Lv 1 Skeleton บทที่ 10
“ระเบิดซาก!”
[ระดับระเบิดซาก 1 ➢ 2]
บูม!
เมื่อชี้ไปที่ร่างที่ตายแล้ว ผมร่ายเวทย์ฆ่าฝูงมดยักษ์ในบริเวณใกล้เคียงทันที
มันใช้มานาเพียง 10หน่วย และมันสร้างความเสียหายได้ประมาณ 50 ~ 60หน่วย ในรัศมี 5 เมตร ด้วยต้นทุนที่ต่ำเช่นนี้ ทำให้ไม่มีปัญหาในการร่ายอย่างต่อเนื่อง
ข้อเสียอย่างเดียวคือผมไม่สามารถฟื้นชีพพวกมันได้ เมื่อร่างกายของพวกมันระเบิด ผมต้องเลือกว่าจะฟื้นชีพพวกมันผ่านเนโครแมนซี่ หรือใช้การระเบิดของระเบิดซาก เพราะผมทำพร้อมกันสองอย่างไม่ได้
“ระเบิดซาก! ระเบิดซาก!”
ผมชี้ไปที่ร่างหลาย ๆ ร่าง ส่งผลให้ระเบิดเหมือนดอกไม้ไฟ
เคว้กกกกก!!!
ลูกมังกรโผล่หัวออกมาและเริ่มกรีดร้อง บางทีมันก็บ่นว่าอาหารของมันกำลังถูกทำลาย ผมดันมันกลับเข้าไปในกระเป๋าบนหลังของผมและปิดมันแน่น
การ์กอยล์ตัวสุดท้ายตายไปแล้ว ด้วยระเบิดซากและไม่มีตัวอื่นเหลืออยู่ เช่นเดียวกันฝูงมดบินตัวเล็กของผมก็หมดเวลาแล้วและกลายเป็นเถ้าสีเทา มันเป็นเพียงผมกับฝูง แต่เวทใหม่ของผมเป็นอะไรที่มากกว่านั้น
ดอกไม้ไฟยังคงดำเนินต่อไป
บูม! ปัง
มดที่บินได้ กำลังมาอย่างหนาแน่นจำนวน 5 แถวบินผ่านห้องโถง
"อินโฟโน! อินโฟโน!"
ผมเล็งมันไปสูงเหนือจุดศูนย์กลางของพวกมันทำให้แผลไหม้อย่างรุนแรงสร้างสูญญากาศ ซึ่งดันพวกมันทั้งหมดสู่พื้น
“ระเบิดซาก! ระเบิดซาก!”
[+312 คะแนนประสบการณ์]
[+614 คะแนนประสบการณ์]
...
[+2,557,152 คะแนนประสบการณ์]
[ได้รับ ｟ฉายา: ผู้กำจัดแมลง｠ ระดับ9]
[ระเบิดซาก 4 ➢ 5]
[ระดับเพิ่มขึ้น 15 ➢ 20]
คะแนนประสบการณ์มากมายยังคงปรากฏต่อหน้าผม ผมได้รับการเลื่อนขั้นเป็นครั้งแรกและเป็นครั้งแรกที่ผมได้พักเพราะผมฆ่าพวกมันเร็วกว่าที่พวกมันจะมา
ผมผ่านเส้นทางแคบ ๆ แล้วทำตามขั้นตอนของผมอีกครั้ง ผ่านอุโมงค์และผ่านถ้ำมังกรไปยังช่องเขา ทุกครั้งที่มดตายจะกลายเป็นประสบการณ์ของผม
'ดูเหมือนว่าเป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึกถึงความอ่อนแอของพวกมัน มันน่าจะเป็นเพราะฉายา'
เหตุผลหลักๆที่ว่าทำไมพวกมันถึงสูญเสียขบวนของพวกมัน ก็เป็นเพราะแนวหน้าของพวกมันจะลังเล เมื่อเห็นผมมันเป็นความกลัวตามสัญชาตญาณ ผมก้าวต่อไป
“ระเบิดซาก! ระเบิดซาก!”
