ตอนที่ 116 ความสุขเหลือล้น (ฟรี)

ศึกนี้ได้กินเวลาอย่างยาวนาน!

เที่ยงวันรุ่งขึ้น

ในเวลานี้สีหน้าของลู่เฟิง ไม่ค่อยสู้ดีนัก

เขาได้รับรายงานเกี่ยวกับความเสียหายในสนามรบทหารของเขามีผู้เสียชีวิตมากกว่า 80,000 นาย มีทหารมากกว่า 20,000 นายได้รับบาดเจ็บสาหัสและบาดเจ็บเล็กน้อย!

แปดหมื่นคนเหล่านี้ ตกตายไปในระหว่างการยึดครองประตูทางเหนือ โดยประตูทางเหนือ ถูกวางโดยทหารหนักของราชาเมกาทรอน

โชคดีที่ ลู่เฟิง ปล่อย ให้ ฮัวโต๋ ออกจากเมืองว่านเหอ และมาสมทบที่นี่ ตอนนี้ อีกฝ่ายกำลังรักษาทหารที่ได้รับบาดเจ็บอยู่

ด้วยพลังพิเศษของเขา ทหารที่บาดเจ็บกว่าสองพันนายที่ลุกขึ้นไม่ไหว ได้ดีดตัวลุกขึ้นมาและสามารถต่อสู้ได้อีกครั้ง

ในขณะเดียวกัน ผลลัพธ์ที่ได้กับยิ่งใหญ่กว่ามาก ทหารม้าของอีกฝ่ายได้ตกตายไปมากกว่า 15,000 นาย ส่วนที่เหลือก็ถูกจับกลับไป

ลู่เฟิง พึงพอใจกับสิ่งนี้มาก

ส่วนทหารราบ 200,000 นาย มีผู้บาดเจ็บจำนวนไม่น้อยแต่ไม่มีผู้ใดบาดเจ็บสาหัส

เพราะการต่อสู้ครั้งนี้ดุเดือดมากทำให้ โลหิตสาดฟุ้งกระจายไปทั่วทั้งเมือง ภายหลังต้องเก็บกวาดสนามรบ

ทหารที่เหลือเหล่านี้ล้วนเป็นทหารจากอาณาจักรหนานหยาน ลู่เฟิง ได้ส่งมอบให้กับ เกาชุนโดยตรง และ เชื่อว่า เกาชุน จะมีวิธีจัดการคนเหล่านี้อย่างแน่นอน

โดยทั่วไปแล้ว ลู่เฟิง ได้สูญเสียกำลังคนไปมากถึง 80,000 คน แต่เขาก็ได้รับทหารม้ากลับคืนมา 80,000 นาย และ ทหารราบอีก 200,000 นาย คนเหล่านี้ได้กลายมาเป็นพลังต่อสู้ให้กับเขา

หากนำทหารราบที่เหลือ 400,000 นายเหล่านี้ บวกกับทหารราบอีก 200,000 นาย ของเหลียนป๋อ ก็จะเป็นกองทัพ 600,000 นาย รวมทั้งทหารม้า 80,000 นาย ลู่เฟิง ยังมีทหารม้าในหุบเขาหยางผิงอยู่จำนวนไม่น้อย เมื่อรวมทั้งหมดแล้วเขาจะมีทหารม้าไม่ต่ำกว่า 150,000 นาย

ทางด้าน เจี๋ยสวี่ ยังมีกองทัพ 300,000 นาย และ กองทัพ 400,000 นาย จากเมิ่งเถียน รวมทั้งหมด เขามีทหารเกือบ 1.5 ล้านคน!

1.5 ล้านคนนี้เป็นทหารชั้นยอด และ เต็มไปด้วยประสิทธิภาพในการต่อสู้

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ทำให้ ลู่เฟิง รู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย

"ฝ่าบาท พวกเราไม่พบศพของ ราชาเมกาทรอน!"ในขณะนี้ ซุนฮก ได้มาถึงพร้อมกับสีหน้าที่น่าเกลียดมาก

ลู่เฟิง ได้ขมวดคิ้วเล็กน้อย ราชาเมกาทรอน ถือเป็นปัญหาหลัก หากเขากลับไปที่เมืองฉิวซานได้ อีกฝ่ายจะยังคงมีกองทัพมากกว่า 1.2 ล้านคน บวกกับกองทัพ 850,000 คนที่เหลือ รวมเป็นกองทัพ 2 ล้านคน

หาก ลู่เว่ย เปิดศึกอีกที นี่จะเป็นการสูญเสียอย่างมาก

"ส่งคำสั่งให้ จินยี่เหว่ย หาเขาให้พบ ยังไงก็ต้องไม่ปล่อยให้เขากลับไปยังเมืองฉิวซานได้!"

