ตอนที่ 104 (ตอนฟรี)การฝึกทหาร

ตอนที่ 104 (ตอนฟรี)การฝึกทหาร

.

หวังต้าไห่ เขาพร่ำเพ้อบอกว่าตัวเขาเพิ่งถูกหักอก ความรักพังทลาย และผู้หญิงที่ชื่อหรงหรง นั้นทอดทิ้งเขาไป การใช้คำพูดของเขานั้นมันฟังดูแปลกๆ เขาถูกทอดทิ้งก่อนที่จะได้คบเป็นแฟนกับหญิงสาวคนนั้นอย่างนั้นหรือ??

หรงหรง เป็นผู้หญิงที่เขาชอบมากที่สุดตั้งแต่เขาเกิดมา แต่อย่างไรก็ตามผู้หญิงคนนี้นั้นเป็นเหมือนดั่งดอกไม้ริมทางใช้ชีวิตค่อนข้างที่จะเหลวแหลก

เธอคบกับผู้ชายไม่ซ้ำหน้าในแต่ละวัน และหวังต้าไห่ ยังมาพร่ำเพ้อร้องไห้ฟูมฟายบ่นว่าเขานั้นถูกเธอทอดทิ้งและทำลายความรักอันแสนบริสุทธิ์ของเขา หวังเสียน ที่ได้ฟังเช่นนั้นก็รู้สึกตลกเล็กน้อยและแอบขำอยู่ในใจ

เมื่อเป็นเช่นนี้หวังต้าไห่ ได้ถือโอกาสลากตัวหวังเสียน ออกไปดื่มกับเขาตลอดทั้งคืน และอ้างว่าถ้าเป็นพี่น้องกันต้องพาเขาไปดื่มเพื่อให้ตัวเขาลืมเลือนความรักอันบอบช้ำในครั้งนี้และเหล้าจะช่วยรักษาบาดแผลทางหัวใจของเขาได้

พวกเขาดื่มกันตั้งแต่หลังออกจาก เลิฟบาร์ จนกระทั่งถึงเช้าพวกเขาขับรถเที่ยวและตะเวนดื่มกินกันไปทั่วทั้งเมือง

และเมื่อเขาตื่นขึ้นมาก็เป็นเวลา 4 โมงเย็นแล้ว

"ต้าไห่, ต้าไห่ ตื่นได้แล้ว"

หวังเสียน พยายามปลุก หวังต้าไห่

"ไม่!!... เชี่ย! มัน 4 โมงเย็นแล้ว! ฉันยังต้องรายงานตัวกับมหาลัยด้วยก่อนเวลา 3 ทุ่ม!" หวังต้าไห่อุทานและรีบลุกขึ้นนั่ง “หัว!..ฉันปวดหัวมากเลยว่ะ..เฒ่าหวัง เราดื่มกันไปมากขนาดไหนกันเมื่อคืนนี้!”

"ลุกเถอะไปกินข้าวเย็นกัน ฉันจะเลี้ยงอาหารอร่อยๆนายเอง!"

"ร้านอาหารชั้นหนึ่ง?" ดวงตาของหวังต้าไห่ สว่างขึ้นมาในทันที

เมื่อคืนตอนที่ไปนั่งดื่มกินกันพวกเขาคุยกันมากมายหลายเรื่องและหวังเสียน ก็ได้บอกความจริงกับเขาว่าตอนนี้เขานั้นเป็นเจ้าของร้านอาหารชั้นหนึ่ง

“พี่เสียนครับ พี่ใหญ่เสียน! ไปกันเถอะครับ มีอาหารอะไรดีๆ ราคาแพงๆ ที่จะช่วยบรรเทาความเจ็บปวดจากการถูกทิ้งบ้างครับ!”

หวังต้าไห่ กระโดดขึ้นลุกจากเตียงในทันที ด้วยท่าทางที่ตื่นเต้นของเขา เขาไม่มีอาการของคนที่โดนทิ้งแบบเมื่อวานเหลืออยู่อีกต่อไป

หวังเสียน ยิ้มแล้วพยักหน้าเขาเปลี่ยนเสื้อผ้าใส่เป็นชุดสบายๆ แล้วโทรหาน้องสาวของเขา เสี่ยวหยู

" ฉันจะโทรหาน้องสาวของฉันและรูมเมทของเธอเพื่อชวนพวกเธอไปด้วย โอ้!..แล้วตอนนี้จางเหวินกับจางเฟิง นั้นอยู่ที่ไหน"

จางเหวิน และ จางเฟิง นั้นเป็นเพื่อนรูมเมทของพวกเขาในห้องพักเดียวกันอีกสองคน

จางเหวิน และ จางเฟิง ทั้งคู่สนิทกันเป็นอย่างมาก แต่อย่างไรก็ตามพวกเขาทั้ง 4 คนก็ถือได้ว่าเป็นเพื่อนสนิทที่มีความจริงใจต่อกัน

