Guild Master ตอนที่ 4 เก็บเลเวล
ตอนที่ 4
เก็บเลเวล
“เทวรูปองค์ที่ห้า”หลังจากได้รับข่าวจากกวี ดวงตาของเจก็เปล่งประกายไปด้วยความสนใจและความหวัง การค้นพบของบางอย่างที่เกมซ่อนเอาไว้นั้นก็หมายความว่ารางวัลที่ได้รับมาต้องยอดเยี่ยมมากแน่ๆ บางทีอาจจะได้ของรางวัลพิเศษหรือไม่ก็อาชีพระดับสูงก็เป็นได้ เกมนี้ยิ่งมีอาชีพดีๆก็ยิ่งถูกยอมรับ เหมือนได้ฐานะทางสังคมเลยก็ว่าได้
“ยอดเลยพี่กวี ผมยังไม่เคยสังเกตเรื่องนี้มาก่อนเลย แต่พี่เข้ามาเล่นพร้อมผมแท้ๆกลับสังเกตเห็น พี่นี่สุดยอดจริงๆเลย”เจเอ่ยปากชมด้วยท่าทีตื่นเต้นและดวงตาก็เต็มไปด้วยความชื่นชม เกมในสมัยนี้มีความลับซ่อนอยู่มากมายหากไม่ใช่คนที่ช่างสังเกตก็ต้องดวงดีมากๆถึงจะได้รับโอกาสทองที่โลกภายนอกหาไม่ได้
“เปล่าหรอก พอดีผมไปเจอคนตั้งกระทู้ถามในเว็บบอร์ดเท่านั้นเอง”กวียิ้มกว้างพลางสารภาพความจริงออกมาหน้าตาเฉย ความจริงแล้วเรื่องเทวรูปองค์ที่ 5 นั้นเป็นข้อสังเกตของผู้เล่นคนหนึ่งในเว็บบอร์ดเก่าที่กวีเคยใช้ แต่เพราะมันอยู่บนเกาะเริ่มต้นการจะตามหาเทวรูปองค์ที่ 5 ก็ต้องสร้างตัวละครใหม่เท่านั้น แต่เกมเอคโค่ให้ผู้เล่นสามารถสร้างตัวละครได้เพียงตัวเดียว การจะสร้างตัวละครใหม่ก็ต้องลบตัวละครที่เคยเล่นมาก่อนทิ้งไปเท่านั้นซึ่งหลายๆคนก็มองว่ามันเสียหายมากเกินไปเมื่อเทียบกับโอกาสจะเจอเทวรูปองค์ที่ 5 กับของรางวัลที่ไม่ทราบเป็นอะไรด้วยซ้ำ
“อย่างนั้นเหรอครับ”เจยิ้มเจื่อนๆออกมาด้วยท่าทีอึ้งๆ แต่ก็ไม่แปลกนี่นาที่คนเราจะไปหาข้อมูลในเน็ตมาก่อน แต่เจเองก็เข้าไปหาข้อมูลมาเหมือนกันไม่เห็นมีกระทู้หรือโพสต์เกี่ยวกับเทวรูปองค์ที่ 5 เลยนี่นา
“ก่อนอื่นเราต้องไปเก็บเลเวลกันก่อน ไปซื้ออาวุธกับยากับดีกว่า”กวียิ้มกว้างก่อนจะพาเจเดินเข้าไปในเมือง แต่ถึงมันจะเรียกว่าเมืองมันกลับมีสภาพเหมือนหมู่บ้านมากกว่า เป็นหมู่บ้านที่ดูสงบสุขและผ่อนคลายมาก ผู้คนเดินเล่นพูดคุยกันในตลาดกับเด็กๆที่วิ่งเล่นกันอย่างสนุกสนาน ที่นี่ไม่มีกำแพงมีแต่ซากวิหารเก่าๆเท่านั้นทำให้รอบด้านเป็นทุ่งหญ้าเขียวขจียาวไปทั้งแถบทำให้สายลมเย็นๆพัดผ่านเข้ามาอยู่เสมอ
“จริงๆก็อยากเดินเที่ยวชมหมู่บ้านเหมือนกันนะ แต่คงต้องเอาไว้หลังเลเวลสิบแล้ว”กวีว่าพลางพาเจเข้าไปในร้านขายอาวุธ โดยเงินติดตัวของผู้เล่นใหม่แต่ละคนนั้นจะมีอยู่ 500 เหรียญถ้วน ซึ่งอาวุธที่ขายในร้านแต่ละชิ้นต่างเป็นอาวุธพื้นฐานเหมือนที่พวกกิลด์กรีนโลตัสใช้เป็นอาวุธสำหรับทดสอบนั่นเอง แม้จะเป็นอาวุธธรรมดาไม่มีอะไรพิเศษแต่มันก็ดีกว่ามีดพกที่ติดตัวผู้เล่นมาตั้งแต่เริ่มเกมเป็นไหนๆ ทำให้ทั้งกวีและเจต่างจ่ายเงิน 300 เหรียญเพื่อซื้อดาบคนละเล่มและอีก 200 เหรียญสำหรับยาฟื้นพลังหลังจากสู้กับพวกมอนสเตอร์แล้ว
สำหรับเกาะเริ่มต้นนั้นมอนสเตอร์ที่มือใหม่นิยมไปเก็บเลเวลด้วยที่สุดก็คือโกเลมโคลนขนาดเล็กที่มักจะเกิดขึ้นรอบๆหมู่บ้าน โกเลมพวกนั้นมีขนาดเท่าลูกบอล ไม่มีรูปร่างชัดเจนและมักจะคลานไปคลานมาอยู่บนพื้น พวกมันอ่อนแอที่สุดในเกาะเริ่มต้นและเป็นเหยื่อที่ล่าง่ายมาก ขอเพียงโจมตีใส่มันด้วยมีดสั้นสัก 5 หรือ 6 ทีก็ฆ่าได้สบาย แถมการโจมตีกลับของพวกมันก็มีเพียงการพ่นเศษหินใส่เท่านั้น มันแทบสร้างความเสียหายให้ผู้เล่นไม่ได้เลย เพียงแต่ว่า....
