Guild Master ตอนที่ 3 เทวรูป
ตอนที่ 3
เทวรูป
ติ๊ง
หลังจากรับดาบมาจากคนของกิลด์กรีนโลตัสคำขอท้าประลองจากผู้ทดสอบก็เด้งขึ้นมาตรงหน้ากวีพอดี โดยเมนูต่าง ๆในเกมนั้นจะเป็นภาพโฮโลแกรมลอยอยู่เบื้องหน้าของผู้เล่น และจะมีเพียงตัวผู้เล่นและคนที่ผู้เล่นยินยอมให้มองเห็นเท่านั้นถึงจะเป็นหน้าจอดังกล่าวได้
“มาต่อกันเลย เหลืออีกไม่กี่คนก็จบแล้ว”ผู้ทดสอบพูดพลางบิดคอไปมาเหมือนกำลังปวดเมื่อยตรงลำคอเสียอย่างนั้น การประลองระหว่างผู้เล่นจะจบลงเมื่อฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเหลือพลังชีวิต 1 หน่วยหรือขอยอมแพ้เท่านั้นและไม่ว่าจะโจมตีแรงแค่ไหนอีกฝ่ายก็จะไม่ตายจากการประลองทำให้ดาบที่ทั้งสองคนใช้เป็นดาบจริงไม่ใช่ดาบไม้แต่อย่างในโลกภายนอกใช้เพื่อฝึกซ้อมกันแต่อย่างไร
“แบบนี้ละมั้ง”กวีจับดาบด้วยมือข้างเดียวก่อนจะสืบเท้าขวาออกไปข้างหน้าเป็นท่ายืนหันข้างให้อีกฝ่าย แม้จะบอกตอนนี้คงสายไปแล้ว แต่ดาบในมือกวีให้ความรู้สึกสมจริงมากเหมือนถือดาบเหล็กจริง ๆอยู่เลย หากเหวี่ยงไม่ดีมีหวังโดนตัวเองเจ็บแน่ ๆ
“ถ้าไม่บุกเข้ามาฝ่ายนี้จะบุกแล้วนะ”ผู้ทดสอบว่าพลางมองกวีที่ยังตั้งท่าอยู่อีกฝั่งหนึ่ง เพราะเป้าหมายหลักของการประลองคือการดูความสามารถของอีกฝ่าย ส่วนใหญ่ผู้ทดสอบก็เลยปล่อยให้คนที่มาทดสอบเป็นคนโจมตี เพียงแต่ตัวกวีเองก็มีเป้าหมายเดียวกันคือการทดลองสู้กับคนจริงนั่นเอง
ฟุบ...!
ร่างของผู้ทดสอบพุ่งเข้าไปหากวีทันทีเมื่อเห็นว่ากวียังไม่มีท่าทีจะบุกเข้ามา ความเร็วของผู้ทดสอบไม่ต่างจากตัวละครพึ่งสร้างนัก แสดงว่าอีกฝ่ายเน้นเพิ่มพลังโจมตีแน่ ๆถึงได้มีกำลังเหนือกว่าผู้เล่นระดับเริ่มต้นขนาดเทียบกันไม่ติดได้
“........”กวีจ้องมองดาบฟันเข้ามาหาตนในแนวนอนด้วยใบหน้านิ่งสงบ แม้จะไม่เคยสู้ในโลกเสมือนจริงมาก่อน แต่การต่อสู้ก็เป็นสิ่งคุ้นเคยของกวีอยู่แล้ว ในเวลาที่มันเกิดขึ้นจริงกวีก็พบว่าตนเองใจเย็นกว่าที่คิด และรู้สึกว่าดาบของอีกฝ่ายช้าเหลือเกิน
ฟุบ...
กวีถอยออกมาเล็กน้อยปล่อยให้ดาบฟันผ่านเบื้องหน้าตนเองไป ตอนนี้อีกฝ่ายยังตั้งตัวไม่ได้หากแทงลงไปตอนนี้คงสร้างความเสียหายได้ไม่น้อยเลย แต่กวียังไม่อยากจบการต่อสู้เร็วนัก
ฟุบ... ฟุบ... ฟุบ.....
