ตอนที่ 126 คำเชิญชวน
ตอนที่ 126 คำเชิญชวน
อามมี่ สลิปและริคเตอร์ หันมามองเลขาสาวของเจสเปอร์ด้วยสายตาที่ขุ่นเคืองอยู่เล็กน้อย เพราะพวกเขาทั้งสามต่างกำลังเบียดแย่งอันดับที่ 3 กับ หิมะน้อย ที่ตีคู่สูสีกันมาทั้ง 4 คน ซึ่งส่วนหนึ่งที่หิมะน้อยสนับสนุนให้เจ้ซันนี่ปาน้ำยาไฟและกรด (Fire & Acid Bottle) เพื่อสังหารบอสพ่อมดมืดไปนั้นก็เพื่อที่จะไม่ให้ ชายทั้ง 3 คนแซงหน้าของเธอขึ้นไปได้อีกยังไงล่ะ
ถ้าหากบอสพ่อมดมืด Dark Magic ยังมีชีวิตอยู่ต่อ นักเวทย์สาวเชื่อว่าตัวเธอคงไม่สามารถที่จะติดอันดับ 1 ใน 3 ผู้ที่ทำดาเมจได้สูงที่สุดในการแข่งขันครั้งนี้ได้อีกเพราะความจริงแล้วค่าพลังเวทมนต์ของเธอเหลือร่ายเวทย์ทั่วไปได้อีกครั้งหรือสองครั้งเท่านั้น หากจะให้เธอทำดาเมจด้วยการเอาไม้คฑาไปเคาะหรือหวดกับบอส สู้ประกาศให้เธอยอมแพ้ไปเสียยังจะดีกว่า...
เด็กสาวที่สิ้นหวังก้าวถอยห่างออกมาจากการต่อสู้อย่างเงียบช้าๆ มองดูเงินโบนัส ที่เธอคาดหวังจะเก็บเอาไว้เป็นค่ากินอยู่กับการเดินทางครั้งใหม่ในรั้วมหาลัย ค่อยหลุดลอยไปจากอ้อมอกต่อหน้าต่อตา...แต่ในขณะที่เธอกำลังถอยหลังออกมาอยู่นั่น เจ้ซันนี่ก็เดินเข้ามาพร้อมกับขวดน้ำยาไฟและกรด ที่เธอจำได้ว่ามีอนุภาพรุนแรงขนาดไหนขึ้นมาต่อหน้าต่อตา
ทันใดนั้นแสงแห่งความหวังของหิมะน้อยก็พลันตื่นขึ้น นี้คือโอกาสครั้งสำคัญ แม้มันจะเป็นการกระทำที่ไม่สมควร แต่เพื่อการศึกษาที่พี่เจสเปอร์พล้ำบอกอยู่ตลอดว่า ห้ามทิ้งการเรียน เธอที่ถูกสอนมาจากพ่อแม่ว่าให้เป็นเด็กที่เชื่อฟังผู้ใหญ่...จึงไม่อาจปฏิเสธคำของเจสเปอร์ที่เธอนับถือเป็นพี่ชายไปได้!!
“หิมะน้อย!!เจ้าเล่ห์ เสียคนแบบนี้ก็เพราะนาย...เจสเปอร์!!”