“..............”กว่ากวีกับเจจะซื้อของแล้วกลับออกมาจากเมืองก็พบว่าบริเวณรอบๆหมู่บ้านนั้นมีผู้เล่นล้นพื้นที่แล้ว พอพวกโกเลมโคลนเกิดขึ้นมาก็โดนผู้เล่นรุมจัดการจนหมดในพริบตา แทบไม่มีที่ว่างให้พวกกวีเข้าไปเก็บเลเวลเลย และหากถามว่าทำไมถึงเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้น นั่นก็เพราะการรับคนเข้ากิลด์ของกิลด์กรีนโลตัสนั่นเอง ทั้งคนที่สอบผ่านและไม่ผ่านต่างเป็นผู้เล่นใหม่เลเวล 1 กันทั้งนั้น รวมกับผู้เล่นที่พึ่งเริ่มเล่นธรรมดาแล้วทำให้บริเวณรอบๆหมู่บ้านเต็มไปด้วยผู้เล่นใหม่ที่พากันแย่งมอนสเตอร์กันอย่างดุเดือดเต็มไปหมด
“นี่พวกเราต้องเข้าไปแย่งจริงดิ”เจทำสีหน้าไม่อยากสุดๆ เพราะตอนนี้ผู้เล่นเริ่มแย่งมอนสเตอร์กันแล้ว โชคดีที่เกาะเริ่มต้นไม่ให้ผู้เล่นโจมตีกันเองเพราะถ้าเกิดการทะเลาะเบาะแว้งกันแบบนี้ต่อไปคงมีคนฆ่ากันในไม่ช้าแน่ๆ
“ไม่ดีกว่า เราต้องเปลี่ยนแผน”กวีส่ายหน้าช้าๆอย่างไม่เห็นด้วย นอกจากจะต้องไปแย่งมอนสเตอร์กับชาวบ้านจนอาจจะเกิดการกระทบกระทั่งกันแล้วมอนสเตอร์ที่ฆ่าได้ยังน้อยลงมากอีกต่างหาก กว่าจะเลื่อนเลเวลได้มากพอจะย้ายที่ไปเก็บเลเวลที่อื่นคงต้องแย่งกันไปกันมาอีกพักใหญ่ และพอเปลี่ยนที่ได้คนกลุ่มนี้ก็จะย้ายไปพร้อมๆกันและเกิดเหตุการณ์แบบเดิมขึ้นอีก หากเข้าไปในวังวนนี้ช่างให้ความรู้สึกไม่คุ้มเอาเสียเลย
“แล้วจะเอายังไงกันดีละครับพี่กวี”เจถามพลางมองกวีด้วยท่าทีสงสัย โกเลมโคลนเป็นมอนสเตอร์ชนิดเดียวที่คนเลเวล 1 สามารถสู้ได้ หากข้ามไปตีมอนสเตอร์ที่อื่นโอกาสจะตายฟรีมีเยอะทีเดียว
“ง่ายๆ พวกเราก็จับปาร์ตี้ให้ครบหกคนแล้วไปรุมมอนสเตอร์เก่งๆไง”กวีตอบพลางหันหลังกลับไปที่หน้าหมู่บ้าน ตอนนี้คงมีผู้เล่นไม่น้อยเลยที่ลำบากเพราะการแย่งมอนสเตอร์ของกลุ่มคนสมัครเข้ากิลด์ การจะหาคนเข้าปาร์ตี้เพิ่มนั้นน่าจะไม่ยาก
“เฮ้พวกนาย สนใจมาเข้าปาร์ตี้พวกเราหรือเปล่า”ยังไม่ทันได้ประกาศหาคนเข้าปาร์ตี้ อยู่ๆชายคนหนึ่งก็เดินเข้ามาหากวีด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ท่าทางจะไม่ได้มีแต่กวีเท่านั้นที่คิดจะข้ามไปตีมอนสเตอร์เลเวลสูงด้วยการร่วมกันสู้แบบปาร์ตี้
“ตอนนี้พวกเราขาดสองคนพอดี แถมพวกเรายังมีคนเลเวลหกอยู่สองคนด้วย”คำแนะนำของคนมาชวนเข้าปาร์ตี้ฟังดูดีไม่น้อย การจะไปล่ามอนสเตอร์ข้ามเลเวลนั้นมีคนเก่งไปด้วยก็ยิ่งง่าย ยิ่งฆ่าพวกมันได้เร็วค่าประสบการณ์ที่ได้ก็จะยิ่งเยอะ
