล็กพร้อมคาดเดา “การโจมตีของเหล่าไป่พุ่งเน้นที่การสังหาร กระบวนท่าของจี้อู๋ฮุยคล้ายมีความข้องเกี่ยวกับโชค”
“ที่ในสังเวียนประลอง โชคไม่มีอยู่จริง ดังนั้นจี้อู๋ฮุยยังไม่อาจเผยพลังอันแท้จริงได้”
แม้คำว่าโชคนั้นเป็นราวมายา ทว่ามันมีตัวตนคงอยู่
โชคชะตาแห่งจักรวรรดิ มันคือโชคที่มีอยู่จริง!
และด้วยฐานะจักรพรรดิเทียนชิง จี้อู๋ฮุยจึงมีพลังในการควบคุมโชคชะตา
ร่างจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ที่ฝึกฝน นั่นคือตัวตนการเผยออกพลังแห่งโชคชะตาอันยิ่งใหญ่
จี้อู๋ฮุยกลับออกจากหอคอยแห่งการทดสอบ เขาพยักหน้ารับให้แก่คำของเหยาซือหยาน “แม่นางเหยากล่าวได้ถูกต้องแล้ว พลังนี้ต้องพึ่งพาโชคชะตาร่วม”
“กระนั้นหากสามารถใช้พลังแห่งโชคชะตาได้จริง ชัยชนะระหว่างข้าและเหล่าไป่ก็ยังไม่อาจทราบ นามหอกสีขาวแห่งเทพของเหล่าไป่ ผู้คนนับไม่ถ้วนได้พิสูจน์ยืนยันมาแล้ว!”
“องค์เหนือหัวกล่าวชมเกินไปแล้ว” เหล่าไป่เองก็กลับออกจากหอคอยแห่งการทดสอบ มือต้องโบกพลางเผยยิ้ม “หากเป็นการต่อสู้ในความเป็นจริง เช่นนั้นข้าก็ไม่อาจเทียบเคียงองค์เหนือหัว”
ขณะนี้เองที่ปู้ฉืออีมองไปยังเหล่าไป่ นางราวกับคิดกล่าวคำอะไรออกมา
“เด็กสาวตระกูลปู้ คิดอยากกล่าวอะไรหรือ?” เหล่าไป่กล่าวถาม เพราะพบเห็นปู้ฉืออีคิดอยากกล่าวอะไรออก
ปู้ฉืออีกัดฟันแน่น “เหล่าไป่ ข้าคิดอยากสู้กับท่าน ข้าคิดอยากได้เห็นว่าตนแตกต่างจากขอบเขตทดสอบเต๋าเช่นไร!”
คำเหล่านี้กล่าวออก ปู้หลี่เกื๋อและเจียงเฉิงจวินต่างเผยดวงตาเบิกกว้าง
ท้าสู้เหล่าไป่ อย่างไร้ซึ่งความกลัวเกรง!
“พี่หญิง นี่เอาจริงหรือ?” ปู้หลี่เกื๋อหางตากระตุกพูดกล่าวคำเบาออกมา
กระนั้นจี้อู๋ฮุยกลับหัวเราะยามได้ยินคำเหล่านี้ “ได้! สมแล้วที่เป็นสายเลือดแห่งขุนนางใต้ ต้องหาญกล้า! เหล่าไป่ สู้กับนางคงได้กระมัง?”
เหล่าไป่ส่ายศีรษะพลางยิ้ม “ด้วยองค์เหนือหัวกล่าวเช่นนี้ ตาเฒ่าผู้นี้ก็ได้แต่ต้องทำตาม แต่อย่าหาว่าข้ารังแกผู้น้อย!”
“ในโหมดอารีน่า กำลังของคู่ต่อสู้โดยพื้นฐานจะอ้างอิงผู้ที่ด้อยกว่า นี่คือความเสมอภาค” ราวกับทราบว่าควรกล่าวที่ตรงใด คำราบเรียบขอบลั่วฉวนเผยออก
เหล่าไป่และปู้ฉืออีต่างเข้าหอคอยแห่งการทดสอบพร้อมกัน
ขณะนี้ทั้งสองฝ่ายปรากฏตัวที่ในป่า
“ขอบเขตจิตวิญญาณระดับที่ห้า! สาวน้อยตระกูลปู้ ด้วยพรสวรรค์เช่นนี้ แม้เป็นทั้งทวีปเทียนหลันก็ยังถือเป็นระดับแนวหน้า!”
เหล่าไป่เผยคำอุทานกล่าวออกยามสัมผัสได้ถึงพลังของตนเอง
ปู้ฉืออีเผยยิ้มบาง “เหล่าไป่ รับมือ!”
ออร่าขณะนี้ลุกโชนจากกายนาง มันปกคลุมทั้งร่างพร้อมพุ่งทะยานออกประหนึ่งปลายดาบอันแหลมคม!
“คนหนุ่มสาวช่างเลือดร้อนดีแท้!”
เหล่าไป่เผยสายตายอมรับ
พร้อมกันนี้ ร่างนั้นเคลื่อนห่างทางด้านข้างเล็กน้อย
ตึง!
เสียงปะทะอากาศดังออก ดาบของปู้ฉืออีพลาดเป้า
ด้วยพลาดการโจมตี ปู้ฉืออีจึงปรับเปลี่ยนท่วงท่าตามติดพร้อมสับฟันดาบในมือออก
นิ้วของเหล่าไป่ทอประกายเล็กน้อย ที่เกิดขึ้นคือปลายอันแหลมคมแทนเล็บ
ปู้ฉืออีสีหน้าแปรเปลี่ยน
นิ้วของเหล่าไป่พุ่งเข้าปะทะโดยตรงที่จุดอ่อนของดาบยาว กำลังดาบที่โหมเข้ามาขณะนี้สลายหายหมดสิ้น!
