ตอนที่ 99-100

ตอนที่ 99 : กลิ่นอันหอมหวาน!

เหยาซือหยานพยักหน้ารับเล็กน้อยเมื่อพบเห็นจี้อู๋ฮุยและเหล่าไป่กล่าวทักทาย

จากนั้นสายตาจึงหันมองทางลั่วฉวน พบเห็นสิ่งที่อีกฝ่ายถือในมือ ดวงตาของนางค่อยเป็นประกาย

“อาหารเช้า” ลั่วฉวนกล่าวออก

“ขอบคุณเถ้าแก่!”

เหยาซือหยานเร่งรีบเดินลงจากบันไดไปรับอาหารเช้าจากลั่วฉวนด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

ลั่วฉวนไม่ได้ตอบสนองใด

บางทีอาจเป็นเคยชินแล้ว ดังนั้นจึงมีภูมิต้านทาน...

ตั้งแต่ทำงานเป็นเสมียนประจำร้านแห่งนี้ เหยาซือหยานจึงรู้สึกว่าชีวิตถึงกับสบายได้เพียงนี้

ที่แห่งนี้ไม่มีอะไรต้องกังวล กลโกงอันใดล้วนไม่มี นางตื่นเช้าทุกวี่วัน จากนั้นเถ้าแก่ก็นำอาหารเช้ามาให้!

เมื่อรับประทานอาหารเช้าอุ่นอร่อยเรียบร้อย จากนั้นจึงกินแท่งเครื่องเทศ ดวงตาเหยาซือหยานต้องหรี่เล็กลงราวจันทร์เสี้ยว

อะไรกัน! ชีวิตถึงกับดีได้เช่นนี้...

พบเห็นเหยาซือหยานไม่ได้ให้ความสนใจคำของตน จี้อู๋ฮุยจึงอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจอย่างโล่งอก

แม้พบกันวันก่อน ว่าจี้อู๋ฮุยเพิ่งได้ทราบตัวตนของเหยาซือหยานก็วันนี้

ครั้งนั้นที่เขาสนใจ ก็มีเพียงแต่บรรเทาโทสะของเถ้าแก่

กับขอบเขตราชันเช่นเหยาซือหยาน ตัวตนเช่นจี้อู๋ฮุยนั้นสามารถมองข้าม

และครั้งเหล่าไป่ซื้อไวน์หยกไปจากร้านและเติมเต็มชีวิตกลับคืน เขาเพียงกล่าวว่าที่ร้านมีเสมียนซึ่งเป็นสตรีประจำที่ร้าน

ในสายตาของเหล่าไป่ กำลังและตัวตนของเหยาซือหยานไม่ควรค่าให้กล่าวถึงหากเทียบเปรียบกับเถ้าแก่...

เรื่องราวก็เป็นเช่นนี้

แน่นอนว่าจี้อู๋ฮุยยังสงสัยเรื่องที่เหยาซือหยานอยู่ร้านแห่งนี้

สัตว์อสูรราชวงศ์ผู้สูงส่งกลายเป็นเสมียนประจำร้าน ไม่ว่าเป็นร้านอย่างไร นี่ก็ออกจะผิดสามัญสำนึกจนเกินไป

ตัวตนอันสูงส่งสง่างามของสัตว์อสูรราชวงศ์ไปอยู่ที่ใดกันแล้ว?

พอคิดเช่นนี้ จี้อู๋ฮุยจึงรู้สึกว่าตนไม่ควรคิดต่อ

ขณะนี้จึงเดินตามเหล่าไป่ไปรับชมชั้นวาง

เหล่าไป่กล่าวแนะนำ “องค์เหนือหัว เหล่านี้คือสิ่งที่ขายในร้านของเถ้าแก่ มีโคล่า แท่งเครื่องเทศ บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป และไวน์...”

