ตอนที่ 7 เมืองนิบิ
เมื่อจูเลียนเดินออกจากป่าโทคิวะ เขาก็ได้เห็นเมืองที่สวยงามมันมีต้นไม้และอาคารมากมาย
จูเลียน “ดูสิเพื่อน เรามาถึงเมืองนิบิที่ที่เราจะได้ต่อสู้ในยิมครั้งแรก”
ฮิโคซารุมองไปที่เมืองใหญ่แห่งนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นเมืองใหญ่ขนาดนี้ที่มีผู้คนและโปเกมอนมากมาย อารมณ์ของเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น
จูเลียน “ไปกันเถอะ”
ทั้งคู่มุ่งหน้าไปยังเมืองและหลังจากนั้นไม่นานพวกเขาก็มาถึงใกล้ประตูเมืองเมื่อพวกเขามาถึงก็ถูกหยุดโดยสวยสวยผมสีฟ้าสวมเครื่องแบบตำรวจ และเขารู้ดีว่าเธอเป็นใคร เจ้าหน้าที่จุนซานั่นเอง
จุนซา “หยุดก่อน”
จูเลียน “เจ้าหน้าจุนซามีปัญหาอะไรหรือเปล่า?”
จุนซา “มาเมืองนี้ด้วยจุดประสงค์อะไรงั้นเหรอ?”
จูเลียน “อ่า ฉันเป็นโปเกมอนเทรนเนอร์ ฉันเลยมาที่นี่เพื่อท้าทายนิบิยิม”
เมื่อพูดแบบนี้เขาก็หยิบ ID เทรนเนอร์ของเขาออกมาและแสดงให้เจ้าหน้าที่จุนซาดู เธอเอา ID ของเขาไปตรวจสอบว่าถูกต้องหรือไม่ จากนั้นเธอเริ่มชื่นชมชายหนุ่มในใจเธอ ‘ว้าว เขาเป็นคนที่หล่อที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็นมาเลย’ ‘อย่าเพิ่งฟุ้งซ่านสิจุนซา’ จากนั้นเธอก็ยืนยันตัวตนของเขาจนเสร็จ
จุนซา “ชื่อของเธอคือจูเลียนอายุ 16 ปีสินะ เธอดูแก่กว่าอายุมากเลย”
จูเลียน “มันสำคัญเหรอเจ้าหน้าที่จุนซา” เขาพูดด้วยรอยยิ้ม
จุนซา “ไม่ มันไม่” เธอหน้าแดงหลังจากนั้นไม่นานเธอก็พูดต่อ “ขออภัยในความไม่สะดวก เมื่อเร็วๆ นี้ มีขโมยโปเกมอนวิ่งไปมาในเมืองและเราต้องตรวจสอบตัวตนของแต่ละคน”
จูเลียน “ฉันไม่รังเกียจเลยที่ถูกหยุดโดยผู้หญิงสวย ๆ แบบคุณ”
เมื่อเธอได้ยินเขาเรียกเธอว่าผู้หญิงสวยๆ หน้าของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีแดงเหมือนมะเขือเทศ จากนั้นเธอก็พยายามที่จะเปลี่ยนหัวข้อ แต่เธอก็ไม่พบหัวข้อที่เหมาะสมพอที่จะพูด เพราะตอนนี้จิตใจของเธอยุ่งเหยิงไปหมด เพื่อช่วยเหลือเธอจูเลียนจึงช่วยออกปากเอง
จูเลียน “เจ้าหน้าที่จุนซาช่วยส่งผมไปที่ศูนย์โปเกมอนได้ไหมครับ? ผมกับโปเกมอนของผมเหนื่อยมากเลยตอนนี้”
จุนซา “แน่นอน มากับฉันสิ” เธอมองไปที่เจ้าหน้าที่ใกล้ๆ และพูดกับเขา จากนั้นเธอก็ไปที่จักรยานของเธอและเรียกจูเลียนให้ตามไปด้วย
จุนซา “ขึ้นมาสิ”
จูเลียน “แน่นอน” เขานั่งซ้อนท้ายโดยมีฮิโคซารุอยู่บนตักของเขา ในขณะที่มุ่งหน้าไปยังศูนย์โปเกมอนพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา “นี่เจ้าหน้าที่จุนซาผมมีคำถาม”
จุนซา “อะไรงั้นเหรอ?”
