บทที่ 135

เย่เตาฟาดฟันด้วยวิชาอันเป็นวิชาประจำตัว พุ่งเข้าประชิดตวัดดาบเข้าปะทะ เคร้ง ดาบในมือของชายหนุ่มด้านหน้ากระเด็นออกไป เย่เตารีบโคจรลมปราณไปที่ดาบฟันลงมาอย่างรวดเร็ว คมดาบวาดผ่านหัวไหล่ซ้ายกรีดยาวลงมาถึงเอวขวา เลือดสีแดงสดพุ่งออกมาจากบาดแผล ชายผู้นั้นล้มตัวลงไปนอนกองกับพื้น หยางเวยเองก็กระหน่ำต่อยหมัดออกไป ช่วงจังหวะหนึ่งก็แอบโคจรลมปราณไปที่ถุงมือไหม วงอักขระศักดิ์สิทธิ์สีฟ้าปรากฏออกมาด้านหน้าของหมัด เปรี้ยง แขนขวาถูกทำลายใช้การไม่ได้อีกต่อไป กระดูกแตกทะลุมือออกมา เสียงร้องโหยหวนดังออกมา ชายหนุ่มผู้นั้นรีบถีบเท้าถอยออกมา หยางเวยรีบสะบัดมือขวากำชับมีดอันแปลกประหลาดแน่น ฟาดฟันออกไป ปราณมีดสีม่วงพุ่งเข้าปะทะ เปรี้ยง ชายผู้นั้นกระเด็นออกไปด้านหลังล้มลงไปนอนกับพื้นลมหายใจรวยริน

“บัดซบ บัดซบ ฝากไว้ก่อนเถอะไอ้ลูกหมา”

เสียงสบถดังมาจากชายหนุ่มที่กำลังปะทะกับเนี่ยฟง ไม่ถึงครึ่งลมหายใจก็รีบหันหลังคิดหลบหนี เนี่ยฟงแสยะยิ้ม รีบเก็บดาบไว้ที่แหวน สะบัดมือขวาประกายสายฟ้าพุ่งออกมาปรากฏเป็นวงอักขระศักดิ์สิทธิ์สีฟ้าขนาดเล็ก เนี่ยฟงชี้นิ้วไปที่ชายหนุ่มด้านหน้าที่คิดหลบหนี วงอักขระศักดิ์สิทธิ์สีฟ้าพุ่งเข้าหาชายหนุ่มด้านหน้าไม่นานวงอักขระศักดิ์สิทธิ์สีฟ้าก็จางหายเข้าไปในตัวของชายผู้นั้น หยางเวยและเย่เตาพุ่งทะยานกลับมา

“อีกคนหายไปไหน เนี่ยฟง”

“ข้าปล่อยให้มันหลบหนีไป”

หยางเวยและเย่เตาขมวดคิ้วทั้งสองขึ้น เนี่ยฟงก็หัวเราะออกมา

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า พวกเจ้าไม่ต้องตกใจไป ข้าได้วางวงอักขระศักดิ์สิทธิ์ที่ตัวของมันแล้ว มันไม่มีทางนี้รอดไปได้แน่ เราเพียงแค่ติดตามตัวมันไปที่รังของมันก็พอ”

“ดี ดียิ่งนัก เราจะติดตามมันไปเลยหรือไม่”

“รออีกครึ่งชั่วยาม ให้ชายผู้นั้นตายใจเสียก่อน”

เลยเวลามาเกือบครึ่งชั่วยามทั้งสามก็ออกติดตามคนของผาไม้ดำไป เนี่ยฟงสะบัดมือขวาประกายสายฟ้าพุ่งออกมาด้านหน้า ทั้งสามพุ่งทะยานติดตามสายฟ้าไป ในที่สุดมันก็พุ่งกลับเข้ามาในเมืองอีกครั้ง ในระหว่างทางเนี่ยฟงก็พบเจอร้านขายหน้ากาก เนี่ยฟงรีบเดินเข้าเลือกเป็นหน้ากากสีขาวธรรมดามาสามชิ้น หลังจากจ่ายเงินเสร็จสิ้นเนี่ยฟงก็แจกให้แก่หยางเวยและเย่เตา ทั้งสามยังติดตามสายฟ้าไปเรือยๆสายฟ้าก็มาหยุดอยู่ที่บ้านร้างหลังหนึ่ง บริเวณท้ายเมือง เนี่ยฟงแผ่ลมปราณตรงสอบภายในบ้าน พบว่ามีคนแอบซ่อนตัวอยู่หลายคนด้วยกันด้านใน

