Guild Master ตอนที่ 21 เรียกตัว
ตอนที่ 21
เรียกตัว
“ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าพี่กวีจะรู้จักกับน้องไอช่าคนนั้นด้วย”หลังจากสั่งให้ไอช่ากลับไปแสดงต่อจนจบ กวีก็พาพวกเจมานั่งรอให้การแสดงจบกันที่ร้านอาหารติดริมทะเลของเมืองทันดร้า
“เจ สนใจเด็กคนนั้นมากเกินไปแล้วนะ”ส่วนมายด์ที่เห็นเจเอาแต่พูดถึงเด็กที่ชื่อไอช่าก็ทำหน้าบึ้งออกมาให้เห็นก่อนเขย่าแขนเจเหมือนกำลังไม่พอใจ
“ขอโทษที พอดีมันน่าตกใจไปหน่อย”เจหัวเราะออกมาด้วยท่าทีรู้สึกผิด แต่หากเจไม่รีบชินละก็มีหวังพอเข้าปาร์ตี้ด้วยกันมีหวังไม่เป็นอันเล่นแน่ ๆ
“ไม่ชอบเลย เจมีมายด์อยู่ตรงนี้แล้วแท้ ๆ เอาแต่มองผู้หญิงคนอื่นไม่ได้นะ”มายด์ทำท่างอนออกมาทำเอาเจต้องรีบขอโทษเป็นการใหญ่ แม้จริง ๆแล้วทั้งสองคนจะไม่ได้เป็นอะไรกันก็ตาม
“..............”พอเห็นเจมีท่าทีเขินอายแถมแอบยิ้มเหมือนกำลังมีความสุขกับสิ่งที่มายด์พูดออกมากวีก็ถอนหายใจออกมาทันที ไอ้ท่าทีแบบนี้ทำไมกวีเหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อนนะ
“พี่กวี มาแล้วค่ะ”นั่งรอกันได้พักเดียว ร่างของไอช่าก็วิ่งเข้ามาในร้านท่ามกลางสายตาของเหล่าลูกค้าจำนวนมากที่พึ่งกลับมาจากคอนเสิร์ต พวกเขาพากันมองไปที่ไอช่าด้วยท่าทีอึ้ง ๆแต่ก็ไม่กล้าเข้าไปหาหรือเข้าไปทักทาย สำหรับพวกเขาแล้วไอช่าเหมือนดาวบนฟากฟ้าไม่ควรเข้าไปรบกวน
หมับ!!
ทันทีที่ไอช่าเข้าไปกอดกวีเต็มรัก เหล่าผู้คนที่มองอยู่ก็ถึงกับอ้าปากค้างด้วยความตกใจ ไอ้ผู้ชายคนนั้นมันเป็นใครกัน ทำไมน้องไอช่าถึงได้เข้าไปกอดมันแบบนั้น
“จัดการเรียบร้อยไหม”กวีถามพลางมองไอช่าด้วยท่าทีสบาย ๆ ไอช่าเป็นคนที่เด็กที่สุดในกลุ่มหลักของกวี เธอเลยมักจะทำตัวเป็นเหมือนน้องสาวของทุกคนเสมอ สมัยก่อนตอนที่เจอกันข้างนอกเธอก็มักจะทำแบบนี้ประจำ แต่ตอนนั้นเธอยังเด็กกว่านี้มากคนรอบข้างเลยไม่ได้คิดอะไร
“ค่ะ ไอช่าลาออกแล้ว จะได้มาอยู่กับพี่กวีเลย”ไอช่าตอบพลางยิ้มกว้างด้วยท่าทียินดี แต่คำตอบของไอช่ากลับทำเอาคนรอบ ๆอึ้งหนักเข้าไปอีก ลาออก? ลาออกอะไร ลาออกจากการเป็นนักร้องไอดอลนะเหรอ ทำแบบนั้นได้ทันทีเลยงั้นเหรอ?
