ตอนที่ 40 : สับเปลี่ยน
ที่ลีโอสามารถล่องเรือออกมาได้ในตอนที่เหตุการณ์เกิดขึ้นอย่างกระทันหันนั้นมันเป็นแค่เรื่องบังเอิญ
ในตอนที่มอนส์เตอร์ปรากฎตัวขึ้น, ลีโอกำลังตรวจสอบเสบียงอยู่บนเรือ ถึงแม้ว่าเขาจะแสดงเป็นอัลและทำเหมือนกับว่าตัวเองไม่อยากทำก็เถอะนะ
อย่างไรก็ตาม, ในตอนที่มอนส์เตอร์เริ่มปรากฎตัวขึ้นนั้นเอง, ลีโอก็รู้สึกได้ถึงสถานการณ์ที่ผิดปกติในทันทีและสั่งให้เรือของเขามุ่งหน้าออกมา
เขาสามารถหยุดมอนส์เตอร์เอาไว้ที่ทะเลได้และป้องกันไม่ให้ความเสียหายแพร่กระจายออกไป
แต่นี่มันก็หมายความว่าตอนนี้เรือของเขาเป็นเป้าหมายเดียวของพวกมอนส์เตอร์
“หนอย! มีมอนส์เตอร์ตัวนึงอยู่ทางซ้ายของเราด้วย!”
“ปล่อยมันไป! ตอนนี้สนใจมอนส์เตอร์ที่อยู่ตรงหน้าก่อน!”
ลูกเรือทุกคนต่างก็จ้องไปข้างหน้าตามคำสั่งของกัปตันเรือ
ตอนนี้มีงูทะเลตัวนึงที่มีความยาว 10 เมตรอยู่ตรงหน้าพวกเขา
งูทะเล มอนส์เตอร์ที่ถูกเรียกว่าเป็นมังกรปลอมเนื่องจากขนาดร่างกายและพละกำลังของมัน คลาสของมอนส์เตอร์นั้นจะถูกกำหนดโดยตัดสินจากว่ามันสามารถทำความเสียหายกับมนุษย์ได้มากแค่ไหนและสถานที่ที่พวกมันปรากฎตัว ซึ่งมอนส์เตอร์ที่สามารถจมเรือได้และดำลึกลงไปในทะเลได้นั้นมักจะอยู่ช่วงคลาส AA ถึง AAA
ครึ่งนึงของอุบัติเหตุทางทะเลนั้นสามารถพูดได้เลยว่าเป็นฝีมือของงูทะเล เมื่อเทียบกับมังกรทะเลที่เจอได้ยากกว่า, งูทะเลคือมอนส์เตอร์ที่พวกชาวเรือหวาดกลัวมากที่สุด
อย่างไรก็ตาม, มันเป็นเรื่องหายากมากที่งูทะเลปรากฎตัวใกล้แผ่นดินขนาดนี้
มอนส์เตอร์ที่มักจะปรากฎตัวใกล้ๆชายหาดคือมอนส์เตอร์ที่ปรับตัวให้ใช้ชีวิตอยู่บนบกได้ อย่างไรก็ตาม, โดยพื้นฐานนั้นงูทะเลเป็นมอนส์เตอร์ทะเล พวกมันไม่สามารถเคลื่อนไหวบนบกหรือออกจากทะเลได้
แต่กระนั้น, งูทะเลตัวนี้ก็ยังคงพยายามเข้าใกล้ท่าเรืออยู่
“กัปตัน! อย่าประมาทนะ! พวกเราแค่ล่อความสนใจของมันก็พอ!”
“อย่าพูดอะไรไร้เหตุผลแบบนั้นสิครับองค์ชาย! ถ้าท่านกลัวก็เชิญเข้าไปอยู่ในห้องของท่านเถอะครับ!”
