บทที่ 142

เวลาค่อยๆไหลผ่าน สภาพร่างกายของเนี่ยฟงด้านนอก ผู้ใดพบเห็นคงตื่นตกใจไม่น้อย ผิวหนังปริแตกหลุดร่วงลงพื้น เลือดสีแดงฉานไหลรินออกจากบาดแผล ในขณะเดียวกันร่างกายก็เริ่มรักษาอาการบาดเจ็บแต่ก็ยังฟื้นฟูไม่ทัน เพราะสายฟ้ายังคงฟาดกระหน่ำลงมาที่วงอักขระศักดิ์สิทธิ์อย่างต่อเนื่อง เปรี้ยง เปรี้ยง เนี่ยฟงกระอักเลือดออกมาจำนวนไม่น้อย ในขณะเดียวกันในห้องที่มืดมิดเนี่ยฟงก็ต้องต่อสู้กับชายหนุ่มผู้นั้นดัวยความยากลำบากแม้กระทั่งทุ่มสุดฝีมือก็หาได้ทำอันตรายแก่ชายหนุ่มด้านหน้าได้ สภาพของเนี่ยฟงบาดเจ็บไม่น้อยทีเดียว

“เจ้ากลับไปเสียเถอะ เจ้าไม่มีทางชนะข้าได้หรอก ในเมื่อเจ้ายังไม่เข้าใจถึงความสามารถของดาบสายฟ้าในตันเถียนของเจ้า อีกอย่างเจ้าไม่มีทางตัดผ่านระดับสีแดงไปได้แน่หากเป็นเช่นนี้ ลาก่อน”

สิ้นเสียงกล่าวชายผู้นั้นก็เดินหายไปในเงามืด ปล่อยให้เนี่ยฟงยืนครุ่นคิดอยู่นาน เกือบชั่วยามเนี่ยฟงก็โคจรลมปราณอย่างเต็มกำลังพุ่งกระแสจิตเข้าไปในจุดตันเถียน ทันทีที่ดาบสายฟ้าพบเห็นเขาตัวมันก็รีบพุ่งเข้าหาอย่างรวดเร็ว ประกายสายฟ้าที่พุ่งออกมาจากดาบต้องสัมผัสกาย ร่างกายปวดแสบปวดร้อนไปหมด เนี่ยฟงรวบรวมกำลังทั้งหมดเอื้อมมือเข้าไปจับด้ามดาบสายฟ้า ตัวดาบสั่นสะท้านพยายามพุ่งออกมาจากมือ จึงเร่งโคจรลมปราณไปที่ดาบอีกครั้งไม่ถึงหนึ่งเค่อเนี่ยฟงก็สยบดาบสายฟ้าในมือได้ ชั่วน้ำเดือดดาบสายฟ้าก็กลายเป็นแสงพุ่งเข้าศีรษะของเนี่ยฟง วูป ทุกอย่างดับมืดลง

ลุ่ยกงและหลินฉีเองก็ตื่นตกใจไม่น้อยกับภาพที่เห็นในตันเถียนรวมไปถึงด้านนอกด้วยเช่นกัน แสงสีฟ้าสว่างออกมาจากร่างของเนี่ยฟงด้านนอก พร้อมกับประกายสายฟ้าที่ตอนนี้พุ่งไปทำลายวงอักขระศักดิ์สิทธิ์ด้านบนศีรษะ สายฟ้าจำนวนมากถูกดึงดูดด้วยประกายสายฟ้าจากร่าง เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง สายฟ้าขนาดใหญ่นับสิบเส้นพุ่งลงมายังร่างของเนี่ยฟง แต่ทว่าครั้งนี้หาได้มีบาดแผลใดๆปรากฏให้เห็น ตันเถียนสั่นสะท้านดูดพลังงานสายฟ้าที่ไหลผ่านร่างกาย ตูม ตูม ตูม เส้นลมปราณถูกทำลายและสร้างขึ้นใหม่ในเวลาไม่นาน ระดับพลังปราณในร่างค่อยๆเพิ่มสูงขึ้น

