LCEW เล่มที่ 1 ตอนที่ 22 - องค์หญิงอาร์เซนอล
เล่มที่ 1 ตอนที่ 22 - องค์หญิงอาร์เซนอล
ฉันไม่สามารถไว้ใจมนุษย์คนไหนได้อีกแล้ว แม้ว่าจะเป็นเมืองโนอาห์ที่ช่วยชีวิตฉันไว้ก็ตาม
"ปล่อยเธอไป"ทันใดนั้น เสียงของผู้หญิงพรหมจารีที่อ่อนโยนก็ดังมาจากประตูด้านข้าง ราฟเฟิลฟื้นคืนสติกลับคืนสู่โลกความจริงและมองไปที่ประตู ดวงตาแห่งความเคารพเกิดขึ้นขณะที่เขาโค้งคำนับเล็กน้อย
หญิงสาวพรหมจารีแสนสวยเดินออกมาจากประตูบานใหญ่อย่างช้าๆ ผมสีบลอนด์ยาวสลวยไปตามสายลม มีผ้าโพกศีรษะสีฟ้าครามอยู่บนหน้าผาก เธอมีดวงตาสีฟ้าคู่งามประหนึ่งท้องฟ้าสีฟ้าใส ภายใต้จมูกโค้งนวลมันหยดน้ำบอบบาง เธอยิ้มด้วยริมฝีปากที่บางเบา ใบหน้าอันแสนงดงามของเธอพร้อมจะทำให้ทุกเมืองล่มสลาย ผิวขาวคล้ายกับกลีบดอกกุหลาบขาว ไม่จำเป็นต้องใช้เครื่องสำอางใดๆแต่งเติมกาย
เธอสวมชุดสีขาวสะอาดซึ่งอาจทำมาจากวัสดุที่ดีที่สุดในเมือง เข็มขัดประดับพลอยพันรอบเอวของเธอ แขนเสื้อยาวเย็บปักประดับด้วยมุกคลองโซ่ติดกับนิ้วกลางของเธอ ชั้นข้าวไหมบางๆที่คลุมหลังมือแม้จะบดบัง แต่ก็ไม่อาจบดบังมือที่เรียวของเธอได้
ครูฝึกทหารเช่อชื่อก็ยืนอยู่ด้านข้างเธอ เธอจ้องมองฉันด้วยความเห็นอกเห็นใจ แต่ก็แทรกไปด้วยความโกรธที่ไม่อาจช่วยอะไรได้ปะปนอยู่ในสายตาของเธอ
"องค์หญิง"ราฟเฟิลพยักหน้าอย่างสุภาพ
ฉันตกใจมาก เธอก็คือเจ้าหญิงอาร์เซนอลที่ราฟเฟิลเคยกล่าวถึง เธอสวยและงดงามราวกับตุ๊กตาบาร์บี้
เธอยิ้มให้กับฉัน "ไปปล่อยเธอ หลัวปิง"
"แต่ตัวอย่างนี้มีค่ามาก!!"ราฟเฟิลวิตกกังวล "ถ้าหากเราปล่อยเธอไป พวกเราจะไม่มีโอกาสจับนกศพหญิงตั้งครรภ์อีกแล้ว "
เจ้าหญิงอาร์เซนอลดูเศร้า เธอจ้องมองราฟเฟิล "ฉันรู้ว่าวิทยาศาสตร์ต้องมีผู้เสียสละ แต่ฉันไม่ต้องการฆ่าแม่"
น้ำเสียงของเจ้าหญิงอาร์เซนอลอัดแน่นไปด้วยความเป็นผู้ใหญ่และความมั่นคง นอกจากนี้มันยังเป็นน้ำเสียงที่เกินต้านทาน
ราฟเฟิลก้มหน้าอย่างเศร้าสร้อย หลังจากนั้นเขาก็ไม่พูดอะไรอีก
ครูฝึกทหารเช่อชื่อมองมาที่ฉัน "ไปปล่อยเธอ"
"ขอบคุณมาก!!"ฉันรู้ว่าการทดลองของราฟเฟิลมีความสำคัญต่อนกศพ แต่การทดลองของเขายังไม่สมบูรณ์ มีความเป็นไปได้สูงที่การทดลองของเขาจะทำร้ายนกศพที่ปกป้องฉัน รวมไปถึงลูกในท้องของเธอ
ฉันหันหลังวิ่งไปที่นกศพซึ่งกำลังตั้งท่าต่อสู้ ฉันลูบขนยาวๆของเธอและปลอบเธอว่า "ไม่ต้องกังวล ไม่ต้องเครียด ทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว…."
