L.P.T ตอนที่ 70 ไอเท็มภารกิจ

หลังจากเอาชนะสเปียร์และบีเดิลที่อยู่ต่อหน้าพวกเขาแล้ว สเปียร์ที่เหลืออยู่ในรังที่ยังพอเคลื่อนไหวได้อยู่ก็ดูเหมือนจะสูญเสียจิตวิญญาณต่อสู้ไปแล้ว ความล้มเหลวซ้ำแล้วซ้ำเล่าทำให้พวกเขารู้ว่าซาโต้ทำให้พวกเขาไม่สามารถต่อสู้ได้ เมือ่พวกมันพ่ายแพ้เพวกมันก็เลือกที่จะละทิ้งรังและหลบหนีไป

“หนีไปจริงๆงั้นเหรอ? ก็ดีแล้วแบบนั้น ฉันจะได้ไม่ต้องถูกขัดขวางอีกต่อไป” เมื่อเห็นสเปียร์ที่มีสุขภาพดีและไม่เป็นอันตรายจำนวนมากถูกปล่อยออกจากรังจากนั้นก็หนีไปรอบๆใบหน้าของซาโต้ก็แสดงความประหลาดใจ

เดิมทีซาโต้คิดว่าสเปียร์ที่ดุร้ายเหล่านี้จะเลือกที่จะต่อสู้กับเขาอย่างสิ้นหวังเพื่อปกป้องรัง แต่เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าการต่อสู้ครั้งสุดท้ายที่เขาจินตนาการไว้จะไม่มาถึงและอีกฝ่ายเลือกที่จะละทิ้งรังและหนีไป นี่คือเรื่องจริงมันทำให้เขารู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

ในความเป็นจริงแล้วสาเหตุที่สเปียร์เลือกทิ้งรังและหลบหนีไม่เพียงแต่ถูกซาโต้ทำร้ายเท่านั้น แต่ที่สำคัญกว่านั้นในสถานที่นี้กลุ่มของพวกมันได้มาถึงจุดจบแล้ว หากสเปียร์ที่เหลืออยู่ได้พ่ายแพ้ให้ซาโต้หรือโปเกมอนป่าอื่นๆอีกและความหวังของกลุ่มสเปียร์ทั้งหมดก็หมดไปทันที

ในความเป็นจริงพฤติกรรมของซาโต้ที่ไม่ฆ่าสเปียร์และปล่อยให้มีชีวิตอยู่เป็นสาเหตุสำคัญที่ทำให้เกิดวิกฤตการณ์ครั้งใหญ่ในประชากรสเปียร์ทั้งหมด มีทหารบาดเจ็บจำนวนมากปรากฏขึ้นซึ่งสร้างภาระให้กับประชากรสเปียร์จำนวนมากอย่างผิดปกติ

เกี่ยวกับการบาดเจ็บและความเจ็บป่วยของสเปียร์เหล่านี้ที่ได้รับบาดเจ็บสำหรับกลุ่มสเปียร์นั้นแม้จะไม่แต่พวกมันก็เลือกที่จะไม่ช่วยชีวิต โดยปกติแล้วสเปียร์จะให้อาหารพวกเขาด้วยน้ำผึ้งที่ดีที่สุดเพื่อคาดหวังให้พวกเขาฟื้นตัวอย่างรวดเร็วจากนั้นจึงทำกันต่อไปเป็นทอดๆ

อย่างไรก็ตามด้วยจำนวนทหารที่ได้รับบาดเจ็บจากสเปียร์ที่เพิ่มมากขึ้นทำให้กำลังแรงงานที่สามารถทำงานในการเก็บน้ำผึ้งจึงมีน้อยลงตามธรรมชาติและเพื่อที่จะรักษาอาการบาดเจ็บของสเปียร์เหล่านี้สเปียร์ทั้งกลุ่มจึงมีการใช้น้ำผึ้งที่สะสมอย่างรวดเร็วเช่นกัน

ตอนนี้จำนวนสเปียร์ที่ได้รับบาดเจ็บมีมากกว่าจำนวนสเปียร์ที่ยังสามารถเก็บน้ำผึ้งได้ การบริโภคน้ำผึ้งมากเกินผลผลิต นอกจากนี้ริงกุมะก็เพิ่งนำน้ำผึ้งไปมากกว่าครึ่งเมื่อสี่วันก่อน ตอนนี้น้ำผึ้งสำรองในรังจึงกำลังจะลดลง

หากสเปียร์ที่ยังสามารถเก็บน้ำหวานได้สำเร็จถูกซาโต้และโปเกมอนป่าอื่นๆฆ่าทั้งหมดแม้ว่าซาโต้จะเลือกที่จะไม่ฆ่าสเปียร์ที่ไม่มีแรงต้านทาน สเปียร์เหล่านี้ก็จะหิวตายในไม่ช้าอยู่ดี

