ตอนที่ 123 แผนยึดเมืองล้มเหลวอีกครั้ง (ฟรี)

ไม่กี่วันผ่านไปลู่เฟิงยังคงบุกโจมตีอย่างต่อเนื่องถึงสองครั้ง แต่ผลลัพธ์ที่ได้ก็เหมือนเดิมพวกเขายังคงถูกเกาทันฑ์สอยกลับไป

ท้ายที่สุดก็ทำได้เพียงแค่สูญเสียกองกำลังทหารเพิ่มเติม

สิ่งนี้ทำให้ลู่เฟิงหมดหนทางอย่างมาก

อย่างไรก็ตามช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา ซุนฮก และ เจี๋ยสวี่ ก็ได้พากลุ่มคนไปสำรวจรอบเมืองฉิวซานเพื่อหาทางทำลายเมือง

"ฝ่าบาท ข้าน้อยมีแผนการแล้วขอรับ!"

ในวันนี้ เต็นท์ทหารของลู่เฟิง ซุนฮก ได้วิ่งเข้ามาอย่างตื่นเต้น

ลู่เฟิง รู้สึกมีความสุขและรีบกล่าวถามทันที"เหวินยื่อ มีแผนการแล้วหรือไม่เช่นนั้นรีบบอกข้ามาเร็ว"

"วันนี้ ข้าน้อย และ เหวินเหอ ได้พากลุ่มคนไปสำรวจภูมิประเทศรอบ ๆ เมือง ฉิวซาน และพบบางสิ่งที่อยู่นอกประตูทิศใต้!"

"เจ้าพบอะไร?"

"ฝ่าบาท ประตูเมืองทิศใต้ของเมืองฉิวซานนั้น ถูกตั้งบนดินหลวมกำแพงเมืองจึงไม่แข็งแรงหากเราโจมตีด้วยน้ำเราจะสามารถพังประตูเมืองได้ในทันที!"ซุนฮก ตอบกลับ

ลู่เฟิงขมวดคิ้วเล็กน้อย"โจมตีด้วยน้ำ ? เมืองฉิวซาน อยู่ห่างไกลจากแม่น้ำงูหยกตั้งครึ่งวัน และ มันจะต้องผ่านเมืองเสี่ยวหลิงตู่ เราจะสามารถใช้น้ำโจมตีได้ยังไง?"

"ฝ่าบาท ข้าน้อยเจอแหล่งน้ำที่ดีกว่านี้แล้ว!"ซุนฮกตอบกลับ

"ที่ไหน?"

"ด้านหลังเมืองฉิวซาน มีน้ำตกอยู่ ที่นั่นเป็นแม่น้ำของเมืองฉิวซานที่ทอดผ่านแม่น้ำงูหยกโดยตรงหากเราสามารถสกัดกั้นน้ำและดึงน้ำจากตรงนั้นมาใช้ทางประตูทางใต้ของเมืองฉิวซานได้พวกเราจะประสบความสำเร็จ"

ลู่เฟิง ได้ครุ่นคิดเล็กน้อยและกล่าวถาม"เกี่ยวกับเรื่องนี้ ไม่มีทางที่ จางเป็งยี่ และ โฮ่วหลิน ซึ่งอาศัยอยู่ในเมืองฉิวซานมาตั้งนานจะไม่รู้"

"เป็นเช่นนั้นขอรับ"

ซุนฮกได้ตอบกลับ"อย่างที่ฝ่าบาทได้ตรัสไว้ ตอนที่ข้าน้อยและเหวินเหอ ตรวจสอบ พวกเราเห็นทหารของเมืองฉิวซานอยู่ใกล้น้ำตกเช่นเดียวกัน แต่พวกเขาไม่มีทางปิดกั้นพวกเราได้ เราต้องรีบส่งคนไปขุดร่องน้ำทันที และ ถึงแม้จะใช้กำลังคนมากถึง 50,000 คน ก็ยังคงกินระยะเวลาประมาณสองวัน!"

"ในเวลานี้หากมีการลอบโจมตีพวกเราและพยายามขัดขวางแผนการพวกเรามันคงจะไม่ใช่เรื่องนี้ดังนั้นพวกเราใช้..."

"ทหารม้า!"

ลู่เฟิง ได้พยักหน้า"ให้ทหารม้ามารวมตัวกันที่ประตูทิศใต้ ถ้าทหารในเมืองฉิวซานคิดจะโจมตีฆ่าให้หมดไม่ต้องปราณี!"

