บทที่ 136

อักขระศักดิ์สิทธิ์สีฟ้าส่องสว่างขึ้นที่พื้นใต้เท้าของเนี่ยฟง เถาวัลย์สีฟ้ามีประกายสายฟ้าล้อมรอบพุ่งออกมา ชายหนุ่มแซ่เกาที่พุ่งเข้ามา หาได้ตื่นตกใจแสยะยิ้ม ระเบิดพลังปราณระดับสีแดงขั้นกลางออกมา แต่ทว่าไม่สามารถป้องกันเถาวัลย์สีฟ้าไปได้ ถูกพุ่งรัดอย่างรวดเร็ว ความเจ็บปวดพุ่งไปที่สมอง เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดดังออกมา เนี่ยฟงแสยะยิ้มพุ่งเข้าหาชายหนุ่มแซ่เกาจ้วงแทงดาบในมือไปที่หน้าอก ปลายดาบทะลุออกมา เลือดสีแดงสดไหลออกมาจากบาดแผล เสียงสะบัดมือดังเถาวัลย์สีฟ้าจะจางหายไป

“ต้องขออภัยด้วยเช่นกันที่ข้าไม่สามารถอยู่เล่นกับท่านได้นาน เพราะข้าต้องมีเรื่องจัดการ แต่ไม่ต้องกลัวข้าจะส่งหัวหน้าของเจ้าติดตามเจ้าไปอย่างแน่นอน”

สิ้นเสียงกล่าวชายหนุ่มแซ่เกาเงยหน้าขึ้นมามอง ในจังหวะที่เนี่ยฟงดึงดาบออกมา เลือดสีแดงสดกระอักออกจากปาก เนี่ยฟงรีบปลดแหวนออกจากมือพร้อมกับซัดฝ่ามือซ้ายออกไปที่ศีรษะอย่างรวดเร็ว เปรี้ยง ศีรษะยุบเป็นรอยฝ่ามือหนุ่มแซ่เกาตกตายนอนอยู่ที่พื้น

“ไอ้หนูรีบไปจากที่นี่ มียอดฝีมือสองคนกำลังมุ่งหน้ามา”

เนี่ยฟงแสยะยิ้ม สะบัดมือขวานำขวดยาออกมารีบเทยาออกมาหลายเม็ด ขยี้โปรยไปทั่วร่างของชายหนุ่มแซ่เกา หลังจากนั้นก็รีบพุ่งทะยานออกไปทางด้านหลังบ้านอย่างรวดเร็ว ไม่ถึงสิบลมหายใจเนี่ยฟงก็ได้ยินเสียงร้องตะโกนโหยหวนด้วยความเจ็บปวด

“เหอะ ไอ้หนูฟังจากน้ำเสียงที่ร้องออกมาเจ้าคงใช้พิษรุนแรงไม่น้อย”

“พิษสลายซากศพขอรับ เพียงแต่ข้าปรับปรุงใหม่ น่าเสียดายที่ได้ยินเพียงแค่เสียงเดียวเท่านั้น มีอีกคนหลุดรอดไปได้”

เมื่อออกจากเมืองได้ประมาณหกลี้ เนี่ยฟงก็ต้องหยุดฝีเท้า แอบหลบซ่อนอยู่หลังก้อนหิน ด้านหน้ามีชายฉกรรจ์ห้าคนสวมชุดสีเทาปักรูปไม้ไผ่สีขาวที่ชายเสื้อ ทั้งห้ากระจายตัวยืนเป็นรูปดาวห้าแฉก ตรงกลางมีชายหนุ่มอายุประมาณยี่สิบห้าปี และหญิงสาวอายุประมาณสามสิบปีทั้งคู่สวมชุดสีเทา ทั้งหมดกำลังมุ่งหน้าที่จะเข้าเมือง เนี่ยฟงจดจำได้ว่าชายหนุ่มแซ่เกาก็มีปักรูปไม้ไผ่ที่ชายเสื้อเช่นกัน เนี่ยฟงแอบสะบัดมือวงอักขระศักดิ์สิทธิ์สีฟ้าปรากฏออกมาไม่นานก็เป็นม่านอักขระศักดิ์สิทธิ์บดบังตัวของเนี่ยฟงไว้ชั่วน้ำเดือดในขณะที่กลุ่มคนด้านหน้าเดินเข้ามาบริเวณที่เนี่ยฟงแอบอยู่ ก็มีชายหนุ่มสองคนพุ่งทะยานออกมาอย่างเร่งรีบ