โบม่อนที่เป็นพี่ชายข้างบ้านของหิมะน้อยในชีวิตจริง จากที่เคยเป็นคนเข้ามาห้ามทัพไม่ใช่เจสเปอร์ดุด่าเจ้ซันนี่กลับกลายมาเป็นคนว่ากล่าวชายหนุ่มเสียเอง พฤติกรรมสอดคล้องกับคำโบราณที่ว่าเอาไว้ว่า ‘พลิกลิ้นปลิ้นปล้อนเป็นจิ้งจกเปลี่ยนสี’ ยังไงยังงั้น
หิมะน้อยหันมาแลบลิ้นให้กับชายทั้ง 3 ที่พยายามประท้วงกับการโกงของเธอ จากการต่อสู้อันดุเดือดกลายเป็นการโต้เถียงที่สนุกสนานของผู้เล่นในกิลด์ Rising Sun โดยเจสเปอร์มองว่านี้ก็เป็นอีกกิจกรรมอย่างหนึ่งที่ช่วยสร้างเสริมความสามัคคีและความรักใคร่ในอีกรูปแบบหนึ่งหลังจากที่ต้องเหน็ดเหนื่อยจากการต้องฝ่าฟันพิชิตภารกิจมากมายที่กระหน่ำเข้ามา
หลังจากที่โต้เถียงกันอยู่นาน สุดท้ายคนที่ต้องออกมาจัดการยุติข้อพิพาทที่เกิดขึ้น ก็ยังคงเป็นเจสเปอร์อยู่ดี ก่อนที่จะสรุปและประกาศอันดับตารางค่าความเสียหายให้กับผู้คนได้รับทราบ ซึ่งแน่นอนว่าคนที่ทำความเสียหายได้มากที่สุดคงหนีไม่พ้นตัวเขาที่ได้ปิดฉากการโจมตีด้วยการระเบิดพลังธาตุเข้าใส่บอสร่างเงาปีศาจ ส่วนลำดับต่อมาคือ ทวิสเต็ดและหิมะน้อย โดยรายแรกถึงแม้จะไม่มีสกิลที่จะช่วยสร้างความเสียหายได้อย่างน่าตื่นตาตื่นใจเหมือนเจสเปอร์หรือสกิล AOE ที่คอยกวาดล้างสังหารมอนสเตอร์หมู่เหมือนหิมะน้อย แต่ทวิสเต็ดก็ยังคงรักษามาตรฐานของตัวเขาเอาไว้ได้อยู่เสมอๆ จนผลลัพธ์ออกมาเป็นที่ลำดับที่ 2 รองจากเจสเปอร์
แต่จนแล้วจนรอด ทุกๆการแข่งขันมักจะมีผู้ชนะและผู้แพ้ มีดีใจและเสียใจ เป็นสัจธรรม ทั้งหมดล้วนเป็นส่วนหนึ่งที่ผู้เข้าแข่งขันต้องยอมรับโดยเฉพาะกับหนุ่มน้อยริคเตอร์ที่ต้องแบกรับความพ่ายแพ้ที่ว่านี้จบเป็นอันดับสุดท้ายของการแข่งขันที่เจสเปอร์จัดขึ้น
ริคเตอร์นั่งลงกับพื้นด้วยความเหน็ดเหนื่อย เหม่อมองไปยังดวงอาทิตย์ที่เพิ่งโผล่พ้นขุนเขาลูกใหญ่ ส่องประกายป้อมปราการที่เคยอยู่ในเงามืดให้กับมาเจิดจรัสขึ้นอีกครั้ง
“ท่านผู้กล้าริคเตอร์เหตุใดถึงมานั่งอยู่คนเดียวตรงนี้...ไม่ใช่ว่าพวกท่านกำลังเฉลิมฉลองในชัยชนะกันอยู่หรอกหรือ??”
องค์หญิงซีซีเรียที่เห็นผู้พิทักษ์หนุ่มแยกตัวออกจากกลุ่มของผู้กล้าคนอื่นๆ มานั่งมองดูดวงอาทิตย์ที่ส่องสว่างคนเดียว ก็เกิดความสงสัย
“เอ่อ...”
ริคเตอร์อ้ำอึ้ง เขิลอายอยู่เล็กน้อยแม้ตัวเขาจะเคยเห็นองค์หญิงซีซีเรีย มาหลายครั้งหลายครา แต่เด็กหนุ่มในวัยเจริญพันธ์ก็อดไม่ได้ที่จะมีปฏิกิริยาต่อหญิงสาวที่สวยงามที่สุดในอาณาจักรแห่งนี้ ถึงโลกนี้จะเป็นเพียงโลกเสมือนจริงก็ตาม
“องค์หญิงคงจะสนิทสนมกับหัวหน้ากิลด์ของข้า...เอ่อข้าหมายถึงผู้กล้าเจสเปอร์นั้นน่ะ??!!”