เหล่าไป่หันสายตาไป จุดหมายคือสถานที่ซึ่งไวน์หยกเคยตั้งอยู่

แน่นอนว่า ขณะนี้มันได้เปลี่ยนเป็นป้ายสีขาววางไว้แทนที่

ป้ายสีขาวนั้นเขียนไว้ด้วยอักษรสีดำ “ของหมด รอของมาใหม่”

เหล่าไป่ชะงักไปก่อนจะกล่าว “ทางร้านมีกฎคงอยู่ องค์เหนือหัวรับชมทางด้านนี้”

ด้วยหันมองตามเหล่าไป่ จี้อู๋ฮุยจึงพบเห็นกระดานสีขาวแขวนไว้กับผนัง

มันคือกฎที่ทางร้านเขียนเอาไว้

“มีกฎหลากหลายนัก” จี้อู๋ฮุยอดไม่ได้ที่จะคิดเช่นนี้ภายในใจ

ถัดจากนั้น พวกเขาจึงไปหยิบถ้วยบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป

“แม่นางเหยา องค์เหนือหัวและข้าต้องการซื้อบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปนี้ รวมถึงเล่นหอคอยแห่งการทดสอบสักสามชั่วโมง” คนทั้งสองมาหยุดยืนตรงหน้าเหยาซือหยานพร้อมเผยคำกล่าว

เหยาซือหยานพยักหน้ารับ “ทั้งหมดสามร้อยแปดสิบผลึกวิญญาณ”

เพราะจี้อู๋ฮุยเพิ่งเล่นหอคอยแห่งการทดสอบเป็นครั้งแรก ดังนั้นจึงให้เหล่าไป่ช่วยลงทะเบียนให้

ได้ทราบราคา จี้อู๋ฮุยต้องประหลาดใจเล็กน้อย

ของในร้านนี้ก็ไม่ใช่ถูก!

หากเป็นผู้ฝึกตนธรรมดา เช่นนั้นก็เกรงว่าจะไม่อาจจ่ายได้ไหว!

ผ่านไปหลายนาที เหล่าไป่และจี้อู๋ฮุยจึงไปยืนหลบมุมรับประทานบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป

อาหารนี้สีสันโดดเด่น

และกลิ่นก็ดีเยี่ยม!

ทันใดนี้จี้อู๋ฮุยค่อยรู้สึกยินดีที่ภายในใจ

กับของอร่อยหาที่เปรียบไม่ได้เช่นนี้ ต่อให้จ่ายสักหลายร้อยหรือพันผลึกวิญญาณก็คุ้มค่า!

ราวกับตนเป็นบุคคลที่เดินทางข้ามภูเขาข้ามทะเล จนสุดปลายทางได้พบกับอาหารพื้นเมืองอันพิเศษ มันเป็นความอร่อยเช่นนั้น!

ราคานี้ กล่าวได้ว่าคุ้มค่าแล้ว!

ตอนที่ 100 : คำนับองค์เหนือหัว

เหล่าไป่และจี้อู๋ฮุยรับประทานบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปอย่างหมดเกลี้ยง ขณะนี้รับรู้ถึงพลังวิญญาณในกายถูกกระตุ้น สีหน้าพึงพอใจต่างเผยออก

“เป็นอย่างไรบ้าง?” ลั่วฉวนกล่าวถามได้ถูกจังหวะ

จี้อู๋ฮุยสูดลมหายใจเข้าลึกพร้อมเผยคำจริงจัง “สินค้าในร้านเถ้าแก่ดีอย่างแท้จริง! สรรพคุณของมันเป็นดังคำชี้แจง การรับรู้ต่อออร่าฟ้าดินของข้ายามนี้เพิ่มขึ้นสิบเท่าจริง!”

“ทุกสิ่งในร้านแห่งนี้ล้วนคุ้มค่าที่จ่าย” ลั่วฉวนตอบกลับคำเบา

มันไม่ใช่เพียงคุ้มค่าเงิน แต่เป็นคุ้มค่ายิ่งกว่าคุ้มค่า!

ได้ยินคำของลั่วฉวน จี้อู๋ฮุยและเหล่าไป่จึงอดไม่ได้ที่จะนินทาอยู่ภายในใจ

“ต้องขอบคุณโชคชะตาที่เถ้าแก่มอบให้!” เหล่าไป่พลันกล่าวออกอย่างจริงจัง

ลั่วฉวนทราบว่าเหล่าไป่หมายความถึงอะไร

เป็นเพราะไวน์หยกที่ซื้อหาจากร้านไปเมื่อวาน จึงเป็นผลให้เหล่าไป่ราวกับได้ชีวิตฟื้นกลับคืนมา

นอกจากนี้แล้ว ยังเป็นผลให้เขาได้ก้าวสู่ขอบเขตทดสอบเต๋าระดับที่เก้าในคราวเดียว!