แน่นอนว่าเป็นใครไปไม่ได้คืนสองคนที่พุ่งติดตามหนุ่มแซ่เกาที่บ้านร้าง ชายหนุ่มผู้หนึ่งร่างกายสีรอยแดงไปทั่วทั้งร่างเพราะพิษที่ได้รับ หน้าตามีอารมณ์โกรธแค้นอยู่เต็มอกต่างจากอีกคนที่ทำหน้านิ่งเงียบไม่กล่าวสิ่งใด ไม่นานทั้งสองก็พบเจอกับกลุ่มคนด้านหน้า

“นึกว่าใครที่ไหน พวกพี่น้องแซ่เกา เกาซิงหมิง เกาซิงหยาง แล้วน้องของพวกเจ้าเกาซิงอู่ไม่มาด้วยกันรึ ข้าแปลกใจนักไม่เจอกันเสียนานเหตุใดร่างกายเจ้าถึงได้เป็นเช่นนั้นเกาซิงหยาง”

“เลิกกล่าววาจาไร้สาระได้แล้วฟันซือจิน เจ้าและคู่ขาของเจ้าเฮ่อหนานคงมีความสุขมากสินะในระหว่างเดินทาง ถึงได้มาที่นี่ได้ช้านัก ที่ข้าเป็นเช่นนี้เพราะเกาซิงอู่ตกตายไปแล้วเพราะไอ้เด็กบัดซบเนี่ยฟง และที่ร่างกายข้าเป็นเช่นนี้เพราะไอ้เด็กบัดซบนั่นเช่นกันที่มันบังอาจวางยาพิษที่ศพน้องชายข้า ว่าแต่พวกเจ้าเห็นใครพุ่งผ่านมาทางนี้หรือไม่”

ไม่มีผู้ใดเอ่ยกล่าวสิ่งใดออกมาจากกลุ่มของฟันซือจิน เกาซิงหยางร้อนรนไม่น้อย

“บัดซบพี่ใหญ่ เราจะติดตามมันไปทางไหนดี”

“รีบติดตามมันไป มันคงหนีไปได้ไม่ไกล”

เมื่อกล่าวสิ้นเสียงสองพี่น้องแซ่เกาก็รีบพุ่งทะยานออกไป ปล่อยให้คนทั้งเจ็ดมีอาการแปลกใจเล็กน้อยไม่นานทั้งเจ็ดก็เดินทางต่อ เนี่ยฟงพุ่งทะยานไปด้านหลังเพื่อดักทางคนทั้งเจ็ดเอาไว้ สะบัดมือขวาสร้างวงอักขระศักดิ์สิทธิ์สีฟ้าไว้ที่พื้นทรายหลายวงด้วยกัน ไม่นานคนทั้งเจ็ดก็เดินเข้ามาที่วงอักขระศักดิ์สิทธิ์สีฟ้า เนี่ยฟงสะบัดมือขวาประกายสายฟ้าพุ่งลงจากหลังก้อนหินไปที่วงอักขระศักดิ์สิทธิ์ที่สร้างรอไว้ เกิดการระบิดเสียงดังสนั่น ตูม ตูม ตูม ตูม ตูม ตูม ฝุ่นควันฟุ้งกระจายเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดดังมาจากในฝุ่นควัน เนี่ยฟงสะบัดมือขวามีดสั้นก็มาอยู่ที่มือ ฟาดฟันมีดสั้นในมือออกไป ปราณมีดสีฟ้าหลายสิบเล่มพุ่งเข้าไปที่ด้านในฝุ่นควัน เสียงร้องโหยหวนดังออกมาอีกครั้ง