“จะนับว่าข้าสนิทสนมก็ดูจะไม่ดีนัก…เอาเป็นว่าข้ากับท่านผู้กล้าเจสเปอร์เป็นกัลนานิมิตรที่ดีต่อกันจะดีกว่า”
องค์หญิงมีท่าทีเขิลอายเล็กน้อยเมื่อถูกถามถึงความสัมพันธ์ที่เธอมีต่อเจสเปอร์แบบตรงแบบนี้ ถึงกระนั่นองค์หญิงที่ได้รับการปลูกฝังอบรมให้เป็นกุลสตรีมาตั้งแต่เด็ก แม้จะเนียมอายแต่ก็ไม่แสดงอาการออกไปให้คนอื่นได้รับรู้
ริคเตอร์ที่กลัดกลุ้มใจกับความสามารถของตัวเอง ที่ทำความเสียหายได้น้อยที่สุดก็ดูจะไม่สนใจกับเรื่องดังกล่าว ยังคงระบายความอัดอั้นในจิตใจของตัวเองต่อไปให้องค์หญิงได้รับฟัง
“องค์หญิงคงเห็นแล้วว่ากองทัพ Rising Sun ของผู้กล้าเจสเปอร์ถ้าให้เทียบกับกองทัพอื่นที่สร้างขึ้นนั้นดูมีกองกำลังที่น้อยกว่าเป็นอย่างมาก แต่ท่านผู้กล้าเจสเปอร์ก็เลือกที่จะปลุกปั้นผู้กล้าคนอื่นๆให้มีความสามารถขึ้นมาทดแทนปริมาณที่ขาดหาย…เพียงแต่??” ริคเตอร์พูดมาถึงประโยคนี้ก็หยุดลง… เกิดเป็นความเงียบขึ้นมาทดแทน ก้มหน้าลงไปในวงแขนของตัวเองด้วยความผิดหวัง
ริคเตอร์ผิดหวังกับตัวเองเป็นอย่างมาก ตนที่ได้รับการฝึกฝนจากเจสเปอร์มาตลอด ทุ่มเทให้กับการฝึกซ้อมประจำวันในทุกครั้งๆ แต่ผลลัพธ์และค่าความเสียหายที่ทำได้ในวันนี้ที่สะท้อนออกมา ทำให้ความตั้งใจที่เด็กหนุ่มทำมาในทุกวันมีการสั่นคลอนและสับสนกับสิ่งที่ทำมาทั้งหมดว่าตนเหมาะสมกับความเอาใจใส่ที่หัวหน้ากิลด์มอบความเชื่อใจให้หรือไม่?