ซุนฮก ได้พยักหน้าและตอบกลับ"ขอรับ ข้าน้อยรับคำสั่ง"

"ไปแจ้งต่อ ลิโป้ และ ทหารม้าของเขาให้เตรียมพร้อม ในเวลาเดียวกันก็จัดทัพแยก 50,000 นาย ออกมาและเริ่มแผนการได้เลย!"

ซุนฮก ได้ตอบสนองและรีบไปจัดการทันที

ด้วยคำสั่งระดมพล 50,000 นาย ทหารได้มารวมตัวกันอย่างรรวดเร็วและมุ่งหน้าไปขุดร่องน้ำ

เมื่อคนเหล่านี้มาถึงน้ำตก ข่าวก็ได้ไปถึงดูของ จางเป็งยี่ และ โฮ่วหลิน

จางเป็งยี่ และ โฮ่วหลิน ได้มารวมตัวกันอีกครั้ง

"พี่จาง ท่านเองก็ได้รับข่าวแล้วใช่หรือไม่?"โฮ่วหลินมองไปที่ จางเป็งยี่ ด้วยสีหน้าที่หนักอึ้ง

ใบหน้าของ จางเป็งยี่ ก็น่าเกลียดมากเช่นเดียวกัน เขารู้ดีถึงภัยคุกคามของน้ำตกที่มีผลต่อเมืองฉิวซาน เรื่องนี้ไม่สามารถแก้ไขได้

"พวกเราจะต้องส่งกองกำลังไปจัดการพวกมัน อย่าปล่อยให้พวกมันมีโอกาสขุดร่องน้ำได้"จางเป็งยี่ ได้กล่าวพูดขึ้น

โฮ่วหลิน ได้ยิ้มอย่างขมขื่น"ข้าเองก็คิดเช่นนั้นแต่ทว่า ลิโป้ และ ทหารม้าศึก ได้ดักรออยู่ข้างนอกจากจำนวนไม่น้อยกว่า 30,000 นาย หากเราเปิดประตูเมืองเกรงว่าพวกมันจะบุกเข้ามาทันที"

ใบหน้าของ จางเป็งยี่ ที่ได้ยินเช่นนี้ เขารู้สึกโกรธเคืองอย่างมาก"ถอนทัพ นำกองกำลังทั้งหมดกลับเข้าสู่เมืองชั้นใน!"

"ถอนตัวเข้าสู่เมืองชั้นใน?"

โฮ่วหลินรู้สึกตกใจและมองไปที่จางเป็งยี่"พี่จาง ข้าไม่คิดว่าเราควรยอมแพ้ต่อเมืองชั้นนอก แม้ว่าเมืองชั้นในจะมีกำแพงที่แข็งแรง แต่มันก็ไม่มีโอกาสที่จะหยุดการทะลวงของอีกฝ่ายได้"

จางเป็งยี่ ได้ยิ้มอย่างขมขื่น"ทำไมข้าจะไม่รู้ หรือว่าเจ้าคิดจะบอกให้เรารั้งรออยู่ที่นี่ให้ ลู่เฟิง ปล่อยน้ำเข้ามาทำลายประตูเมืองทิศใต้ จากนั้นก็ให้กองทัพของอีกฝ่ายเข้ามา?"

"หากถอนกำลังเข้าสู่เมืองชั้นในอย่างน้อยพวกเราก็จะสามารถสู้ศึกยืดเยื้อกับลู่เฟิงได้ ด้วยทรัพยากรภายในเมืองชั้นในเราสามารถหล่อเลี้ยงกองทัพได้เป็นระยะเวลาหนึ่งปี กองทัพของ ลู่เฟิง เดินทางมาจากระยะไกล พวกมันไม่มีทางมีอาหารที่เพียงพอในการหล่อเลี้ยงกองทัพอย่างแน่นอน นอกจากนี้ ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา มีการปันส่วนทหารจำนวนมาก ทำให้ เมืองหลวงขาดแคลนสิ่งเหล่านี้ และ ถึงจะให้การสนับสนุนได้ก็คงได้ไม่มากนัก พวกเราจะรอจนกว่าพวกมันจะถอนกำลังกลับไป เมื่อนั้นจะกลายเป็นชัยชนะของพวกเรา!"

โฮ่วหลิน ได้ทรุดลงเล็กน้อยและมองไปที่ จางเป็งยี่"พี่จาง ท่านแน่ใจแล้วใช่มั้ย?"

