L.P.T ตอนที่ 83 ฆ่าในตรอกมืด

ด้วยความช่วยเหลือของซูแบท ซาโต้จึงเลือกที่จะเดินเข้าไปในตรอกที่มีทางเดินกระจัดกระจายโดยเฉพาะและทางเลือกของซาโต้ก็ทำให้แก๊งหมาป่าที่อยู่ข้างหลังเขาทั้งหมดตามมาเข้ามาอย่างรวดเร็ว

เมื่อผู้คนรอบๆตัวของซาโต้เริ่มน้อยลงสมาชิกของแก๊งหมาป่าที่ตามหลังเขามาไกลๆก็เริ่มโดดเด่นมากขึ้นและสมาชิกบางคนของแก๊งหมาป่าที่ค่อนข้างหยิ่งผยองก็รีบเดินเข้าไปหาซาโต้อย่างรวดเร็วโดยเต็มไปด้วยเจตนาร้าย

เมื่อหันหน้าไปทางสมาชิกแก๊งหมาป่าที่ไม่ได้ตั้งใจจะซ่อนตัวเองแม้แต่น้อยหลังเขาและดูแล้วพวกมันก็จะตกใจอยู่ไม่น้อยที่ ซาโต้ที่ไม่เคยหันมามองย้อนกลับเลยในเวลานี้ได้มีสายตาเย็นชาลง ในขณะเดียวกันโปเกบอลของคุไซฮานะที่อยู่ในมือของซาโต้ก็ถูกปล่อยออกมา

การกระทำอย่างนี้นั้นอาจมีประสิทธิภาพมากในสถานการณ์ส่วนใหญ่ แต่หนึ่งสัปดาห์ของการทดลองเอาชีวิตรอดในป่าก็ได้สอนความจริงให้กับซาโต้ว่าในการต่อสู้ของโปเกมอนนั้นจำนวนคนไม่ใช่กุญแจสู่ชัยชนะเสมอไป กุญแจสำคัญคือคุณสามารถที่จะใช้ประโยชน์และความคิดริเริ่มในการต่อสู้เพื่อควบคุมสถานการณ์โดยรวมหรือปล่าว

เมื่อสมาชิกของแก๊งหมาป่าที่อยู่ข้างหลังเริ่มเร่งความเร็วเพื่อไล่ตามซาโต้ จู่ๆซาโต้ก็เร่งความเร็วและพุ่งไปข้างหน้าราวกับลูกศรของธนูที่ถูกปล่อยในชั่วพริบตา ในขณะที่สมาชิกของแก๊งหมาป่าที่อยู่ข้างหลังเห็นซาโต้หนีไปและต้องการที่จะวิ่ง หัวหน้าของพวกเขาก็รีบออกตัวไปก่อนแล้วจากนั้นพวกเขาก็ก้าวตามหัวหน้าของตัวเองไล่ตามซาโต้ทันที

ในการทดลองการเอาตัวรอดในป่าโทคิวะเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ นอกจากความก้าวหน้าที่ยิ่งใหญ่ของโปเกมอนของซาโต้แล้ว ซาโตที่เป็นเทรนเนอร์ก็ได้รับความก้าวหน้ามามากเช่นกัน ในตอนนี้เขาสมรรถภาพทางร่างกายของเขาไม่ได้อ่อนแอเหมือนก่อนแล้ว

ในโลกขอโปเกมอนนี้ขีดจำกัดด้านสมรรถภาพทางร่างกายของมนุษย์ดูเหมือนจะสูงกว่ามนุษย์บนโลกมากและอัตราการเติบโตก็ค่อนข้างเร็วกว่าด้วย ในสัปดาห์แห่งการทดลองเอาชีวิตรอดในป่านี้ด้วยการออกกำลังกายอย่างหนักทุกวันขอซาโต้และการทานอาหารที่อุดมด้วยสารอาหารทุกวัน ก็ได้ทำให้ร่างกายแข็งแรงขึ้นอย่างรวดเร็ว

