Ep.229 - หลายฝ่ายร่วมมือ

1/4

โคตรพยัคฆ์โลกาวินาศ Ep.229 - หลายฝ่ายร่วมมือ

“ฉันจะหยุดด้านหน้าเอง ไป๋หลีฝากจัดการด้านหลังด้วย!”

ฉินเฟิงกล่าวน้ำเสียงตึงเครียด

ไป๋หลีปฏิบัติตามอย่างไม่ลังเล ปลดปล่อยการโจมตีที่ทรงพลังออกไป

สองมือวาดออกเบาๆ ปรากฏร่องรอยกรงเล็บกรีดผ่านอากาศที่ว่างเปล่า --หัวจระเข้มังกรถูกตัดลงทันที

หลิงหวูยี่และฮั่นเจียนจ้องมองฉากนี้ด้วยดวงตาที่พร่ามัว ทั้งสองไม่คาดฝันเลยว่าไป๋หลีจะแข็งแกร่งมากถึงขนาดนี้

ชิหลงเองก็ไม่ต่างกัน แม้เขาจะรู้มาก่อนว่าไป๋หลีน่ะแข็งแกร่ง แต่เวลานี้ เขาได้ล่วงรู้เพิ่มอีกข้อหนึ่งแล้วว่าต่อให้เผชิญหน้ากับสัตว์ร้ายในเลเวลเดียวกัน ไป๋หลีก็ยังร้ายกาจ! ทุกการโจมตีของเธอมิได้ลดทอนความสง่างามเหมือนดั่งเช่นครั้งนางพญามดทองลงเลย

ไป๋หลีโจมตีวูบไหวไม่หยุดยั้ง จระเข้มังกรฝั่งด้านหลังถูกกวาดล้างออกไปอย่างรวดเร็ว กลุ่มของฉินเฟิงค่อยๆทยอยล่าถอยโดยมีไป๋หลีคอยนำทาง

และมีอยู่หลายคนเหมือนกันที่คิดเหมือนกับฉินเฟิง เพราะท้ายที่สุดแล้วพวกเขาไม่สามารถหยุดความบ้าคลั่งของกองทัพจระเข้มังกรได้

เพียงแต่ว่ากว่าจะคิดได้และช่วยกันล่าถอย … ผู้ใช้พลังในถ้ำ ปัจจุบันก็เหลือแค่ 60 คนแล้ว!

ฉินเฟิงเร่งถอยกลับเข้าไปถึงพื้นที่โพรงใหญ่อย่างรวดเร็ว ขณะเดียวกัน สมาชิกทั้งสี่ของกลุ่มชิเซี่ยก็เหมือนจะตระหนักว่าได้เวลาแล้วเช่นกัน พลังสมาธิถูกถอน ปราการเหล็กพลันอ้าออก ร่างเงาทั้งสี่โฉบไปคนละทิศทาง กระหน่ำโจมตีจระเข้มังกรอีกครั้ง!

“ตายซะ!”

สองมือปืนสาดกระสุนปืนใหญ่โดยไม่คิดคำนึงถึงผลกระทบที่อาจตามมา ร่างใหญ่โตของราชันย์จระเข้ บัดนี้ราวกับเป้านิ่งที่ยังมีชีวิต

กรรร---!

ราชันย์จระเข้เปล่งเสียงร้องด้วยความทุกข์ทรมานสุดแสน ภายใต้เสียงโหยหวน ร่างกายของมันค่อยๆหดเล็กลงอย่างรวดเร็ว

นี่มันเทคนิคเปลี่ยนรูป!

ห้ามลืมนะว่านี่คือสิ่งมีชีวิตระดับราชันย์ ฉะนั้นย่อมครอบครองเทคนิคที่หลากหลาย หากคิดจะทำจริงๆ มันสามารถปรับขนาดให้เล็กหรือใหญ่ได้ตามที่เห็นสมควร

แน่นอน เนื่องจากราชันย์จระเข้ไม่เคยเห็นมนุษย์มาก่อน ฉะนั้นอีกฝ่ายย่อมไม่มีความเข้าใจเกี่ยวกับเผ่าพันธุ์นี้ และคงไม่คิดเปลี่ยนร่างเป็นมนุษย์

ช่วงเวลานั้นเอง ภายในโพรงจากช่องทางอื่น ปรากฏผู้ใช้อบิลิตี้ไฟกำลังถูกจระเข้มังกรไล่ก้าวเข้ามา