นกศพค่อยๆผ่อนคลายและกลับไปนั่งท่าเดิมของเธอ เจ้าหญิงอาร์เซนอลและครูฝึกทหารเช่อชื่อที่จ้องมองการกระทำของฉัน สีหน้าแลดูประหลาดใจมาก
ฉันพยายามสุดความสามารถเพื่อแกะสลักโซ่ จากนั้น นกศพก็ก้มตัวต่ำลงเพื่อให้ฉันถอดโซ่ตรวนที่คล้องคอเธอ เมื่อโซ่ตรวนทุกอย่างถูกปลด เธอก็ลุกขึ้นยืน สยายปีกและผมสีขาวของเธอก็พริ้วไหวไปตามสายลม
"องค์หญิง ระหว่าง"ครูฝึกทหารเช่อชื่อพาตัวหญิงอาร์เซนอลกลับไปที่ประตู ขณะที่ราฟเฟิลซึ่งซ่อนตัวอยู่หลังประตูมานานมาก ก็โผล่หน้าออกมาดูด้วยความเสียใจ
"ไปเถอะ"ฉันบอกเธอ แต่ดูเหมือนเธอจะไม่ไป
เธอจ้องมองฉันด้วยความสับสน "เกิดอะไรขึ้น"
เธอหมุนปีกของเธอ ปรากฏว่าปีกข้างของเธอยังไม่ฟื้นตัว ดังนั้นเธอจึงบินไม่ได้
"เกิดอะไรขึ้นกับเธอ?"เจ้าหญิงอาร์เซนอลถามด้วยความกังวล
ฉันหันกลับไปหาเจ้าหญิง "เธอยังได้รับบาดเจ็บอยู่ เธอจริงบินไม่ได้"
เจ้าหญิงอาร์เซนอลพยักหน้า
ฉันสัมผัสแขนของนกศพและกล่าวว่า "เธอเคยปกป้องฉันมาก่อน อย่าได้กังวล ในครั้งนี้ ฉันจะเป็นฝ่ายปกป้องเธอเอง"ตอนที่ฉันกำลังถามเจ้าหญิงอาร์เซนอลว่า นกศพคนนี้อยู่ที่นี่ได้หรือไม่ ฉันเห็นทหารวิ่งมาอย่างเร่งรีบและกระซิบข้างหูครูฝึกทหารเช่อชื่อ สายตาของครูฝึกทหารเช่อชื่อเปลี่ยนไปเป็นเฉียบคมทันที
ทหารคนนั้นวิ่งกลับเข้าไปยังชั้นใต้ดินเมืองโนอาห์
ครูฝึกทหารเช่อชื่อจ้องมองฉัน เหมือนว่าอะไรก็ตามที่ทหารคนนั้นรายงานจะเกี่ยวข้องกับฉัน จากนั้นเธอก็หันไปหาเจ้าหญิงอาร์เซนอล "องค์หญิง เฉียนลี่ค้นพบยานบินของเมืองพระจันทร์เงินกำลังบินตรงมาที่เมืองโนอาห์"
เจ้าหญิงอาร์เซนอลแปลกใจ เธอมองมาที่ฉัน ซึ่งฉันเองก็ขมวดคิ้ว
"พวกเขาคงจะมาที่นี่เพื่อตามหากระสวยหลบหนี"ราฟเฟิลโผล่หน้าออกมาและกล่าวว่า "กระสวยหลบหนีคือเทคโนโลยีของเมือง พระจันทร์เงิน นอกจากนี้มันยังมีพลังขับเคลื่อนอยู่ภายใน"
"แล้ว พวกเขาไม่ได้มาที่นี่เพราะหลัวปิงหรอกหรือ?"เจ้าหญิงอาร์เซนอลกล่าวถาม
ราฟเฟิลกระพริบตา สีหน้าของเขาดูลังเลเหมือนเขาไม่แน่ใจ
"ไม่น่าจะเป็นแบบนั้น"ครูฝึกทหารเช่อชื่อมองมาที่ฉัน "หลัวปิง พวกเราได้ยินสิ่งที่เธอพูดก่อนหน้านี้หมดแล้ว เนื่องจากเมืองพระจันทร์เงินขับไล่เธอ พวกเขาไม่น่าจะกลับมาตามหาเธอ"
ฉันรู้สึกสบายใจขึ้น
"แต่ในกรณีนี้ มันจะเป็นการดีที่สุดถ้าหากเธอแต่งกายให้ดูเหมือนเป็นหนึ่งกับในพวกของพวกเรา"ครูฝึกทหารเช่อชื่อกล่าวเสริม "ก่อนหน้านี้ เธอบอกว่าคนของเมืองพระจันทร์เงินไม่ทันสังเกตว่าเธอเป็นเด็กผู้หญิง ทำไมพวกเขาถึงคิดไม่ได้?"เธอมองหน้าฉันด้วยความสับสน "แค่มองใบหน้าของเธอแว๊บเดียวก็ดูออกแล้ว "
เจ้าหญิงอาร์เซนอลก็แสดงท่าทีสับสนเช่นกัน ราฟเฟิลมองฉันอยู่อย่างเงียบๆจากด้านหลัง จากนั้นก็หยิบหนังสือเล่มเล็กออกมาและเริ่มขยับนิ้วมือเพื่อคำนวณ
ฉันสัมผัสใบหน้าของตัวเองและพบว่าก้อนดินที่ติดอยู่บนใบหน้าได้หายไป "ก่อนหน้านี้ ตัวของฉันคลุกไปด้วยเศษดินเศษฝุ่น ก้อนดินไหลลงไปในคอจนคอเหมือนถูกไหม้ ทำให้เสียงของฉันยิ่งคล้ายกับผู้ชาย" จากนั้นฉันก็มองไปยังชุดนักเรียนของตัวเอง มันเป็นเพราะชุดนักเรียนที่ช่วยชีวิตฉันเอาไว้
"ฉันเข้าใจเหรอ ว่าแต่พวกเขารู้ชื่อของเธอหรือไม่?"ครูฝึกทหารเช่อชื่อถามอีกครั้ง
ฉันพยักหน้า "พวกเขารู้"
เธอจ้องมองเจ้าหญิงอาร์เซนอล "องค์หญิง เรามาเปลี่ยนเสื้อผ้าหลัวปิงกัน" และเธอก็หันกลับมามองฉัน " ตอนนี้ เธอจะมีชื่อว่า……"เธอคิดสักพักหนึ่งก่อนจะกล่าวว่า "อันลี่"
อันลี่!?