แม้ว่าซาโต้จะยังไม่มีกล้ามมากมายนัก แต่ร่างกายของเขาก็ดีขึ้นกว่าก่อนที่เขาจะเข้าร่วมแก๊งร็อคเก็ตหลายเท่าแล้ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพราะว่าเขาต้องวิ่งให้เร็วในป่าโทคิวะเกือบทุกวัน ทำให้ตอนนี้เขามีกล้ามเนื้อต้นขาที่พัฒนาผิดปกติจนสามารถวิ่งเหมือนเสือชีต้าเวลาวิ่งเลย

เพียงพริบตายกเว้นสมาชิกสองคนของแก๊งหมาป่าที่มีสมรรถภาพร่างกายค่อนข้างดีซึ่งพวกนี้เองก็แทบจะไม่สามารถติดตามซาโต้ได้ทัน สมาชิกคนอื่นๆของแก๊งหมาป่าก็ยอมแพ้ที่จะไล่ตามซาโต้

และสมาชิกแก๊งหมาป่าสองคนนี้ที่แทบจะตามความเร็วของซาโต้ไม่ทันก็จบลงเพราะความเร่งรีบของตัวเอง เพราะจู่ๆซูแบทก็ปล่อยใบมีดกลางอากาศใส่พวกเขา แม้ว่าพวกเขาจะสามารถหลบการลอบโจมตีของซูแบทได้ทันเวลา แต่พวกเขาก็สูญเสียการติดตามซาโต้ไปโดยสิ้นเชิง

อย่างไรก็ตามในฐานะที่เป็นงูเจ้าถิ่น สมาชิกของแก๊งหมาป่าจึงรู้เรื่องถนนรอบๆเป็นอย่างดีตอนนี้ ซาโต้ได้เข้าไปในตรอกซอกซอยที่ซับซ้อน แต่พวกเขาไม่กลัวว่าซาโต้จะหลุดเข้าไปใต้จมูกของพวกเขา

หัวหน้าแก๊งหมาป่าปล่อยให้คนของเขาสองสามคนเฝ้าทางแยกสำคัญหลายจุดในทันที จากนั้นก็พาสมาชิกที่เหลือของแก๊งออกไปและเริ่มค้นหาซาโต้ที่ซ่อนอยู่ในตรอกและเพื่อความปลอดภัยของพวกเขา โปเกมอนของทุกคนก็ได้รับการปลดปล่อยและเข้าร่วมในการค้นหา

ตรอกอันเงียบสงบนั้นมืดมิดโดยไม่สามารถมองเห็นอะไรได้ ตอนนี้ซาโต้ได้ซ่อนตัวอยู่ในตรอกแคบสลัวแห่งนี้ด้วยความช่วยเหลือของซูแบท

ในตอนนี้ซาโต้ได้เปลี่ยนเป็นชุดเป็นสมุนแก๊งร็อคเก็ตแล้ว ในขณะเดียวกันเขายังคลุมหน้าด้วยผ้าสีดำแสดงให้เห็นเพียงสายตาเย็นชาคู่หนึ่งเท่านั้น ในตอนนี้เขากำลังปรับอารมณ์ของตัวเองอย่างรวดเร็ว โดยจดจ่อกับการหายใจในขณะที่รอให้เหยื่อติดกับอย่างช้าๆ

โปเกมอนส่วนใหญ่ที่อยู่ในมือของสมาชิกแก๊งหมาป่าเป็นพวกโปเกมอนเบ็ดเตล็ดทั่วไปเช่นสเปียร์,โครัตตาและอิชิสึบูเตะอย่างไรก็ตามทุกคนมีโปเกมอนเบ็ดเตล็ดอย่างน้อยสองตัวในมือ มันเป็นเพียงแค่เลเวล10เท่านั้นแต่การรวมกันก็เป็นพลังที่แข็งแกร่งเช่นกัน

เพียงแค่นั้นเพื่อที่จะค้นหาซาโต้ได้อย่างรวดเร็วแก๊งหมาป่าจึงเลือกที่จะแบ่งกองกำลังออกค้นหาเอง