“ก็บอกแล้วไง ว่าถ้ามัวแต่ชักช้ามันจะเกิดปัญหา!” เซิงเซินหยูบ่นเสียงเย็นชา

ราชันย์จระเข้เองก็ไม่อยากจะถูกสังหารลงที่นี่เช่นกัน มันเร่งก้าวเท้าหลบหนีไปอย่างรวดเร็ว มุ่งสู่อีกฟากหนึ่งของถ้ำซึ่งเชื่อมต่อกับใต้ท้องทะเล

ตราบใดที่สามารถหนีถึงที่นั่นได้ มนุษย์พวกนี้คงไม่สามารถไล่ตามมันอีกต่อไป

กลุ่มชิเซี่ยทุ่มทุนไปมากมาย ดังนั้นจะปล่อยให้มันหนีไปได้อย่างไร!

“ไล่ตามมันไปเร็วเข้า!” หวูซือร้องตะโกนเดือดดาล

“อย่าปล่อยให้มันหนีไปได้!” เซิงเซินยกวาดมือตาม

“กรงเหล็ก!”

อบิลิตี้โลหะถูกเร่งเร้า วินาทีถัดมา พื้นดินเบื้องหน้าราชันย์จระเข้ พลันผุดงอกรั้วโลหะขนาดใหญ่ขึ้นอย่างรวดเร็ว ปิดกั้นเส้นทางมิให้หลบหนี

โครม!

ทว่ารั้วดังกล่าว ทันทีที่ถูกราชันย์จระเข้กระแทกตัวเข้าใส่ ก็ปรากฏรอยบุบรูปทรงราวกับโหนกอูฐขึ้นทันใด ---เห็นได้ชัดว่ามันไม่ได้ผล!

“เหอะ! งั้นมาดูกันว่าแกจะทนฝืนใช้เรี่ยวแรงต่อไปได้อีกสักกี่น้ำ!”

เซิงเซินหยูเร่งเร้าอบิลิตี้อีกครั้ง คราวนี้จู่ๆก็มีเหล็กแหลมทะลวงขึ้นมาจากใต้ดิน ครอบคลุมไปทั่วบริเวณคล้ายเป็นสัญญาณเตือนว่าห้ามขยับไปไหน มิฉะนั้นเท้าแกจะเป็นรูโบ๋

“ก๊าซซซ!” ราชันย์จระเข้คำรามด้วยความเดือดดาล ฝูงจระเข้มังกรเบื้องหลังเมื่อได้ยินเสียงผู้นำของพวกตน ก็เร่งมุ่งตรงเข้ามา โถมเข้าหาเซิงเซินหยูและทีมของเขา

ขณะเดียวกัน เหล่าผู้ใช้พลังที่ติดอยู่ในถ้ำก็ตระหนักได้ถึงต้นเหตุของสถานการณ์ในปัจจุบัน

“เป็นพวกแกงั้นหรือที่โจมตีราชันย์สัตว์ร้าย? คิดได้ยังไงกัน!? รู้ไหมว่าเพราะฝีมือของพวกแก ทุกคนเลยต้องมาติดอยู่กลางดงฝูงจระเข้!”

“สมองพิการไปแล้วรึไง? อยากตายก็ตายไป แต่อย่าให้พวกเราต้องพลอยเดือดร้อนไปด้วยสิวะ!”

“แต่เอ๊ะ? ราชันย์สัตว์ร้ายมันกำลังบาดเจ็บหนักอยู่ใช่รึเปล่า ถ้าพวกเราฆ่ามันได้ นั่นมันกำไรก้อนโตเลยไม่ใช่หรอ?”

ช่วงเวลานี้ หลากหลายอารมณ์ของผู้คน ทั้งโกรธเกรี้ยว , ตื่นตระหนก , และตื่นเต้น ต่างพรั่งพรูออกมา เฝ้ามองฉากเบื้องหน้าด้วยหัวใจเต้นระรัว

“เจ้าพวกสวะ อย่าแม้แต่จะคิด!” หยวนฮันตวาดน้ำเสียงเย็นชา กลิ่นอายสังหารปะทุโหม คิดจะหันไปจัดการพวกฉวยโอกาส

ทว่าดันถูกมังกรจระเข้เข้ามาดักทางไว้เสียก่อน กริชขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นในมือของหยวนฮัน วาดเฉือนมันเข้าใส่คู่ต่อสู้ แยกส่วนศัตรูออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

