Guild Master ตอนที่ 8 โล่เหล็ก
ตอนที่ 8
โล่เหล็ก
เปรี้ยง!!
ดาบในมือของมีนวาดโค้งอย่างสวยงามฟันเข้าใส่ร่างของทหารตัวหนอนเข้าอย่างจัง ตัวละครเลเวลสูงที่อัพค่าพลังมาจนเต็มนั้นโจมตีได้แรงมาก ต่อให้ใช้ดาบก็ยังแรงพอ ๆกับขวานใหญ่ของเก่งเลย เพียงแต่ว่าดาบนั้นเบากว่าทำให้โจมตีได้เร็วกว่าเท่านั้น
เปรี้ยง ๆ ๆ
ไม่ทราบเพราะมีนยืนดูการต่อสู้ของกวีกับเจมาตลอดครึ่งวันที่ผ่านมาหรือเปล่า แต่ตอนนี้มีนสามารถวาดดาบได้เหมือนกับกวีไม่มีผิด ทั้งท่วงท่า จังหวะ รวมถึงการเล็งจุดกระทบ หากมองผ่าน ๆต้องนึกว่าเป็นนักดาบฝีมือดีกำลังสู้อยู่แน่ ๆ
“น้องมีน ทำอะไร”ท็อปมองไปทางมีนด้วยท่าทีตกใจ ไม่ใช่แค่ท่วงท่าวิชาดาบแต่พลังโจมตีที่มีนแสดงออกมานั้นยังมหาศาลมาก เห็นได้ชัดเลยว่าเธอเลือกไปอัพค่าพลังมาหมดแล้วแน่ ๆ และการที่มีนทำแบบนั้นก็ทำให้ท็อปที่หวังจะให้มีนไปเป็นซัพพอร์ตให้ตัวเองไม่พอใจอย่างมาก
“สวยงามมาก”ส่วนทางด้านกวีกลับยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ 5 วินาทีที่เหลือนี้มีนระดมโจมตีออกมาได้อย่างงดงาม ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคนที่พึ่งเคยมาเล่นเกมจะทำได้ขนาดนี้ หากไม่ใช่พรสวรรค์ยอดเยี่ยมก็ต้องเคยสู้มาในโลกข้างนอกหรือไม่ก็โลกเสมือนแห่งอื่นเท่านั้น
เปรี้ยง!!
หลังจากมีมีนเข้ามาช่วย พลังชีวิตของทหารตัวหนอนก็หายไปอย่างรวดเร็ว แถมทันทีที่ร่างของมันสลายหายไปที่พื้นก็ยังมอบรางวัลชิ้นงามอย่างดาบเหล็กที่เจ้าหนอนถืออยู่อีกต่างหาก
“น้องมีน นี่มันอะไรกันทำไมทำแบบนี้”แต่แทนที่จะดีใจกับของรางวัลที่ได้รับ ท็อปที่อยู่ข้างหลังก็เดินแทรกพวกกวีมาหามีนทันที แถมยังท่าทีโมโหมากอีกด้วย
“ไม่เอาน่าหัวหน้า ใครจะเล่นอาชีพอะไรก็เรื่องของเขาไม่ใช่หรือไง ก็แค่มีนเขาอยากเล่นอาชีพสายต่อสู้เท่านั้นเอง”กวีว่าพลางเดินเข้าไปขวางท็อปเอาไว้ ตอนแรกกวีก็แค่อยากจะช่วยให้มีนตัดสินใจและหลุดจากการบังคับของท็อปเท่านั้น แต่เมื่อเห็น 5 วินาทีเมื่อครู่ทำให้กวีเปลี่ยนใจทันที