“ไวไปหรือเปล่า คนอื่นเขาไม่เดือดร้อนกันหรือไง”กวีถามด้วยท่าทีสงสัย กวีเองก็ไม่คิดว่างานที่ไอช่าทำอยู่จะลาออกได้ง่าย ๆแบบนี้
“เจ้าของค่ายตกลงกับไอช่าไว้ตั้งแต่แรกแล้วว่าถ้าไอช่าอยากออกก็ออกได้เลย”ไอช่าตอบด้วยท่าทีสดใสร่าเริง ไอช่าแต่เดิมไม่ได้เดือดร้อนเรื่องเงินหรืองานอยู่แล้ว ที่ยอมมาเป็นนักร้องเพราะเจ้าของค่ายเพลงที่เป็นเพื่อนของพี่ชายเธอมาขอร้องเท่านั้นเอง และอย่างที่บอกพี่เขาก็บอกว่าสามารถออกได้ทุกเมื่อที่ต้องการ ทำให้ไอช่าที่ไม่มีอะไรทำระหว่างรอกวีกลับมาก็เลยยอมรับงานเพื่อฆ่าเวลาเท่านั้น
“งั้นก็ดีแล้ว ไอช่ามาเข้าปาร์ตี้พี่ก่อนแล้วกัน”กวีว่าพลางชวนไอช่าเข้าปาร์ตี้มาทันที แน่นอนว่าไอช่าเองก็รับปาร์ตี้อย่างไม่ต้องคิดเช่นกัน
“พี่กวี ห้าปีนี้พี่หายไปไหนมางั้นเหรอ”หลังจากเข้าปาร์ตี้มาแล้ว ไอช่าก็เอ่ยปากถามสิ่งที่ค้างคาใจตัวเองมาตลอดออกมา คำถามนี้สมาชิกกิลด์ทุกคนที่ยังเฝ้ารอกวีอยู่เองก็อยากจะถามเหมือนกันแน่ ๆ
“บอกไม่ได้หรอก”กวีส่ายหน้าเบา ๆ หายไปตั้ง 5 ปีแต่กลับบอกอะไรไม่ได้เลย ทั้ง ๆที่ทุกคนพยายามตามหาและพยายามติดต่อกันทุกทางแล้วแท้ ๆ แต่ก็ยังหาตัวหรือติดต่อไม่ได้เลย แค่คำว่าบอกไม่ได้จะเพียงพอให้ทุกคนยอมรับงั้นหรือ
“ค่ะ”ไอช่ายิ้มรับด้วยใบหน้ายินดี สำหรับเธอแล้วไม่ว่ากวีจะตอบอะไรก็ยอมรับได้ทั้งนั้น สำหรับเธอแล้วขอแค่กวีอยู่ตรงนี้ก็พอ ไม่มีอะไรต้องการไปมากกว่านี้แล้ว
“น้องไอช่าเองก็ยังไม่ได้เปลี่ยนอาชีพเหรอ”มีนถามออกมาขณะมองไปที่ข้อมูลปาร์ตี้ เห็นไอช่าแต่งตัวด้วยชุดแสดงคอนเสิร์ตก็เลยดูไม่ออกว่าเธอเองก็ยังเป็นมือใหม่เลเวล 10 ที่ยังไม่ได้เปลี่ยนอาชีพเลย
“ค่ะ ไอช่าถูกเรียกมาร้องเพลงอย่างเดียวก็เลยไม่ได้เลือกอาชีพเลย”ไอช่าตอบพลางพยักหน้าน้อย ๆ
“พอดีเลย พี่กำลังอยากจะหาอาชีพลับให้เพื่อน ๆพอดี ไอช่ามีข้อมูลอะไรหรือเปล่า”กวีถามพลางมองไปที่ไอช่าที่นั่งอยู่ข้าง ๆตนเอง เธอเป็นดาราดังมีฐานแฟนคลับมากมายและมีคนรู้จักอีกเยอะ เธอเป็นคนหนึ่งที่สามารถหาข้อมูลอะไรก็ตามมาได้อย่างไม่ยากเย็นเลย
“อาชีพลับ.....งั้นให้เรย์เป็นคนบอกดีกว่า ตั้งแต่เกมเปิดเรย์ก็มาหาข่าวตลอดเลย คิดว่าตอนนี้คงมีข้อมูลอะไรเยอะแยะเต็มไปหมดแน่ ๆ”ไอช่าเสนอชื่อของเพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มเก่าของกวีออกมา เรย์ เจ้าเด็กน้อยที่ทำหน้าที่เป็นพ่อค้าให้คนในกิลด์นั่นเอง เขาไม่ได้ขายแค่ไอเทมแต่ขายแม้กระทั่งข่าวด้วย
“เรย์งั้นเหรอ....เจ้านั่นไม่ได้กำลังโกรธพี่อยู่หรอกเหรอ”กวีถามพลางเลิกคิ้วสงสัย
“โกรธสิ ทุกคนโกรธพี่ทุกคนเลย”ไอช่าตอบด้วยท่าทีสบาย ๆเหมือนไม่ได้พูดเรื่องไม่ดีออกมา การบอกว่าเพื่อนทุกคนกำลังโกรธกวีอยู่มันควรพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแบบนั้นจริง ๆงั้นหรือ