ลีโอให้คำแนะนำในฐานะอัลแต่ไม่มีใครฟังเขาเลย ทุกคนต่างก็เมินคำสั่งของเขา
เพราะว่านี่เป็นเรือแค่ลำเดียวที่สามารถแล่นออกทะเลได้, ถ้าเรอลำนี้จม, ก็จะไม่มีอะไรมาหยุดมอนส์เตอร์จากการโจมตีท่าเรือได้อีก ต่อให้งูทะเลไม่สามารถออกจากทะเลได้, แต่ถ้ามันทำลายเรือที่ท่าจนหมดหล่ะก็, มันจะสร้างความเสียหายให้กับรอนดิเน่อย่างมหาศาล ซึ่งนี่คือสาเหตุที่เขาสั่งให้พวกเขาล่อความสนใจของงูทะเลจนกว่าพวกเขาจะสามารถกำจัดมอนส์เตอร์ทั้งหมดที่สามารถขึ้นบกได้, นี่คือการตัดสินใจที่มาจากการวิเคราะห์การต่อสู้อย่างเยือกเย็น แต่ว่า, กัปตันกลับไม่สนใจมันและเริ่มต่อสู้กับงูทะเล
ลีโอขมวดคิ้ว
“ปกติแล้วท่านพี่จัดการยังไงให้ผู้คนยอมเคลื่อนไหวนะ.....?”
ผู้คนจะไม่ฟังคำแนะนำจากคนที่พวกเขาไม่เชื่อใจ โดยเฉพาะในระหว่างการต่อสู้
ในสถานการณ์ที่สับสนวุ่นวายเช่นนี้ตัวตนของอาร์โนลด์ที่ดูไม่น่าเชื่อถึอจึงไม่ได้รับความสนใจ, แต่ถึงอย่างนั้นลีโอก็ต้องหาทางทำอะไรซักอย่าง
และในตอนนั้นเอง
เรือลำนึงก็ปรากฎขึ้นอย่างชัดเจนจากฝั่งขวาของเขา
ในตอนที่เขาเห็นเรือลำนั้นลีโอก็ยิ้มออกมาแล้วออกคำสั่งแกมบังคับกับกัปตันเรือ
“กัปตัน! ล่องูทะเลไปทางซ้าย!”
“องค์ชาย, ข้าบอกแล้วไงครับว่ามันไม่มีเหตุผล! พวกเราไม่ได้—”
“ทำเถอะหน่า! ลีโอกำลังมาแล้ว! พวกเราจะผนึกกำลังกันจัดการงูทะเล!”
ในขณะที่พูด, ลีโอก็จ้องไปยังเรือที่กำลังเข้ามาหาพวกเขาด้วยความมั่นใจ
....
“กัปตัน เลี้ยวเรือไปทางซ้าย”
“รับทราบครับ! เตรียมปืนใหญ่ทางกราบขวาเรือ! วันนี้เราจะเสิร์ฟปืนใหญ่เวทมนตร์ของเราให้ไอ้มอนส์เตอร์งูตัวนั้นกัน!”
ด้วยการคาดเดาแผนการของลีโอ, อัลก็หันเรือของเขาไปทางซ้าย
ในตอนที่เรือของพวกเขาแล่นผ่านกันและงูทะเลถูกล้อมอยู่ระหว่างพวกเขา, พวกเขาก็ออกคำสั่งในเวลาพร้อมกันพอดี
จังหวะเวลาในการโจมตีของพวกเขานั้นไม่มีความเคลื่อนเลยแม้แต่นิดเดียว
“เปิดฉากยิงได้!”
ด้วยคำสั่งของอัลกับลีโอ, กระสุนก็พุ่งออกมาพร้อมกันจากเรือทั้งสองลำ
ปืนใหญ่เวทมนตร์เป็นอาวุธที่พลปืนจะใส่พลังเวทย์เข้าไปข้างในและยิงก้อนพลังเวทย์ออกมา ซึ่งปืนใหญ่เวทมนตร์สุดทันสมัยจากราชรัฐอัลบราโทรนั้นจะมีระยะยิงที่ไกลกว่าและใช้พลังเวทย์ต่อนัดน้อยกว่า
“ยอดไปเลย! สมกับที่เป็นอำนาจการยิงจากโมเดลปืนใหญ่ตัวใหม่! ยิงอีก!”
