Guild Master ตอนที่ 25 ช่วยไม่ทัน
ตอนที่ 25
ช่วยไม่ทัน
“พี่กวี ดูสิ ๆไอช่าสวยไหม”ไอช่าสวมมงกุฎของนางพญาผึ้งก่อนจะเดินเข้ามาหากวีด้วยท่าทีอยากอวดเต็มที่ แค่เห็นแววตาของไอช่าก็รู้แล้วว่าเธออยากให้ชมมากแค่ไหน
“สวยมาก”กวีส่ายหน้าด้วยท่าทีเอ็นดูก่อนจะเอ่ยปากชมออกไปอย่างไม่ต้องคิดมาก แต่เดิมไอช่าก็หน้าตาน่ารักอยู่แล้ว ไม่ว่าใส่อะไรก็สวยทั้งนั้นนั่นล่ะ
“อากกกก”ระหว่างไอช่ากำลังดีใจกับคำชมของกวี เสียงร้องของเจก็ดังขึ้นมาจากด้านหลังของพวกกวีเสียอย่างนั้น
“พี่เจ ไหวหรือเปล่า”ไอช่าถามพลางมองไปทางเจที่กำลังพยายามใช้โล่ป้องกันมอนสเตอร์ที่มีรูปร่างเหมือนปูเสฉวนอยู่
“หวะ ไหวครับ”เจตอบรับด้วยท่าทีฝืน ๆ เจ้าปูเสฉวนสีแดงตรงหน้าเจนั้นเป็นมอนสเตอร์เลเวล 20 ที่มีมือเป็นดาบแทนที่จะเป็นก้าม แถมเจ้านี่ยังมีสกิลเก็บตัวเองเข้าไปในเปลือกหอยแล้วหมุนเป็นลูกข่างเพื่อโจมตีอีกต่างหาก
วิ๊ง....
ระหว่างเจกำลังพยายามป้องกันดาบทั้งสองข้างของปูเสฉวนอยู่นั้นในที่สุดไอช่าก็ร่ายสกิลรักษาต่อชีวิตเจเสียที ถึงเจจะบอกว่าอยากสู้กับมอนสเตอร์ที่แข็งแกร่งกว่านี้แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะข้ามขั้นมาเกือบสิบเลเวลเสียหน่อย แบบนี้มันหนักมาก ๆเพราะนอกจากจะโจมตีแรงแล้วเจ้าปูบ้านี่ยังเหมือนใช้วิชาดาบได้ด้วย มันพยายามโจมตีส่วนที่เจไม่ได้ป้องกันเลยทำให้พลังชีวิตของเจลดลงไปเร็วมาก บอกตามตรงถ้าพวกกวีไม่ได้โจมตีแรงพอจะฆ่าปูเสฉวนให้ตายไว ๆเจคงทนไม่ไหวก่อนคูลดาวน์สกิลรักษากับยาฟื้นพลังจะหมดแน่ ๆ
“พี่เจก็พยายามดีเหมือนกันนะ”ไอช่ายิ้มออกมาด้วยท่าทียินดี เจไม่ได้เก่งอะไรมากมายในสายตาของไอช่ากับเมฆเลย คนที่เล่นสายแทงค์เก่งกว่าเจมีให้เห็นอีกเพียบ นอกจากจะเลือดลดไวแล้วยังคุมให้มอนสเตอร์นิ่งไม่ได้อีก แต่เจก็เรียนรู้ได้ไวดี ยิ่งสู้ไปเรื่อย ๆก็เริ่มรับดาบของปูเสฉวนได้มากขึ้น เริ่มรู้จักใช้สกิลได้ดีขึ้นจนไอช่าเริ่มไม่ต้องห่วงพลังชีวิตของเจแล้วเริ่มร่ายบัพแจกให้เพื่อน ๆแทนแล้ว
“ก็จริง เจเป็นคนที่ไม่เลวเลยถึงได้ดึงตัวเอาไว้ไง”กวีตอบพลางชี้ไม้เท้าไปทางปูเสฉวน พริบตานั้นสกิลกระสุนไฟของกวีก็พุ่งเข้าใส่ปูเสฉวนอย่าจัง ไม่ใช่แค่การร่ายเวทอย่างรวดเร็วเท่านั้น แม้แต่พลังทำลายยังมากจนเห็นได้ชัด กวีตอนนี้ดื่มน้ำผึ้งหมอกม่วงเข้าไปทำให้มีค่าปัญญาสูงกว่านักเวทฝึกหัดทั่วไป แถมคทาของกวียังเป็นคทาที่ได้จากการผ่านทดสอบเปลี่ยนอาชีพด้วยคะแนนสูงอีกด้วย พลังโจมตีเวทมนตร์ของกวีตอนนี้เลยเหนือกว่านักเวทเลเวล 20 กว่า ๆเสียอีก