“โดยเฉพาะพี่เนตร พี่เขาโกรธพี่สุด ๆเลย บางทีถ้าพี่กวีไปหาพี่เนตรตอนนี้คงโดนตบแน่ ๆ”ไอช่าว่าพลางหยิบแก้วน้ำข้างหน้าตนเองขึ้นมาดื่มเหมือนกำลังพูดเรื่องธรรมดาอยู่ไม่มีผิด แต่ตอนนี้ทั้งเจทั้งมีนต่างมองหน้ากันด้วยท่าทีงง ๆก่อนจะมองไปทางกวีเหมือนจะอยากถามว่ามันเรื่องอะไรกันแน่
“งั้นเหรอ แล้วเรย์อยู่ที่ไหนล่ะพี่จะไปหาหน่อย”กวีถามพลางยิ้มบาง ๆออกมา ไม่แปลกที่ทุกคนจะโกรธ พอกวีหายไปงานของกิลด์ก็ต้องให้พวกเขาแบกรับนี่นา
“เขาอยู่ทุกที่นั่นล่ะ งั้นเดี๋ยวไอช่าจะเรียกให้เรย์มาที่นี่นะ”ไอช่าว่าพลางเปิดระบบสื่อสารออกมาทันที การติดต่อเรย์ในตอนนี้นั้นจริง ๆแล้วไม่ใช่เรื่องง่าย แต่สำหรับไอช่าแล้วก็ไม่ต่างจากหยิบโทรศัพท์โทรหาเพื่อนข้างบ้านเท่าไหร่
“ไอช่า มีอะไรงั้นเหรอ”เสียงของชายหนุ่มคนหนึ่งดังออกมาจากระบบสื่อสารทันทีที่ไอช่ากดติดต่อไป เขาแทบจะรับสายเธอทันทีที่ติดต่อไปเลยนี่นา
“เรย์ มาที่เมืองทันดร้าในอาณาจักรทริชหน่อยสิ”ไอช่าเปิดมาก็เรียกตัวเรย์มาโดยไม่ต้องเกริ่นอะไรทั้งสิ้น
“เธอจะบ้าหรือไง คิดว่าค่าวาร์ปมันถูก ๆหรือไง”เรย์โวยกลับมาทันทีด้วยท่าทีไม่พอใจ การเดินทางระหว่างเมืองนั้นสามารถทำได้ทั้งการเดินทางธรรมดาและการวาร์ป แน่นอนว่าการวาร์ปเอานั้นสะดวกสบายกว่าและเร็วกว่าแบบเทียบกันไม่ได้ แต่ราคาของมันก็แพงหูฉี่เช่นเดียวกัน แถมตอนนี้เรย์ยังอยู่คนละอาณาจักร การวาร์ปข้ามอาณาจักรใช้เงินครั้งละหลายหมื่นบาทเลยทีเดียว
“ไม่พูดแล้ว พี่กวีอยากได้ข้อมูลอาชีพลับ ไอช่าจะรอที่ร้านไดมอนด์บีชนะ”ไอช่าไม่รอให้เรย์บ่นอะไรยืดยาวเธอบอกจุดประสงค์ของเธอก่อนจะกดวางสายทันที
“หะ พี่ก......”เสียงของเรย์หายไปแค่นั้นก่อนที่ไอช่าจะยิ้มออกมาด้วยท่าทีสบายใจที่ได้แกล้งเรย์
“งั้น พวกเรามาสั่งอาหารระหว่างรอเถอะ”กวีว่าพลางเรียกพนักงานเข้ามาหา แม้จะใช้วาร์ปมาแต่การเดินทางระหว่างจุดวาร์ปมาที่ร้านก็ต้องใช้เวลาพักหนึ่งอยู่ดี
“พี่กวี.....เรย์ที่ว่านี่หมายถึงเรย์ที่เป็นเจ้าพ่อตลาดมืดหรือเปล่าครับ”เจถามพลางกลืนน้ำลายลงคอ ชื่อเสียงของเรย์นั้นค่อนข้างดังทีเดียว เขาเข้าไปเล่นเกมทุกเกมและทำการสร้างระบบซื้อขายของตนขึ้นมา แต่เขามีข่าวไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เรียกได้ว่าเป็นคนไม่น่าตบเสียเท่าไหร่ ว่ากันว่าเขาขายได้ทุกอย่างแม่แต่เพื่อน เขาเป็นพวกที่เห็นทุกอย่างเป็นผลประโยชน์
“เท่าที่จำได้หมอนั่นก็เป็นพ่อค้านะ”กวีตอบพลางหัวเราะออกมา เขารู้จักกับเรย์ตั้งแต่เป็นแค่พ่อค้าขายยาฟื้นพลังในเกม ในสายตากวีเรย์ก็เป็นแค่พ่อค้าธรรมดาเท่านั้นเอง
ปึง!!