“ไม่รู้สิตอนนี้เจ้าพวกนั้นคงน่าจะอยู่กับแฟนของพวกมันอย่างแน่นอน”

อืม! หวังเสียน พยักหน้า ในตอนแรกเขาตั้งใจจะตามเพื่อนของเขาอีก 2 คนไปทานอาหารด้วยกันแต่ในเมื่อพวกเขาอยู่กับแฟนมันคงไม่สะดวกที่จะไปรบกวนพวกเขา

หวังเสียนและหวังต้าไห่ ก็ไม่ได้ชักช้าอีกต่อไปทั้งคู่เดินลงมาจากหอพักและมุ่งหน้าตรงไปยังหอพักหญิง

“พี่!”

เสี่ยวหยู,หยวน หยานอันและซู่เฉียน ทั้งสามสาวเดินตรงเข้ามาหาเขาพร้อมกัน เสี่ยวหยู รีบตรงเข้ามาคล้องแขนของพี่ชายเธอไว้และหัวเราะอย่างอารมณ์ดี

" ก่อนอื่นพี่ขอแนะนำทุกคนให้รู้จักกับเพื่อนสนิทของพี่ เราอยู่ในหอพักเดียวกันเขาชื่อว่า หวังต้าไห่"

หลังจากนั้น หวังเสียน ก็แนะนำ สาวๆทุกคนให้หวังต้าไห่ ได้รู้จัก

"สวัสดีจ้า สาวสวยทุกคน!" หวังต้าไห่ หัวเราะเบา ๆ แต่อย่างไรก็ตามความสนใจของเขาในตอนนี้ไปตกอยู่ที่ ซู่ เฉียน และยังคงจ้องมองเธออยู่อีกพักใหญ่ๆ

"ไปกินข้าวเย็นกันเถอะ" หวังเสียนหัวเราะเบาๆ “เสี่ยวหยู พรุ่งนี้พวกเธอน่าจะเริ่มฝึกทหารกันแล้วใช่ไหม” [1]

"ใช่ค่ะ ฝึกทหารตั้ง 20 วันแน่ะน่าเบื่อจัง" เสี่ยวหยู หน้ามุ่ยและพูดอย่างไม่พอใจ “หลังการฝึกทหารเสร็จแล้วพวกเราก็คงจะตัวดำกันปิ๊ดปี๋แน่ๆเลย”

กลุ่มของพวกเขาหัวเราะกันขึ้นอย่างสนุกสนาน  หลังจากนั้นพวกเขาก็เดินมาถึงร้านอาหารชั้นหนึ่ง

ร้านอาหารชั้นหนึ่งยังคงเต็มไปด้วยลูกค้าและความนิยมของร้านอาหารชั้นหนึ่งในตอนนี้นั้นไม่ได้ลดลงเลยรวมถึงบนอินเทอร์เน็ตด้วย

ปัจจุบันผลกำไรสุทธิของร้านอาหารชั้นหนึ่งนั้นอยู่ที่ประมาณ 1 ล้านหยวนต่อวัน

ถือได้ว่าสูงมาก

อย่างไรก็ตามเมื่อเขานึกถึงวัสดุที่เขาต้องใช้ในการสร้างวังมังกร หวังเสียน ก็รู้สึกว่าหัวของเขานั้นเริ่มปวดจี๊ดๆ ขึ้นมาทันที

ในระหว่างอาหารเย็น หวังเสียน ได้ชวน กวนชูชิง มาทานด้วยกัน และเรื่องนี้นั้นทำให้หวังต้าไห่ แอบชูนิ้วโป้งให้กับหวังเสียน

หลังจากรับประทานอาหารเย็นเสร็จแล้วพวกเขาก็มุ่งหน้ากลับไปที่มหาลัย

วันพรุ่งนี้ มหาลัยก็จะเริ่มเปิดเรียนอย่างเป็นทางการ หวังเสียน และ กวน ชูชิง กำลังคุยกันอย่างมีความสุข หลังจากไม่ได้เจอกันสองวัน พวกเขาก็มีเรื่องให้คุยกันมากมาย

สำหรับ หวังต้าไห่ เขาได้ใกล้ชิดกับ ซู่ เฉียน มากขึ้นและพยายามเล่าประสบการณ์ของเขาในฐานะรุ่นพี่ที่มหาวิทยาลัย  ให้เธอฟัง

หลังจากแยกทางกับสาว ๆ แล้วหวังต้าไห่มองไปที่ด้านหลังของซูเฉียน แล้วก็โพล่งคำพูดออกมา "เฮ่อ ... เฒ่าหวังฉันรู้สึกว่ากำลังจะมีความรักอีกครั้ง!"