ข้อได้เปรียบด้านจำนวนของแก๊งหมาป่าได้หายไปแล้วและในขณะเดียวกันก็เปิดโอกาสให้ซาโต้ไล่เก็บทีละคน

ด้วยความช่วยเหลือของความสามารถในการระบุตำแหน่งคลื่นเสียงของซูแบท ซาโต้ก็รู้แล้วว่ามีคนมาหาเขาเมื่อพิจารณาจากเสียงที่ใกล้เข้ามาเมื่อว่าจะมีสามคนและมีโปเกมอนที่ไม่รู้จักจำนวนหนึ่งติดตามมาด้วย

"เอาเลยจัดการเจ้าพวกนี้ อย่างเงียบๆล่ะ" ซาโต้แตะหัวซูแบทและตุไซฮานะของเขาเบาๆ

โปเกมอนทั้งสองได้ติดตามซาโต้ผ่านการต่อสู้หลายครั้ง เลยทำให้พวกเขาเข้าใจได้ทันที เมื่อเห็นซาโต้สั่งยังนี้ ทำให้ทั้งคู่พนักหน้าตอบรับคำสั่งซาโต้ทันที

ในวินาทีถัดมาซูแบทก็ได้เริ่มควบคุมพลังงานธาตุบินในธรรมชาติรอบๆเพื่อสร้างกระแสลมเบาๆและคุไซฮานะก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีโดยปล่อยสปอร์นอนหลับที่ไม่มีกลิ่นจำนวนมากออกจากตาดอกไม้ของเธอ

ด้วยความช่วยเหลือของยามค่ำคืนทำให้สายลมสีเขียวอ่อนที่พัดผ่านไปมานี้ไม่ได้ดึงดูดความสนใจของพวกแก๊งหมาป่า

ในเวลานี้สมาชิกสามคนของแก๊งหมาป่าและโปเกมอนทั้งหกที่อยู่รอบตัวพวกเขาที่กำลังค้นหาอย่างระมัดระวังในตรอกพวกเขายังรู้สึกได้ถึงลมที่พัดมาและพวกเขาก็ค่อยๆล้มลงไปในตรอกที่มืดมิดอย่างเงียบงัน แม้พวกเขาจะเริ่มรู้ตัวหลังจากที่สูดอากาศในสายลมเพียงครู่เดียว แต่พวกเขาก็เริ่มอ่อนแรงและง่วงซึมก่อนที่จะได้ทำอะไร

จากนั้นสมาชิกของแก๊งหมาป่าและโปเกมอนของพวกเขาที่ตามหาซาโต้ในตรอกก็เริ่มล้มลงไปนอนกับพื้นทีละคน

เมื่อได้รับคำตอบที่ยืนยันจากซูแบทแล้ว ซาโต้ก็ให้ทั้งสองนำเขาไปยังที่ ที่ตอนนี้พวกแก๊งหมาป่าและโปเกมอนของพวกเขากำลังสลบอยู่

"ฉันไม่เคยไปยั่วยุพวกแกเลย แต่พวกแกกลับเป็นฝ่ายริเริ่มที่จะหาที่ตายเอง ในกรณีนั้นพวกแกคงเตรียมพร้อมที่จะถูกฉันฆ่าไว้แล้วเหมือนกันสินะ แล้วฉันก็ไม่มีความสงสารด้วยสิ!" ซาโต้มองลงไปที่มีดที่เขาถือแล้วพูดออกมาช้าๆ

ซาโต้ไม่เคยเจอคนเหล่านี้มาก่อนและก็ไม่เคยมีความขัดแย้งใดๆด้วย แต่เพราะสิ่งที่คนเหล่านี้กำลังจะทำมันเลยทำให้เขสต้องลงมือ

และถ้าตัดสินจากมีดเปื้อนเลือดในมือที่คนเหล่านี้ยังถือขณะนอนหลับ คงมีชีวิตมากมายที่ถูกทำลายด้วยคนเหล่านี้ และแน่นอนถ้าซาโต้ถูกพวกมันจับได้เขาคงจะต้องจบอาชีพเทรนเนอร์ของเขาแน่นอน