ในห้องมืดเนี่ยฟงยังคงยืนอยู่เช่นเดิมเพียงแต่ว่าตอนนี้ในมือกำลังถือดาบสายฟ้าอยู่ใน ไม่นานก็ได้ยินเสียงกล่าวของชายผู้นั้นดังขึ้นมาอีกครั้ง

“เหอะ กว่าจะจัดการได้ใช้เวลาไปไม่น้อยทีเดียว เอาเถอะถึงเวลาที่เราต้องตัดสินกันแล้ว”

วูป ชายผู้นั้นปรากฏอยู่ด้านหน้าของเนี่ยฟงพร้อมกับถือดาบสายฟ้าอยู่ในมือขวาเช่นกัน ทั้งสองรับรู้อยู่แล้วว่าต้องทำสิ่งใด ดาบสายฟ้าสองเล่มเข้าปะทะกันเสียงดังสนั่น เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง ทั้งสองผลัดกันรุกผลัดกันรับ เนี่ยฟงใช้ทักษะใดชายหนุ่มด้านหน้าก็ใช้ออกเช่นเดียวกัน ในจังหวะหนึ่งเนี่ยฟงโยกตัวหลบดาบสายฟ้าของชายด้านหน้า พร้อมกับกระทืบเท้าขวาพุ่งทะยานเข้าประชิด ตวัดดาบสายฟ้าในมือวาดผ่านลำตัว เปรี้ยง แทนที่ชายหนุ่มผู้นั้นจะได้รับบาดเจ็บเป็นเนี่ยฟงเองที่ได้รับบาดเจ็บเองในตำแหน่งที่ตนฟันดาบออกไป

ความเจ็บปวดแล่นขึ้นสมอง กลิ่นเหม็นไหม้โชยออกมาจากบาดแผลเนี่ยฟงกระอักเลือดเสียออกมาคำโต โชคดีที่เนี่ยฟงใช้ทักษะอาภรณ์สายลมอยู่ตลอดเวลาทำให้ไม่ได้รับบาดเจ็บมากนั้น เมื่อรู้สึกว่าค่อยยังชั่วเนี่ยฟงก็พุ่งเข้าปะทะต่อ ทุกครั้งที่เนี่ยฟงได้จังหวะสวนกลับฟาดฟันดาบเข้าที่ร่างของชายผู้นั้น ตัวเนี่ยฟงเองที่ได้รับบาดเจ็บ ไม่นานเนี่ยฟงก็เริ่มรับรู้บางอย่าง อีกครั้งในจังหวะที่จะสวนกลับ แต่ครั้งนี้เนี่ยฟงเปลี่ยนใหม่แทนที่จะใช้ดาบสายฟ้าฟาดฟันชายหนุ่มด้านหน้า แต่ใช้ดาบในมือจ้วงแทงไปที่ท้องของตน

ในจังหวะนั้นเองเนี่ยฟงหาได้ละสายตาออกจากชายหนุ่มด้านหน้า ท้องของชายหนุ่มด้านหน้ามีรอยแผลปรากฏออกมาในตำแหน่งที่เนี่ยฟงจ้วงแทงตัวเอง ไม่ถึงสองลมหายใจเนี่ยฟงก็หมดสติลงอีกครั้งเพราะความเหนื่อยล้า

“ถึงเวลาที่เจ้าต้องรับรู้แล้วว่าตัวเจ้าเป็นใคร ตัวตนข้าอีกผู้หนึ่ง”

สิ้นเสียงกล่าวชายผู้นั้นก็กลายเป็นแสงสีฟ้าพุ่งเข้าไปที่หน้าผากของเนี่ยฟง วูป เนี่ยฟงตัวสั่นสะท้าน ตูม ตูม พลังปราณเพิ่มระดับขึ้นมาที่ระดับสีแดงขั้นหนึ่ง ด้านนอกสายฟ้าที่ผ่าลงมายังร่างถูกดูดหายเข้าไปในดาบสายฟ้าในตันเถียนอย่างบ้าคลั่ง เสียงเรียกดังแว่วเข้ามา