“ไหนเราสัญญากันแล้วไงว่าน้องมีนจะเล่นเป็นซัพพอร์ตให้พี่แล้วแบบนี้พี่จะทำยังไง”ท็อปต่อว่าด้วยท่าทีโมโหมาก ซัพพอร์ตที่อัพค่าพลังเวททั้งหมดสามารถรักษาได้แรงมาก และนั่นก็เป็นสิ่งสำคัญสำหรับแทงค์อย่างท็อปเช่นกัน การสู้กับบอสหรือลงดันเจี้ยนในภายภาคหน้าแทงค์และซัพพอร์ตนับเป็นอาชีพที่จำเป็นต้องมีในปาร์ตี้ และหากไปเป็นคู่แบบนี้ไม่ว่าปาร์ตี้ไหนก็ยินดีรับ เผลอ ๆอาจจะได้เข้าร่วมปาร์ตี้ของกิลด์มีชื่อเสียงแล้วได้ร่วมเป็นคนกิลด์นั้น ๆก็เป็นได้ แต่การที่มีนอัพพลังโจมตีแล้วเอาดาบออกมาสู้ก็เท่ากับไม่ใช่ซัพพอร์ตแล้วนั่นเอง
“มีนไม่ได้สัญญากับพี่ท็อปนะคะ....”มีนตอบพลางส่ายหน้าช้า ๆมีนไม่เคยสัญญาเลยว่าจะเล่นซัพพอร์ต เธอแค่ไม่รู้ว่ามีอาชีพสายไหนบ้างเท่านั้น แต่ตอนนี้มีคนบอกแล้วว่าเธอก็สู้ได้ และเธอก็เลือกที่จะสู้เท่านั้นเอง
“ว่าไงนะ แล้วพึ่งมาบอกตอนนี้เนี่ยนะ...”ท็อปได้ยินอย่างนั้นก็โมโหขึ้นมาทันที ถึงจะเป็นสาวสวยแต่พอโดนเถียงกลับแบบนี้คนนิสัยขี้หงุดหงิดอย่างท็อปก็ไม่มีท่าทีจะเก็บอารมณ์เช่นกัน
ผั๊ว!!
ท็อปเหวี่ยงแขนที่ถือโล่เข้าใส่มีน แต่กวีกลับเข้าไปขวางเอาไว้ก่อนทำให้คนที่โดนโล่กระแทกคือกวีเสียอย่างนั้น เพียงแต่ว่าบนเกาะเริ่มต้นผู้เล่นโจมตีกันโดยไม่ใช่การประลองไม่ได้ทำให้กวีไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรเลยแม้แต่น้อย
“ก็จริงที่เธอพึ่งจะบอก แต่แรกเริ่มเดิมทีก็ไม่ควรไปบังคับให้ใครเล่นอาชีพไหนไม่ใช่หรือไง”กวีถามพลางมองไปทางท็อปด้วยสายตาเอาเรื่อง ตอนนี้กวีไม่ยอมให้ท็อปมาแตะต้องเพชรเม็ดงามของเขาหรอก
“เหอะ.....เสียแรงจริง ๆที่ช่วยเก็บเลเวลมา”ท็อปจะโจมตีกวีหรือมีนก็ทำไม่ได้เพราะระบบห้ามเอาไว้ แต่มีสิ่งหนึ่งที่ท็อปทำได้แน่ ๆนั่นก็คือ....
[ผู้เล่น ท็อป ได้ออกจากปาร์ตี้]
เสียงของระบบดังขึ้นในหัวของพวกกวีทำให้รู้ได้ว่าตอนนี้ท็อปไปออกจากปาร์ตี้ไปแล้ว การที่ตัวแทงค์ออกจากปาร์ตี้ไปก็เท่ากับว่าพวกกวีไม่สามารถเก็บเลเวลด้วยวิธีเดิมได้อีกแล้ว
“จำเอาไว้เลย ข้างล่างพวกแกไม่รอดแน่”ท็อปจ้องมาทางกวีและมีนก่อนจะคาดโทษเอาไว้ ตอนนี้ระบบทำให้ท็อปโจมตีพวกกวีไม่ได้ แต่ถ้าเป็นข้างล่างที่ที่สามารถโจมตีผู้เล่นนอกเมืองได้อย่างอิสระละก็...