ช่วงเวลาเดียวกัน ปาหันตะโกนกล่าวด้วยน้ำเสียงตึงเครียด “หยุดทะเลาะกันก่อนเถอะ! ไม่ว่ายังไงตอนนี้ต้องสังหารราชันย์สัตว์ร้ายลงให้จงได้ เพราะยังไงซะกองทัพจระเข้มังกรเหล่านี้กำลังทำตามคำสั่งของระดับราชันย์อยู่ แต่ถ้าผู้นำของพวกมันตาย จระเข้ตัวอื่นๆย่อมไม่มีแรงจูงใจที่จะต่อสู้อีก แต่ถ้าพวกเราไม่สังหารราชันย์ลง ภายในถ้ำนี่คงกลายเป็นที่ตายของพวกเรา!”

ประโยคข้างต้นใช่ว่าจะไม่ถูกต้อง

อย่างแม่พันธุ์แมงมุมเลือดขาเหล็กเอง หลังจากตายลง แมลงสัตว์ร้ายมากมายต่างก็กรูกันเข้ามาหามัน หมายจะกัดกินร่างของแม่พันธุ์เพื่อที่จะวิวัฒนาการ ไม่มีตนใดหวาดเกรงที่คิดฟังคำสั่งอีกต่อไป

แม้จระเข้มังกรจะไม่สามารถกินสิ่งมีชีวิตเดียวกันเพื่อวิวัฒนาการได้ ทว่าหากราชันย์สิ้นใจลง กองทัพของมันก็จะล่มสลายลงเช่นกัน

ถึงเวลานั้นมันคงง่ายสำหรับพวกเขาที่จะหลบหนี

และที่สำคัญ … ตอนนี้ราชันย์สัตว์ร้ายกำลังได้รับบาดเจ็บ!

มันสมองของฝูงชนเริ่มเร่งเร้า เริ่มคิดถึงผลได้ผลเสียที่จะเกิดขึ้น

“พวกเราทุ่มโจมตี!”

ฝูงชนพลันระเบิดกระบวนท่าแข็งแกร่งและรุนแรงที่สุดของตนออกมาพร้อมกัน โดยมีจุดมุ่งหมายเดียว คือปรารถนาจักสังหารราชันย์สัตว์ร้ายลงโดยเร็วที่สุด!

โอกาสเช่นนี้ นับว่าหาได้ยากมากจริงๆ เพราะราชันย์สัตว์ร้ายน่ะทรงพลังมาก ซึ่งโดยพื้นฐานแล้วหากอยู่ในทุ่งล่า มนุษย์กลุ่มเล็กๆคงไม่พ้นเป็นฝ่ายถูกมันสังหาร

อย่างไรก็ตาม ผู้คน ณ ที่แห่งนี้ล้วนทรงประสิทธิภาพ!

ผู้ใช้พลังในเลเวล E มากกว่า 60 คน หากสามัคคีให้ความร่วมมือกัน การรับมือราชันย์สัตว์ร้ายไม่ถือว่าเป็นปัญหาเลย

คล้ายตระหนักได้ถึงชะตากรรมที่กำลังถูกปิดล้อมของตน ราชันย์จระเข้ขู่คำรามเกรี้ยวกราดอีกครั้ง คราวนี้ร่างของมันขยายใหญ่ขึ้น

เปรี้ยง!

ปรากฏแรงปะทะแสนโหดร้าย ผู้ใช้วรยุทธโบราณคนหนึ่งที่วิ่งโฉบเข้ามาถูกหางจระเข้ฟาดเข้าใส่ ปลิวละลิ่วออกไปทันที

“มาช่วยกันยื้อมันไว้เร็วเข้า!” ปาหันบัญชาหนักแน่น ก้าวเข้ามายืนหยัดเบื้องหน้าฝูงชน เนื่องจากเขาแข็งแกร่งที่สุดในที่นี่ อีกทั้งอุปกรณ์รูนบนร่างกาย ก็ยังเป็นของดีที่สุด

“ฮ่า!” ผู้คนอีกมากมายที่ตามมา อ้าปากคำรามดุดัน

ผู้ใช้วรยุทธโบราณคนอื่นๆก้าวตามเข้ามา แต่ก็ถูกเหวี่ยงโจมตีโดยราชันย์จระเข้ ม้วนตลบกลับไป

สุดท้ายแล้ว กว่า 20 ผู้ใช้วรยุทธโบราณ ปรากฏว่ามีเพียง 3 คนที่สามารถทานรับการโจมตีของมันได้

ทั้งสามได้แก่ ฉินเฟิง , ปาหัน และหยวนฮัน

“คนอื่นๆไปถ่วงเวลากองทัพจระเข้!”