กัปตันรู้สึกเพลิดเพลินกับสิ่งนี้เหมือนกับเด็กที่เพิ่งได้ของเล่นใหม่
เอาเถอะ, มันก็แน่หล่ะนะ อัลคิด การที่ได้โจมตีใส่งูทะเล, สิ่งมีชีวิตที่เป็นที่น่าหวาดกลัวของชาวเรืออยู่ฝ่ายเดียวแบบนี้ ถ้าเป็นชาวเรือการจะมีความสุขกับช่วงเวลาแบบนี้มันก็ไม่แปลกหรอก
หลังจากการกระหน่ำยิง, งูทะเลก็ร่วงลงไปในน้ำ
เสียงเชียร์ดังมาจากเรือทั้งสองลำ อย่างไรก็ตาม, มันยังไม่จบ
“มอนส์เตอร์ตัวอื่นกำลังเล็งไปที่เรือของท่านพี่ กัปตัน! ช่วยพาพวกเราไปจอดประชิดเรือของพวกเขาได้ไหม?”
“ไม่มีปัญหาครับ!”
“อัศวิน, เตรียมตัวให้พร้อม! พวกเราจะไปต่อสู้กับมอนส์เตอร์ที่ขึ้นไปบนเรือของท่านพี่!”
ในขณะที่ออกคำสั่งนั้น, อัลก็มองหามาร์ค
ถ้าอัลสามารถสลับตัวกับลีโอในระหว่างการต่อสู้ได้, คนที่จะอยู่ในสถานการณ์ที่เลวร้ายก็คงจะเป็นลีโอ เพราะถึงแม้ว่าเขาจะไม่เข้าใจสถานการณ์, แต่มันก็มีเรื่องมากมายที่เขาต้องทำ
ซึ่งนี่คือเหตุผลที่อัลมองหามาร์ค ถ้าเขาไม่พูดอะไรกับมาร์คให้เรียบร้อยก่อนมันจะมีปัญหาในภายหลังได้
“มาร์ค!”
“ครับองค์ชาย! เชิญรับสั่งมาได้เลยครับ?”
“ข้าจะไปช่วยท่านพี่ ขอฝากที่เหลือกับเจ้านะ”
“อย่างนี้นี่เอง, รับทราบครับ ไว้ใจข้าได้เลย”
ด้วยการสนทนาสั้นๆนี้, มาร์คก็เดาความตั้งใจของฉันได้และก้มศรีษะให้
การที่มีคนที่สามารถเข้าใจเราได้โดยไม่ต้องอธิบายอะไรเยอะอยู่ใกล้ตัวนั้นมันช่วยได้มากจริงๆ อัลรู้สึกชื่นชมลูกน้องที่ฉลาดเฉลียวคนนี้แล้วถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก
แต่ไม่ว่ายังไงตอนนี้อัลก็ต้องถือดาบ, ซึ่งเป็นสิ่งที่เขาไม่ถนัดในขณะที่มุ่งหน้าไปทางฝั่งของลีโอ มันไม่มีเวลาให้อธิบายอะไรเพิ่มเติมแล้ว
มีมอนส์เตอร์ตัวเล็กๆอีกมากมายบนเรือของลีโอ
แทนที่จะเป็นเรือของฉัน, ฉันพิจารณาแล้วว่าเรือของพวกเขาอยู่ภายใต้ภัยคุกคามที่สาหัสกว่ามาก
ในตอนที่เรือจอดเทียบกัน, อัลก็นำอัศวินไปที่เรือของลีโอ
“บุกได้!!”
