ตอนที่ 63-64

ตอนที่ 63 : กฎของทางร้าน

“พี่หญิงตบข้าทำไม?” ปู้หลี่เกื๋อร้องออกด้วยความไม่พอใจพลางลูบศีรษะ

ปู้ฉืออีเงยหน้าขึ้นพร้อมถอนหายใจ นางรู้สึกว่าน้องชายเกินเยียวยา

“แปดเท่าและสิบเท่างั้นหรือ? ทำไมไม่คิดให้ดี? ผลที่เพิ่มนั้นไม่ใช่การเท่าทวี!” ปู้ฉืออีมองที่ปู้หลี่เกื๋อด้วยความโกรธ

เหยาซือหยานที่อยู่ด้านข้างอดไม่ได้ที่จะป้องปากหัวเราะ

นางได้ทราบว่าสองพี่น้องคู่นี้น่าสนใจอย่างยิ่ง

“แต่แม้จะเป็นเพียงแค่หนึ่งชั่วโมง แต่ความเร็วการฝึกฝนที่เพิ่มสิบแปดเท่านี้ก็ชวนสะพรึงยิ่งนักแล้ว” ปู้ฉืออีต้องสูดลมหายใจเข้าลึก

เหยาซือหยานและปู้หลี่เกื๋อต่างเห็นพ้อง

“ขอซื้อบะหมี่กึ่งสำเร็จสองถ้วย!”

ขณะนี้ปู้ฉืออีเผยการตัดสินใจ

“ของในร้านที่เถ้าแก่หามาขายช่างแพงนัก!”

หลังจ่ายด้วยผลึกวิญญาณแล้ว ปู้หลี่เกื๋อจึงรับชมแหวนมิติด้วยสีหน้าปวดใจ

วันนี้เพียงวันเดียว เขาใช้จ่ายไปแล้วถึงสี่ร้อยหกสิบผลึกวิญญาณ

แม้เป็นบุตรแห่งขุนนางใต้ที่ร่ำรวย แต่ผลึกวิญญาณไม่ใช่สิ่งที่หาได้โดยง่ายดังใจคิด

เช่นนั้น วันนี้เขาจึงไม่ซื้อโคล่ากับแท่งเครื่องเทศ

ผ่านไปไม่กี่นาทีให้หลัง บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปจึงพร้อมรับประทาน

ปู้หลี่เกื๋อเริ่มกินไปพลางคิดและเหม่อมองท้องฟ้า

ราคาแพงล้ำ แต่ดีและอร่อย!

บะหมี่กึ่งสำเร็จนี้อร่อยเกินไปแล้ว!

เมื่อกินบะหมี่กึ่งสำเร็จเรียบร้อย สองพี่น้องจึงกล่าวลากับลั่วฉวนและเหยาซือหยานก่อนจะกลับกันไป

กู่หยุนซีและเจียงเหวิ่นฉางยังคงอยู่ในเกม ทั้งสองหาได้ตระหนักทราบไม่ว่าในร้านเกิดอันใดขึ้นบ้าง

กระนั้นความจดจ่อกับเกมของทั้งสองก็ไม่อาจคงอยู่ได้นาน

เสียงร้องกราดเกรี้ยวของคนทั้งสองเผยดังออก

“อ๊ะ! เกือบแล้ว! เกือบจะผ่านโหมดปกติชั้นแรกได้อยู่แล้ว!”

“นี่มันเรื่องอะไรกัน! เหตุใดจึงถูกบังคับให้ออกจากเกมเช่นนี้?!”

เหยาซือหยานเพียงรับชมสองคนที่โกรธเกรี้ยวด้วยความนิ่งเฉย

“กฎของทางร้าน หนึ่งวันสามารถเล่นได้เพียงสามชั่วโมงเท่านั้น”

ลั่วฉวนที่อาบแดดจนพอใจ ขณะนี้เพิ่งลุกขึ้นยืนพร้อมได้ยินเสียงดังภายในร้าน

เช่นนั้นจึงเดินเข้าไปกล่าวอธิบายกับคนทั้งสอง

“มีกฎเช่นนี้ด้วย?” กู่หยุนซีและเจียงเหวิ่นฉางต้องชะงัก

ลั่วฉวนพยักหน้ารับ

“เถ้าแก่ ไม่ใช่ว่าเล่นก็จ่ายสิบผลึกวิญญาณต่อชั่วโมงหรือ? ให้ข้าจ่ายเพิ่มเป็นสองเท่า... ไม่สิ! ให้เป็นสิบเท่า! ให้ข้าได้เล่นต่อ!” กู่หยุนซีเผยความอ้อนวอน

“ถูกต้องแล้วเถ้าแก่ กฎเป็นของตาย คนเป็นของเป็น ให้พวกเราเล่นได้อีกสักนิด!” เจียงเหวิ่นฉางพยักหน้ารับเห็นดีด้วย

เหยาซือหยานคาดเดาผลลัพธ์ได้ เพราะกฎของเถ้าแก่ไม่อาจละเมิด

และไม่เคยมีข้อยกเว้น

ในมุมมองของลั่วฉวน สตรีทั้งสองตรงหน้า ไม่ต่างอะไรกับคนคลั่งเสพติดเกม

เพื่อช่วยไม่ให้ทั้งสองเสียผู้เสียคน ลั่วฉวนไม่คิดผ่อนปรนกฎ

เขาส่ายศีรษะพร้อมกล่าวคำที่จะทำให้คนทั้งสองไม่พอใจ “ไม่ได้!”