“ปิดทางเข้าโพรงเอาไว้ อย่าปล่อยให้พวกมันหลุดเข้ามา!”

“ระวัง! นั่นนายพลสัตว์ร้าย!”

ภายในโพรงใหญ่ เสียงโหวกเหวกโวยวายสะท้านสะเทือนไปทั้งชั้นอากาศ

ฉินเฟิงและอีกสองคนเข้าต่อต้านราชันย์สัตว์ร้าย สำแดงกำลังรบอันน่าทึ่ง ผู้ใช้วรยุทธโบราณคนอื่นๆไม่สามารถเข้าไปยุ่งได้ ทั้งหมดเลยถอนตัว ที่ยังคอยสนับสนุนอยู่คือพวกผู้ใช้อบิลิตี้และมือปืน ช่วยถล่มโจมตีราชันย์สัตว์ร้ายจากระยะไกลอย่างเมามัน

“มีดเปลวเพลิง!”

มีดที่ลุกไหม้ของฉินเฟิงโบกสะบัด โจมตีราชันย์สัตว์ร้ายไม่หยุดยั้ง ทว่าแค่นี้ยังไม่เพียงพอที่จะแก้สถานการณ์ในปัจจุบัน หากยังมัวชักช้าเกรงว่าทั้งหมดคงตายลงภายใต้เงื้อมมือของกองทัพจระเข้

ฟู่ว ….

ฉินเฟิงสูดหายใจลึก ทั้งคนทั้งร่างของเขาเริ่มแผ่กลิ่นอายน่าสะพรึงกลัว

ราชันย์จระเข้ฉกหัวออกไป หมายงับหยวนฮัน ดวงตาของฉินเฟิงสว่างไสว คว้าจังหวะนี้ไว้ทันที

มีดกษัตริย์ครามถูกวาดออกไปอีกครั้ง!

“พลุไฟสงคราม!”

แสงไฟขนาดยักษ์ปะทุออกจากมือของฉินเฟิง มีดกษัตริย์ครามเปล่งแสงพรั่งพราว  ส่งผลให้ตลอดทั้งร่างกายของฉินเฟิงกลายเป็นพร่ามัว

วินาทีต่อมา ลำคอของราชันย์จระเข้พลันถูกเจาะโดยแสงยักษ์จากคมมีดของฉินเฟิง ลำแสงทะยานขึ้นไปในชั้นอากาศเบื้องบน สูงกว่า 20 เมตร

--ศีรษะของราชันย์จระเข้ร่วงหล่นลงทันที

พรวดดด!

น้ำพุเลือดทะลักออก และเนื่องจากมันปนเปื้อนด้วยพลังแห่งความมืด ฉะนั้นเลยกลายเป็นสีดำเน่าๆ

เลือดเสียพรั่งพรูไปทั่วบริเวณ สาดรดลงบนร่างของฉินเฟิง

“อ๊ากกกก!”

ฉินเฟิงรู้สึกเจ็บแสบราวกับผิวหนังกำลังลุกไหม้

“นั่นเลือดมังกร!”

ฝูงชนบังเกิดปฏิกริยาขึ้นทันใด

ในร่างกายของราชันย์จระเข้ จะประกอบไปด้วยเลือดจางๆของมังกร และเลือดมังกรสามารถช่วยเสริมสร้างความแข็งแกร่งทางกายได้

ฝูงชนกลายเป็นตื่นเต้นขึ้นทันใด

แววตาของหยวนฮันที่เพิ่งโฉบหลบจากการถูกงับฟุ้งไปด้วยความโกรธ ใบหน้ากลายเป็นบิดเบี้ยว นักฆ่าสาวผู้นี้โมโหซะแล้ว!

เพราะเลือดมังกรนี้ สมควรจะเป็นของเธอ!

“สารเลว! ตายซะ!”

หยวนฮันพุ่งโจมตีฉินเฟิง หมายจะหั่นอีกฝ่ายให้เป็นท่อนๆ

“หลีกไปให้พ้น!”

ฉินเฟิงอ้าปากคำราม เร่งเร้าอบิลิตี้ออกมาจากฝ่ามือยิงสวนกลับไป!