“แล้วเจอกัน”กวียิ้มรับด้วยสีหน้าสบาย ๆตรงกันข้ามกับมีนที่มีท่าทีตกใจอย่างเห็นได้ชัด ไม่นึกเลยว่าท็อปจะแค้นขนาดนั้น
“การบังคับผู้เล่นใหม่ไม่รู้เรื่องรู้ราวให้เล่นอาชีพที่ต้องการมันไม่ดีหรอก”กวีว่าพลางหันมามองมีนเหมือนจะเข้าใจว่ามีนเองก็รู้สึกผิด เพราะถึงอย่างไรท็อปก็พามีนเก็บเลเวลจนเลเวล 8 อยู่ดี
“พี่กวี แล้วแบบนี้จะเอาไงล่ะ ไม่มีตัวแทงค์แบบนี้พวกเรากลับไปเก็บเลเวลตามปกติดีหรือเปล่า”เจเข้ามาถามพลางมองตามหลังท็อปไป ในกลุ่มตอนนี้มีแต่คนเลเวล 4 กันทั้งนั้นส่วนมีนก็พึ่งอัดโบนัสลงค่าพลังโจมตีล้วน ๆ ไม่มีใครมีพลังป้องกันพอจะรับมือกับทหารตัวหนอนหรอก
“ใครบอกไม่มีล่ะ”กวีเอาโล่เหล็กอันหนึ่งออกมาจากกระเป๋าก่อนจะส่งมันให้เจที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ
“หะ..พี่กวี แบบนี้มันหมายความว่าไง”เจมองโล่เหล็กในมือด้วยท่าทีตกใจ โล่นี้ไม่มีขายในหมู่บ้านแน่ ๆเพราะร้านขายอาวุธมีแต่โล่ไม้เหมือนที่ท็อปใช้ ทางเดียวที่จะหามาได้ก็ต้องฆ่ามอนสเตอร์เพื่อให้ได้มา และตลอดทั้งวันเจก็สู้ร่วมกับกวีมาตลอดทำให้มั่นใจว่าโล่อันนี้ไม่เคยโผล่ออกมาจากหมูป่าตัวไหนที่ฆ่าไปเลย
“มีคนขายมันอยู่ที่หน้าเมืองก็เลยซื้อมา”กวีหัวเราะกับท่าทีตกใจของเจ แค่โล่เหล็กอันเดียวทำไมต้องตกใจขนาดนั้นด้วย
“ไม่ใช่....ผมหมายถึงทำไมพี่ถึงบอกว่ามีแทงค์ล่ะ”เจถามออกไปด้วยท่าทีงุนงง กวีบอกว่ามีแทงค์แต่กลับยื่นโล่ให้เจเนี่ยนะ แถมยังบอกว่าซื้อมาอีก เงินในเกมของกวีไม่น่าจะมีพอซื้อของที่ขายกันหน้าหมู่บ้านนี่ เพราะเงินของผู้เล่นใหม่มีน้อยคนที่ตั้งขายของหน้าหมู่บ้านเลยขายแต่ราคาเงินจริงทั้งนั้นเลย
“ก็นายไงแทงค์ของเรา”กวีตอบด้วยรอยยิ้มเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนสีหน้าแม้แต่น้อย ตอนนี้ใบหน้าของเจยิ่งงงหนักเข้าไปอีก
“ไม่ไหวหรอกพี่ ผมจะไปรับมือเจ้าหนอนนั่นได้ไง มันโจมตีทีเดียวเจ้าท็อปนั่นยังร้องเลย”เจแทบจะส่ายหน้ารัว ๆกับสิ่งที่กวีเสนอออกมา ก็จริงที่เขาแบ่งโบนัสไปอัพค่าพลังป้องกันตามที่กวีแนะนำ แต่พลังป้องกันของเจก็น้อยเกินไปสำหรับทหารตัวหนอนอยู่ดี
“ก็ไม่ได้บอกให้รับทั้งหมดนี่นา นายปฏิกิริยาไวให้ทั้งรับบ้างหลบบ้างต้องไหวแน่ ๆ แล้วเราก็ยังมีตัวดาเมจหลักเพิ่มเข้ามาด้วย”กวีเดินไปหยิบดาบเหล็กตัวหนอนที่ตกอยู่บนพื้น มันเป็นดาบเหล็กสำหรับคนเลเวล 8 พอดีทำให้มีนที่ใช้ดาบเล่มนี้จะสามารถสร้างความเสียหายได้อย่างน่าตื่นตาตื่นใจอีกด้วย
“พี่แน่ใจนะ ถ้าผมพลาดล่ะ”เจถามพลางมองมาทางกวีด้วยท่าทีหวั่น ๆ เขาไม่เคยเล่นแทงค์มาก่อนเลย แบบนี้จะดีแน่เหรอ