“แต่....”ไอช่ามองไปทางมายด์ที่อยู่ด้านหลังปูเสฉวนที่เจกำลังสู้อยู่ ผู้หญิงคนนั้นทำอะไรกัน ออมมืออยู่งั้นเหรอ.... เธอโจมตีได้ช้ามาก แทบจะเรียงสกิลไม่เป็นเลยด้วยซ้ำ แต่ถึงเธอจะเป็นมือใหม่ไอช่าก็ไม่ได้ใจแคบขนาดจะไล่เธอออกหรอก แต่ไอช่านึกว่าพี่กวีหรือพี่เมฆจะสอนเธอเพื่อให้ตามคนอื่นทันซะอีก แต่ผิดคาด พี่กวีแทบไม่ได้ยุ่งอะไรกับมายด์เลย โจมตีได้ช้ายังไงก็ปล่อยให้เป็นอย่างนั้น ส่วนเจที่พยายามสอนเธอหรอกแต่ดูเหมือนเธอก็ยังทำไม่ได้อยู่ดี
“เจ เลเวลสิบสี่แล้วหรือยัง”กวีถามพลางเดินเข้าไปหาเจที่พึ่งฆ่าปูเสฉวนลงได้ เพราะเลเวลของปูเสฉวนสูงกว่าพวกกวีมาก แถมปาร์ตี้ของกวียังมีตัวดาเมจแบบจัดจ้านอยู่ถึง 3 คนทำให้การฆ่าปูเสฉวนนั้นไวมากเลเวลของทั้งปาร์ตี้เลยขึ้นดีทีเดียว
“ครับ”เจพยักหน้าตอบก่อนจะก้มเก็บเปลือกหอยซึ่งเป็นไอเทมที่ได้จากปูเสฉวน
“เอานี่ไปใช้นะ”กวียิ้มกว้างก่อนจะส่งโล่อันใหม่ให้เจ
“ขอบคุ...........”คำขอบคุณของเจหายไปชั่วขณะเมื่อได้รับโล่มาจากกวี โล่ที่กวีเอามาให้คือโล่เลเวล 14 ไม่รู้กวีไปเอามาจากไหนเหมือนกัน แต่พลังป้องกันของมันก็สูงสมเลเวลอยู่หรอก แต่.....
“พี่กวี ไอ้นี่มันโล่แน่นะ”เจถามพลางยิ้มเจื่อน ๆออกมา เจ้าโล่ที่กวีเอามาให้เป็นโล่เหล็กสีดำรูปร่างเป็นวงกลม แต่ที่มันแปลกตาไปหน่อยก็คือไอ้เจ้าโล่อันนี้มันมีขนาดเท่าจานกินข้าวเท่านั้นเอง แบบนี้มันไม่เล็กไปหน่อยหรือสำหรับโล่เอาไว้ป้องกันเวลาต่อสู้
“ใช้เจ้านี่จนกว่าจะเลเวลยี่สิบนะ”กวียิ้มกว้างออกมาด้วยท่าทีใจดี ตรงกันข้ามกับคำสั่งเลย โล่ก่อนหน้านี้ของเจเป็นโล่เหล็กของทหารตัวหนอน แม้จะไม่ได้ใหญ่เหมือนโล่ของอัศวินเกราะหนัก แต่มันก็มีขนาดใหญ่กว่าเจ้าโล่จานนี่หลายเท่า แต่ถึงอย่างนั้นเจก็ยังโดนเจ้าปูเสฉวนแทงเข้ามาในโล่ได้หลายต่อหลายครั้ง แล้วถ้าต้องใช้โล่ขนาดเล็กแบบนี้จริงมีหวังเจคนโดนล้วงเข้ามาโจมตีข้างในอีกหลายรอบแน่ ๆ
“ไม่ต้องห่วง ไอช่าก็สวมมงกุฎได้แล้วรักษาแรงขึ้นเยอะเลย”ไอช่าตอบพลางยิ้มกว้างด้วยท่าทีร่าเริง
“แต่ถ้าพลาดเยอะไอช่าก็รักษาไม่ทันนะ แบบนั้นก็ตายอยู่ดี”ยังให้ความหวังได้ไม่ทันไรอยู่ ๆก็ดับความหวังกันเสียอย่างนั้นทำเอาเจได้แต่ยิ้มเจื่อน ๆออกมาด้วยท่าทางเหมือนจะตายแน่ ๆอย่างไรอย่างนั้น
.
.