ขณะที่พวกมันกำลังถอยร่นประสิทธิภาพของระเบิดซากของผมลดลง
'ผมจะต้องล่อพวกมัน'
ผมดึงลูกมังกรออกมาจากกระเป๋าแล้วจับมันไว้หน้าผม
เคว้กกกก!
ดูเหมือนว่ามันจะบ่นเกี่ยวกับการถูกปลุกให้ตื่นและต้องเดินไปรอบ ๆ แต่มันก็เป็นสัญญาณให้กับมดทุกตัวที่อยู่ข้างหน้า ความโกรธของพวกมันเอาชนะความกลัวของพวกมันทันทีและพวกมันก็รีบเข้ามา
“ระเบิดซาก! ระเบิดซาก! ระเบิดซาก!”
[+312 คะแนนประสบการณ์]
[+614 คะแนนประสบการณ์]
...
[+2,557,152 คะแนนประสบการณ์]
[ได้รับ ｟ฉายา: ผู้กำจัดแมลง｠ ระดับ10]
[ระเบิดซาก 6➢ 7]
[ระดับเพิ่มขึ้น 20 ➢ 24]
ความเสียหายและระยะทางเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า เมื่อเทียบกับระดับ 1 ดังนั้นตอนนี้ด้วย ระเบิดซาก ผมสามารถกวาดล้างพื้นที่ 10 เมตรได้
‘รู้สึกว่าระดับ 10 นั้นไม่สูงสุดสำหรับฉายานี้’
ผมก้าวไปข้างหน้ากับมังกรของผมต่อไปและในที่สุดก็สามารถนับจำนวนของพวกมันได้
'มีเหลืออีกประมาณ 3,000 ~ 4000 ตัว'
ผมฆ่ามากกว่าครึ่งของจำนวนพวกมัน เนื่องจากการระเบิด ผมสามารถทำลายได้ 10-20 ตัวในครั้งเดียว ในอัตรานี้ผมควรจะสามารถทำลายล้างพวกมันทั้งหมดใน 6 ~ 7 ชั่วโมง
เป็นเวลา 12 ชั่วโมงนับตั้งแต่การต่อสู้เริ่มขึ้น ถ้าผมเป็นมนุษย์ผมคงต้องตายจากความเหนื่อยล้า แต่การเป็นโครงกระดูกมีประโยชน์มากในสถานการณ์เช่นนี้
ในทางกลับกันมดยักษ์เริ่มแสดงอาการเหนื่อยล้า ฟีโรโมนของมังกรผลักดันพวกมันให้ก้าวไปข้างหน้าอย่างต่อเนื่องและหลังจากการรวมตัวกันอย่างแน่นหนาในอุโมงค์ ความแข็งแกร่งของพวกมันก็ต่ำแม้กระทั่งตัวที่ยังไม่ได้ต่อสู้
ในที่สุดผมได้ดันพวกมันกลับไปที่ขอบอุโมงค์และได้เห็นแสงอาทิตย์อีกครั้ง เหลือเพียงประมาณ 1,000 ~ 2000 ตัวระหว่างผมกับรังหลักของมด
ในขณะนั้นเสียงกรีดร้องดังกึกก้องไปจากรังมดเดียวกัน
ควูววววววว!