“ด้านในมีคนแอบซ่อนอยู่ เย่เตาทานยาถอนพิษของหยางเวยเอาไว้ด้วย”

ทันทีที่เย่เตาทานยาถอนพิษจากหยางเวย เนี่ยฟงสวมหน้ากากในมืออย่างรวดเร็ว เช่นเดียวกับหยางเวยและเย่เตา เย่เตาสะบัดมือขวาถือดาบคู่ใจไว้ในมือ ก้าวเดินไปที่ประตูไม้บ้านร้าง ฟาดฟันดาบในมือฟันเข้าไปที่ประตูไม้ เปรี้ยง ตูม ประตูไม้แตกกระจุยกระจาย หยางเวยที่โคจรปราณไว้รออยู่แล้ว รีบซัดฝ่ามือเข้าไปในบ้านร้าง ปราณฝ่ามือสีม่วงพุ่งเข้าไปด้านใน เปรี้ยง ตูม ควันพิษสีม่วงฟุ้งกระจาย เสียงเอะอะโวยวายดังมาจากด้านใน ในจังหวะนั้นเอง เนี่ยฟงก็รีบพุ่งทะยานไปทางด้านขวา

“พวกเจ้าจัดการที่นี่ คนผู้นั้นหลบหนีไปแล้ว ข้าจะตามมันไป”

หนางเวยและเย่เตารีบเข้าไปสังหารคนที่อยู่ด้านในบ้านร้างอย่างรวดเร็วเพื่อเร่งติดตามเนี่ยฟงไป เนี่ยฟงที่พุ่งติดตามชายผู้นั้นมาก็เริ่มสงสัยไม่น้อย เพราะคนที่นี่ต่างรับรู้ว่าชายผู้นั้นเป็นใคร ชาวบ้านหลายคนที่พบเจอต้องหลบหนี หรือก้มหัวคารวะ เนี่ยฟงยังแอบติดตามต่อไม่นานชายผู้นั้นก็เดินหายเข้าไปที่จวนเจ้าเมือง เนี่ยฟงรีบเดินไปสอบถามชาวบ้านแถวนั้นถึงได้รับรู้ว่าชายผู้นั้นเป็นองครักษ์ของเจ้าเมืองที่ถูกจ้างมาเพื่อดูแลความปลอดภัยของเจ้าเมือง เนี่ยฟงรีบกลับไปหาหยางเวยและเย่เตา แต่ดีที่ทั้งสองเร่งสังหารคนในบ้านร้างจึงพบเจอกันกลางทาง

“เป็นอย่างไรบ้างเนี่ยฟง ติดตามตัวมันเจอหรือไม่”

“พบเจอแล้ว มันเป็นองครักษ์ของเจ้าเมือง”

“บัดซบ คนของผาไม้ดำอยู่ทุกที่หรืออย่างไร”

เย่เตายืนนิ่งอยู่นานก็เอ่ยออกมา

“ข้ามีแผนล่อพวกมันออกมา แต่ว่าเจ้าต้องเสี่ยงหน่อยเนี่ยฟง”

เนี่ยฟงพยักหน้าพร้อมกับเอ่ยออกมา

“เจ้ากล่าวแผนของเจ้ามาเถอะ”