แน่นอนว่าสเปียร์เหล่านั้นได้หนีออกจากรังไปแล้ว แต่ก็ยังมีสเปียร์ที่บาดเจ็บและตัวอ่อนบีเดิลจำนวนมากในรัง หากพวกเขาเข้ามาโจมตีอย่างบุ่มบ่ามซาโต้มีแนวโน้มที่จะตายสูง

ดังนั้นเพื่อความปลอดภัย ซาโต้จึงยังคงสั่งให้ซุแบทเป่าลมปะทะกับรังขนาดใหญ่ที่อยู่ตรงหน้าเขาจากนั้นก็ให้คุไซฮานะส่งสปอร์นอนหลับรวมไปด้วยเพื่อให้สิ่งมีชีวิตในรังนอนหลับ

หลังจากผ่านไปกว่าสิบนาที ซาโต้ก็ยังขอให้ซูแบทและคุไซฮานะทำเช่นเดิมอีกรอบให้ทั่วทั้งรังจากนั้นปล่อยให้ซูแบทยืนยันว่าสเปียร์และบีเดิลส่วนใหญ่ที่อยู่ภายในการตรวจจับของคลื่นความถี่ได้ถูกบังคับให้นอนหลับหมดแล้ว เขาก็เริ่มเข้าไปในรังทันที

เห็นได้ชัดว่าร่องรอยของตัวอักษร "R" ที่ด้านบนของรังนั้นไม่ได้เป็นแค่โคมลอย ถ้าซาโต้เดาไม่ผิดไอเทมเควสที่เขาตามหาไม่อยู่ในป่าใกล้ๆก็คงอยู่ในรังนี้แหละ

รังสเปียร์ส่วนนี้ถูกสร้างขึ้นเพื่อให้มีความเสถียรและมีลำดับชั้นมาก เพื่ออำนวยความสะดวกในการเคลื่อนย้ายของสเปียร์ในรัง ทางเดินในรังทั้งหมดจึงมีขนาดกว้างขวางมากพอที่ซาโต้จะเดินเข้าไปข้างในได้

ซาโต้เดินอยู่ในรังผึ้งที่สร้างโดยสเปียร์สามารถมองเห็นพื้นที่ขนาดเล็กได้โดยไม่ต้องก้าวไป นั่นคือสถานที่ที่สเปียร์อาศัยอยู่ ตอนนี้เกือบทั้งหมดนอนอยู่ในไมโครสเปซจำนวนมากบนชั้นเดียวกัน มีทหารสเปียร์ที่บาดเจ็บกำลังนอนหลับอยู่

ซาโต้ไม่สนใจทหารสเปียร์ที่บาดเจ็บเหล่านี้ ภายใต้การตรวจจับของซูแบทเขาก็พบวิธีที่ไปยังด้านบนสุดของรังอย่างรวดเร็ว

บริเวณด้านบนสุดของรังคือห้องเพาะชำ มีไข่โปเกมอนของบีเดิลอยู่มากมาย บีเดิลบางตัวที่ฟักออกมาก็กำลังหลับอยู่ในขณะนี้และพวกเขาไม่ได้สังเกตเห็นการมาถึงของซาโต้เลย

ในท้ายที่สุดด้วยความช่วยเหลือของซูแบทในที่สุด ซาโต้ก็พบเป้าหมายของเขาในเรือนเพาะชำที่ด้านบนสุดของรัง มันคือกระเป๋าเป้สีดำที่มีตัวอักษร "R" วางอยู่ในรังติดผนัง

เนื่องจากกระเป๋าเป้สีดำมีกลิ่นที่น่าขยะแขยงมาก (สเปรย์ถ่ายพยาธิ) จึงไม่ได้รับความเสียหายจากผึ้งเข็มตัวใหญ่และยังคงอยู่ในผนังรัง

"นี่น่าจะเป็นไอเทมเควสมันซ่อนอยู่ลึกพอควรในรังนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะเราได้รับความช่วยเหลือจากซูแบท คงอาจจะไม่สามารถหามันได้แม้จะใช้เวลาทั้งวัน" ซาโต้ที่เห็นกระเป๋าเป้สีดำหลังจากตัวอักษร "R" เขาก็ได้คิดอย่างเงียบๆ

หลังจากนั้น ซาโต้ก็หยิบกระเป๋าเป้สีดำออกมาจากผนังรังโดยไม่ได้มองสิ่งที่อยู่ข้างใน เขาวางมันไว้ในพื้นที่เก็บของ ทันทีจากนั้นก็เอาซูแบทและคุไซฮานะทั้งสองตัวกลับไปที่ส่วนล่างของรังในทางเดิม