‘โอ้…นั่นอะไรน่ะ? มันเป็นมดหรือเปล่า? '
ห่างออกไปประมาณ 200 เมตร มอนสเตอร์ขนาดยักษ์บุกทะลุเนินเขาเพื่อออกมา จากระยะไกลผมตัดสินใจตรวจสอบสถานะของมัน
★
ชื่อ: ราชาแห่งหลุม
เพศชาย
สถานะ: ไม่ซ้ำ
ประเภท: มดไม่มีตัวตน
ชั้น: ราชา
อันดับ: E +
ระดับ: 62/70
เลือด: 6733/6733
มานา: 2511/2511
การโจมตี: 1400
พลังป้องกัน: 800
ความว่องไว: 132
ข่าวกรอง: 251
ทักษะเฉพาะ
[ต้านทานเวท ระดับ5] [ต้านทานกายภาพ ระดับ3] [กรดพิษ ระดับ5] [สั่นสะเทือน ระดับ3] [ฟื้นฟูพลังชีวิต ระดับ2] [เรียกแขน ระดับ1] [บิน ระดับ2] [สายฟ้า ระดับ2] [กระแสจิต ระดับ1] [อ่านใจ ระดับ1]
✧ ฉายา
[เจ้าหลุม]
★
ผมหวาดกลัวหลังจากเห็นสถิติของมัน แม้จะไม่มีหน้าต่างสถานะผมก็สามารถเห็นได้ว่ามันเป็นมอนสเตอร์ที่ไม่เหมือนใครเพราะชื่อสีทอง
ผมมองไปที่ เจ้าหลุม นั้นขนาบด้วยมดที่เหลืออีกนับพัน
นั่นอะไรคือสิ่งนั้น มันเป็นมังกรหรอ สถิติ ทักษะและระดับเหล่านั้น แน่นอนผมไม่มีโอกาสเลย ผมหมายถึงมันบินได้?'
ผับ! ผับ!ผับ! ผับ!
เสียงปีกดังก้องกังวานไปทั่วถ้ำ ขณะที่มันบินมาหาผม ผมมองย้อนกลับไปที่อุโมงค์ที่ผมมา แล้วจ้องมองมังกรตัวเล็กที่หลังของผม
'ผมต้องวิ่งหนีอีกครั้งจริงๆหรอ'
เมื่อมองย้อนกลับไปผมสังเกตเห็นว่ามดได้ตัดเส้นทางหลบหนีของผม กองทัพที่ฟื้นคืนชีพของผมก็หายไปนานแล้ว ผมไม่มีทางเลือกนอกจากจะมุ่งความสนใจไปที่ราชาตัวใหญ่ที่กำลังมาถึง เมื่อมันเข้าใกล้ผมก็เห็นมันชัดเจนขึ้น มันมีความยาวประมาณ 8 เมตรและสูง 3 เมตรมีเขาที่ยื่นออกมาบนหัวของมันและขากรรไกรล่างยักษ์สูงครึ่งหนึ่งของผม การผสมผสานระหว่างมดกับมังกรเป็นคำอธิบายที่ตรงที่สุด
' มันเป็นมอนสเตอร์ในหนังบ้าอะไร?
ตัง!
มันหล่นลงมาด้านหน้าผมห่าง 5 เมตร มันมองดูผมอย่างแปลกใจ มดมากขึ้นเรื่อย ๆ รอบตัวผม สร้างวงกลมที่มีเส้นผ่าศูนย์กลาง 20 เมตร
'นี่เป็นการต่อสู้แบบตัวต่อตัว?'
เมื่อผมไปเปิดหน้าสถานะของมันอีกครั้ง คำบางคำปรากฏในใจของผม
'เจ้าตัวเล็ก เป็นเจ้าที่สังหารหมู่สมุนของข้าหรือ?'
มันสามารถสื่อสารทางกระแสจิตกับผมได้โดยตรง มันคือความสามารถของมัน?
ผมพยายามที่จะตอบสนองโดยการจัดระเบียบความคิดในใจของผม
'ข้าแค่แสดงในการป้องกันตัวเอง พวกเขาโจมตีข้า'
‘นั่นคือไข่ของมังกรที่เจ้าแบกไว้บนหลังไม่ใช่เหรอ?'
'ใช่.'
‘งั้นเจ้าไม่สามารถเรียกว่าเป็นการป้องกันตนเองได้ เนื่องจากเจ้ากำลังปกป้องศัตรูของเรา’
"ข้าไม่ชอบเมื่อคนอื่นรบกวนสมบัติของข้า" ผมตอบ
ผมไม่เคยคิดว่าจะมีปัญหามากมายกับการเลี้ยงลูกมังกรของผม แน่นอนว่าการยอมแพ้ไม่ได้เป็นทางเลือกอีกต่อไปแล้ว เพราะผมฆ่าสหายของพวกเขาไปมากมาย
'ดี! เจ้าท้าทายอำนาจของข้า! วันนี้มีเพียงหนึ่งในพวกเราเท่านั้นที่จะรอดไปได้!