จุนซา “เจ้าหน้าที่ทุกคนสวยเหมือนคุณไหม?”
เมื่อได้ยินคำถามนี้ของเขาจุนซาก็เกือบจะชนรถที่สวนมา ตอนนี้เธอรู้สึกอายมากจริงๆ ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อ แต่ทางจูเลียนนั้นกำลังสนุกกับการจีบจุนซาและทำให้เธออาย หลังจากที่ปั่นจักรยานมากับจุนซาที่กำลังอายไม่นานก็ถึงศูนย์โปเกมอน จูเลียนลงจากจักรยานและยิ้มให้จุนซา
จูเลียน “ขอบคุณเจ้าหน้าที่จุนซา มันสนุกมากๆ ไว้เจอกันใหม่”
จุนซา “โอเคจูเลียน ฉันหวังว่าเราจะได้พบกันอีก” หลังจากพูดจบเธอก็ปั่นจักรยานออกไป
จากนั้นจูเลียนก็เดินเข้าไปในศูนย์โปเกมอน เขาเห็นเทรนเนอร์หลายคนอยู่กับโปเกมอนของตน บางตัวป่วย บางตัวได้รับบาดเจ็บ และบางตัวก็สุขภาพดี เขาเดินต่อไปและได้รับการต้อนรับจากพยาบาลจอย
จอย “มีอะไรให้ฉันช่วยไหมคะ?” เธอถามพร้อมรอยยิ้ม
จูเลียน “อ่า ผมชื่อจูเลียน คุณช่วยผมดูแลโปเกมอนได้ไหม” เขาหยิบโปเกบอลออกมา 3 ลูก และมอบฮิโคซารุให้เธอไปพร้อมๆ กัน “แล้วฉันก็ขอห้องพักที่นี่คืนนี้ด้วยได้ไหม”
จอย “ได้เลย ลักกี้พาคุณจูเลียนไปที่พื้นที่พักผ่อนของเทรนเนอร์ทีสิจ้ะ”
ลักกี้ “แชนซี!”
ลักกี้พยักหน้าและพาจูเลียนไปยังพื้นที่พักผ่อนของเทรนเนอร์ จากนั้นเขาก็เลือกห้องที่จะพัก หลังจากนั้นลักกี้ก็เดินออกไปทำงานอื่นๆ ของเธอ ขณะที่จูเลียนนั่งลงบนม้านั่งนอกห้องเพื่อดูโปเกมอนวิ่งเล่นกัน
จูเลียน “ฉันควรโทรหาศาสตราจารย์โอคิโดะและบอกเขาว่าฉันมาถึงเมืองนิบิแล้ว”
เขาลุกขึ้นและเดินไปที่โทรศัพท์เพื่อโทรหาศาสตราจารย์โอคิโดะ เขาโทรออกและได้พบกับภาพของศาสตราจารย์โอคิโดะบนหน้าจอ
โอคิโดะ “จูเลียนเป็นไงบ้าง ดูเหมือนจะถึงเมืองนิบิแล้วนี่”
จุเลียน “สวัสดีศาสตราจารย์ ผมเพิ่งมาถึงเมืองเลย ก็เลยโทรไปเพื่อบอกเรื่องนี้และคอยคิงของผมก็พัฒนาเป็นเกียราดอสสีแดงแล้ว แถมเขาตัวใหญ่กว่าปกติด้วย”
โอคิโดะ “อื้ม เกียราดอสสีแดงเหรอ น่าสนใจ ฉันหวังว่าจะได้พบกับเขาเร็วๆ นี้นะ เพื่อที่ฉันจะได้ค้นคว้าเพิ่มเติม”
จูเลียน “ถ้าอย่างนั้นฉันจะไปหาศาสตราจารย์เอง ฉันจะท้าทายยิมนิบิพรุ่งนี้ อ้อ ฝากความคิดถึงให้นานามิกับชิเงรุด้วย”
โอคิโดะ “ฮ่าฮ่าฮ่า ได้แน่นอน โชคดีสำหรับการต่อสู้นะ”
และหน้าจอก็ดับลงจากนั้นจูเลียนก็ไปที่เคาน์เตอร์ที่พยาบาลจอยอยู่
จูเลียน “พยาบาลจอย วันนี้คุณดูสวยมาก” เขาพูดด้วยรอยยิ้ม
จอย “พระเจ้าคุณทำให้ฉันหน้าแดงไปหมดแต่ก็ขอบคุณนะ”
จูเลียน “ไม่จำเป็นต้องขอบคุณที่ผมพูดความจริงหรอก อ่า ผมลืมไปเลยเพราะความงามของคุณแท้ๆ โปเกมอนของผมเป็นยังไงบ้าง?”
