ตอนที่ 3 - นายทาสผู้เมตตา
“อรุณสวัสดิ์ครับ, เจ้านาย”
ขณะที่เยเที่ยนกับแองเจล่าเข้าไปในวิลล่า ทาสมากกว่า20คนออกมาต้อนรับเขาทีละคน.
พวกทาสเหล่านั้นอายุค่อนข้างมากแล้ว ถ้าเย่เทียนไม่ได้ซื้อพวกเขาไว้พวกเขาคงถูกฆ่าตายไป
เพราะประโยชน์น้อยลงตามอายุ.
ตั้งแต่มาถึงที่บ้านนี้,เย่เทียนไม่เคยเอาเปรียบให้อับอายหรือทำร้ายพวกเขาเลยเว้น ซะแต่จะทำผิด.
แม้ว่าพวกทาสนั้นจะไม่ได้กินอาหารระดับดีๆ, แต่พวกเขาก็กินอิ่มท้องกัน.
ซึ่งไม่ใช่เรื่องแปลกใจเลยถ้าพวกเขาทราบซึ้งและเคารพต่อเย่เทียน. นายทาสแบบเขานั้นหายากนัก.
“ไม่เลว, พวกเจ้าดูแลแปลงได้ดี!” เย่เทียนกล่าวชมขณะสำรวจงานของพวกเขา.
พวกทาสดูโล่งอกจากคำชมแบบเห็นได้ชัด. เขารู้ว่าทาสของเขาทำงานอย่างขันแข็ง, พวกพืชกับเมล็ดพันธุ์เลยเติบโตได้เป็นอย่างดี ดังที่เห็น.
“ข้าตัดสินใจว่าคืนนี้ข้าจะให้อาหารพิเศษพวกเจ้าในคืนนี้. บอกซิ, นานแค่ไหนแล้วที่พวกเจ้าได้กินเนื้อ?”
เขาถามด้วยรอยยิ้มเล็กๆ.
โครกกกก
ท้องของพวกทาสร้องดังมาก…
บางคนถึงขนาดน้ำลายไหลออกมา.
“เจ้านายครับ, ข้าเป็นทาสมาตั้งแต่เด็ก, ฉะนั้นข้าไม่เคยได้กินเนื้อเลยซักครั้ง” ทาสชรามากคนนึงรวมความกล้าแล้วพูดออกไป.
เขาน่าจะอายุอย่างน้อย50ไม่ก็60ปี แต่อายุจริงๆของเขาไม่ถึง40ด้วยซ้ำ. แต่หลายปีจากการทำงานต่อเนื่อง, อาหารอันน้อยนิด, การพักผ่อนที่ไม่เพียงพอและไม่มีเสื้อผ้าอุ่นๆใส่ ทำให้เขาดูแก่กว่าความเป็นจริง.
“ถ้างั้น, เจ้าจะได้กินเนื้อคืนนี้!” เย่เทียนประกาศก้อง.
เย่เทียนค่อยๆพูดต่อจากที่เขาประกาศไปด้วย “ทำงานดีแล้วเจ้าจะได้กินเนื้อ”
“ขอบพระคุณสำหรับความเมตตาครับ, เจ้านาย” เหล่าทาสส่งเสียงดีใจและร่ำไห้ด้วยความปิติ.
“เอาล่ะ กลับไปทำงานซะ” เย่เทียนพูดพร้อมกับโบกมือของเขา ขณะที่หันกลับออกไปจากวิลล่าพร้อม
แองเจล่า, รอยยิ้มแผ่ออกที่ใบหน้าของเขา.
ระบบแจ้งเตือนดังขึ้นที่ในหัวของเยเที่ยน.
[ติ๊ด! ขอแสดงความยินดี. ค่าความภักดีของทาส24คนเกิน80%แล้ว! ขอแสดงความยินดีที่ได้รับแสตทพ้อยฟรี24แต้ม]
เนื้อ5โลกับแสตทฟรี24แต้ม - คุ้มจริงๆ!
เมื่อวานนี้, ค่าความภักดีเท่ากับ 79%. แต่ว่าต้องขอบคุณเจ้าเนื้อจิ๋ว ค่าความภักดีถึงได้เพิ่มมาเป็น80%.
พวกทาสชราเหล่านี้ไม่มีอนาคต เพราะงั้นความภักดีของพวกเขาสามารถเพิ่มได้เพียงแค่ลงทุนนิดเดียวเท่านั้น. สำหรับพวกเขาแล้ว เสื้อผ้าอุ่นๆกับท้องอิ่มๆก็หรูแล้ว.
อายุปูนนี้, คงไม่มีใครคิดถึงเรื่องอิสระอีกแล้ว หลังจากชั่วชีวิตการเป็นทาส พวกเขาคงไม่รู้ว่าจะทำอะไรด้วยซ้ำ ถ้าหากตัวเองเป็นไทแล้ว.
โฮสต์: เย่ เทียน
สถานะ: นายทาสหน้าใหม่
Strength: 90
Constitution: 90
Dexterity: 90
Charisma: 75
Slaves: 24
High Quality Slaves (ทาสคุณภาพสูง): 1
หลังจากใช้แต้มอัพของเขาแล้ว เย่เทียนรู้สึกเหมือนเป็นคนใหม่ ความเร็วในการตอบสนองของเขาไม่มีใครเทียบได้, และเขารู้สึกเปี่ยมไปด้วยพลัง.ตอนนี้เขาสามารถท้าสู้กลาดิเอเตอร์รุ่นใหญ่ได้เลยมั้ง.
“พวกเราไปดูตลาดทาสกันดีกว่า.” เย่เทียนกล่าว ทันทีที่พวกเขาออกจากวิลล่า.