นิ้วขณะนี้ชี้ไปยังกระดานขาวบนผนังพร้อมกล่าว “กฎของร้านมีเขียนไว้ที่ตรงนั้น”

คนทั้งสองจึงหันมองตามลั่วฉวน พบว่าเป็นกระดานขาวที่เขียนด้วยลายมือ

เป็นกฎของทางร้านจริง

“เถ้าแก่ ร้านแห่งนี้มีกฎเยอะเกินไปแล้ว...”

หลังเงียบไปครู่หนึ่ง กู่หยุนซีค่อยนิ่งค้าง

“อย่างไรแล้วพวกเราก็ยังอยู่นครจิ่วเหยาอีกพักใหญ่ ไว้มาวันหลังก็แล้วกัน!”

พบเห็นลั่วฉวนไม่มีเจตนาผ่อนปรน เจียงเหวิ่นฉางจึงได้แต่ยอมรับ

“แต่ต้องกล่าวเลย ค่าใช้จ่ายที่เถ้าแก่เรียกเก็บมันแพงมาก!”

กู่หยุนซีอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจยามนึกถึงเรื่องนี้

เพียงไม่กี่ชั่วโมง นางถึงกับต้องใช้จ่ายไปร้อยกว่าผลึกวิญญาณ

และทั้งหมดนั่นที่ได้ก็เพียงแค่เล่นเกม...

ตอนที่ 64 : ร้านก็ลึกลับ เถ้าแก่ก็ลึกลับ

 

ลั่วฉวนส่ายศีรษะด้วยสีหน้าไม่แปรเปลี่ยน “ทุกสิ่งในร้านคุ้มค่าต่อจำนวนที่จ่าย ทดลองสัมผัสถึงการฝึกฝนดูก็จะรู้”

ระดับการฝึกฝน?

เป็นไปได้ว่าการเล่นเกมสามารถเพิ่มพูนการฝึกฝนอย่างนั้นหรือ?

เรื่องนี้มีแต่หลอกเด็กจึงเชื่อ!

นั่นเป็นความคิดแรกที่ผุดในสมองของกู่หยุนซีและเจียงเหวิ่นฉาง

กระนั้นพบเห็นสีหน้าจริงจังของลั่วฉวน พวกนางจึงต้องทดลองรับรู้ถึงการฝึกฝนดู

เพียงอึดใจ คนทั้งสองจึงต้องร้องอุทานออก

“เป็นไปได้อย่างไรกัน!”

“จริงหรือนี่?!”

ด้วยการรับรู้ ระดับการฝึกฝนของทั้งสองเพิ่มขึ้นจริง มันมากพอขนาดเทียบเท่าผลลัพธ์การฝึกฝนถึงหนึ่งวัน!

“เถ้าแก่ น่าเหลือเชื่อนักที่เกมในร้านสามารถเพิ่มพูนการฝึกฝนได้!” ดวงตาของกู่หยุนซีเผยประกายออก

เจียงเหวิ่นฉางที่อยู่ข้างกายก็มองทางลั่วฉวนด้วยความตื่นตกใจเช่นกัน

ร้านค้าก็ลึกลับ เสมียนก็ลึกลับ เถ้าแก่ยิ่งลึกลับกว่า

“ภายในร้านยังมีสินค้าอื่น สนใจรับชมหรือไม่?” เหยาซือหยานพบเป็นโอกาสอันดีจึงกล่าวคำขึ้น

“แน่นอน!” ทั้งสองรับคำอย่างพร้อมเพรียง

ลั่วฉวนครุ่นคิดไปครู่หนึ่ง จากนั้นจึงเดินไปและเข้าสู่หอคอยแห่งการทดสอบ

เขาไม่คิดเชื่อว่าตนเองจะไม่สามารถผ่านโหมดง่ายของชั้นแรกได้

หากไม่ทราบก็ต้องกล่าวที่ตรงนี้ ว่าก่อนตายมาโผล่ที่นี่ ลั่วฉวนคือนักเล่นเกมระดับเทพ!

กับแค่เกมเสมือนจริงแค่นี้ มีหรือจะทำให้เขาไม่สามารถฝ่าฟันไปได้?

