ระบบใช้จ่ายตอนที่ 73
ติดตามผลงานของผู้แปลและนิยายทุกตอนได้ที่แฟนเพจ:แปลNiyay
บทที่ 73: ฉันทนต่อไปไม่ได้อีกแล้ว!
หงต้าหลี่: “น่าเบื่อเกิ้น ไม่มีอะไรทำเลยแฮะ…” เขาฟุบนอนบนโต๊ะชั่วครู่และคิดได้ว่า " ลืมไปเลย ฉันพึ่งนึกได้ว่าฉันจะมอบรางวัลให้นิยายเพื่อเป็นผู้นำพันธมิตรนินา ... "
เว็บไซต์จงเตียนระเบิดอีกครั้ง " ดูสิ เร็วๆนี้เศรษฐีหน้าใหม่กำลังมอบรางวัลให้นิยายอีกแล้ว แถมเขาติดอันดับผู้นำพันธมิตรอีกแล้ว! "
" ใช่ ใช่ รีบมาดูสิ! "
แอดมินกองทัพวารีเองก็ได้เข้าไปดูด้วย: " พวกเราไปดูกันเถอะ แท่นวารป์ของฉันกำลังเปิดแล้ว พุ่งทะยานไปเลยยยยย! "
ตอนนี้ก็ได้เกิดความวุ่นวายอีกครั้ง
อีกด้านหนึ่ง หงต้าหลี่กำลังมอบรางวัลให้แก่นิยายและติดอันดับผู้นำพันธมิตรที่อันดับเดิม ๆ แต่ในทางตรงกันข้าม ตอนนี้จิจื่อยั่วที่กำลังนั่งอยู่ข้างๆเขา ได้มองเขาก่อนที่จะหันกลับอย่างรวดเร็ว หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง เธอมองเขาอีกครั้งและถามว่า: " ท่านนายน้อยต้าหลี่ค่ะ ท่านกำลังทำอะไรอยู่เหรอคะ? "
" ฉันหรอ? " หงต้าหลี่ไร้ความรู้สึก " ฉันอ่านนวนิยายน่ะ แล้วก็หยุดอ่านไปกลางคัน เพราะฉันรู้สึกเบื่อ ตอนนี้ฉันเลยกำลังมอบรางวัลให้แก่นิยายไปเรื่อย ๆ เพราะสนุกดี มีอะไรหรือ? "
“ไม่…ก็ไม่มีอะไรมากค่ะ” จิจื่อยั่วหันหลังให้ เธอทำตัวลนลานเหมือนกระต่ายตัวน้อยที่กำลังกลัว หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็หันกลับมาอีกครั้งและถามอย่างเงียบ ๆ ว่า "... นิยายที่ท่านนายน้อยอ่านสนุกไหมคะ? "
เอ๋? ถึงแม้ว่าตอนนี้ฉันไม่ได้ทำอะไรเลย แต่ถ้าถามถึงเรื่องนี้ก็ถือว่าเป็นความคิดที่ดีเหมือนกัน หงต้าหลี่พยักหน้าและพูดว่า "ก็ดี!"
" มันคือนวนิยายเรื่องอะไรคะ? บอกฉันทีได้ไหมคะ? " จิจื่อยั่วได้ถาม
" ได้สิ มันคือนิยายเรื่อง 'ผู้ฆ่าพระเจ้า' และ 'ผู้อมตะ' จากเว็บไซต์จงเตียน นิยายทั้งสองเรื่อง เนื้อหาดีมาก อ่านแล้วเพลินดี ฉันไม่มีอะไรจะทำแล้ว ดังนั้นฉันก็เลยมอบรางวัลให้นิยายเพื่อติดอันดับผู้นำพันธมิตรแค่นั้น " หงต้าหลี่ดูเหมือนจะมีชีวิตชีวามากขึ้น "จิจื่อยั่ว เธออยากลองอ่านไหม?"