ผู้ทดสอบเหวี่ยงดาบใส่กวีหลายครั้ง แม้จะเป็นพวกเลเวล 10 แล้วแต่ความเร็วก็ไม่มาก แถมยังเป็นเพียงการโจมตีธรรมดาไม่มีสกิลเข้ามาเสริมอีกต่างหาก ทำให้กวีที่คุ้นชินกับความเร็วเหนือกว่านี้มากสามารถหลบได้อย่างสบาย ไม่ใช่แค่เรื่องเลเวลหรือความเร็ว อีกฝ่ายฟันด้วยท่วงท่าธรรมดามาก ไม่มีทักษะอะไรเลย ท่าทางหากไม่ได้สกิลของระบบช่วยคงจะไม่มีกระบวนท่าติดตัวเลยกระมัง
“.......”ระหว่างหลบการโจมตีของอีกฝ่าย กวีมองท่วงท่าของผู้ทดสอบด้วยความรู้สึกเหมือนอยู่ในร้านบุฟเฟ่ต์ไม่มีผิด จุดที่จะโจมตีสวนกลับไปมีเต็มไปหมดเหมือนร้านบุฟเฟ่ต์ที่สามารถหยิบอะไรมากินก็ได้ จะฟันตรงนั้นก็คงสร้างความเสียหายได้ไม่เลว จะแทงตรงนั้นก็คงทะลุผ่านได้สบาย นี่คือฝีมือของผู้ทดสอบของกิลด์ชื่อดังงั้นหรือ
ฉึก!!
กวีแทงดาบสวนเข้าไปในจังหวะที่อีกฝ่ายกำลังเหวี่ยงดาบขึ้นสูงเพื่อจะฟันใส่กวีเต็มแรง จังหวะนี้ร่างกายเปิดโล่งจนสามารถเลือกแทงได้ตามสะดวก แต่เพราะเป็นเกมและอีกฝ่ายมีเลเวลสูงกว่ากวี การแทงเพียงครั้งเดียวเข้ากลางหัวใจก็ทำได้เพียงความเสียหายแบบคริติคอลเท่านั้น ไม่สามารถปลิดชีพอีกฝ่ายได้ทันทีเหมือนชีวิตจริง
“............”แม้จะไม่ตาย แต่กวีที่สามารถหลบและสวนกลับผู้ทดสอบอย่างง่ายดายนั้นแสดงให้เห็นแล้วว่าตนมีฝีมือเหนือกว่า แค่แทงเข้าเป้าครั้งเดียวอีกฝ่ายก็ชะงักไปด้วยท่าทีตกใจ แม้ความเจ็บปวดจะไม่มากเพราะเกมช่วยลดความรู้สึกเจ็บให้กับผู้เล่นอยู่แล้ว แต่ผลการทดสอบมันก็ออกมาชัดเจนแล้วไม่ใช่หรือไง
ติ๊ง....
อยู่ ๆผู้ทดสอบก็เป็นฝ่ายขอยอมแพ้ด้วยตนเอง ไม่จำเป็นต้องทดสอบอะไรอีกแล้ว กวีสอบผ่านแบบเห็น ๆเลย
“ยอดเยี่ยมมาก นายสอบ.....”ผู้ทดสอบกำลังจะบอกว่ากวีสอบผ่านออกมาจากปาก แต่ยังไม่ทันได้พูดเขาก็พบว่าร่างของกวีหายไปจากเบื้องหน้าตนเองแล้ว แถมยังวางดาบเอาไว้ที่พื้นอีกต่างหาก
“อะไรกัน เจสอบไม่ผ่านหรอกเหรอ งั้นพวกเราก็กลับกันเถอะ ต่อให้ผมสอบผ่านก็แต่ถ้าไม่ได้เข้ากิลด์พร้อมกับเจก็คงไม่เอาหรอก”กวีว่าพลางเดินเข้าไปกอดคอเจที่ยังอยู่แถวนั้นอย่างรวดเร็ว อยู่ ๆกวีก็ทำเหมือนเป็นเพื่อนสนิทที่มาทดสอบด้วยกันเสียอย่างนั้นทำเอาเจที่เป็นฝ่ายโดนโมเมใส่ทำหน้าเอ๋อออกมาทันที
“เดี๋ยวก่อน ถ้านายเข้าจะให้เพื่อนของนายเข้าด้วยก็ได้”ฝีมือของกวีน่าสนใจมาก ต่อให้รับกวีเข้ามาแล้วมีเพื่อนติดสอยห้อยตามมาด้วยก็ไม่เสียหายอะไรนี่นา ผู้ทดสอบที่ได้ยินกวีพูดจึงได้เสนอข้อตกลงให้อย่างใจกว้าง
“ไปกันเถอะ”กวีแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินก่อนจะลากเจออกไปจากกลุ่มคนที่เข้ามาทดสอบเข้ากิลด์กรีนโลตัสทันที
.
.