ในจังหวะนั้นเองเนี่ยฟงก็ใช้ม่านอักขระศักดิ์สิทธิ์บดบังตัวเองอีกครั้ง เมื่อรับรู้ว่าคนแซ่เกาทั้งสองพุ่งทะยานกลับมาเพราะเสียงการระเบิดเมื่อครู่ ทันทีที่ฝุ่นควันจากหายไปพบว่า เหลือเพียงชายหนุ่มที่มีนามว่าเฮ่อหนานและหญิงสาวนามว่าฟันซือจินเพียงสองคน ส่วนอีกห้าคนตกตายไปแล้วเพราะใช้ร่างเข้าบดบังระเบิดจากพื้นดินและปราณมีดที่พุ่งเข้ามา แต่ว่าทั้งสองก็ได้รับบาดเจ็บเช่นกัน

“เกิดสิ่งใดกับพวกเจ้าทั้งสองกัน ฟันซือจิน เฮ่อหนาน”

“พวกข้าก็ไม่รู้พอเดินเข้าที่นี่ พื้นทรายก็ระเบิดออกมาอย่างรุนแรง อีกอย่างถูกบางอย่างฟันเข้ามา”

เกาซิงหยางถึงกับสบถออกมาเสียงดังลั่น

“ไอ้ลูกหมาเนี่ยฟง แน่จริงเจ้าโผล่หัวออกมาสิวะ”

แต่ทว่าก็ยังไม่มีเสียงผู้ใดตอบกลับมา เนี่ยฟงแสยะยิ้ม ซัดกระบี่ขึ้นไปด้านบนฟ้าแปดเล่ม แล้วบังคับให้กระบี่พุ่งเข้าไปโจมตีคนทั้งสี่ด้านล่างอย่างรวดเร็ว กระบี่ทั้งแปดเล่มพุ่งลงมาจากฟ้า คนทั้งสี่รีบพุ่งตัวหลบ แต่กระบี่ยังคงเปลี่ยนทิศทางพุ่งติดตาม ดาบและกระบี่ถูกใช้ต้านรับกระบี่สองเล่มที่พุ่งติดตามแต่ละคน เคร้ง เคร้ง เคร้ง เคร้ง เคร้ง เสียงการปะทะดังสนั่น

“ไอ้หนูเจ้าจะทำอย่างไรต่อไป”

“ใจเย็นๆขอรับรอเวลาอีกสักครู่ท่านก็จะเห็นอะไรดีๆขอรับ ท่านลุ่ยกง”

เนี่ยฟงยังคงสะบัดมือไปมาบังคับกระบี่ทั้งแปดเข้าโจมตี เกือบหนึ่งเค่อทั้งสี่ก็ระเบิดพลังปราณระดับสีแดงขั้นกลางออกมา ตูม กระบี่ทั้งแปดเล่มกระเด็นร่วงลงพื้น เนี่ยฟงสะบัดมือขวาถือขวดยาสีขาวในมือซัดออกไปที่เกาซิวหยาง ดาบขนาดใหญ่ฟันขวดขาสีขาวที่ถูกซัดออกมา เม็ดยาด้านในถูกทำลายกลายเป็นฝุ่นผงลอยไปในอากาศ ไม่ถึงสองเค่อเกาซิงหยางก็รับรู้ถึงความเจ็บปวดทางร่างกาย เสื้อผ้าที่สวมใส่ถูกทำลายลงเพราะพิษร้าย ลงไปนอนดิ้นทุรนทุราย เกาซิงหมิงคำรามออกมาเสียงดังรีบพุ่งเข้าไปหาน้องชาย แต่ว่าถูกฟันซือจินยกมือขึ้นห้าม

“อย่าเข้าไปเจ้าจะได้รับพิษด้วย ใจเย็นๆเกาซิงหมิง เด็กหนุ่มผู้นี้ร้ายกาจกว่าที่เรารับรู้มากนัก”