“ฉัน…ฉันคิดว่า ฉันขอผ่านดีกว่าค่ะ” จิจื่อยั่วตื่นตระหนกและพูดต่อ " ไว้ฉันขอถามหลิงหยี่และคนที่เหลือก่อนนะคะ "
แชทกลุ่มในห้องเรียน:
จิจือยั่ว: " ท่านนายน้อยต้าหลี่กำลังอ่านนิยายเรื่อง 'ผู้ฆ่าพระเจ้า' และ 'ผู้อมตะ' จากเว็บไซต์จงเตียน เขาบอกว่า นิยายทั้งสองเรื่องนี้สนุกดี "
หลิงหยี่: " ทำไมไม่บอกมาฉันเร็วกว่านี้หน่อยล่ะเห้ย? สงสัยฉันคงต้องไปดูหน่อยแล้ว! "
ดูซินเฉิน: " ขอแสดงความนับถือเลยที่คาบข่าวมาให้ ไม่ว่าอะไรที่พี่ใหญ่ชอบ ตัวฉันก็จะต้องชอบด้วย ไหนนิยายอยู่ไหน! "
ครึ่งชั่วโมงต่อมา
เว็บไซต์จงเตียน ยินดีต้อนรับ
อันดับของรางวัล อันดับที่สอง คราวนี้มีแอคเคาท์ใหม่รูปถุงเท้าตุ๊กตามากกว่าสิบแอคเคาท์กำลังสแปมมอบรางวัลเพื่อขึ้นเป็นผู้นำพันธมิตร
ผู้อ่านคนที่ 1: " อะไรกันเนี้ย เศรษฐีหน้าใหม่หล่นไปอยู่อันดับที่ 5 หรือ 6 แล้ว เขากำลังสแปมมอบรางวัลเพื่อให้ได้อันดับอีกครั้งสำหรับนิยายเรื่อง 'ผู้ฆ่าพระเจ้า'! "
ผู้อ่านคนที่ 2: " แถมตอนนี้เศรษฐีหน้าใหม่อยู่อันดับที่ 6 ในนิยายเรื่อง 'ผู้อมตะ' ทุกคนมาดูเร็ว! "
แอดมินกองทัพวารี คนที่ 1: " พวกเราไปดูกันเถอะ! "
ในขณะเดียวกัน ในห้องเรียน แชทกลุ่มในชั้นเรียน:
หลิงหยี่: " ฮ่าฮ่าฮ่า นวนิยายเรื่องนี้สนุกจริง ๆ จังหวะที่ศัตรูได้อับอายช่างเป็นอะไรที่ตื่นเต้นโคตร ๆ "
ดูซินเฉิน: " จริงด้วย แต่มันคงเป็นเพราะนิยายที่พี่ใหญ่ต้าหลี่ชื่นชอบ มันก็เลยทำให้เป็นนิยายที่ดีไงล่ะ "
ลังเฮา: " ไอ้พวกคลั่งคนสิ้นเปลืองเอ้ย "
หลิงหยี่: " ฉันไปฉี่รดใส่หัวนายหรอไง มายุ่งไรล่ะ? เฮ้ ซินเฉิน แฟนพ้อยท์ของเธอเท่าไหร่แล้ว? "
ดูซินเฉิน: " เพิ่งถึงสองล้านเอง ตอนนี้ ฉันอยู่อันดับที่สองน่ะ แล้วเธอล่ะ? "
หลิงหยี่: "…"
5 นาทีต่อมา
ดูซินเฉิน: “บ้าเอ้ย! เธอมันร้าย หยุดเลยนะ เธอกล้าแซงคะแนนของฉันหรอ? ฉันไม่ยอมนะ! ได้! ฉันทำได้แน่!”
10 นาทีต่อมา
หลิงหยี่: “บ้าเอ้ย!เธอมีแฟนพ้อยท์ถึงสามล้านในเวลาไม่กี่นาทีเนี้ยนะ? เธอมันบ้าไปแล้ว!”
ดูซินเฉิน: " โวะฮ่าฮ่าฮ่า! "
แชทกลุ่มสำหรับผู้แต่งนิยาย เว็บไซต์นวนิยายออนไลน์ต่างๆ:
ผู้เขียนคนที่ 1: เฮ้ย!อะไรกันวะเนี่ย มีใครอยู่ไหม? เศรษฐีนับสิบคนกำลังแย่งกันส่งของขวัญในเว็บไซต์จงเตียน พวกเขากำลังสแปมมอบรางวัลเพื่อแย่งกันเป็นผู้นำพันธมิตรกันอย่างบ้าคลั่งอยู่น่ะเห้ย! "
ผู้เขียนคนที่ 2: “แล้วมันเรื่องใหญ่อะไรกันล่ะ ก็แค่อันดับพันธมิตร มันไม่เหมือนกับตอนที่เราเคยเห็นมาก่อนหรอ?”