ใช้เวลาไม่ถึง 10 นาที ประตูหน้าร้านไดมอนด์บีชก็ถูกกลุ่มชายชุดดำกลุ่มหนึ่งเปิดประตูเข้ามา พวกเขาใส่สูทดำสวมแว่นตาอย่างกับบอดี้การ์ดของคนดัง พวกเขาเดินเข้ามาตรวจตราภายในร้านก่อนจะเดินไปเปิดประตูให้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาภายในร้าน
ชายคนนั้นเป็นหนุ่มหล่อไว้ผมสีทองยาวถึงกลางหลัง บนร่างกายของเขาสวมสูทเนื้อดีราคาแพงลิบทำให้ตัวเขาดูภูมิฐานอย่างมากไม่เหลือเค้าโครงเจ้าเด็กเกรียนสมัยก่อนเลยแม้แต่น้อย
“เรย์ ทางนี้”ไอช่าพอเห็นเรย์เดินเข้ามาก็โบกมือเรียกทันที การได้เห็นไอช่ากำลังโบกมือเรียกเจ้านายของตัวเองอยู่ทำเอาพวกคนชุดดำมีท่าทีตกใจให้เห็นเหมือนกัน ก็พอรู้อยู่หรอกว่าทั้งสองรู้จักกันแต่ไม่คิดว่าไอช่าจะเรียกเรย์ห้วน ๆแบบนั้น
“สวัสดี....”เรย์เดินมานั่งฝั่งตรงข้ามกับกวี ก่อนจะมองไปทางกวีไม่วางตา เป็นกวีจริง ๆแม้จะผ่านมา 5 ปีแล้วกวีก็ไม่ต่างไปจากที่เคยเจอ เป็นกวีคนเดิมอย่างไม่ต้องสงสัยเลย
“ไม่ได้เจอ.......”
“อย่างน้อยคุณก็ไม่ได้โดนเจ้าหนี้ลักพาตัวไปอย่างที่เป็นข่าวลือ”เรย์พูดพลางมองไปที่แหวนบนนิ้วมือของกวี แหวนของกวีเหมือนกับแหวนที่เรย์สวมอยู่ไม่มีผิด แหวนสีดำฝังเพชรสีเลือด
“หมายความว่าไงงั้นเหรอ”กวีถามออกมาด้วยท่าทีประหลาดใจ มีข่าวลือว่าเขาโดนเจ้าหนี้ลักพาตัวไปด้วยงั้นเหรอ
“คุณหายตัวไปโดยไม่บอกไม่กล่าว ก็เลยมีข่าวลือตั้งมากมายว่าคุณหายไปไหน แต่เห็นคุณใส่แหวนนั่นอย่างน้อยปัญหาก็ไม่ใช่เรื่องเงินแน่ ๆ”เรย์ตอบพลางยักไหล่น้อย ๆ ความจริงแล้วแหวนที่ทุกคนสวมนั้นแตกต่างกันไปตามรุ่นของเครื่องสร้างโลกเสมือนจริงที่ทุกคนใช้ ยิ่งเป็นรุ่นที่ดีเท่าไหร่แหวนก็จะยิ่งดูดีขึ้นเท่านั้น และแหวนสีดำประดับเพชรสีเลือดนั้นเป็นเครื่องหมายของเครื่องรุ่นล่าสุดที่พึ่งออกมาเมื่อไม่นานมานี้ แถมยังเป็นเครื่องที่แรงที่สุดอีกด้วย ราคาของมันไม่ใช่ของที่คนธรรมดาจะแตะต้องได้หรอกนะ
“ฮะ ๆ เจ้าหนี้ลักพาตัวไปงั้นเหรอ ก็คิดกันได้นะ”กวีหัวเราะออกมาด้วยท่าทีสุดจะกลั้น เจ้าหนี้งั้นเหรอ ช่างน่าขำจริง ๆ
“แล้วตกลงคุณไปไหนมากันแน่”เรย์ถามพลางใช้ดวงตาสีฟ้าของเขามองมาทางกวีด้วยท่าทีจริงจัง
“บอกไม่ได้หรอก”กวียังคงยืนยันคำเดิม เรื่องนี้ไม่สามารถบอกใครได้จริง ๆแม้แต่กับเพื่อน ๆของเขา
“งั้น เรามาพูดเรื่องซื้อขายของเราดีกว่า”เหมือนกับไอช่าไม่มีผิด แค่กวีบอกว่าบอกไม่ได้เรย์ก็ยอมตัดใจแต่โดยดีก่อนจะเปลี่ยนไปเป็นเรื่องซื้อขายกันแทน ไหน ๆก็รู้แล้วว่ากวีไม่มีปัญหาเรื่องเงิน งั้นก็ซื้อขายได้เต็มที่เลย