แม้ว่ามันจะหนัก, แต่อัลก็เหวี่ยงดาบลงมาแล้วออกคำสั่งให้อัศวินเริ่มบุกขึ้นเรือของลีโอ และด้วยค่าเสียหายที่แขนของเขารับไป, อัลก็ขมวดคิ้ว
เอาจริงดิ, นี่หมอนั่นใช้ดาบหนักขนาดนี้เลยหรอ
ด้วยความคิดนี้ในหัว, อัลก็เริ่มวิ่งตรงไปหาลีโอ
อย่างน้อยที่สุดอัลก็อยากจะสลับตัวกันในห้องแต่เหตุการณ์มันไม่ง่ายแบบนั้น
“ฟ่อวววว!”
งูทะเลที่พึ่งจมลงไปในทะเลโผล่ขึ้นมาอีกครั้งพร้อมกับเสียงคำรามแสบแก้วหู
น้ำทะเลจำนวนมากตกลงมาใส่อัลเหมือนกับฝนตก
ทุกคนต่างก็พุ่งความสนใจไปที่งูทะเล อย่างไรก็ตาม, มันไม่ใช่กับอัลและลีโอ
อัลไถลไปตามพื้นลื่นๆของดาดฟ้าเรือที่ถูกชโลมด้วยน้ำทะเลแล้วโยนดาบกับฝักของมันไปหาลีโอ
ซึ่งลีโอก็รับมันได้อย่างไม่ยากเย็นอะไร, จากนั้นเขาก็กระโดดไปหางูทะเลที่อ้าปากกว้างเข้ามาโจมตีเรือแล้วอัดมันเข้าไปเต็มแรง
ลีโอฟันดวงตาของงูทะเลได้อย่างแม่นยำ ทำให้มันร้องคำรามออกมาด้วยความเจ็บปวดแล้วถอยหนีไป
ในตอนที่ลีโอกลับมาอยู่บนพื้นเรือ, เขาก็ยืนหลังชนหลังกับอัล ในตอนนี้เอง, อัลที่ยืนตัวตรงก็ค่อมหลังลงในขณะที่ลีโอยืนตัวตรงขึ้น ด้วยฝนน้ำทะเล, ทรงผมและเสื้อผ้าของพวกเขาจึงกระเจิงไปหมด, ซึ่งมันทำให้ความแตกต่างของพวกเขามีไม่มากเท่าไหร่ และด้วยเหตุนี้เองมันจึงเป็นช่วงเวลาที่ประจวบเหมาะในการสลับตัวกลับ
“มาสายนะครับ.......!”
“ข้าผิดเองหล่ะ พอดีเจอปัญหานิดหน่อย”
“ปัญหาเท่านี้ยังไม่พออีกหรอครับ?”
“เดี๋ยวเจ้าจะได้ฟังเรื่องน่าประหลาดใจอีกเพียบเลย แล้วมันก็จะทำให้มีปัญหายิ่งกว่านี้ด้วย”
“หึหึ, ช่างเป็นข่าวดีจริงๆนะครับ.....”
ในขณะที่พวกเขาพูดคุยกัน, มอนส์เตอร์ที่มีหน้าตาเหมือนกบก็กระโดดมาหาอัล
ซึ่งอัลก็ได้หมุนทวนเข็มนาซิกาและโดยที่ไม่พูดอะไร, ลีโอก็มาอยู่ตรงหน้ามันแล้วผ่ามันด้วยการฟันเพียงครั้งเดียว
“เจ้าเหวี่ยงดาบหนักขนาดนั้นได้ยังไงกัน? รู้รึเปล่าพรุ่งนี้ข้าเตรียมใจเจ็บกล้ามเนื้อเอาไว้แล้วนะเนี่ย”
“ท่านพี่ก็พูดเกินไป พี่แค่พกมันเอาไว้กับตัวเฉยๆไม่ใช่หรอครับ”
“ไม่ใช่ซักหน่อย, ข้าก็ใช้อยู่บ้างตามความเหมาะสม”
“ท่านพี่พึ่งเหวี่ยงมันแค่ครั้งเดียวเองไม่ใช่หรอ? ท่านพี่ถือโอกาสนี้เริ่มกลับมาฝึกดาบดีไหมครับ? ถ้าท่านพี่ทำแบบนั้นมันก็จะดีสำหรับข้าเหมือนกัน.....”