ลั่วฉวนส่ายศีรษะ “นี่เป็นโอกาสของเจ้าเอง ไม่มีอันใดเกี่ยวข้องกับข้าเลย”

ชายชราเผยยิ้มขื่นขม นิสัยของเถ้าแก่ก็ยังเป็นเช่นเดิม

“หือ? องค์เหนือหัว?”

ขณะนี้เองที่เสียงตื่นตกใจดังขึ้น

รับชมทิศทางต้นเสียง เป็นสองพี่น้องปู้หลี่เกื๋อและปู้ฉืออี รวมถึงเจียงเฉิงจวินต่างยืนอยู่ที่ประตูเข้าร้าน

คนทั้งสามต่างมองที่จี้อู๋ฮุยซึ่งอยู่ในร้าน นอกจากแปลกใจแล้ว พวกเขายังแทบไม่เชื่อสายตาตนเอง

กระทั่งองค์เหนือหัวยังมาเยือนด้วยตนเอง เถ้าแก่เลิศล้ำเกินไปแล้ว!

แน่นอนว่า ถ้อยคำเหล่านี้ได้เพียงแต่คิดในใจ

“คำนับองค์เหนือหัว”

ทั้งสามต่างกล่าวคำทักทายโดยพร้อมเพรียง

เมื่อจี้อู๋ฮุยได้เห็นคนทั้งสาม ภายในอดไม่ได้ที่จะนิ่งงันไป

เขาไม่คาดคิด ว่าจะพบคนทั้งสามที่ร้านแห่งนี้

ทว่าจี้อู๋ฮุยคือผู้ใด? จักรพรรดิแห่งเทียนชิงต้องเชี่ยวชาญการควบคุมอารมณ์ แม้ฟ้าร่วงหล่นก็ต้องคงไว้ซึ่งอาการอันสงบ

เขาพยักหน้ารับพร้อมเผยยิ้ม “เด็กจากตระกูลขุนนางซ้าย รวมถึงบุตรและธิดาแห่งขุนนางใต้ ไฉนมาที่ร้านเถ้าแก่แต่เช้าตรู่กัน?”

“คือ...”

คนทั้งสามมองหน้ากันเอง จากนั้นจึงเป็นปู้หลี่เกื๋อที่กล่าว “หอคอยแห่งการทดสอบที่ร้านแห่งนี้ เล่นเพียงสามชั่วโมงเทียบเท่าฝึกฝนหนึ่งวันขอรับ องค์เหนือหัวคงทราบอยู่แล้วกระมัง?”

จี้อู๋ฮุยพยักหน้ารับ เหล่าไป่บอกกล่าวต่อเขาถึงเรื่องราวเหล่านี้แล้ว

“เพราะเรื่องนี้ และทางร้านมีเครื่องเล่นเพียงสิบ เพราะแบบนั้นหากพวกเรามาสายก็อาจไม่ได้เล่นขอรับ” ปู้หลี่เกื๋อบอกกล่าวออกไป

สมเหตุสมผล จี้อู๋ฮุยพยักหน้ารับ

“หากเป็นเช่นนั้น ข้าขอไปรับชมหอคอยแห่งการทดสอบว่าวิเศษดังเจ้ากล่าวหรือไม่ มันถึงกับสามารถเพิ่มพูนการฝึกฝนได้นี่นะ!” จี้อู๋ฮุยเผยยิ้มออก

“เหล่าไป่?” ได้ยินจี้อู๋ฮุยเรียกหา คนทั้งสามจึงมองทางเหล่าไป่และเกิดความสงสัยขึ้น

กับเหล่าไป่ คนทั้งสามไม่คล้ายจดจำได้แม้แต่น้อย

เพราะเหล่าไป่ขณะนี้นั้นแปรเปลี่ยนมากจนเกินจะจำได้!

เมื่อวานยังเป็นชายชราเส้นผมและหนวดเคราสีขาว ขณะนี้ยังหนุ่มและมีเส้นผมสีดำสนิท!