"มีเพียงศัตรูที่ตายแล้วเท่านั้นที่ดีที่สุด และก็ไม่อยากระวังตอนที่ศัตรูโต้กลับมาด้วย" หลังจากคิดเรื่องนี้อย่างจริงจัง ซาโต้ก็ไม่ลังเลอีกต่อไป ทันใดนั้นความเย็นชาในดวงตาของเขาก็ปรากฏขึ้นและมีดในมือของเขาก็แทงลงไปอย่างไร้ความปราณี เขาแทงไปที่หน้าอกของสมาชิกคนหนึ่งของแก๊งหมาป่าและสังหารพวกเขาอยู่เงียบๆ

หนึ่งนาทีต่อมาซาโต้ได้สังหารสมาชิกทั้งสามคนของแก๊งหมาป่และโปเกมอนแล้ว และเขายังได้หยิบเงินและอุปกรณ์บางส่วนจากกระเป๋ามิติของคนเหล่านี้มาด้วย

เนื่องจากข้อจำกัดด้านเวลา ซาโต้จึงไม่มีเวลาค้นหาของทั้งหมดเขาเลยเอามาแค่เงินสดและไอเท็มโปเกมอนที่มีประโยชน์บางอย่าง แต่ของโดยร่วมสมาชิกแก๊งหมาป่าทั้งสามนี้มีค่ามาก แต่ละคนเกือบจะให้เงินซาโต้ถึง 50,000-60,000 เหรียญ

หลังจากฆ่าคนเหล่านี้อย่างเงียบๆ ซาโต้ไม่รอให้คนอื่นสังเกตได้ถึงกลิ่นเลือดและเขารีบหยิบมีดที่เปื้อนเลือดกลับเข้าไปในกระเป๋ามิติจากนั้นด้วยความช่วยเหลือของซูแบท ซาโต้ก็ปีนขึ้นไปบนหลังคาของซอยนี้และจากนั้นก็ลดหัวลงรอเหยื่อรายต่อไปอย่างอดทน

ไม่นานนักกลิ่นเลือดที่รุนแรงก็ทำให้สมาชิกคนอื่นๆของแก๊งหมาป่าที่กำลังค้นหาอยู่ใกล้ๆนั้นตกใจ และภายใต้การจ้องมองของซาโต้ สมาชิกของแก๊งหมาป่าเหล่านี้ก็รีบมาพื้นที่นี้พร้อมกับไฟฉายหลายกระบอก

เมื่อเห็นการตายของพี่น้องของพวกเขาใบหน้าของสมาชิกทั้งหมดของแก๊งหมาป่าที่วิ่งมาอย่างเร่งรีบนั้นก็มีสีหน้าน่าเกลียดมาก เพราะด้วยแสงของไฟฉายพวกเขาทุกคนจึงเห็นได้อย่างชัดเจนว่าพี่น้องเหล่านี้ของพวกเขาโดยซาโต้ฆ่ายังไง

“พวกเขาถูกสปอร์นอนหลับ ผู้ชายคนนั้นมีคุไซฮานะอยู่ในมือ ทั้งสามคนได้ตายไปแล้ว คนอื่นๆที่ได้ยินก็เตรียมยาแก้สถานะนอนหลับไว้ด้วย คราวนี้เราซวยไปเจอเข้ากับตอไม้ใหญ่เข้าแล้ว” หัวหน้าแก๊งหมาป่าหมอบลงและมองผงสีเขียวบนร่างของสมาชิกที่ตายไปและพูดกับสมาชิกคนอื่นๆด้วยใบหน้าที่เศร้าหมอง

โชคไม่ดีที่ทันทีที่เสียงของเขาเบาลง สมาชิกของแก๊งหมาป่าและโปเกมอนสองสามคนก็ล้มลงกับพื้นจากนั้นความง่วงซึมก็เข้าครอบงำพวกเขาทันที