'ข้าได้เตรียมไว้สำหรับผลลัพธ์นี้แล้ว'
'ความกล้าหาญของเจ้าเป็นที่น่ายกย่องเจ้าตัวเล็ก ข้าจะจำเจ้าได้'
'ทำไม เจ้าไม่พูดคำเหล่านั้นหลังจากที่เจ้าเอาชนะข้าแล้ว'
มันพูดกับผมด้วยความมั่นใจที่บอกเป็นนัย ๆ ว่ามันชนะแล้ว แน่นอนว่าเมื่อพิจารณาถึงสถานการณ์ความมั่นใจนั้นเป็นที่เข้าใจได้
มันยกศีรษะขึ้นสู่ท้องฟ้าแล้วปล่อยเสียงคำรามอึกทึก
ฮ่า!!!!!!
เคว้กกกก!!!
ผมส่งเสียงคำรามตอบด้วยเสียงดังเช่นกัน
ตึก! ตึก!ตึก!
เจ้าหลุมจ้องมาที่ผม ขณะที่มันระวังผมไว้
แม้ว่าเมื่อมันพูดกับผม มันฟังดูเหมือนว่ามันประเมินผมต่ำไป แต่การกระทำมันทำให้ผมเชื่อว่ามันจริงจังกับเรื่องนี้มาก
ในกรณีของมังกร ผมโชคดีที่ถูกกลืนทั้งยังมีชีวิตและทำลายมันจากด้านใน แต่ผมก็ไม่มีโชคในครั้งนี้ ไม่ว่าจะเป็นทักษะหรือสถิติคู่ต่อสู้ของผม เหนือกว่าผมอย่างมาก
แซก แซก
มดที่เหลืออยู่เกือบ 2,000 ตัวกำลังกัดขากรรไกรคล้ายกับเสียงปรบมือที่เพิ่มบรรยากาศให้กับสถานการณ์ของผม
'ข้อต่อมันอ่อนกว่าชิ้นส่วนอื่น ๆ '
เมื่อมองไปที่ร่างของคู่ต่อสู้ผม ผมพยายามกำหนดกลยุทธ์
‘มันมีความต้านทานทางกายภาพที่ดี แต่ยิ่งแย่กว่านั้นก็คือการต้านทานเวทย์ที่เลเวล 5 มันเป็นเกมที่แย่มากสำหรับผม มันยังมีการฟื้นฟูพลังชีวิต ดังนั้นการขโมยพลังชีวิตออกมาจึงไม่ได้ผล’
มันไม่ง่ายเลยที่จะจัดการมันด้วยตัวคนเดียว มันเหมือนบอสที่สามารถจู่โจมฆ่าปาร์ตี้ใหญ่ๆได้สบายๆ
"ลูกไฟ!"
ฟุดดด ~
ลูกไฟที่ผมส่งไปทดสอบเป็นเสียงดังลั่น ในไม่ช้าหลังจากโดนร่างกายของราชา มันมองผมด้วยความเย่อหยิ่งรอความพยายามครั้งต่อไปของผม
'ผมไม่มีทางเลือกนอกจากต้องพยายามต่อไป!'
ผมคิดคอมโบดีๆ
"อินโฟโน!"
ผมเล็งไปที่ท้องส่วนล่างและสูญญากาศที่เกิดขึ้นหลังจากการระเบิดดูด ซากเข้าไปหลายสิบบนพื้น
“ระเบิดซาก! ระเบิดซาก! ระเบิดซาก!…”
ปัง บูม! บูม!
ผมระเบิดร่างหลายสิบพร้อมกันทำให้เกิดระเบิดขนาดใหญ่ส่งฝุ่นกระจายไปทุกที่
'ได้ผลรึป่าว?'