“ไอ้พวกบ้านั่นมันใครวะ”ขณะเดียวกันทางฝั่งของโลกความจริง เหล่ากิลด์ย่อยของกิลด์กรีนโลตัสที่นัดกันมาเกิดที่เมืองทันดร้าต่างโดนไล่ออกมาข้างนอกกันถ้วนหน้าเพราะโดนกลุ่มชายปริศนาเข้ามาเล่นงานตั้งแต่ลงมาในเมือง คนพวกนั้นท่าทางจะเลเวลสูงไม่น้อยเพราะทั้งอาวุธและสกิลที่ใช้ออกมาล้วนไม่ธรรมดาเลย
“หัวหน้า หรือว่าพวกมันจะเป็นคนของกิลด์สนธยา”ชายที่ตื่นขึ้นมาภายในเครื่องสร้างโลกเสมือนจริงข้าง ๆกันตอบพลางสูดหายใจเข้าลึก ๆ กิลด์สนธยาเป็นหนึ่งในสองกิลด์มือสังหารใหญ่ที่รู้จัดกันในหมู่ผู้เล่น คนพวกนี้เป็นกลุ่มคนที่เล่นเกมเก่งมากและใช้ฝีมือตัวเองรับจ้างฆ่าใครก็ได้ที่คนจ้างยอมจ่าย แน่นอนว่าการฆ่ากันในเกมไม่ใช่เรื่องผิดอะไรพวกเขาจึงสามารถหากินได้อย่างเปิดเผยกว่าพวกมือปืนรับจ้างในโลกจริงมาก เพียงแต่ค่าจ้างคนพวกนี้ไม่ใช่ถูก ๆแถมจ้างมาฆ่าคนร่วม 50 คนแล้วยังให้อยู่เฝ้าเพื่อฆ่าซ้ำอีกนี่มันต้องใช้เงินเท่าไร
“เป็นไปไม่ได้ กิลด์สนธยาไม่รับงานแบบนี้หรอก บางทีอาจจะเป็นคนรู้จักของไอ้คนชื่อกวีก็ได้”ชายอีกคนตอบพลางกำหมัดแน่น ในห้องพักแห่งนี้เป็นอพาร์ทเม้นท์ของกิลด์กรีนโลตัสสำหรับพนักงานระดับสูง ซึ่งเหล่าคนที่ไปสร้างกิลด์ย่อยให้กิลด์กรีนโลตัสนั้นต่างก็ต้องมีตำแหน่งพอสมควร
“น่าจะใช่ มิน่าล่ะเจ้านั่นถึงทำเป็นไม่สนใจตอนเราขู่ฆ่า ที่แท้ก็มีพวกอยู่แล้วนี่เอง”หัวหน้ากิลด์ย่อยตอบพลางถอนหายใจออกมา ไม่นึกเลยว่ากวีจะมีเพื่อนเลเวลสูงรออยู่ นับว่าพลาดไปจริง ๆ แต่กิลด์กรีนโลตัสก็ไม่ได้ไร้เขี้ยวเล็บขนาดนั้น ขอเพียงเรียกคนของกิลด์กรีนโลตัสกิลด์อื่นมาช่วยแค่คนไม่กี่คนสามารถฆ่าได้สบาย แถมพวกนั้นยังอยู่ในเมืองแค่ลากพวกมันไปจุดที่มีทหารรักษาความสงบอยู่ก็สามารถฆ่าได้ง่าย ๆแล้ว
วืด.....
ระหว่างคนในห้องกำลังปรึกษากันเรื่องของกวีอยู่นั้น อยู่ ๆประตูห้องก็เลื่อนเปิดออกพร้อมร่างของหญิงสาวคนหนึ่งที่เดินเข้ามาในห้องด้วยท่าทีอย่างกับประธานหญิงผู้สง่าผ่าเผย เธอเหลือบมองคนทั้ง 5 คนที่ยังนั่งอยู่ในเครื่องสร้างโลกเสมือนจริงด้วยหางตาก่อนจะส่ายหน้าน้อย ๆ
“เปา หัวหน้ากิลด์เรียก”หญิงสาวคนนั้นพูดก่อนจะหันหลังเดินออกไปจากห้องด้วยท่าทีหยิ่ง ๆ แต่ในห้องไม่มีใครกล้านินทาอะไรเธอเลยเพราะเธอคือรองหัวหน้ากิลด์กรีนโลตัสสาขาหลักนั่นเอง
“หัวหน้า....”ชายชื่อเปา หรือหัวหน้ากิลด์ย่อยของกิลด์กรีนโลตัสกลืนน้ำลายลงคอด้วยท่าทีหวั่น ๆ หากเทียบตำแหน่งในบริษัทเขาก็เป็นแค่หัวหน้าแผนกเล็ก ๆเท่านั้นโอกาสที่จะได้เข้าไปพบเจอหัวหน้ากิลด์หรือเจ้าของบริษัทนั้นเป็นเรื่องที่ไม่คุ้นชินเสียเท่าไร
.
.