"ขอรับ!"

...

ลู่เว่ย ได้ยืนอยู่ริมแม่น้ำงูหยก เขามองไปที่ทหารด้านหลังที่เหลือทหารม้าเพียง 6 นายด้วยสีหน้าขมขื่น

ในตอนเริ่มเขานำทหารยอดฝีมือ 500,000 นายมาเพื่อบุกเบิกพิชิตเมืองหลวงและนั่งบนบัลลังก์มังกร

แต่ตอนนี้ กองทัพชั้นยอด 500,000 นายของเขาได้หายวับไปในพริบตาจนเหลือเพียง 6 คน

ช่องว่างเหล่านี้ค่อนข้างแตกต่างอย่างมาก

"ฝ่าบาท พวกเรารีบไปกันเถอะ หากถูกพบโดยทหารม้าผู้ภักดีของ ลู่เฟิง พวกเราจะลำบาก!"ทหารคนหนึ่ง ได้กล่าวออกมาอย่างกังวล

"จริงด้วย ฝ่าบาท พวกเราอย่าเพิ่งท้อถอย ตราบใดที่พระองค์กลับไปที่เมืองฉิวซานได้ พวกเรายังมีกองทัพนับล้านคอยสั่งการอยู่ พวกเราจะสามารถทวงคืนความพ่ายแพ้ในครั้งนี้ได้!"

เมื่อ ลู่เว่ย ได้ยินดังนั้น ความหวังก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา ถูกต้องเขายังมีกองทัพนับล้านอยู่ในเมืองฉิวซาน และ กองกำลังอีกหลายแสน หากเขากลับไปที่นั่นได้ เขาจะสามารถกลับมาผงาดอีกครั้งได้อย่างแน่นอน

เขามองไปที่ ทหารของตัวเองและพูดขึ้น"พวกเจ้าไม่ต้องกังวล หากพวกเราไปถึงเมืองฉิวซานได้ ข้าจะตบรางวัลให้พวกเจ้า..."

"ลู่เว่ย คิดจะหนีไปไหน?"

ก่อนที่ลู่เว่ยจะพูดจบเสียงที่กราดเกรี้ยวก็ได้ดังขึ้น

ลู่เว่ย รู้สึกตกใจมาก เขาได้หันไปเห็นแม่ทัพคนนึงที่เกรียงไกรพร้อมกับทหารม้าของเขา

"ฝ่าบาท รีบหนีไปพะยะค่ะ!"

"หนี...แต่จะให้หนีไปไหน?"

ลู่เว่ย ยิ้มอย่างขมขื่น หลังจากการต่อสู้เมื่อคืน ทัพม้าของพวกเขาก็พ่ายแพ้ คนที่มีอยู่ตอนนี้ก็มีเพียงไม่กี่คน พวกเขายังจะสามารถใช้ม้าหนีได้อยู่อีกหรือไม่?

"ฝ่าบาท ตรงนั้นมีคนพายเรือ!"

ลู่เว่ย รู้สึกตกใจอย่างมาก เขารีบมองไปทันทีและพบว่ามีคนพายเรืออยู่บนแม่น้ำ

"ฝ่าบาท รีบหนีไปพะยะค่ะ พวกเราจะทำอย่างเต็มที่เพื่อซื้อเวลาให้กับพระองค์!"

ทหารเหล่านี้ได้ลุกขึ้นยืนและพุ่งเข้าใส่ทหารม้าทันที

ลู่เว่ย ไม่ลังเล และ รีบใช้พลังปราณของเขาพุ่งไปยังเรือพายนี้

ในเวลาเดียวกัน คนที่พายเรืออยู่ไม่ทันได้ตอบสนอง เขาได้ถูกตัดศีรษะทันที

ทหารของ ลู่เว่ย เองก็ ถูกจัดการในเวลาเดียวกัน

แต่เมื่อทหารม้าของ ลิโป้ มาถึง แม่น้ำ เรือของ ลู่เว่ย ก็ล่องไปตามแม่น้ำด้วยความเร็วก่อนที่จะเห็นจุดดำเพียงเล็ก ๆ

"เวรเอ้ย,มันหนีไปได้!"