ผู้เขียนคนที่ 1: " ฉันรับประกันได้ว่าเอ็งคงยังไม่เคยเห็นแบบนี้มาก่อน ค่าแฟนพ้อยท์ของพวกเขาขึ้นหลักล้านภายในวันเดียว ฉันได้ยินมาว่าพวกเขามอบรางวัลให้แก่นวนิยายที่มีชื่อว่า 'ผู้ฆ่าพระเจ้า' และ 'ผู้อมตะ' และนวนิยายอื่นๆอีก ตอนแรกฉันคิดว่านวนิยายพวกนั้นคงไม่ประสบความสำเร็จด้วยซ้ำ "
ผู้เขียนคนที่ 2: " จริงจังหรอเนี่ย? กี่ล้านกันเชียว? บ้าเอ้ย! ฉันต้องเข้าไปดูสักหน่อยแล้ว! "
ผู้เขียนคนที่ 3: " มันเป็นโฆษณาชวนเชื่อของเว็บไซต์หรือเปล่า? "
ผู้เขียนคนที่ 1: " เป็นไปไม่ได้ ใครมันจะทำโฆษณาให้กับนิยายกากๆแบบนี้กัน? ทุกคนรีบไปดูสิ! "
ในห้องเรียน หงต้าหลี่ฟุบหน้าลงกับโต๊ะและอ่านบทวิจารณ์ของนวนิยายและถามว่า: "เอ๋? คนพวกนี้คือใครกันที่มอบรางวัลให้แก่นิยายที่ฉันอ่าน? กี่คนเนี่ย? "
จิจื่อยั่วพูดเบา ๆ ว่า " อ้อ พวกเขา คือ หลิงหยี่และดูซินเฉินค่ะ เป็นแอคเค้าท์รูปถุงเท้าที่มีหลายแอคเค้าท์ พวกเขากำลังสแปมมอบรางวัลเพื่อแย่งกันเป็นผู้นำพันธมิตรกันอย่างบ้าคลั่งอยู่ค่ะ! "
หงต้าหลี่: " บ้าเอ้ย! กำหมัดแล้วนะ ค่าแฟนพ้อยท์ของพวกเขากล้ามาแซงฉันได้ยังไง! "
จิจื่อยั่วถอนหายใจยาวๆ ใครบางคนกล่าวว่า บุปผาชนจะลำบาก เมื่อพระเจ้าคิดจะต่อสู้ แต่มันก็ดีสำหรับพวกเขาแหละนะ ผู้เขียนเองก็คงจะมีความสุขไปด้วย เพราะเศรษฐีหน้าใหม่ทั้งหลายต่อสู้กันเพื่อเป็นผู้นำพันธมิตร ไม่ใช่ว่าฉันไม่เข้าใจนะ แต่โลกนี้มันคงเปลี่ยนแปลงไปเร็วมาก ...
แชทกลุ่มของผู้เขียน:
ผู้เขียนคนที่ 1: " เฮ้ย! บ้าไปแล้ว พวกเขายังคงสแปมมอบรางวัลให้แก่นิยายเรื่องนั้น นี่มัน..คือผู้นำพันธมิตรตัวจริง! เศรษฐีหน้าใหม่ทั้งสิบคนยังคงต่อสู้กัน พวกเขาต่อสู้กันนานกว่าครึ่งชั่วโมงแล้ว! "
ผู้เขียนคนที่ 2: "นี่มันทำให้ฉันอิจฉามากๆเลยนะ เดี๋ยวฉันคงจะต้องลองแต่งนิยายของฉันในเล่มต่อไปดูซิว่าฉันจะสามารถดึงดูดเศรษฐีหน้าใหม่ให้หลงเข้ามาอ่านนิยายของฉันได้บ้างไหม"
ผู้เขียนคนที่ 3: " ฉันเองก็เพิ่งเห็นประโยชน์ของผู้เขียนในเว็บไซต์ก็วันนี้ล่ะ น่าประทับใจจริงๆ พอเห็นเศรษฐีหน้าใหม่แย่งอันดับผู้นำพันธมิตรกัน ฉันคิดว่า..มันควรค่าแก่การลอง "
ผู้เขียนคนที่ 1: " ใช่ ฉันเองก็จะลองดู ฉันเพิ่งจะแต่งนิยายจบไปพอดีเลย ได้แนวใหม่ในการแต่งพอดีเลยแฮะ "
ผู้เขียนคนที่ 4: " พวกเอ็งช้ามาก ฉันน่ะแต่งนิยายไปแล้ว 6,000 คำและอัพโหลดเสร็จเรียบร้อย บอกเลยว่าเยี่ยมยุทธ และฉันก็ผ่านการตรวจสอบแล้วด้วย "
ผู้เขียนคนที่ 3: " บ้าเอ้ย! เร็วมาก! ฉันทนต่อไปไม่ไหวแล้ว! ฉันเอาด้วย! "
เว็บไซต์จงเตียน สำนักงานของผู้จัดการทั่วไป