“แต่ว่า....มีเรื่องที่พวกเราต้องบอกก่อน”ขณะกำลังคิดว่าจะได้เจอปาร์ตี้ดีๆอยู่นั้น ชายที่มาชวนพวกกวีเข้าปาร์ตี้กลับทำสีหน้าลำบากใจออกมาก่อนจะมองไปทางด้านหลังของตัวเอง ที่ด้านหลังของชายที่มาชวนเข้าปาร์ตี้มีคนอยู่ 3 คน ท่าทางจะเป็นสมาชิกปาร์ตี้ที่เหลือ ในกลุ่มนั้นมีชาย 2 หญิง 1 ดูแล้วไม่มีอะไรสะดุดตาเป็นพิเศษนอกจากว่าผู้หญิงที่อยู่ในกลุ่มนั้นเป็นคนที่สวยสะดุดตาไม่น้อยเลย
“คือ....ผู้หญิงคนนั้นจะไม่ต่อสู้นะ พวกเราต้องสู้กันเองห้าคน”พอได้ยินเช่นนั้นทั้งกวีและเจก็มีสีหน้าประหลาดใจทันที การที่บอกว่าผู้หญิงคนนั้นจะไม่สู้ก็หมายความว่าเธอจะมานั่งดูดค่าประสบการณ์เพียงเท่านั้น ปกติการทำแบบนี้จะมาจากการพาเพื่อนของตนเองเก็บเลเวล หรือการจ้างวานและ....
“เธอเป็นตำแหน่งซัพพอร์ตงั้นเหรอ”กวีถามพลางมองไปทางผู้หญิงคนนั้นด้วยท่าทีสนใจ การที่ทุกคนจะยอมให้คนคนหนึ่งดูดค่าประสบการณ์จนเลเวล 10 นั้นก็มีเหตุผลไม่มากและหนึ่งในนั้นก็คือคนที่จะเล่นเป็นอาชีพสายซัพพอร์ตนั่นเอง อาชีพสายนี้ต้องเพิ่มค่าปัญญาเยอะๆเพื่อจะทำให้เวทมนตร์ช่วยเหลือในช่วงแรกมีผลดีขึ้น ทำให้ตัวละครของคนนั้นๆไม่มีกำลังต่อสู้สำหรับเลเวล 1 ถึง 10 ที่ไม่มีสกิลอะไรให้ใช้ แต่จะทำแบบนั้นก็ต้องเชื่อมั่นว่าเธอจะตามไปซัพพอร์ตปาร์ตี้นั้นหลังจากเปลี่ยนอาชีพแล้ว แต่นี่มันปาร์ตี้ชั่วคราวเผลอๆพอเลเวล 10 แล้วเธอก็คงไปกับเพื่อนของเธอไม่ได้ให้ผลประโยชน์อะไรกับพวกกวีแม้แต่น้อย การช่วยเธออัพเลเวลจึงเป็นการกระทำเหมือนอาสาสมัครเสียมากกว่า
“นะ น่าจะใช่....”ชายหนุ่มตอบพลางยิ้มเจื่อนๆออกมา ท่าทีเหมือนไม่แน่ใจนั่นอะไรกันหรือว่าคนกลุ่มนี้ไม่ได้เป็นปาร์ตี้กันมาตั้งแต่แรกแล้วมาหารับเอาเพิ่มเหมือนพวกกวีงั้นหรือ
“แล้วคนเลเวลหกที่ว่าคนไหนงั้นเหรอ”กวีถามพลางมองเข้าไปในกลุ่มคนที่เหลือ แม้จะมีคนดูดค่าประสบการณ์คนหนึ่งแต่ก็ดีกว่าไปเสียเวลาแย่งมอนสเตอร์กับชาวบ้านละนะ
“เอ่อ...ผู้ชายที่ถือโล่กับผู้หญิงคนนั้นล่ะครับ”ชายหนุ่มตอบพลางชี้ไปที่ชายร่างใหญ่คนหนึ่งที่มีโล่อยู่ที่มือซ้าย เขาคนนั้นมีเสื้อหนังที่น่าจะมีพลังป้องกันสูงกว่าเสื้อเริ่มต้นสวมอยู่ ถ้ามีเขาละก็คงรับการโจมตีได้ดีแน่ๆ