สปอร์นอนหลับของคุไซฮานะสามารถบังคับให้สิ่งมีชีวิตนั้นนอนหลับได้มากที่สุดประมาณครึ่งชั่วโมงเท่านั้น ซาโต้ต้องรีบแแกไปก่อนที่จะหมดเวลา เพราะซาโต้คงไม่อยากจะรับมือกับพวกสเปียร์อยู่ในรังที่เป็นพื้นที่ของมันแน่นอน

สำหรับของรางวัลในรังนั้นก็คือน้ำผึ้งคุณภาพสูงที่ทำโดยำวกสเปียร์ แม้ว่าซาโต้จะยังไม่ได้ลิ้มรสน้ำผึ้งที่ทำโดยสเปียร์ แต่เขาก็ได้เห็นอาหารชนิดนี้จากระบบแลกเปลี่ยนภายในของแก๊งร็อคเก็ต ดังนั้นเขาจึงมีความรู้มากเกี่ยวกับคุณค่าของสิ่งนี้

เมื่อเทียบกับน้ำผึ้งที่ทำจากผึ้งธรรมดาแล้วของสเปียร์นั้นไม่เพียงแต่มีคุณค่าทางโภชนาการที่สูงกว่า แต่ยังเป็นอาหารโปเกมอนคุณภาพสูงอีกด้วยและยังมีผลในการฟื้นฟูความแข็งแรงทางกายภาพอย่างรวดเร็วและผลการรักษาบางอย่างด้วย ถือได้ว่าเป็นผลิตภัณฑ์เสริมอาหารและบริสุทธิ์จากธรรมชาติชนิดหนึ่งโดยเฉพาะ

ดังนั้นคุณค่าของน้ำผึ้งสเปียร์จึงมีมาก ราคาต่อหน่วยของน้ำผึ้งสเปียร์ 1 ลิตรในระบบแลกเปลี่ยนคะแนนภายในคือ 500 คะแนนและมักจะมีการขาดแคลนสต็อกเสมอ

ห้องรังผึ้งของสเปียร์ถูกสร้างขึ้นที่ด้านล่างของรัง ภายใต้การนำทางของซูแบท ซาโต้ก็ได้มาถึงห้องรังผึ้งของสเปียร์แล้วและดูเหมือนว่าพื้นผิวจะถูกปกคลุมด้วยชั้นของวัสดุคล้ายขี้ผึ้ง น้ำผึ้งถูกเก็บไว้อย่างเงียบๆในรังหกเหลี่ยมแถวเดียวกัน

แต่ในเวลาปกติโรงบ่มน้ำผึ้งแห่งนี้ควรมีน้ำผึ้งอย่างน้อยหลาย100ชิ้น แต่ตอนนี้กลับมีน้ำผึ้งอยู่เพียง 23 ชิ้น เท่านั้น

“ทำไมเหลือน้อยจัง ดูเหมือนว่าเจ้าพวกนี้จะยังไม่ลืมที่จะเอาทรัพย์สมบัติเหล่านี้ไปก่อนที่จะทิ้งรัง ลืมมันไปเถอะ ยังไงน้ำผึ้งที่ทิ้งไว้ก็เพียงพอให้ฉันใช้ไปนานแล้ว” มองไปด้านหน้าก็แทบจะว่างเปล่า ซาโต้จึงแสดงความผิดหวังเล็กน้อยบนใบหน้าของเขาจากนั้นก็บรรจุน้ำผึ้ง 21 ชิ้นที่ปิดผนึกด้วยขี้ผึ้งอย่างรวดเร็วลงในประเป๋าที่เตรียมไว้(กระเป๋า 4 มิติรึไงนิของพี่แกเยอะจัด)

　　 (หมายเหตุ: น้ำผึ้งหนึ่งชิ้นที่ปิดผนึกด้วยขี้ผึ้งมีน้ำผึ้งประมาณ 3 ลิตรตอนนี้ซาโต้ได้น้ำผึ้งไป 61 ลิตรโดยตรง)

หลังจากยืนยันว่าไม่มีน้ำผึ้งในห้องเหลืออีกต่อไป ซาโต้ก็จับพาโปเกมอนทั้งสองออกจากรังของสเปียร์อย่างรวดเร็วจากนั้นก็เดินไปยังทิศทางที่อยู่ปัจจุบันของเขาอย่างรวดเร็ว

หลังจากซาโต้ออกจากรัง ก็มีเงาจากรังที่บิดเบี้ยวผิดปกติออกมา ทันใดนั้นเงาก็กดลงกับพื้นและเข้าไปในป่าราวกับสายฟ้าทันที