จางเป็งยี่ได้พยักหน้า"ข้าแน่ใจแล้ว ถ้าน้องโฮ่ว ไม่เห็นด้วย เช่นนั้นก็นำกองกำลังทหาร 100,000 นายของเจ้าออกไปปกป้องเมืองชั้นนอก ส่วนข้าจะขอตัวกลับไปปกป้องเมืองชั้นใน"

โฮ่วหลิน ได้ยิ้มอย่างขมขื่น หากลู่เฟิง เพิกเฉยต่อชีวิตทหารและบังคับโจมตีโดยไม่คำนึงถึงความสูญเสียของกองทัพ ด้วยกองทัพ 200,000 นาย มีหรือ จะปกป้องเมืองฉิวซานได้ ดังนั้นนับประสาอะไรกับกองทัพ 100,000 นาย

เขาได้พยักหน้าเห็นด้วยกับข้อเสนอของ จางเป็งยี่ โดยการถอนทัพเข้าไปในเมืองชั้นในเพื่อที่จะต่อสู้กับลู่เฟิงด้วยศึกยืดเยื้อ

นี่อาจจะเป็นความคิดที่ดีที่สุดของพวกเขาตอนนี้เพราะเมื่อไหร่ที่ประตูเมืองถูกทำลายกองทัพของลู่เฟิงก็จะบุกโจมตี

ภายใต้การจัดเตรียมของ จางเป็งยี่ และ โฮ่วหลิน เขาได้สั่งอพยพทหารเข้าไปยังเมืองชั้นในอย่างเป็นระเบียบ โดยเหลือเพียงทหาร 20,000 นายคอยเฝ้ากำแพงไว้เพื่อให้ดูราวกับว่ากองทัพยังคงอยู่ที่นั่น

ทางด้านของ ลู่เฟิง กองทัพของพวกเขายังคงขุนร่องต่อ สองวันต่อมา ร่องน้ำก็ได้ถูกขุดผ่านไปยังประตูเมืองทางใต้ของเมืองฉิวซานทันที

"ฝ่าบาท ข้าน้อยได้รับข่าวจากจินยี่เหว่ย ดูเหมือนว่าจะมีความเคลื่อนไหวในเมืองฉิวซาน"

ขณะที่ ลู่เฟิง กำลังสั่งการทหารอยู่ จู่ ๆ เจี๋ยสวี่ ก็ได้เข้ามาหาเขาด้วยสีหน้าละอายใจเล็กน้อย

ลู่เฟิงมองไปที่เขาและยิ้ม"เหวินเหอ เจ้าเป็นอะไรไปทำไมถึงทำสีหน้าแบบนั้น?"

ตุบ!

เจี๋ยสวี่ ได้คุกเข่าลงและตอบกลับ"ฝ่าบาท ข้าน้อยไร้ความสามารถ และ มั่นใจตนเองมากเกินไป ไม่คิดเลยว่า พวกเขาจะตอบรับทันแผนการของพวกเรา!"

ลู่เฟิงขมวดคิ้วและกล่าวถาม"เกิดอะไรขึ้น?"

เจี๋ยสวี่ ได้ส่งจดหมายที่ได้รับจากจินยี่เหว่ยให้ ลู่เฟิง

หลังจากที่ ลู่เฟิง อ่านสีหน้าของเขาก็ดำมืดลงทันที หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ถอนหายใจออกมา"ดูเหมือนว่าพวกเราจะประเมินความมุ่งมั่นของ จางเป็งยี่ และ โฮ่วหลิน ในการปกป้องเมืองต่ำเกินไป!"

กองทัพของ จางเป็งยี่ และ โฮ่วหลิน ได้ล่าถอยเข้าไปในเมืองชั้นใน และ พวกเขาก็ได้ถอยทัพเข้าไปเมื่อวานนี้ แต่ จินยี่เหว่ย เพิ่งค้นพบสถานการณ์นี้เมื่อเช้า

นี่คือความผิดพลาดของจินยี่เหว่ยโดยแท้จริง

เจี๋ยสวี่ ที่เป็นผู้บัญชาการกองกำลังจินยี่เหว่ย เป็นธรรมชาติที่เขาจะรู้สึกผิด

ลู่เฟิง มองไปที่ เจี๋ยสวี่ ด้วยรอยยิ้ม"เหวินเหอ แม้ว่า กองกำลังจินยี่เหว่ยจะละทิ้งหน้าที่จนผิดพลาด แต่ความรับผิดชอบ ไม่จำเป็นจะต้องตกมาที่เจ้าทั้งหมด ยังไง ข้าเองก็ไม่คิดว่า จางเป็งยี่ และ โฮ่วหลิน จะไม่เลือกที่จะยอมแพ้ และ นำทัพกลับไปยังเมืองชั้นใน เจ้าไม่จำเป็นจะต้องโทษตัวเองในเรื่องนี้!"