แองเจล่าสะดุ้งเพราะเธอจำที่ที่เย่เทียนซื้อเธอมาได้. แต่เธอก็ดึงสติกลับมาได้ทันที. เธอรู้แก่ใจว่าเย่เทียนเป็นเจ้านายที่ดีและไม่มีวันขายเธอ.
อีกอย่าง เธอตัดสินใจแล้วว่าหากเย่เทียนทอดทิ้งเธอไป เธอก็จะฆ่าตัวตาย!
โรมมีตลาดทาสหลายแห่ง, ทุกแห่งเริ่มเปิดก่อนอาทิตย์ขึ้นซะอีก. ทาสกลุ่มแล้วกลุ่มเล่าถูกส่งมาที่นี่. ถ้าพวกเขาใส่หมวกสีขาว พวกนั้นคือเฉลยศึก
หากขาพวกนั้นมีฝุ่นสีขาว,พวกนั้นมีไว้ขาย. แผ่นไม้ที่คอของพวกนั้นมีไว้บอกอายุ, สถานที่เกิด และความสามารถ รวมไปถึงชื่อที่เจ้านายให้พวกนั้นไว้.
แต่ว่า ณ ช่วงเวลานี้ ตลาดทาสโรมันค่อนข้างจะแย่ลง เนื่องด้วยสงครามสังคมที่ระเบิดขึ้นเมื่อปีก่อน ไม่เพียงแต่กองทัพโรมัน พลาดเรื่องปราบจลาจลเท่านั้นพวกกองทัพยังแพ้สงครามแล้วสงครามเล่าอีกด้วย.
ที่หน้าด่านทางใต้ กงศุลชาวโรมันลูปัสกับคนของเขา8หมื่นคนพ่ายสงคราม ขณะที่หน้าด่านทางเหนือ, ซิโล, พันธมิตรของหัวหน้าจลาจล ได้ซุ่มโจมตีและสังหารแม่ทัพโรมัน แคปิโอ้และทหารของเขา.
ในเวลานี้, พันธมิตรอิตาเลี่ยนอัดหมัดหนักใส่โรม. จากความขมขื่น, ชาวอิตาเลี่ยนหลายคนถูกจับเป็นทาสและขายในตลาดโรมัน.
เหตุนี้, พวกโรมันจึงหวาดระแวงจากการพ่ายสงครามซ้ำๆ, มีผลพวงให้ตลาดทาสแย่ลง.
วันนี้, ตลาดเปิดให้เข้าเป้นครั้งแรกของสัปดาห์นั้น, เย่เทียนเลยมาตั้งแต่ไก่โห่.
“เซตาน, ข้าไม่ได้เห็นเจ้ามานานละนะ. เจ้าอยากได้ทาสแบบไหนละวันนี้?” ชายวัยกลางคนทักทายเขาด้วยรอยยิ้มบางๆ.
ความหมั่นไส้แว่บขึ้นมาที่ตาของเขา. ตอนแรกเขาต้องการที่จะซื้อวิลล่าของเย่เทียนแต่เย่เทียนให้เงินมากกว่า.
เซตาน; ชื่อที่เย่เทียนได้เลือกให้ตัวเขา. มันอาจจะดูเด็กน้อยและมั่วขึ้นมาแต่เขาคิดว่ามันเหมาะมากกว่าชื่อจีนของเขาซะอีก.
อีกอย่าง ไม่นานเขาก็จะกลายเป็นมหาจักรพรรดิ์ของโรม - ยุโรป...ไม่สิ ทั้งโลกเลย!
“เห้ยโคลท์”เย่เทียนตอบ,“บังเอิญเนอะข้าคิดว่าพวกเรามาเจอกันเพราะโชคชะตาจริงๆ. เจ้าควรขอบคุณพระเจ้าที่ให้เราได้เจอกันนะ.”
เย่เทียนยิ้ม เขารู้ว่าโคลท์เกลียดเขา นั่นเป็นเพราะ ค่าความภักดีของหมอนั่นมันติดลบ.เขารู้ว่าหมอนั่นคงเหยียบซ้ำถ้าเขาล้ม.ถึงอย่างงั้นเขาก็ไม่ได้หวั่นเกรงเลย โคลท์เป็นแค่นายทาสง่อยๆที่ไม่ได้อยู่ในสายตาเลย.
“ข้าหวังว่าเจ้าจะเหลือเงินมาซื้อทาสนะวันนี้!” โคลท์พูดด้วยท่าทางไม่พอใจ
เย่เทียนตอบด้วยรอยยิ้มเย็นชา,“ใจเย็นสิ!ต่อให้เจ้ากลายเป็นทาส,ข้าก็มีพอจะซื้อเจ้านะ”
เนื่องจากชัยชนะอันต่อเนื่องของโรม, ไม่มีทาสที่เคยเป็นทหารเก่าออกขายเลย. เย่เทียนรู้สึกผิดหวัง.
แต่วันนี้,เขามาเพื่อซื้อทาสหญิงสาวและสวย.พวกนี้ฝึกง่ายมากและค่าความภักดีก็ขึ้น100%ง่ายเช่นกัน.
จากผู้แปล: สวัสดีครับ ทุกท่านอาจจะงง สงสัยหรือไม่ชอบใจว่าทำไมผมแปล Satan ว่าเซตานแทนที่จะเป็นซาตาน อย่างแรกคือคำนี้จริงๆแล้วอ่านว่าเซตานครับ แต่ผมทราบดีว่าผู้อ่านคนไทยอาจจะไม่คุ้นและควรจะใช้คำว่าซาตาน แต่ผมรู้สึกว่าอยากใช้คำให้มันถูกต้องครับ ต้องขออภัยที่เอาแต่ใจด้วยครับผม.