“พลาดก็แค่ตายไง ยังไงบนเกาะเริ่มต้นตายก็ไม่เสียค่าประสบการณ์อยู่แล้ว อย่างมากพวกเราก็จะไปรับที่หมู่บ้านเท่านั้นเอง”กวีตอบด้วยรอยยิ้มแสนจะใจดี แต่ท่าทีเช่นนั้นกลับทำให้เจเหงื่อตกทันที
“ไหนพี่บอกว่าบังคับให้ผู้เล่นใหม่เล่นอาชีพอะไรมันไม่ดีไง”ได้ยินว่าตายก็แค่กลับหมู่บ้านเข้าไปเจก็หาข้ออ้างออกมาทันที ไม่ใช่ว่าเจทำไม่ได้หรอก แต่อาชีพแทงค์ที่ต้องแบกรับความคาดหวังของคนในปาร์ตี้แบบนี้มันจะเหมาะกับเจจริง ๆเหรอ
“นั่นมันผู้เล่นใหม่ไง เอาอย่างนี้แล้วกันถ้าพลาดแล้วเกิดตายขึ้นมาผมจะไม่บังคับก็แล้วกัน”กวีว่าพลางหัวเราะออกมาหน้าตาเฉย
“เดี๋ยวสิพี่กวี เมื่อกี้พี่ยอมรับแล้วไม่ใช่เหรอว่าบังคับผมอยู่”เจท้วงออกมาอย่างเอาเป็นเอาตายทำเอาคนในปาร์ตี้หัวเราะกันถ้วนหน้า บรรยากาศตึง ๆตอนท็อปออกไปจากปาร์ตี้หายไปจนหมดไม่มีเหลือแม้แต่น้อย
“นั่นไง เป้าหมายตัวต่อไปจัดการเลย”กวีชี้ไปที่ทหารตัวหนอนที่เดินออกมาจากป่าโดยไม่สนคำท้วงของเจ ก็จริงที่ไม่ควรบังคับให้ใครเล่นอาชีพอะไร แต่ก็ไม่เสียหายนี่ถ้าจะให้ลองเล่นดู
“ถ้าผมตายพี่ต้องยอมเลิกความคิดนี้นะ”เจว่าพลางทำหน้าแหย ๆออกมา อย่างที่บอกต่อให้ตายบนเกาะเริ่มต้นก็แค่กลับไปเกิดที่หมู่บ้านเท่านั้น ไม่เหมือนข้างล่างที่มีโทษลดเลเวลรวมถึงโดนบังคับให้รอถึง 2 ชั่วโมงอีกต่างหาก
“ได้เลย ถ้านายตายพวกเราก็ต้องไปรับที่หมู่บ้าน ถึงตอนนั้นค่อยหาแทงค์ใหม่ไง”กวีตอบด้วยท่าทีจริงใจทำเอาเจที่โดนบังคับให้เป็นแทงค์เดินถือโล่เหล็กที่กวีซื้อมาเข้าไปหาทหารตัวหนอนอย่างกล้า ๆกลัว ๆ น่าตลกโล่เหล็กที่กวีเอามาให้สามารถสวมใส่ได้ตอนเลเวล 3 ซึ่งเจสามารถใส่ได้อยู่แล้ว แต่กวีก็ไม่ได้ให้โล่อันนี้กับท็อปทั้ง ๆที่มันน่าจะช่วยให้ฆ่าทหารตัวหนอนได้ง่ายขึ้น อย่างกับรู้อยู่แล้วว่าท็อปจะออกจากปาร์ตี้
เปรี้ยง!!
เจกลั้นหายใจพุ่งเข้าไปโจมตีทหารตัวหนอนในทันทีที่ได้จังหวะ ทำให้ทหารตัวหนอนยกตัวขึ้นเหมือนที่ทำก่อนหน้านี้ไม่มีผิด
“หือ.....”เจมองไปที่มือของทหารตัวหนอนก่อนจะสัมผัสได้ว่ามีบางอย่างแปลก ๆ ที่มือของทหารตัวหนอนมันไม่ได้ถือดาบเหมือนตัวเมื่อกี้นี่นา แต่ในมือของมันดันเป็นหอก
“ชิบ.....”เจสะดุ้งโหยงมองหอกที่แทงเข้ามาตาค้าง เพราะคิดว่ามันถือดาบก็เลยเว้นระยะเอาไว้ไม่มาก กะจะค่อย ๆลากกลับไปหาพวกกวี แต่พอเป็นหอกแบบนี้แล้วระยะมันก็จะไกลขึ้นทำให้เจอยู่ในระยะของหอกพอดี
เปรี้ยง!!
โล่เหล็กในมือของเจยกขึ้นมาป้องกันตัวเอาไว้อย่างทันท่วงที แม้จะมีพลังป้องกันไม่เท่าท็อป แต่ด้วยพลังป้องกันที่เพิ่มมาเพราะโล่เหล็กที่กวีเอามาให้ ทำให้เจมีพลังป้องกันร่วม 3 ใน 4 ของท็อปเลย