เย่เตาเล่าแผนให้แก่เนี่ยฟงและหยางเวยฟัง หลังจากนั้นทั้งสามก็สวมหน้ากากแยกย้ายกันไปทำตามแผนที่ตกลงไว้ ทั้งสามสวมหน้ากากสีขาว เนี่ยฟงมุ่งหน้าไปที่จวนเจ้าเมือง หยางเวยไปที่ป้อมด้านหน้าของเมืองเพื่อล่อกำลังทหารเอาไว้ ส่วนเย่เตาจะเป็นช่วยเหลือทั้งสองจากด้านบน หยางเวยเมื่อมาถึงป้อมก็ซัดฝ่ามือลงพื้นดิน ปราณฝ่ามือสีม่วงปะทะกับพื้นดินเสียงดังสนั่น เปรี้ยง ควันพิษสีม่วงฟุ้งกระจาย

หยางเวยซัดฝ่ามือไปที่ป้อมหน้าเมือง ปราณฝ่ามือพุ่งเข้าปะทะกับป้อมหิน เปรี้ยง ตูม ควันพิษฟุ้งกระจายทหารหลายสิบนายรีบพุ่งออกมาจากป้อม หยางเวยแสยะยิ้มพุ่งเข้าประชิด ต่อยหมัดขวาออกไป เปรี้ยง ทหารผู้หนึ่งกระเด็นไปด้านหลัง หยางเวยรีบพุ่งทะยานหลบหนี โดยหลอกล่อทหารหน้าป้อมติดตาม เนี่ยฟงรอเวลาที่เหล่าทหารจากจวนเจ้าเมืองเข้าไปช่วยเหลือที่ด้านหน้าเมือง ไม่นานทหารจำนวนมากก็ออกจากจวนเจ้าเมืองไป เนี่ยฟงแอบเข้าไปด้านในจวน เป็นลานกว้างด้านหน้า มองเข้าไปมีประตูขนาดใหญ่ปิดอีกชั้น เนี่ยฟงสะบัดมือขวามีดสั้นปรากฏอยู่ที่มือขวาฟาดฟันออกไป ปราณมีดสีฟ้าพุ่งเข้าปะทะประตูด้านหน้าเสียงดังสนั่น เปรี้ยง

เหล่าองครักษ์รีบออกมาต้อนรับเนี่ยฟงด้านหน้าลานกว้าง เนี่ยฟงหรี่ตามองก็พบว่ามีคนของผาไม้ดำก็มาแล้วเช่นกัน จึงแสยะยิ้มชูมือขึ้นเหนือศีรษะ เย่เตาที่รอจังหวะก็ฟาดฟันดาบลงมาจากฟ้า ปราณดาบสีแดงพุ่งลงมาปะทะกับกลุ่มขององครักษ์ด้านล่าง เปรี้ยง ตูม หลายคนได้รับบาดเจ็บ เนี่ยฟงที่รอจังหวะอยู่แล้ว พุ่งเข้าไปหาคนของผาไม้ดำ ต่อยหมัดซ้ายเข้าไปหน้าท้องอย่างรวดเร็ว เปรี้ยง สะบัดมือจี้จุดเคลื่อนไหวพร้อมกับหิ้วชายผู้นั้นหลบหนี พุ่งออกมาด้านหน้าของจวนเจ้าเมืองบริเวณถนนก็พบเย่เตาและสัตว์อสูรรออยู่แล้ว เนี่ยฟงรีบพุ่งทะยานขึ้นไปด้านหลังสัตว์อสูรของเย่เตา ไม่ถึงหนึ่งลมหายใจ สัตว์อสูรก็พุ่งทะยานขึ้นไปบนฟ้า

หยางเวยที่ระหว่างหลบหนีไปตามเส้นทางของเมือง เมื่อเห็นว่าเย่เตาและเนี่ยฟงจับคนได้แล้วก็ซัดฟ้ามือลงพื้นอีกครั้ง เปรี้ยง ควันพิษสีม่วงฟุ้งกระจายออกมา หยางเวยก็รีบหลบหนีไปทางบ้านร้าง เมื่อเข้ามาถึงก็พบเนี่ยฟงและเย่เตาอยู่ด้านในบ้านร้างแล้ว ขาทั้งสองข้างของคนจากผาไม้ดำถูกดาบของเย่เตาและเนี่ยฟงปักตรึงไว้ ไม่นานชายหนุ่มผู้นั้นก็ค่อยๆเอ่ยวาจาตอบในสิ่งที่เนี่ยฟงถาม ผ่านไปเกือบสองเค่อ เนี่ยฟงก็ดึงดาบของตนแทงเข้าไปที่หน้าอกของชายผู้นั้นอย่างรวดเร็ว เลือดสีแดงสดไหลออกมาจากบาดแผล