“พี่กวี เดี๋ยวก่อนครับ”หลังจากโดนลากจนกลับเข้ามาใกล้ ๆกับทางลงเนิน เจที่พึ่งรู้สึกตัวก็เอ่ยปากทักกวีที่ที่ลากตนเองออกมาจนได้นี่มันเรื่องอะไรกันแน่
“ขอโทษที ดูเหมือนถ้าผมยอมเข้ากิลด์เจจะได้เขาด้วยแท้ ๆ”กวีว่าพลางปล่อยเจให้เป็นอิสระ อย่างที่ผู้ทดสอบบอก พวกเขายินดีรับเจเข้ากิลด์มาด้วยหากกวีเข้ากิลด์นั่นเอง
“ไม่หรอกครับ ผมไม่ได้ผ่านด้วยตัวเองนี่นา”เจตอบพลางก้มหน้าลงเล็กน้อย หากต้องรบกวนกวีให้เข้ากิลด์เพื่อตัวเองจะได้เข้าไปด้วยก็คงรบกวนกวีเกินไป แล้วหากฝีมือตัวเองไม่ดีพอก็คงได้เป็นตัวถ่วงของคนอื่นเข้าเปล่า ๆ วันนี้เจได้รู้แล้วว่าฝีมือตัวเองมันอ่อนด้อยนัก จะหวังเข้ากิลด์ที่มีบริษัทชื่อดังสนับสนุนอยู่มันเกินเอื้อมเกินไป
“แล้วหลังจากนี้เจจะเอายังไงต่อล่ะ ดูเหมือนเจจะตั้งใจมาเข้ากิลด์กรีนโลตัสโดยเฉพาะเลยนี่นา”กวีถามพลางมองไปทางเจด้วยท่าทีสงสัย บางทีเจอาจจะแค่มาทดสอบเข้ากิลด์แต่พอทดสอบไม่ผ่านอาจจะเลิกเล่นเกมนี้แล้วไปหาอะไรอย่างอื่นทำเลยก็ได้
“ก็คงเล่นต่อไปนั่นล่ะ ถึงจะเข้ากิลด์ไม่ได้แต่ก็ใช้เกมหากินได้อยู่ดีนี่นา”เจตอบพลางยิ้มเจื่อน ๆออกมา เพราะเกมเสมือนจริงมันสามารถจับต้องสิ่งต่าง ๆได้ ไอเทม จึงถูกยอมรับว่ามีตัวตนอยู่จริงและมีมูลค่าในการซื้อขาย และบริษัทเกมที่เติบโตขึ้นมากเพราะระบบโลกเสมือนจริงก็ได้เข้าทำข้อตกลงกับรัฐบาลเพื่ออนุญาตให้สามารถซื้อขายของในเกมเป็นเงินจริงได้ หลังจากการร้องขอครั้งนั้นสำเร็จทุกคนก็สามารถซื้อขายของในเกมได้เหมือนการซื้อขายของข้างนอกผ่านบัญชีธนาคาร ไม่ต้องห่วงว่าจะโดนโกงแถมบริษัทเกมยังได้ค่าธรรมเนียมจากการโอนค่าไอเทมอีกด้วย
“ดีเลย หลังจากนี้ผมจะสร้างปาร์ตี้เพื่อเก็บเลเวลพอดี แล้วก็มีอะไรบางอย่างที่ต้องทำบนเกาะเริ่มต้นอยู่ เจมาเข้าปาร์ตี้ผมไหม”กวีถามพลางยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ ก่อนจะสร้างกิลด์ก็ต้องหาสมาชิกปาร์ตี้ให้ได้ก่อนอยู่แล้ว แถมการจับปาร์ตี้ยังทำให้ง่ายต่อการสู้อีกด้วย
“ก็ได้ครับ แต่เรื่องที่จะทำบนเกาะเริ่มต้นคืออะไรงั้นเหรอ”เจถามพลางขมวดคิ้วสงสัย บนเกาะเริ่มต้นมีเควสไม่มาก แถมแต่ละเควสยังได้ของน้อย ออกไปล่าเอาของที่ได้จากมอนสเตอร์มาขายยังจะดีเสียกว่า คนส่วนใหญ่เลยรีบเก็บเลเวลให้ถึง 10 แล้วลงไปยังแผ่นดินข้างล่างกัน
“งั้นขอถามหน่อย พอเลเวลสิบแล้วเราต้องทำยังไงถึงจะลงไปยังแผ่นดินข้างล่างได้”กวีถามพลางยิ้มออกมา เกาะเริ่มต้นนั้นเป็นเกาะลอยฟ้ามันจึงมีเพียงอากาศเท่านั้นที่อยู่สุดขอบแผ่นดิน แถมเกาะยังลอยสูงมากไม่มีทางกระโดดลงไปแผ่นดินข้างล่างได้โดยไม่ตายแน่ ๆ