องค์หญิงเองเมื่อได้เห็นความเศร้าเสียใจของริคเตอร์ก็ปล่อยให้ผู้พิทักษ์หนุ่มได้ปลดปล่อยความอัดอั้นออกมาคนเดียวอยู่แบบนั้นไม่ได้พยายามจะพูดปลอยใจแต่อย่างใด…เพราะสิ่งที่ริคเตอร์กำลังเป็นอยู่นั่นเธอเคยผ่านมาก่อน ‘ความกดดันตัวเองที่พยายามจะเร่งเร้าพิสูจน์ตัวเอง’ มากเกินไปนั่นเอง
การกดดันเพื่อผลักดันตัวเองให้ไปอยู่ในจุดสูงสุดเป็นสิ่งหนึ่งที่ผู้คนมักสร้างขึ้นเป็นแรงและเติมไฟให้ตัวเองอยู่ตลอด บ้างประสบผลสำเร็จ บ้างล้มเหลว ปะปนกันไป แต่เมื่อเดินมาถึงจุดหนึ่งที่เป็นเสมือนทางแยกแห่งการตัดสินผู้คนมักจะต้องพบกับสิ่งเหล่านี้เหมือนกันหมดทั้งนั้น
สงสัยในตัวเอง? สิ่งที่ตนทำมาทั้งหมดถูกแล้วหรือไม่? เราจะทำให้ใครผิดหวังไหมถ้าล้มเหลว?แต่ละคนมักจะมีคำถามแตกต่างกันไป
กรณีของริคเตอร์อาจจะดูคล้ายกับเรื่องของหิมะน้อยอยู่บ้าง แต่ความเป็นจริงแล้วไม่เป็นแบบนั้นเลย ริคเตอร์มั่นใจในฝีมือของตัวเองรู้ว่าตัวเองอยู่ตรงจุดไหน รู้ว่าตนเองเป็นที่ยอมรับจากหัวหน้ากิลด์ผู้ที่เป็นไอดอลของตัวเองมานานแล้ว แต่สิ่งที่ตัวเขาตอบแทนให้กับผู้นำ ดันไม่สมกับความไว้วางใจที่ตัวเขาได้รับ
“ข้าเข้าใจถึงความตั้งใจของท่านและเชื่อว่าท่านผู้กล้าเจสเปอร์ก็คงคิดแบบเดียวกัน…ท่านกดดันตัวเองมากเกินไป!!ท่านผู้กล้าเจสเปอร์…เคยเรียกร้องให้ท่านมาแบกรับทุกสิ่งทุกอย่างไว้หรือไม่? ท่านเจสเปอร์เคยจะไล่ท่านออกจากกองทัพหรือไม่ ถ้าหากทำผลงานได้ไม่ดีหรือเคยดุด่าท่านเหมือนคนอื่นหรือไม่?”
องค์หญิงหันหน้าไปมองดูดวงอาทิตย์ที่กำลังขึ้น ก่อนที่จะกล่าวสั่งสอนผู้พิทักษ์หนุ่มต่อไป
“ข้าเชื่อว่าท่านผู้พิทักษ์คงมีคำตอบให้กับคำถามของข้าในใจอยู่แล้ว…ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาของท่านให้ทุกอย่างค่อยเป็นค่อยไป ปล่อยให้เวลาไหลไปตามทางของมันเหมือนกับ พระอาทิตย์ดวงนี้เมื่อถึงเวลาก็ขึ้นทอแสง หมดเวลาก็หายลับตา…เพราะฉะนั้นอย่ากดดันตัวเองไปเลย อย่าไปรีบเร่งเวลาให้ตัวเองเติบใหญ่ทั้งที่ยังไม่ถึงเวลาของท่าน สู้เอาเวลานี้สั่งสมประสบการณ์ให้มากขึ้นยังจะดีเสียกว่า…ถ้าหากท่านไม่ขัดข้องที่จะมีอาจารย์คอยสั่งสอน ข้าสามารถแนะนำผู้พิทักษ์ที่อุทิศตนรับใช้อาณาจักรแห่งนี้ให้มาถ่ายทอดวิชาให้กับท่านได้??!!”