เลขานุการลุกลี้ลุกลน ในขณะที่เธอยืนอยู่หน้าโต๊ะทำงานของผู้จัดการทั่วไปและรายงานว่า " ผู้อำนวยการจางค่ะ ตอนนี้มีผู้อ่านปรากฏตัวบนเว็บไซต์จงเตียนของเราค่ะ และพวกเขาเป็นเศรษฐี พวกเขากำลังสแปมมอบรางวัลให้นิยาย เพื่อแย่งอันดับผู้นำพันธมิตรกันอย่างบ้าคลั่งค่ะ! "
ผู้อำนวยการจาง: " ก็ดี เป็นอย่างไรบ้าง ไปได้สวยไหม? มีความคิดเห็นของพวกเขาไหม? "
เลขา: " ฉันคิดว่าพวกเขาเป็นเพื่อนร่วมชั้นของท่านนายน้อยค่ะ ปัญหา คือ ปริมาณการใช้เว็บ ... "
" เกิดการขัดข้องหรือ? เธอนี้ก็พูดติดอ่างแบบนี้ตลอดเลยนะ เกิดอะไรขึ้น? " ผู้อำนวยการจางรีบไต่สวน
" การรับส่งข้อมูลยังคงเพิ่มขึ้นแบบทวีคูณค่ะ ตอนนี้มันเพิ่มขึ้นถึง 40% แล้ว และ... และ… " เลขานุการอึกอักและพูดต่อ ว่า " และแผนกข้อมูลได้คำนวณว่าสองชั่วโมงที่ผ่านมามีผู้เขียนมากกว่า 200 คนที่เริ่มต้นเขียนนวนิยายใหม่ค่ะ แผนกข้อมูลรีบตรวจสอบพวกนักเขียนอย่างไฟแล่บและตอนนี้แผนกข้อมูลก็ได้รับข้อมูลมากจนเกินไปแล้วค่ะ "
ผู้อำนวยการจางเอนหลังพิงเก้าอี้ เขาดูเหนื่อยล้าแล้วเขาก็ถอนหายใจยาว ...
ห้องทำงานของผู้อำนวยการจางก็ได้เงียบไปครึ่งนาที ในที่สุดผู้อำนวยการจางก็ตะโกนออกมาสุดเสียงแหบห้าวและตะโกนอีกว่า“เร็วเข้า รีบไปถามเพื่อนซุนเหวินหยางว่าเราควรใช้เงินจำนวนมากในครั้งถัดไปหรือไม่ ไป เดี๋ยวนี้!”
สำนักงานของผู้อำนวยการ ฝ่ายธุรกิจ
เลขานุการ: " ซุน …ผู้อำนวยการซุนค่ะ ผู้อำนวยการจางถามมาว่า เราควรใช้จ่ายอย่างไร ... จำเป็นที่จะต้องใช้เงินจำนวนมากในครั้งถัดไปหรือไม่คะ ... " ในขณะนี้เลขานุการก็ได้ถามผู้อำนวยการซุนด้วยมารยาทโคตรจะดี
ซุนเหวินหยาง: " เอ่อ..อย่าตกใจไป พวกเราควรรอกันไปก่อน เพียงเตรียมพร้อมไปคุยกับแผนกการเงินให้เตรียมเงินล่วงหน้าก็พอ เพราะนี่ยังไม่ใช่เวลาที่เหมาะสมในการใช้เงินนัก "
เมื่อเห็นว่าเลขานุการกำลังจะจากไป ซุนเหวินหยางก็เรียกเธอทันที " อย่าลืมเตรียมอีกอย่าง เตรียมเงินอย่างน้อยสักหนึ่งล้านด้วยนะ "
" หนึ่ง ... หนึ่งล้าน! " เลขานุการตกใจ ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยเหงื่อ เว็บไซต์จงเตียนมีมูลค่าเพียง 2.4 ล้านหยวนและเขาบอกว่าเขาจะใช้เงินเป็นล้าน ...
ซุนเหวินหยาง: " ทำไม เธอลังเลหรือ? ทำตามที่ฉันพูด เดี๋ยวก่อน ฉันคิดว่ามันยังไม่พอ เตรียมสัก 1.5 ล้านแทน "
เลขานุการจับหน้าอกของเธอแล้วเดินออกจากห้องไป " นี่ ... นี่เป็นจำนวนเงินมหาศาล ฉันจะนำเรื่องนี้ไปบอกคนในแผนกการเงินอย่างไรดีเนี่ย "
น่าเสียดายที่หงต้าหลี่ไม่ทราบเรื่องนี้ มิฉะนั้นเขาอาจจะโดนดุว่า " ฉันจ้างแก เพราะฉันได้ยินมาว่าแกใช้จ่ายเงินได้ดี แต่แกกลับใช้ความพยายามอย่างมากโดยใช้เงินแค่ 1.5 ล้านหยวนเนี่ยนะ? ไอ้งูของฉันมันจะใหญ่ขึ้นตอนไหนเนี่ย ถ้าแกทำได้แค่นี้! "