“ทำไม ชื่อคนพบเทวรูปองค์ที่ห้าถึงไม่ใช่พวกแก”ทันทีที่เปาเดินเข้าไปในห้องของหัวหน้ากิลด์ คำถามแรกของหัวหน้ากิลด์กรีนโลตัสก็กระแทกหน้าเปาเข้าอย่างจัง
“ท่าน....พวกผมเจอคนเข้ามาป่วนครับ”เปาตอบด้วยใบหน้าซีด ๆ ตอนชื่อของกวีประกาศออกมา เปาก็รู้ตัวแล้วว่าตอนนี้ตนเองงานเข้าเรียบร้อยแล้ว และต่อให้เปาไม่อยากจะเล่าเท่าไร แต่สุดท้ายเปาก็ต้องเล่าเรื่องทั้งหมดให้หัวหน้ากิลด์ฟังว่ามันเกิดอะไรขึ้นบนเกาะเริ่มต้น ตั้งแต่ความพยายามในการเข้าไปในป่าหมอกม่วง และตอนที่โดนนางพญาผึ้งระเบิดตายยกกิลด์
“หัวหน้า กวีที่พวกเปาเจอนี่....”ระหว่างกำลังฟังเรื่องที่เปากลับมารายงาน ชายคนหนึ่งในห้องของหัวหน้ากิลด์ก็พูดออกมาด้วยท่าทีสงสัย ตั้งแต่ตอนที่ประกาศชื่อคนที่ค้นพบเทวรูปองค์ที่ 5 แล้วชื่อนี้สะกิดใจของใครหลาย ๆคนเสมอ แม้มันอาจจะเป็นชื่อซ้ำของคนอื่นก็ตาม
“เปา เห็นหน้าคนที่มาดักฆ่าหรือเปล่า”ได้ยินคำทักท้วงชายคนที่ 3 ก็ลองถามคำถามกับเปาดู ตอนนี้กิลด์หลักของกิลด์กรีนโลตัสรู้เรื่องการดักฆ่าแล้ว หากเป็นตอนปกติพวกเขาก็แค่ส่งคนมาไล่คนกลุ่มนั้นไปแล้วคอยปกป้องกิลด์ย่อยสักพักก็คงพอ แต่มันแปลกเกินไป เปาสร้างความแค้นเอาไว้กับกวีคนเดียวเท่านั้นคนที่จะมารอดักฆ่าก็ต้องเป็นคนที่รู้จักกวีถึงจะถูก
“รู้สึกคุ้น ๆอยู่ครับ แต่....”เปาพยายามนึกถึงตอนที่ตัวเองโดนฆ่า คนพวกนั้นสวมเสื้อคลุมสีดำปิดบังอุปกรณ์สวมใส่ของตัวเองเอาไว้ อาวุธในมือก็เป็นอาวุธธรรมดาที่เหมือนซื้อเอาจากร้านค้าในเมือง แต่...
“มีคนใช้เวทมนตร์แรงโน้มถ่วง”เปาตอบออกมาด้วยท่าทีเหมือนนึกอะไรได้ แม้จะใช้ไม้เท้าธรรมดาแต่เวทมนตร์ที่หาได้ยากอย่างเวทมนตร์แรงโน้มถ่วงนั้นเป็นเวทมนตร์ที่มีผู้ใช้ไม่กี่คนเพราะมันได้มาจากเควสลับที่ยังไม่เปิดเผยเท่านั้น
“เวทมนตร์แรงโน้มถ่วง...”ทันทีที่ได้ยินสิ่งที่เปาตอบเหล่าคนของกิลด์กรีนโลตัสก็มีท่าทีอึ้งไปทันที
“หัวหน้าผมจะไปที่เมืองทันดร้าเอง”ชายที่อยู่ด้านซ้ายของหัวหน้ากิลด์กรีนโลตัสยืนขึ้นก่อนจะอาสาไปเมืองทันดร้าด้วยตัวเอง หากฟังจากที่เปาเล่าให้ฟังเวลาเกิดของลูกกิลด์ใหม่ยังเหลืออีกครึ่ง 5 นาทีหากไม่รีบไปตอนนี้พวกลูกกิลด์ที่รับมาใหม่ต้องโดนฆ่าซ้ำอีกรอบแน่ ๆ
“ได้ นายไปก็ไม่น่าจะมีปัญหา หวังว่าจะช่วยทันนะ”หัวหน้ากิลด์กรีนโลตัสพยักหน้าช้า ๆก่อนจะอนุญาตให้ชายคนนั้นไป แต่ฝั่งเปานี่สิกลับรู้สึกตกใจมาก รองหัวหน้ากิลด์ลำดับ 3 อย่างคุณหนึ่งถึงกับต้องมาเองเลยงั้นเหรอ เจ้าพวกนั้นมันเก่งขนาดนั้นเลยหรือไง