“พอเลเวลสิบแล้ว ผู้เล่นต้องไปเคารพเทวรูปของเทพพระเจ้าของเกมนี้ครับ”เจตอบออกมาทันที เพราะเรื่องนี้ไม่ว่าใครก็รู้กันทั้งนั้น บนเกาะเริ่มต้นนี้การจะลงไปยังแผ่นดินเบื้องล่างจะเป็นต้องไปเคารพเทวรูปเสียก่อน โดยเทวรูปทั้ง 4นั้นจะตั้งอยู่ที่สุดขอบแผ่นดินของเกาะเริ่มต้นในมุมต่าง ๆ หรือก็คือผู้เล่นต้องฝ่ามอนสเตอร์ออกไปหาเทวรูปนั่นเอง แต่พอผู้เล่นเลเวล 10 แล้วก็สามารถทำแบบนั้นได้ไม่ยาก
“แล้ว เทวรูปมีกี่ที่งั้นเหรอ”กวีถามด้วยท่าทียิ้ม ๆ แม้จะพึ่งเคยเข้ามาเล่นกวีก็หาข้อมูลมาก่อน มันติดเป็นนิสัยไปแล้วตั้งแต่เป็นหัวหน้ากิลด์ในเกมคอมพิวเตอร์
“สี่ครับ”เจตอบพลางชี้ไปที่เทวรูปที่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่าแม้จะยืนอยู่ห่างออกไปหลายกิโลก็ตาม พวกมันมีขนาดใหญ่มากเรียกได้ว่าไม่มีทางหลงแน่ ๆ โดยเทวรูปแต่ละองค์นั้นนอกจากจะส่งผู้เล่นลงไปยังแผ่นดินเบื้องล่างแล้วยังมอบพรที่ไม่เหมือนกันให้อีกต่างหาก
โดยเทวรูปของเทพแห่งพลังนั้นจะมอบ พลัง ให้กับผู้เล่น หรือก็คือผู้เล่นที่รับพรจากเทวรูปองค์นี้จะได้รับค่าโจมตีเป็นโบนัสทุกครั้งที่เลเวลขึ้นหรือก็คือการเลือกเทวรูปที่จะไปเคารพนั้นคือการเลือกสายที่จะเล่นนั่นเอง โดยจะมีเทวรูปแห่งความเร็วที่จะมอบค่าความคล่องแคล่วให้กับผู้เล่น เทวรูปแห่งความอดทนที่จะมอบความทนทานให้กับผู้เล่น เทวรูปแห่งปัญญาที่จะมอบค่าความฉลาดให้กับผู้เล่น โดยการเลือกเทวรูปก็ขึ้นอยู่กับว่าผู้เล่นต้องการเล่นอาชีพอะไรต่อไปนั่นเอง
“ผิดแล้ว”กวีตอบพลางยิ้มออกมาบาง ๆ ค่าพลังของผู้เล่นมี 4 อย่างคือ พลัง ความเร็ว ทนทาน และ ปัญญา ตรงกับเทพทั้ง 4 พอดี เพียงแต่มีสิ่งหนึ่งที่กวีทราบมาแล้วรู้สึกข้องใจไม่น้อย
“ในเนื้อเรื่องของเกม มีส่วนหนึ่งพูดเอาไว้ว่า เทพผู้สร้างโลกใบนี้มีด้วยกันห้าพระองค์”กวีพูดพลางมองไปยับรูปปั้นที่อยู่สุดขอบพื้นที่ของเกาะเริ่มต้น มันไม่แปลกไปหน่อยหรือที่เทวรูปมีเพียง 4 องค์ทั้ง ๆที่มีเทพอยู่ 5 องค์
“ห้าองค์...........”เจขมวดคิ้วด้วยท่าทีงง ๆ จะว่าไปตอนเนื้อเรื่องของเกมเล่นก่อนสร้างตัวละครก็เหมือนจะได้ยินแบบนี้เหมือนกัน แต่เพราะในฉากมีเทวรูปแค่ 4 ก็เลยคิดว่ามีกันแค่นั้นนี่นา
“ใช่ ฟังดูน่าสนใจดีไม่ใช่เหรอ เทวรูปองค์ที่ห้าเทวรูปของเทพแห่งความตาย”กวีมีท่าทีตื่นเต้นอย่างเห็นได้ชัด เกมสมัยนี้มักจะซ่อนอะไรเอาไว้มากมาย หากมองข้อมูลที่ให้มาดี ๆก็จะพบจุดน่าสงสัยได้ไม่ยาก แล้วเทวรูปองค์ที่ 5 นั้นจะมอบพรให้แบบไหนกันนะ