“บัดซบ ท่านอาจารย์กำลังได้รับอันตราย ข้าต้องรีบกลับสำนัก”

ทั้งสามรีบกำลังจะมุ่งหน้าออกไปจากบ้านร้างก็พบว่ามีแรงกดดันระดับสีแดงขั้นกลางแผ่ออกมาจากด้านหน้าของบ้านร้าง เนี่ยงฟงรีบสะบัดมือขวาวงอักขระศักดิ์สิทธิ์สีฟ้าปรากฏออกมาสลายแรงดัน เนี่ยฟงหันไปมองหยางเวยและเย่เตา

“เป็นคนจากตระกูลเกาที่มันพูดนั้นกล่าวอ้างว่าได้ส่งข่าวเป็นแน่ พวกเจ้าทั้งสองหาทางกลับไปแจ้งข่าวที่สำนักพยัคฆ์สายลม ส่วนที่นี่ข้าจะจัดการเอง หากสู้ไม่ไหวข้าจะถอยหนี”

หยางเวยและเย่เตาหันมามองเนี่ยฟงทั้งสามเอ่ยวาจาออกมาพร้อมกัน

“รักษาตัวด้วย”

กล่าวสิ้นเสียงเนี่ยฟงก็ฟาดฟันดาบในมือออกไปทางประตูหน้าบ้าน ปราณดาบสีฟ้ามีประกายสายฟ้าล้อมรอบพุ่งทะยานออกไป หยางเวยและเย่เตารีบพุ่งออกไปทางด้านหลัง เปรี้ยง ไม่ถึงครึ่งลมหายใจปราณดาบสีฟ้าก็ถูกทำลายลงโดยชายผู้หนึ่งสวมชุดสีเทาปักรูปไม้ไผ่สีขาวที่ชายเสื้อ

“คงเป็นเจ้าสินะไอ้หนู ไม่เลว ไม่เลว ปราณดาบเมื่อครู่ทำให้ข้าตกใจไม่น้อย ดี ดี ข้าให้เวลาสามลมหายใจเพื่อหลบหนี เพียงพอหรือไม่”

เนี่ยฟงไม่กล่าวสิ่งใดตอบแอบสะบัดมือขวาที่ด้านหลังสร้างวงอักขระศักดิ์สิทธิ์สีฟ้าไว้ที่พื้น ในจังหวะที่ยกมือซ้ายขึ้นมือแล้วกวักเรียกชายหนุ่มด้านหน้า

“อย่ากล่าววาจาไร้สาระ รีบเข้ามาเถอะ ข้าต้องจัดการอีกหลายอย่าง”

“เจ้าจะทำสิ่งใดได้ ไอ้ลูกหมา”

“เช่นนั้นเจ้าก็เข้ามาเถอะดูว่าข้าจะทุบตีเจ้าเช่นไร คนแซ่เกา”

ชายผู้นั้นถึงกับขมวดคิ้วทั้งสองข้างขึ้นเมื่อเด็กหนุ่มด้านหน้ากล่าววาจาถึงแซ่ของตน

“เห็นทีก่อนที่จะสังหารเจ้า ข้าคงต้องทรมานเจ้า จนกว่าเจ้าจะกล่าวออกมาว่ารับรู้ถึงสิ่งใดบ้าง”

“เอาไว้ข้าจะไปเยี่ยมหัวหน้าพวกเจ้าที่เขตดินแดนแห่งไฟก็แล้วกัน”

ชายผู้นั้นได้ยินสิ่งที่เนี่ยฟงกล่าวก็ระเบิดพลังปราณระดับสีแดงขั้นกลางออกมาแล้วพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว

“ไอ้ลูกหมา ตายเสียเถอะ”

เนี่ยฟงแสยะยิ้มยกเท้าขวากระทืบลงไปที่พื้น