“ไอ้หนู ไอ้หนู เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง”

เนี่ยฟงค่อยๆลืมตาอย่างช้าๆ แสงสีฟ้าส่องสว่างออกมาจากดวงตาไม่นานก็จางหายไป

“ต้องขออภัยขอรับท่ายลุ่ยกง ตอนนี้เป็นเวลากี่วันแล้วขอรับ”

“หากนับวันนี้ก็ยี่สิบห้าวันพอดี”

“เช่นนั้นข้าคงต้องรีบแล้ว”

เนี่ยฟงลุกขึ้นก็พบว่าตัวเองร่างกายเบาหวิวกว่าปกติ กิเลนอัสนีปรากฏกายออกมา เนี่ยฟงรีบพุ่งทะยานขึ้นไปบนหลัง ทั้งสองรีบออกจากป่ามรณะอย่างรวดเร็ว

“ข้าแน่ใจว่าพวกท่านทั้งสองต้องรับรู้แน่ว่าเกิดสิ่งใดขึ้นกับข้าและอดีตที่ไหลผ่านเข้ามาในศีรษะ”

“แน่นอนตัวข้าและหลินฉีรับรู้ได้เช่นเดียวกับเจ้า เหอะ ไม่คิดว่าเจ้าเองจะหาใช้คนที่นี่ เจ้าจะทำอย่างไรต่อไปไอ้หนู เจ้าจะกลับไปยังดินแดนบ้านเกิดของเจ้าหรือไม่”

“ถึงแม้จะรับรู้แต่ก็หาได้ทำสิ่งใดได้ขอรับ ในเมื่อเรายังไม่รู้วิธีเดินทางไปที่นั่น เบาะแสเดียวก็คือตามหาศิลาจารึกที่บันทึกถึงคนพวกนั้น ไม่นานข้าอาจจะหาทางไปยังดินแดนแห่งนั้นก็เป็นได้ อีกอย่างศัตรูของข้าที่นั่นมีเยอะจนเกินไป และระดับพลังปราณที่สูงกว่าสีดำนั้นอีก สิ่งที่ข้ารับรู้ได้ก็คือพ่อและแม่ของข้ายังคงมีชีวิตอยู่ในที่แห่งนั้นเช่นกัน”

ในขณะนั้นเองก็มีเสียงร้องคำรามดังมาจากด้านล่าง มีบางอย่างพุ่งเข้าหากิเลนอัสนีอย่างรวดเร็ว เปรี้ยง เกราะสายฟ้าปรากฏออกมาต้านรับได้อย่างทันท่วงที เมื่อหันไปมองเป็นอสรพิษตนหนึ่งรูปร่างแปลกประหลาด ศีรษะของมันมีหนามแหลมสีแดงขึ้นอยู่เต็มลำตัวและหาง

“ไอ้หนูระวัง มันคืออสรพิษเกราะหนามระดับสีแดงขั้นกลาง เกราะหนามของมันมีความแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก ไม่คิดว่าจะพบเจอมันที่นี่ นานมากแล้วข้าคิดว่าพวกนั้นตกตายไปนานแล้ว”

เนี่ยฟงแสยะยิ้ม

“ดีขอรับ ข้าก็อยากรู้เช่นกันว่าเพิ่มระดับมาเป็นสีแดงแล้วความสามารถที่ได้รับจากตัวข้าอีกคนจะมีความสามารถเพียงใด”