“บัดซบแต่เจ้าจะปล่อยให้น้องชายข้าตายเช่นนั้นรึ”

เสียงตบหน้าดังออกมา เพียะ

“หรือเจ้าจะตกตายไปพร้อมกับน้องของเจ้ากัน เกาซิงหมิง”

เกาซิงหมิงทำได้เพียงกำหมัดในมือแน่นหันไปมองรอบด้าน แต่ก็ไม่พบเจอสิ่งใด เนี่ยฟงใช้ลมปราณเอ่ยวาจาออกมาทำให้เสียงสะท้อนจับทิศทางไม่ได้

“คนของผาไม้ดำมีฝีมือเพียงแค่นี้รึ คิดจะสังหารข้าพวกเจ้าต้องจ่ายค่าตอบแทนที่สาสม”

เมื่อกล่าวสิ้นเสียงเนี่ยฟงก็สะบัดมือ กระบี่ทั้งแปดเริ่มขยับอีกครั้ง มีสองเล่มพุ่งทะยานขึ้นไปบนฟ้าและพุ่งตกลงมาแทงไปที่ร่างของเกาซิงหยางที่นอนอยู่บนพื้น เกาซิงหมิงเมื่อเห็นเช่นนั้นก็ระเบิดพลังปราณออกมาด้วยความโกรธทำให้ฟันซือจินที่อยู่ใกล้กระเด็นออกมา กระบี่อีกหกเล่มที่เหลือพุ่งเข้าแทงฟันซือจินอย่างรวดเร็ว เป็นเฮ่อหนานที่พุ่งเข้ามาใช้ดาบในมือเข้าต้านรับ เคร้ง เคร้ง เคร้ง เคร้ง เคร้ง เคร้ง ฟันซือจินเมื่อตั้งตัวได้ก็ใช้กระบี่ในมือเข้าไปช่วยเหลือ เคร้ง เคร้ง เคร้ง เคร้ง เกาซิงหมิงเองก็พุ่งเข้าฟาดฟันกระบี่ด้วยเช่นกัน เคร้ง เคร้ง เคร้ง เคร้ง เคร้ง ทั้งสามต้านรับอยู่นานเนี่ยฟงแสยะยิ้มสะบัดมืออีกครั้งกระบี่ทั้งหกเล่มก็ร่วงลงพื้น

“ข้าเบื่อที่จะเล่นกับพวกเจ้าคงต้องไปแล้ว พบกันใหม่ที่เขตดินแดนแห่งไฟ”

เกาซิงหมิงเมื่อได้ยินเช่นนั้นก็คำรามออกมาด้วยความโกรธแค้น ฟาดฟันดาบในมือออกไปทั่วทิศทาง ปราณดาบปลิวว่อนไปทั่วบริเวณ เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง ตูม ตูม ตูม เฮ่อหนานเดินเข้าไปตรวจดูศพของคนที่ตนนำมาทั้งห้า ไม่ถึงสิบลมหายใจก็ได้ยินเสียงร้องของฟันซือจิน อยู่ๆกระบี่ทั้งหกเล่มที่ร่วงลงพื้นพุ่งเข้าเสียบร่างของฟันซือจิน ฟันซือจินถึงกับกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด เลือดสีแดงสดไหลออกมาจากบาดแผลตามร่างกาย เฮ่อหนานรีบพุ่งเข้ามาสวมกอดร่างที่ลมหายใจรวยรินของฟันซือจิน

“คิดจะสังหารข้าพวกเจ้าต้องจ่ายค่าตอบแทนที่สาสม”

สิ้นเสียงกล่าวเนี่ยฟงก็พุ่งทะยานหลบหนี ปล่อยให้เกาซิงหมิงและเฮ่อหนานร้องคำรามด้วยความโกรธแค้น และตะโกนด่าทอเสียงดังลั่นไปทั่วบริเวณ