“พบกันเมื่อวาน วันนี้จดจำข้าไม่ได้แล้วหรือ?” เหล่าไป่เผยยิ้มกล่าวถาม

น้ำเสียงนี้ รวมถึงโครงหน้าอันคุ้นเคย อีกฝ่ายคือเหล่าไป่อย่างจริงแท้

“เหล่าไป่ ไฉนท่านดูยังเยาว์เช่นนี้ได้ขอรับ?” เจียงเฉิงจวินอดไม่ได้ที่จะกล่าวถามออก

“เมื่อวานนี้ โชคชะตาข้าได้บรรจบกับขอบเขตทดสอบเต๋าระดับที่เก้า” เหล่าไป่ยิ้มรับ

“ขอบเขตทดสอบเต๋าระดับที่เก้า?! เมื่อวานนี้เป็นท่านเองหรือขอรับ!?” คนทั้งสามอุทานร้องออก

ขณะเดียวกัน ทั้งสามก็ทราบเหตุผลของปรากฏการณ์เมื่อวาน ทั้งหมดก็เป็นเพราะเหล่าไป่!

ข่าวคราวความก้าวหน้าของเหล่าไป ที่ขึ้นสู่ขอบเขตทดสอบเต๋าระดับที่เก้า ขณะนี้เพียงทราบเฉพาะในกองกำลังใหญ่ที่เดินทางไปยังสถานที่เกิดเหตุ เวลานี้ยังไม่ได้แพร่งพรายไปทั่วนครจิ่วเหยาแต่อย่างใด

เหล่าไป่พยักหน้ารับ “ต้องขอบคุณไวน์หยกของร้านเถ้าแก่ ชีวิตข้าจึงได้ดรับการเติมเต็ม พร้อมกันนั้นยังได้ก้าวหน้าอีกระดับหนึ่ง!”

คนทั้งสามต่างหันมองที่ลั่วฉวนด้วยสีหน้าไม่ทราบควรเผยอะไรออก

เถ้าแก่ยอดเยี่ยมเกินไปแล้ว!

“ขอแสดงความยินดีต่อเหล่าไป่!” คนทั้งสามกล่าวออกเสียงพร้อมเพรียงกัน

ถัดจากนั้น จี้อู๋ฮุยและเหล่าไป่จึงสวมใส่หมวกพร้อมเข้าหอคอยแห่งการทดสอบไป

ที่พบเจอแรกเริ่มคือห้วงมิติสีดำ และพลังวิญญาณในร่างกายได้เลือนหายอย่างหมดสิ้น

กล่าวตามตรง จี้อู๋ฮุยตื่นตระหนกไปครู่ใหญ่

แต่หลังพิจารษให้ดี ค่อยทราบว่ายังมีร่างจริงและสภาวะแวดล้อมภายนอก ดังนั้นจึงค่อยถอนหายใจโล่งอก

“ที่นี่ พื้นที่เริ่มต้นงั้นหรือ?”

รอบด้านมีแต่ห้วงความมืดดำสนิท ราวกับมันไม่มีสิ่งใดคงอยู่ จี้อู๋ฮุยรับชมด้วยความสงสัย

ขณะเดียวกันนี้ หน้าต่างสร้างบัญชีผู้เล่นก็ปรากฏที่ตรงหน้า

จี้อู๋ฮุยจึงไม่ลังเลที่จะเลือกสร้างบัญชี

ถัดจากนั้น ในพื้นที่เริ่มต้น อาคารขนาดเล็กสองแห่งจึงปรากฏออกมา

หนึ่งเป็นหอคอยน้อย อีกหนึ่งเป็นลานกว้างวงกลม

พบเห็นเช่นนี้ จี้อู๋ฮุยจึงนิ่งงันไป

นี่มันอะไรกัน?

เหล่าไป่ไม่ได้กล่าวกับเขา ว่าจะมีของสองอย่างปรากฏออกมาพร้อมกัน!

ที่เขาไม่ทราบ คือแม้เหล่าไป่เองก็ยังตกตะลึงต่อความเปลี่ยนแปลง

ไฉนพื้นที่เริ่มต้นจึงแตกต่างจากครั้งก่อนหน้า?

แล้วสังเวียนที่ปรากฏขึ้นนั้นมันคืออะไรกัน?