เมื่อกล่าวสิ้นเสียงเนี่ยฟงก็สะบัดมือขวามีดสั้นปรากฏอยู่ในมือ ไม่ถึงครึ่งลมหายใจก็กลายเป็นดาบ เพียงแต่ว่าครั้งนี้มีบางอย่างเปลี่ยนไปที่ตัวดาบ มีประกายสายฟ้าพุ่งออกมาเช่นเดียวกับดาบสายฟ้าในตันเถียน เนี่ยฟงพุ่งทะยานลงไปด้านล่างอย่างรวดเร็ว โดยใช้ทักษะท่าเท้าเหยียบนภา วูป วูป วูป ประดุจเนี่ยฟงบินอยู่บนท้องฟ้ามีประกายสายฟ้าพุ่งออกจากเท้าตลอดเวลาเมื่อใช้ทักษะ ดาบในมือถูกฟาดฟันออกไปด้วยทักษะผ่าธรณีอย่างเต็มกำลัง ปราณดาบสีฟ้ามีประกายสายฟ้าพุ่งเข้าอสรพิษเกราะหนาม ตัวมันหาได้หวาดกลัวต่อปราณดาบที่พุ่งเข้ามา เพราะมันมั่นใจถือความแข็งแกร่งในเกราะหนามของมัน

แต่ทว่าก่อนที่ปราณดาบจะพุ่งเข้าปะทะ ประกายสายฟ้าจากดาบทำหน้าที่คล้ายกับเถาวัลย์สายฟ้ามันพุ่งเข้ารัดตัวของอสรพิษเกราะหนามเอาไว้ ทำให้ไม่สามารถหลบหนีไปไหนได้ ปราณดาบสีฟ้าเข้าปะทะลำตัวอย่างถนัดถนี่ เปรี้ยง อสรพิษเกราะหนามถูกตัดครึ่งอย่างรวดเร็ว ปราณดาบฝั่งลงในพื้นดินลึกพอสมควร อสรพิษเกราะหนามตกตายลงโดยหาได้ทำสิ่งใด เลือดสีแดงไหลออกมาจากบาดแผล เนี่ยฟงตื่นตกใจไม่น้อย

“สุดยอด เช่นนั้นหากข้าใช้ทักษะผ่าธรณีก็ไม่ต้องกลัวแล้วว่าเป้าหมายจะหลุดรอดไปได้”

แต่กระนั้นทันทีที่เนี่ยฟงเห็นใบดาบในมือก็ต้องตื่นตกใจอีกครั้ง

“บัดซบใบดาบถึงกับมีรอยร้าว ไอ้บ้าเอ๊ยแล้วข้าจะใช้มันได้อย่างไรต่อไปเมื่อไม่มีดาบเล่มไหนรองรับพลังของมันได้”

เนี่ยฟงได้แต่ยอมทำใจถึงทักษะที่มีอยู่จะถูกยกระดับแต่ทว่าก็หาได้มีอาวุธใดสามารถใช้การได้ เนี่ยฟงรีบเข้าไปฝ่าศีรษะอสรพิษเกราะหนาม ดาบในมือกรีดผ่านเกราะหนามอันแข็งแกร่งประดุจผ่าเต้าหู้ สายฟ้าที่พุ่งออกมาจากดาบแปรเปลี่ยนเป็นเหมือนเลื่อยเฉือนเกราะหนาม หลังจากจัดการเก็บแก่นพลังปราณและดีของอสรพิษเกราะหนาม เนี่ยฟงยังสังหารสัตว์อสูรอีกหลายตัวเพื่อทดสอบทักษะ เนี่ยฟงเปลี่ยนจากดาบเป็นกระบี่ แน่นอนว่าทันทีที่ใช้ทักษะออกไป กระบี่จะถูกทำลายเพราะพลังจากดาบสายฟ้าในตันเถียน เมื่อทดสอบจนแน่ใจเนี่ยฟงเสียกระบี่ไปถึงแปดเล่ม หลังจากนั้นก็พุ่งทะยานขึ้นหลังกิเลนอัสนีมุ่งหน้ากลับสำนักอย่างรวดเร็ว