องค์หญิงซีซีเรียกล่าวจบก็ขอตัวเดินจากไป ปล่อยให้ริคเตอร์ยืนตะลึงกับคำเชิญชวนขององค์หญิงที่กำลังปรากฏหน้าต่างกระพริบอยู่บนหน้าแสดงสถานะ
[ท่านได้รับสิทธิให้เข้ารับการฝึกร่วมกับกองทัพของราชอาณาจักร‘กรีนเวต้า’ มีโอกาสเพิ่มค่าสถานะและได้รับสกิล ตามการประเมิณ] [ตกลง/ยกเลิก]
ไม่ใช่แค่ริคเตอร์ที่ได้รับการเชิญชวนจาก NPC อย่างคาดไม่ถึงเช่นนี้ เพราะอีกด้านเหตุการณ์นี้ก็กำลังปรากฏขึ้นเช่นเดียวกัน นั่นคือทวิสเต็ดนักฆ่าผู้ที่ทำความเสียหายรองมาเป็นอันดับสองของกิลด์ กำลังถูก 2 องค์รักษ์ผู้ที่มีค่าเติบโตระดับตำนานหมายปองให้เป็นผู้ที่สืบทอดวิถีนักฆ่าภาคีเงาตะวันที่กำลังสาบสูญ อยู่นั่นเอง
“ข้าขอบคุณที่ท่านองค์รักษ์ทั้งสองอยากให้ข้าเป็นผู้สืบทอดวิชาของท่าน…แต่ข้าไม่อาจจะทอดทิ้งกองทัพไปในเว…!!” ทวิสเต็ดยังพูดไม่ทันจบ เจสเปอร์ก็รีบวิ่งเข้ามาสอดแทรกการสนทนาแบบเสียมารยาท พลางเอามือของตัวเองปิดปากของทวิสเต็ดไม่ให้ส่งเสียง
“ท่านองค์รักษ์ทั้งสองพาตัวคนของข้าไปได้เลย อยากจะใช้งานอะไรก็ตามใจพวกท่าน…นิสัยของหมอนี้อาจจะเป็นคนไม่ค่อยพูดจา ดื้อรั้นไปบ้าง!!ขอท่านองค์รักษ์อย่าถือสา”
เจสเปอร์ถือวิสาสะตอบรับคำเชิญขององค์รักษ์แทนทวิสเต็ดที่ถูกปิดปากด้วยตัวเอง ก่อนที่จะได้ยินข่าวดีอีกเรื่องที่องค์หญิงซีซีเรียเข้ามาบอกเรื่องขอตัวริคเตอร์ผู้พิทักษ์ประจำกิลด์ของเขาไปฝึกร่วมกับทหารของกองทัพที่เมืองหลวงอีรูไดซ์
‘ริคเตอร์ก็ด้วยเหรอ เจ้าหนูนี้เห็นแสบๆแบบนี้ใช่ได้เลยนี้หน่า…ไม่เสียแรงที่ลูกพี่คนนี้ฟูมฟักมาเสียนาน’
เจสเปอร์ยิ้มออกมาด้วยความพอใจ โดยไม่รู้เรื่องเลยว่าตัวเองนั่นแหละเป็นตัวการให้ริคเตอร์ผู้พิทักษ์หนุ่มคนนี้ได้รับเควสลับมาโดยที่ไม่ได้ตั้งใจ
……………
หลังจากที่บอสพ่อมดมืด Dark Magic ได้ถูกจัดการลงด้วยฝีมือของกิลด์ Rising Sun และ NPC ทั้ง 3 ข้อความบนหน้าจอของทุกคนก็ปรากฏขึ้น
[ท่านได้ทำการสังหารหนึ่งในคณะพ่อมดมืด ข้ารับใช้ของมังกรปีศาจ Xanidarth 4/4 เป็นผลสำเร็จ]
ทันทีที่เจสเปอร์และคนอื่นในปาร์ตี้อ่านข้อความที่เด้งเข้ามาจบลง…ระหว่างนั้นข้อความประกาศจากระบบก็ปรากฏขึ้นบนหน้าโลก สร้างความแตกตื่นให้กับผู้เล่นที่ออนไลน์อยู่ในขณะนั่นไปทั่ว อาณาจักรกรีนเวต้า หลังจากที่เงียบเหงาและห่างหายไปอย่างยาวนานจนผู้เล่นบางคนถึงกับหลงลืมไปแล้วว่า เกม The Era Online มีระบบประกาศอยู่ด้วย
...โปรดติดตามตอนต่อไป...
เข้าไปร่วมพูดคุยกับไรท์หรือสมาชิกนักอ่านคนอื่นๆได้ที่แฟนเพจตามลิงค์ด้านล่างเลยนะครับ
www.facebook.com/writelazy