ลิโป้ เต็มไปด้วยความโกรธ หากเขาจับ ลู่เว่ย ได้เขาจะได้รับเครดิตมากมาย แต่ตอนนี้ เขาไม่คิดเลยว่า ลู่เว่ย จะหนีลงน้ำไปแล้ว

แม้ว่าเขาจะโกรธ แต่ ลิโป้ ก็ไม่สามารถช่วยอะไรได้ ถึงเขาจะแข็งแกร่ง แต่ก็คงไม่สามารถจับ ลู่เว่ย ในน้ำได้ในตอนนี้

เขาทำได้เพียงนำทหารม้ากลับไปที่ เมืองงูหยกเพียงเท่านั้น

เมื่อ ลู่เฟิง ได้รับข่าวจาก ลิโป้ เขาก็ถอนหายใจออกมา"ลู่เว่ย ชายคนนี้ ช่างดวงแข็งจริง ๆ นี่เขาคงจะรอดไปถึงเมืองฉิวซานจริง ๆ ใช่หรือไม่?"

ลู่เว่ย ได้หลบหนีลงน้ำไปแล้ว แม้ว่าเขาจะสั่งกองทัพไล่ตามในเวลานี้ก็คงไม่ทันการ

ใบหน้าของ เหลียนป๋อ และ ซุนฮก เองก็เศร้าหมอง ผลลัพธ์การต่อสู้ในครั้งนี้จบลงด้วยชัยชนะของพวกเขา แต่ทว่า การที่ ลู่เว่ย หลบหนีไปได้ จึงไม่ใช่ชัยชนะที่ยิ่งใหญ่

เนื่องเพราะ หาก ลู่เว่ย กลับไปถึงเมืองฉิวซานได้ มันจะเป็นปัญหาสำหรับพวกเขาภายหลังและมันยากที่จะเอาชนะ ลู่เว่ยได้อีกครั้ง

"เตรียมรับคำสั่ง!"

"ข้าน้อยอยู่นี่พะยะค่ะ!"

"ขอรับ!"

เกาชุน,ซุนฮก,เหลียนป๋อ และ ลิโป้ ได้กล่าวพูดขึ้นทันที

"พวกเจ้าสองสามคนหาวิธีซ่อมสะพานเหล็กให้ได้โดยเร็วที่สุด ข้าให้เวลาพวกเจ้าเพียงวันเดียว หลังจากนั้นหนึ่งวัน จะต้องส่งกองทัพออกไปไล่ล่า ลู่เว่ย อย่าปล่อยให้เขากลับไปที่เมืองฉิวซานได้!"

"ขอรับ!"

เกาชุน และ คนอื่น ๆ รีบลงไปหาคนซ่อมสะพานเหล็ก

ลู่เฟิง ได้ถอนหายใจออกมา"ลุงจักรพรรดิ,เจ้าทำให้ข้าต้องตกที่นั่งลำบากซ้ำแล้วซ้ำเล่าจริง ๆ !"

ในอีกด้านหนึ่งหลังจากที่ ลู่เว่ย ออกจากเมืองงูหยก ด้วยเรือพายของเขา เขาก็มองไปที่ทิศทางของเมืองงูหยกและหัวเราะเสียงดัง"ลู่เฟิง แม้ว่า เจ้าจะทรงพลังขนาดนี้ แต่ก็ยังไม่สามารถ ฆ่าข้า ลู่เว่ยคนนี้ได้!"

"รอราชาคนนี้กลับไปที่เมืองฉิวซานและจัดตั้งกองทัพอีกครั้งจากนั้นเรามาดูกันว่าใครจะเป็นคนหัวเราะคนสุดท้ายฮ่าฮ่า..."

ลู่เว่ย ได้ยิ้มอย่างมีความสุข เพราะเขาสามารถหลบหนีไปได้

ตราบใดที่เขาไม่ถูก ลู่เฟิง จับได้ เขาก็มีโอกาสที่จะกลับมาชนะอีกครั้ง

แน่นอนว่าตอนนี้เขามีความสุขมากจริง ๆ

แต่ทว่า ในเวลานี้ ทางฝั่งใต้ของแม่น้ำงูหยกมีกองทหารกลุ่มหนึ่งสวมใส่เสื้อทหารของเมืองเร้ดเมเปิ้ลยืนอยู่

และผู้นำกองทหารกลุ่มนี้ก็คือ เจี๋ยสวี่!

เขามองไปที่ ลู่เว่ย กลางแม่น้ำงูหยก ด้วยใบหน้าแปลก ๆ และ บ่นพึมพัมออกมา"ทำไม ลู่เหว่ย ถึงปรากฏตัวขึ้นที่นี่?"