ด้วยติดตามเหยาซือหยาน กู่หยุนซีและเจียงเหวิ่นฉางจึงมาหยุดตรงหน้าชั้นวางผลึกแก้ว

“สินค้าเหล่านี้จะมีคำแนะนำไว้ด้านล่าง ลองรับชมดูก่อน” เหยาซือหยานเผยยิ้ม

ทั้งสองพยักหน้ารับพร้อมพิจารณา

พวกนางรู้สึก ว่าในเมื่อร้านนี้มีของวิเศษเช่นเกมคงอยู่ อย่างนั้นสินค้าอื่นในร้านก็สมควรเป็นของไม่ธรรมดา!

“เครื่องดื่มสีดำในขวด เป็นอะไรไม่รู้แต่บรรจุภัณฑ์โปร่งใสและมีกระดาษแปะเอาไว้รอบ... สิ่งนี้คืออะไรกัน? แทบไม่เคยพบเห็นหรือได้ยินมาก่อน!”

“จริงด้วย ทางนั้นยังมีขวดหยกเย็น น่าจะเป็นของธรรมดาที่สุดแล้ว” เจียงเหวิ่นฉางพึมพำกับตัวเองเสียงเบา

กู่หยุนซีพลันต้องกวักมือเรียก “เหวิ่นฉางมาทางนี้ เจ้าสิ่งนี้เรียกว่าบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป!”

“บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป? เป็นบะหมี่พิเศษหรือไร?” เจียงเหวิ่นฉางเกิดความสนใจจึงเดินมารับชม

จากนั้นทั้งสองจึงอ่านสรรพคุณ

“เมื่อกินเข้าไปแล้ว จะเพิ่มพูนความเร็วการฝึกฝนสิบเท่าเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมง?!”

กู่หยุนซีและเจียงเหวิ่นฉางมองหน้ากันเอง ที่พบเห็นในดวงตาคนทั้งสองคือความสงสัย

ผู้ฝึกตนเองก็เป็นมนุษย์ ดังนั้นจึงไม่อาจฝึกฝนตลอดทั้งยี่สิบสี่ชั่วโมงต่อวันได้ มันจำเป็นต้องมีเวลาพัก นอนหลับ และกิน

นี่ไม่ใช่หมายความถึงเมื่อใดกินบะหมี่กึ่งสำเร็จนี้เข้าไป หนึ่งชั่วโมงที่ฝึกฝนเทียบเท่ากับผู้อื่นฝึกฝนทั้งวันหรอกหรือ?

กล่าวตามตรง พวกนางไม่คิดเชื่อ

เหยาซือหยานรับชมทางด้านข้าง นางตระหนักได้ว่าคนทั้งสองคิดอะไร ดังนั้นจึงเผยยิ้ม “หากไม่เชื่อ เช่นนั้นทดลองดูได้”

“งั้นก็ลอง!” กู่หยุนซีเผยคำรับโดยทันที

อย่างไรแล้วราคาของบะหมี่กึ่งสำเร็จก็เพียงสิบผลึกวิญญาณ สำหรับพวกนางแทบไม่นับเป็นอะไร

หลังจากคว้าถ้วยบะหมี่กึ่งสำเร็จขึ้นมาคนละหนึ่ง เหยาซือหยานจึงชี้นิ้วไปทางเครื่องทำน้ำร้อนที่หัวมุม “บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปจะต้องแช่ภายในน้ำร้านทางนั้นจึงให้ผลลัพธ์ได้”

“มีเรื่องเช่นนี้ด้วย?” กู่หยุนซีและเจียงเหวิ่นฉางเกิดชะงัก

อย่างไรแล้วใช้น้ำร้อนที่นี่ซึ่งจัดเตรียมไว้ให้ก็สะดวกกว่า ทั้งยังไม่คล้ายจะติดขัดที่ตรงใด มีแต่จะช่วยประหยัดเวลา

“ใช้งานเครื่องทำน้ำร้อนหนึ่งครั้งมูลค่าหนึ่งร้อยผลึกวิญญาณ”

ขณะคนทั้งสองสำรวจว่าเครื่องทำน้ำร้อนนี้ใช้อย่างไร เสียงเหยาซือหยานได้ดังขึ้น เป็นผลให้มือคนทั้งสองต้องชะงัก

กู่หยุนซีและเจียงเหวิ่นฉางต่างหันกลับมออง ที่พบเห็นคือใบหน้างดงามของเหยาซือหยานเผยยิ้มแย้ม

กระนั้นในสายตาพวกนาง นี่ไม่ต่างอะไรกับรอยยิ้มนางมารร้าย...

......

ไม่พลาดการอัพเดตตอนใหม่ ติดตามได้ที่ : https://bit.ly/32ciG6V