จอย “โอ้ คุณเป็นคนเจ้าชู้จริงๆ” เธอเริ่มเขินอายและปกปิดใบหน้าของเธอหลังจากนั้นไม่กี่วินาทีเธอก็สงบลง “ใช่ๆ โปเกมอนของคุณมีสุขภาพที่ดีจริงๆแล้วพวกเขาก็แข็งแรงมากด้วย คุณต้องดูแลพวกเขาอย่างดีแน่ๆ” เธอกล่าว เมื่อลักกี้นำฮิโคซารุของเขาออกมาอย่างรวดเร็ว จูเลียนหยิบโปเกบอลของป๊อบโปะแล้วเรียกเขาออกมา เมื่อป๊อบโปะออกมา เขาก็เริ่มบินไปรอบๆ อย่างมีความสุข
จูเลียน “ป๊อบโปะดูเหมือนว่านายจะบินได้อีกครั้งแล้วนี่ ดีจริงๆ”
เมื่อได้ยินจูเลียน ป๊อบโปะก็ลงมาบนไหล่ของเขาแล้วถูแก้มของเขา
จอย “ป๊อบโปะของคุณหายเป็นปกติแล้ว ฉันเพิ่งช่วยไปเล็กๆ น้อยๆ เอง จูเลียนคุณช่วยแบ่งวิธีการดูแลโปเกมอนของคุณหน่อยได้ไหม มันจะเป็นประโยชน์สำหรับฉันมากเลย”
จูเลียน “ก็ต่อเมื่อคุณพยาบาลตกลงที่จะไปทานอาหารเย็นกับผมในคืนนี้”
พยาบาลจอยหยุดคิดชั่วครู่ ‘ฉันควรไปไหม? ฉันจะได้ความรู้เพิ่มแถมเขาก็หล่อมากด้วย รอยยิ้มนั้นมันแทบจะฆ่าฉันได้’
จอย “โอเค จูเลียนฉันยอมรับข้อเสนอของคุณ”
จูเลียน “แล้วผมจะมาพบคุณที่นี่ตอนเย็น แล้วเจอกันครับ”
จอย “บาย”
จูเลียนไปที่บริเวณเทรนเนอร์และปล่อยโปเกมอนทั้งหมดของเขายกเว้นเกียราดอส ขณะที่เหล่าโปเกมอนของเขามุ่งหน้าไปเล่นนั้นเขาก็เดินไปใกล้พื้นที่แหล่งน้ำเพื่อปล่อยเกียราดอสออกมา เมื่อเวลาล่วงเลยมาถึงตอนเย็นและจูเลียนมุ่งหน้าไปรับพยาบาลจอย เขาเห็นพยาบาลจอยสวมชุดลำลองและเขาก็เริ่มชื่นชมเธออีกครั้ง
หลังจากนั้นพวกเขาก็ไปที่ร้านอาหารและรับประทานอาหารค่ำร่วมกัน จูเลียนแบ่งปันสูตรโปเกมอนของเขากับเธอและจอยก็ทำเช่นกัน โดยให้คำแนะนำในการดูแลโปเกมอนของเขา และเขาก็รู้ด้วยว่าชื่อจริงของพยาบาลจอยคือซาร่าเมื่อพวกเขาทานอาหารเย็นเสร็จ จูเลียนก็ชวนเธอไปที่ห้องของเขาในตอนกลางคืน เมื่อพวกเขาเข้าไปในห้องของเขาทั้งคู่ก็เริ่มจูบกัน และได้มีความสุขด้วยกันบนเตียง หลังจากที่พวกเขาได้เล่นเกมของผู้ใหญ่ พวกเขาก็รู้ว่าคืนนี้เป็นคืนพิเศษเพราะมันจะไม่ได้เกิดขึ้นทุกวัน เธอมีงานของเธอส่วนเขาก็ต้องเดินทางไปทั่วโลก พวกเขาทำความเข้าใจและเคารพการตัดสินใจซึ่งกันและกัน พวกเขารู้จักกันมากขึ้น แต่ไม่ใช่คนรักกัน