พรูดดด!

หวังเสียนที่กำลังดื่มน้ำจากขวดอยู่ เขาพ่นน้ำกระจายออกมาพร้อมกับไออยู่หลายครั้ง เมื่อเขาได้ยินสิ่งที่หวังต้าไห่ พูดออกมา

“มีความรักอีกครั้งยังงั้นเหรอ!” หวังเสียน มองเขาอย่างไม่เข้าใจความคิดของเจ้าอ้วนคนนี้

“คราวนี้ฉันจริงจังกับความรักครั้งนี้มากเลยนะ นายเคยสังเกตไหมว่าซูเฉียน น่ารักมากขนาดไหนโดยเฉพาะใบหน้าที่อวบอิ่มของเธอ เฒ่าหวัง ฤดูใบไม้ผลิแห่งความรักของฉันกำลังจะมาอีกครั้ง! ฉันตัดสินใจแล้ว! ฉันจะไปตามจีบเธอ!”

หวังต้าไห่ พูดอย่างหลงใหลเคลิบเคลิ้ม แต่อย่างไรก็ตามเมื่อเขาเห็น หวังเสียน กำลังเดินไปเขาก็รีบถาม "เฮ้เฮ้เฮ้!..เฒ่าหวังนายคิดว่าฉันมีโอกาสหรือไม่"

"ใช่นายมีโอกาส!" หวังเวียนตอบอย่างไร้อารมณ์

"ใช่! ใช่เลย ฉันจะทำเช่นนั้น! ฉันจะนำน้ำไปคอยให้ซูเฉียนในช่วงระหว่างที่เธอฝึกทหาร

…...

วันรุ่งขึ้นหวังเสียนและหวังต้าไห่ ตกใจเล็กน้อย เมื่อทั้งสองคนมาถึงชั้นเรียน นักศึกษาส่วนใหญ่ก็อยู่ในห้องหมดแล้ว

หวังเสียน เลือกลงเรียนด้านวิชาเศรษฐศาสตร์และการค้าระหว่างประเทศ ดังนั้นพวกผู้ชายจึงมีจำนวนมากกว่าสาว ๆ ยิ่งไปกว่านั้นสาวสวยก็มีเพียงไม่กี่คน

คนที่สวยที่สุดในห้องคือ

ซูเหม่ยเอ๋อ แต่อย่างไรก็ตามเธอเป็นคนเจ้าชู้มากและหลายคนก็ไม่ได้มีความรู้สึกที่ดีกับเธอ

เมื่อเขาก้าวเข้าไปในห้อง หวังเสียน ก็รู้สึกได้ถึงการถูกจ้องมองในทันที เมื่อเขาหันกลับไปเขาเห็นซูเหม่ยเอ๋อร์กำลังมองมาที่เขา แต่เธอก็รีบหันหน้าหลบสายตาหันไปทางอื่นอย่างรีบร้อน และในแววตาของเธอมีแต่ความหวาดกลัว

หวังเสียน ยิ้มและหาที่นั่งสองที่สำหรับเขาและ หวังต้าไห่

ไม่นานที่ปรึกษาประจำห้องเรียนของพวกเขาก็เดินเข้ามาที่ปรึกษาเป็นชายหนุ่ม หลังจากเข้ามาแล้วเขาก็อธิบายเรื่องทั่วไปและตอบคำถามที่พวกนักศึกษาบางคนยังไม่เข้าใจ เขาทำเหมือนปีที่แล้วเมื่อบอกกฎของมหาลัยแล้วบอกให้นักศึกษาตั้งใจเรียนแล้วเขาก็จากไป

การเรียนของนักศึกษาปีที่สองง่ายกว่าปีแรกมาก ไม่มีเรื่องจิปาถะมากมายอื่นๆ ให้เข้าร่วมมากนักและพวกเขาค่อนข้างที่จะมีเวลาว่างกันมากขึ้น

หลังจากที่เรียนสองคาบในตอนเช้า หวังต้าไห่ รีบเดินไปหาหวังเสียน "ไปเถอะ เฒ่าหวัง เอ้อ!..แล้วนายรู้ในสิ่งที่ฉันถามนายไปครั้งที่แล้วไหม?"

"วีแชท งั้นเหรอ! ฉันไม่รู้ วีแชท ของเธอหรอกนายก็ไปถามเธอเองสิ " หวังเสียน มองไปที่เพื่อนของเขาและรู้สึกพูดไม่ออก

"นายไม่เข้าใจ! ฉันไม่สามารถพูดให้ชัดเจนแบบนั้นได้ มันจะแย่มากถ้าเธอคิดว่าฉันเป็นพวกเดียวกับพวกรุ่นพี่ที่เหมือนหมาป่าหิวโซทั้งหลายที่คอยจีบรุ่นน้องปีหนึ่งและไม่เคยจริงจังกับใคร!"