“ไม่เอาอะ และข้าก็จะไม่มีวันสลับตัวกับเจ้าอีกแล้วด้วย ขอโทษนะ”
“มีอะไรเกิดขึ้นรึเปล่าครับ? ท่านพี่ไม่ได้ทำเรื่องแปลกๆในระหว่างที่ปลอมเป็นข้าอยู่ใช่ไหม?”
“เปล่าซักหน่อย ข้าแสดงเป็นเจ้าอย่างสมบูรณ์แบบและก็นั่นแหละมันเลยทำให้ข้าเหนื่อยถึงขนาดนี้”
“ข้าเองก็ด้วย การพยายามปลอมเป็นท่านพี่อย่างสุดความสามารถมันก็ทำให้ข้าเหนื่อยมากเหมือนกัน”
“แต่ความจริงที่เจ้าพูดว่า [พยายามอย่างสุดความสามารถ] ในขณะที่ปลอมตัวเป็นข้านี่ถือว่าเป็นจุดผิดพลาดของเจ้านะ”
ในขณะที่พวกเรากำลังพูดคุยกัน, พวกอัศวินเองก็กำลังทำการกำจัดมอนส์เตอร์อยู่
ตอนนี้, อัลเหยียดแขนในขณะที่คิดว่าเขาจะฝากที่เหลือเอาไว้กับพวกคนที่อยู่ที่นี่ พอเขากลับมาอยู่ในสภาพเฉื่อยชาตามปกติ, อัลก็พูดกับลีโอ
“ลีโอ~ ขอฝากที่เหลือด้วยนะ ข้าจะขยายแนวป้องกันที่ท่าเรือ”
“ครับ ครับ ข้าก็แค่ต้องคอยเก็บกวาดสินะครับ?”
“เจ้าก็รู้งานนี่ เอลน่าคงจะทำอะไรซักอย่างกับมอนส์เตอร์ที่เข้าไปถึงท่าแล้วเพราะฉะนั้นข้าขอฝากทางทะเลเอาไว้กับเจ้าแล้วกันนะ”
“กลับมาอยู่ในสภาพปกติแล้วสินะครับ ช่างเถอะ เดี๋ยวข้าจัดการเอง”
พอพูดจบ, ลีโอก็กลับไปยังเรือที่อัลนั่งมาในขณะที่อัลยังคงอยู่บนเรือของลีโอ
และด้วยประการฉะนี้เอง, ในที่สุดทั้งสองคนก็กลับไปอยู่ในตำแหน่งเดิม
“องค์ชาย พวกเราควรขยายแนวป้องกันไปไกลแค่ไหนดีครับ?”
“ให้เป็นหน้าที่กัปตันเลย ข้าจะกลับไปนอนที่ห้อง”
“คะ, ครับ?”
“ทำตามที่เจ้าเห็นสมควรเลย ถึงยังไงลีโอก็จะจัดการทุกอย่างอยู่แล้ว”
‘.....เอาจริงดิ เราอุตส่าห์คิดว่าเขาทำตัวเหมาะสมขึ้นในช่วงที่องค์ชายลีโอนาร์ดไม่อยู่นะเนี่ย.....’
พอได้ยินเสียงบ่นของกัปตัน, อัลก็แสยะยิ้มให้กับความพยายามอย่างหนักของลีโอแล้วกลับไปที่เตียงในห้องนอนของเขา
ท้ายที่สุด, เรือของอัลก็ไม่ได้เข้าสู่การต่อสู้อีกเลยและในที่สุดอัลก็สามารถกลับมาเพลิดเพลินกับการทำตัวขี้เกียจที่ไม่ได้ทำมาพักใหญ่ๆ