เมื่อฝุ่นเริ่มจางลงผมก็ได้ยินเสียงในใจ
‘เจ้าทำได้ดีที่สุดแค่นี้รึ? ช่างดูถูกเหยียดหยามต่อเผ่าพันธุ์ของข้านัก มันช่างน่าผิดหวังจริงๆ '
ผมเห็นร่างของราชายืนขึ้นอย่างช้าๆและไม่มีอันตรายเลย
'บ้าเอ้ย มันเป็นมอนสเตอร์ในบรรดามอนสเตอร์ ผมจะจัดการกับมันอย่างไร!'
มันกำลังเดินเข้าหาผมอย่างหยิ่งผยอง มันน่าผิดหวังจริง ๆ ที่รู้ว่าไม่มีอะไรที่ผมสามารถทำได้ ต้องเผชิญกับความตาย แน่นอนผมไม่อยากออกไปทางนี้
'ผมต้องตายอย่างนั้นหรอ?'
ผมดูมดรอบตัวผมเป็นจำนวนมาก
‘ถ้าผมตาย พวกมันจะเหยียบย่ำร่างกายของผม เป็นการแก้แค้นอย่างแน่นอน ในกรณีนั้นมันเป็นไปได้รึป่าวที่ผมจะคืนชีพตนเองได้?'
ผมมองกลับไปที่ราชาที่กำลังเข้ามา ทำให้ผมรู้สึกถึงการลงโทษที่กำลังจะเกิดขึ้น ผมพร้อมที่จะยอมแพ้และใช้โอกาสของผมกับการฟื้นคืนชีพ หากไม่ใช่เพราะความหิวโหยจากลูกมังกรที่อยู่ข้างหลัง
เคว้กกก
เสียงนี้ทำให้จิตใจของผมฟื้นคืน ทำให้ผมคิดได้ ผมหันหลังกลับ
"ลูกไฟ! ลูกไฟ! ลูกไฟ! อินโฟโน!”
ตอนนี้ผมสามารถฆ่ามดยักษ์ได้ทันทีด้วยการรวมกันของ 3 ลูกไฟและอินโฟโน ร่างกายหลายสิบถูกทิ้งเป็นขยะบนพื้นดินที่อยู่ข้างหลังผม
“ระเบิดซาก!ระเบิดซาก!”
ผมเปิดเส้นทางหลบหนีออกมาจากด้านหลังผมด้วยการทำให้ศพระเบิด
คูวววววว!!!
เสียงคำรามของราชาดังก้องอยู่ข้างหลังผม เมื่อเสียงฝีเท้าอันใหญ่โตของมันเดินเข้ามาหา ผมก็วิ่งหนีด้วยความเร็วสูงสุด
‘เจ้าคิดว่ามันเป็นการดวลกัน แต่ข้าไม่คิดว่าอย่างนั้น! ข้าจะกำจัดขอบเขตทั้งหมดของเจ้า นี่คือสงคราม! '
ฟรุดดด!
จุดที่ผมเพิ่งยืนอยู่นั้นโดนกรดเผาไหม้
‘ถ้า…ถ้าผมโดนก็จะไม่มีอะไรเหลือให้ฟื้น!
หลังจากการเกิดใหม่เป็นโครงกระดูก นี่เป็นความหวาดกลัวที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่ผมเคยได้รับ ราชาส่งกรดออกมาหลายครั้ง แต่ผมก็แทบจะไม่สามารถหลบพวกมันทั้งหมดได้ ผมหวังว่าจะดึงราชาไปยังก๊าซซัลเฟอร์ เนื่องจากเป็นพื้นที่ที่แข็งแกร่งที่สุดของผม
‘ผมควรทำอย่างไร ถ้าไม่ได้ผล’
ความคิดอันบ้าบอนี้ปะทุขึ้นในใจของผม เกิดจากความปรารถนาที่จะอยู่รอด เมื่อราชาใกล้เข้ามา ผมก็ได้ยินเสียง
‘ตัวน้อย ได้เวลาไปแล้ว! '
ฟรุดดด!! ฟรุดดด!!
หยดของเหลวขนาดใหญ่ที่มีความกว้างประมาณ 1 เมตรกำลังบินมาหาผม
'ผมต้องหลบมัน!'
ผมใช้มังกรบังเพื่อปกปิดตัวเองจากกรดที่เข้ามา
‘ซู่ ~