หวังต้าไห่ จ้องมองเขาอย่างกดดันและ หวังเสียน เองก็ไม่มีทางเลือกนอกจากเดินนำเขาออกไปและส่ายหัวเบาๆ "ไปกันเถอะฉันจะพานายไปเอง!"

เมื่อเห็นหวังต้าไห่ ฟื้นคืนความมีชีวิตชีวา ด้วยฤดูใบไม้ผลิแห่งความรักอย่างที่เขาพูด หวังเสียนก็ยังคงมีความสุขกับมันเช่นกัน อย่างน้อยที่สุด หวังต้าไห่ ก็ไม่ได้รับผลกระทบอย่างรุนแรงจากการถูกทิ้งโดยผู้หญิงที่ยังไม่ได้คบ!

วันนี้ดวงอาทิตย์ร้อนแรงแสงแดดแผดเผาอย่างร้อนระอุ อากาศจึงค่อนข้างที่จะร้อนอบอ้าวเป็นอย่างมาก นี่คือสิ่งที่นักศึกษาปีหนึ่งไม่อยากเจอ

เมื่อแสงแดดสาดส่องลงมานักศึกษาที่กำลังฝึกวิชาทหารอยู่รู้สึกเครียดกันเป็นอย่างมากทุกคนทำหน้าอมทุกข์และไม่มีความสุข

หวังเสียน พา หวังต้าไห่ ไปที่สนามฝึกและหาที่นั่งลง " นี่คือสนามฝึกวิชาทหารที่น้องสาวของฉันและกลุ่มเพื่อนของเธอกำลังฝึก ซูเฉียน เองก็น่าที่จะอยู่ที่นี่ด้วย"

"เรานั่งรอกันสักครู่เมื่อถึงเวลาพักพวกเราค่อยเอาน้ำเย็นๆไปให้พวกเธอ!"

หวังต้าไห่หัวเราะเบา ๆ ขณะมองไปรอบ ๆ อย่างตื่นเต้นและพยายามที่จะมองหา ซู่ เฉียน

หวังเซียน แกล้งมองไม่เห็นการแสดงออกของหวังต้าไห่ และเขาก็พยายามมองหาน้องสาวของเขาแต่เนื่องจากทุกคนใส่ชุดทหารและสวมหมวกทหาร รูปร่างของสาวๆปีหนึ่งใกล้เคียงกันมากจึงมองไม่ออกว่าใครเป็นใคร ดังนั้นเขาจึงหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเล่น

บางทีนักศึกษาอาจจะพึ่งหยุดพักไปแล้ว ดังนั้นอาจารย์ผู้สอนจึงไม่ให้พวกเขาหยุดพักแม้ว่า หวังเสียน และ หวังต้าไห่ จะรอมากว่าครึ่งชั่วโมงแล้วก็ตาม

ภายใต้แสงแดดที่รุนแรงสามารถเห็นได้ว่าใบหน้าของนักศึกษาปีหนึ่ง ทุกคนเปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยแสงแดดที่แผดเผาและอากาศที่ร้อนอบอ้าว

หวังต้าไห่ นั้นเป็นคนอวบอ้วนเหงื่อของเขาจึงออกมากกว่าคนทั่วไป เขาเช็ดเหงื่อที่หน้าผากของเขาและพึมพำขึ้นมาว่า "วันนี้ร้อนจังโชคดีมากในปีที่พวกเราฝึกทหารนั้นมีฝนตก 2-3 วัน อากาศเลยค่อนข้างที่จะเย็นสบายกว่าปีนี้มาก !"

"มันต้องผ่านการทดสอบความอดทนและความยากลำบากซะก่อนเท่านั้น นายถึงจะชนะใจผู้หญิงของนายได้!" หวังเสียนมองไปที่หวังต้าไห่ และหัวเราะเบา ๆ อย่างล้อเลียน

"เฮ้! มีคนเป็นลม!"

ในขณะนั้นเองมีเสียงตะโกนออกมาจากกลุ่มของนักศึกษาที่กำลังฝึกทหาร

หวังเสียน และ หวังต้าไห่ มองไปเห็นนักศึกษาหญิงคนหนึ่งนอนอยู่บนพื้น เจ้าหน้าที่ทหารรีบอุ้มเธอขึ้นมาในทันทีและรีบวิ่งเข้าไปในร่มที่ หวังเสียน และ หวังต้าไห่ กำลังนั่งกันอยู่

……..

จบบท

EndNote: นักศึกษาในมหาวิทยาลัย ของจีนพวกเขาจะมีกฏหมายข้อบังคับให้ทุกคนต้องผ่านการฝึกฝนวิชาการทางทหารในช่วงเริ่มต้นของการเรียนปีหนึ่งในมหาวิทยาลัย