ฉันอึ้งไปเลย
ครูฝึกทหารบอกได้ทันทีว่าฉันตกใจมาก "เป็นอะไรหรือ?"
"ไม่มีอะไร"ฉันส่ายหน้า
เธอยิ้ม "อย่ากังวลเกินไป พวกเขามักจะมาที่นี่เพื่อตามหากระสวยหลบหนี และต่อให้พวกเขามาหาเธอ พวกเราก็จะไม่ทรยศเธอ ถ้าใครถามชื่อของเธอ ก็บอกไปเลยว่าเธอชื่ออันลี่ แต่ก่อนอื่น เราต้องไปเตรียมชุดเปลี่ยนชุดเธอก่อน เธอต้องดูเป็นผู้หญิงให้มากกว่านี้"ครูฝึกทหารเช่อชื่อจ้องมองด้วยรอยยิ้ม รอยยิ้มของเธอเปล่งประกายบนใบหน้าอันแสนงดงาม
"อ๊า!! อ๊า!!"ทันใดนั้นนกศพก็เริ่มโหยหวนยางวิตกกังวล ดวงตาสีขาวของเธอจ้องมองออกไปยังสถานที่ที่ห่างไกล
"นกศพมีประสาทสัมผัสไวกว่ามนุษย์มาก เธอจะต้องรู้สึกถึงภัยอันตราย!!"ราฟเฟิลใจเต้นรัว เป็นธรรมดาของนักวิทยาศาสตร์ที่จะตื่นเต้นทุกครั้งที่นกศพมีการเปลี่ยนแปลง
"องค์หญิง ท่านควรจะกลับไปและเตรียมการต้อนรับคนจากเมืองพระจันทร์เงิน!!"ครูฝึกทหารเช่อชื่อกล่าวอย่างสุภาพ
องค์หญิงอาร์เซนอลพยักหน้าและมองมาที่ฉันอย่างกังวล เธอกล่าวย้ำกับครูฝึกทหารเช่อชื่อว่า "ปกป้องหลัวปิง"จากนั้นเธอก็เดินกลับเข้าไปในประตู
เช่อชื่อจ้องมองฉัน "หลัวปิง เร็วเข้า พวกเราต้องรีบกลับไป"เธอเงยหน้ามองนกศพที่อยู่ข้างหลังฉันแล้วทำหน้ามุ่ย
ฉันหันกลับไปปลอบนกศพ "ไม่ต้องห่วง ฉันอยู่ที่นี่ เธอตามฉันไปได้นะ "
นกศพสงบสติอารมณ์ก้มหน้ามองฉัน ฉันเริ่มเดินออกไปข้างหน้า และเธอก็เดินตามหลังฉันสายตาจับจ้องมาที่ฉัน
"เธอฟังคำพูดของคุณจริงๆด้วย"ราฟเฟิลตื่นเต้นมาก ฉันมองไปที่พวกเขา "เราพาเธอเข้าไปได้หรือไม่?"
ครูฝึกทหารเช่อชื่อแลดูเครียด แต่ราฟเฟิลที่กำลังตื่นเต้นก็ตอบกลับทันที "ไม่มีปัญหาถ้าเธอฟังคำพูดของคุณ!! เยี่ยมไปเลย!! พวกเราเก็บเธอไว้ได้!!"
ฉันระแวงอีกครั้ง "อย่าได้คิดทำการทดลองกับเธอเด็ดขาด!!" ราฟเฟิลตัวแข็งทื่อ หูของเขาถูกย้อมด้วยสีแดง