“เอาสิ แบบนี้ก็ไม่เลว”กวีตอบพลางยิ้มออกมาด้วยท่าทีพึงพอใจ ดูจากคนที่รออยู่ตรงทางออกหมู่บ้านแล้วชายถือโล่คนนั้นน่าจะเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดที่หาได้แล้ว แถมยังเป็นตัวแทงค์อีกต่างหาก ถึงจะต้องเสียกำลังคนไปนิดหน่อยแต่ก็สามารถไปฆ่ามอนสเตอร์ที่เลเวลสูงกว่าที่คิดเอาไว้ตอนแรกได้แน่ๆ
“งั้นเหรอ ดีจริงๆผมนึกว่าต้องหาทั้งวันซะแล้ว”ชายคนนั้นถอนหายใจอย่างโล่งอกก่อนจะรีบพากวีและเจเข้าไปหาเพื่อนของตนเองทันที แม้จะมีคนช่วยแต่พอบอกว่ามีคนหนึ่งจะนั่งดูดเลเวลเฉยๆคนส่วนใหญ่ก็ส่ายหัวกันหมด
“ได้คนครบสักที ฟังเอาไว้นะฉันจะเป็นคนโจมตีก่อนแล้วจะคอยป้องกันเอาไว้ พวกนายมีหน้าที่ฆ่ามอนสเตอร์ตัวนั้นให้เร็วที่สุด”ชายที่ถือโล่พอรับพวกกวีเข้าปาร์ตี้ก็สั่งออกมาทันที ซึ่งมันก็ไม่ต่างจากที่กวีคิดเอาไว้เท่าไหร่ สาเหตุที่ชายถือโล่คนนั้นต้องมาหารับคนเข้าปาร์ตี้ทั้งๆที่เลเวลสูงก็เพราะตัวเขาเน้นไปที่ค่าความทนทานทำให้ไม่มีพลังโจมตีนั่นเอง คนหนึ่งเป็นแทงค์เต็มตัวอีกคนเป็นซัพพอร์ตเต็มตัวไม่แปลกเลยที่จะต้องมาหาคนสร้างความเสียหายเพิ่มแบบนี้
.
.
ตึง!!
ร่างของหมูป่าขนเทามอนสเตอร์เลเวล 7 พุ่งกระแทกร่างของชายที่ใช้โล่เข้าอย่างจัง แต่เพราะชายคนนั้นอัดแต้มโบนัสที่ได้จากการเลเวลอัพทั้งหมดเข้าไปในค่า ทนทาน ทั้งหมดทำให้การโจมตีของเจ้าหมูป่าขนเทาแทบจะไม่เข้าเลยทั้งๆที่เลเวลสูงกว่าแท้ๆ เพียงแต่
ฉึก!!
ดาบในมือชายคนนั้นแทงเข้าไปที่หมูป่าอย่างจัง แต่ก็อย่างที่คิดมันแทงแทบไม่เข้าเลยสักนิด
“รออะไรเล่า มาตีสิวะ”ชายที่ใช้โล่สั่งพลางมองมาทางพวกกวีที่อยู่ด้านหลัง แม้จะบอกว่าไม่เข้าแต่พลังชีวิตของชายถือโล่ก็ลดลงไปอยู่ดี หากปล่อยไว้แบบนี้ไม่ยื่นมือเข้าไปช่วยชายที่ใช่โล่ก็อาจจะตายได้เลย
“งั้นก็ถึงคิวพวกเราแล้ว”กวีชักดาบออกมาจากฝักก่อนจะเดินเข้าไปอยู่ด้านข้างของหมูป่าที่กำลังจ้องชายถือโล่ด้วยท่าทีโกรธจัด ตอนนี้มันไม่สนใจคนทั้ง 4 เลยแม้แต่น้อยทำให้พวกกวีสามารถเงื้อฟันเจ้าหมูป่าได้โดยไม่ต้องกังวลว่ามันจะหันกลับมาโจมตี
กึก....
ระหว่างกำลังจะเริ่มโจมตีนั้น อยู่ๆกวีก็มองไปเห็นมือของผู้หญิงคนเดียวในปาร์ตี้เข้าเสียก่อน เธอไม่ได้มีหน้าที่อะไรแท้ๆ แต่มือของเธอกลับจับไปที่ด้ามมีดเสียอย่างนั้น นั่นเธอกำลังทำอะไร....
