Ep.201 - ทรมาน
3/4
โคตรพยัคฆ์โลกาวินาศ Ep.201 - ทรมาน
มองไปยังหลินเซิงในตอนนี้ ฉินเฟิงสามารถตระหนักได้ถึงความกลัวของอีกฝ่าย
“หลินเซิง ไม่จำเป็นต้องมาเล่นลิ้น คนจากตระกูลซินสารภาพทุกอย่างกับฉันแล้ว แกอยากให้ฉันตายขนาดนั้นเลยหรือ?” ฉินเฟิงเอ่ยปาก
หลินเซิงสั่นสะท้านอย่างรุนแรง ความเคียดแค้น , ชิงชัง ปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา ทว่าก็ยังไม่วายแฝงไว้ซึ่งร่องรอยของความตื่นตกใจ
และท่าทีของเขาไม่อาจปิดซ่อนความจริงจากฉินเฟิงได้
ฉินเฟิงเอ่ยอีกครั้ง “หลินเซิง เคยได้ยินวลีประมาณว่า ผู้ล่ากลับกลายเป็นเหยื่อซะเองไหม!”
ในที่สุดความเย็นยะเยือกก็ฟุ้งในหัวใจของหลินเซิง
“พูดแบบนี้ อย่าบอกนะว่าแกต้องการจะฆ่าฉัน?” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
“ใช่!”
ฉินเฟิงยามคิดจะฆ่าคน ก็พูดมันออกมาอย่างซื่อตรง มั่นอกมั่นใจ
ก่อนหน้านี้ที่ฉินเฟิงไม่ได้จัดการหลินเซิง มิใช่เขาขลาดกลัวอีกฝ่าย แต่เป็นเพราะไม่มีเวลาต่างหาก
นับจากจุดเริ่มต้นของเรื่องราว หลินเซิงนั่นเองที่เป็นศัตรูที่แท้จริงของฉินเฟิง!
ฉินเฟิงต้องการกำจัดองค์กร Z และไม่อยากให้ใครถูกข่มเหงอีกต่อไป ทั้งเขายังต้องการทวงคืนความยุติธรรมสำหรับชะตากรรมอันเลวร้ายในชีวิตก่อนหน้าของตน
ดังนั้น หลินเซิงที่เป็นผู้ชิงอบิลิตี้ไปในชีวิตก่อนจะต้องถูกกำจัด!
หากไม่ใช่เพราะหลินเซิง ฉินเฟิงคงไม่ถูกจับตัวไปทดลอง
ฉะนั้นการฆ่าเขา ฉินเฟิงเลยรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องที่ถูกต้องและสมควรทำ
ในเวลานั้นเอง ท่าทีของหลินเซิงจู่ๆก็กลายเป็นเกรี้ยวกราดขึ้นทันใด
“ฉินเฟิง! แกกล้าลงมือกับฉันจริงๆน่ะหรือ? ทำไมถึงคิดฆ่าฉันด้วย ฉันเป็นถึงรองผู้ว่าการนะ! แกต้องการทำสงครามกับฉันอย่างเปิดเผยใช่ไหม? ไม่คำนึงว่ามันจะส่งผลร้ายต่อสถานชุมชนเฟิงหลีเลยรึไง? ช่างเห็นแก่ตัว คอยดูเถอะแกจะต้องถูกส่งตัวไปยังศาลผู้ใช้พลัง!”
หลินเซิงพล่ามจนสีข้างถลอก ยกคำกล่าวอ้างขึ้นมาอย่างสละสลวย แต่นั่นก็เพราะฉินเฟิงไม่ใช่เด็กน้อยคนเดิมอีกต่อไป ---เวลานี้ตนไม่อาจเอาชนะฉินเฟิงด้วยกำลังได้อีกแล้ว!
“ถ้ายกเรื่องศาลผู้ใช้พลังขึ้นมาอ้าง และกล่าวหาว่าฉันผิดจริง งั้นท่านรองผู้ว่าการหลินคงต้องตอบคำถามต่อหน้าศาลเรื่องที่ร่วมมือกับองค์กรมืดอย่างโจ่งแจ้ง เปิดฐานทดลองผิดกฏหมายร่วมกัน , คุกคามความปลอดภัยของสถานชุมชน , สร้างความเสียหายต่ออุปกรณ์รักษาเสถียรภาพมิติ ,ปล่อยให้อาชญากรออกมาสังหารผู้คนในสถานชุมชน , ปล้น , ใส่ความ … ทั้งยังมีอีกมากมาย แต่แค่นี้ก็น่าจะถึงโทษตายแล้ว!!”
หลินเซิงสะดุ้งตกใจ
“แก .. แกรู้เรื่องพวกนี้ได้ยังไง!”
ฉินเฟิงกล่าวเยาะหยัน “รองผู้ว่าการหลิน ไม่ใช่ว่าแกกับฉันได้กลายเป็นศัตรูคู่แค้นกันไปแล้วหรอกหรือ แล้วเรื่องของศัตรู พวกเราจะไม่รู้ได้ยังไง?”
ม่านตาของหลินเซิงหดวูบลงในฉับพลัน
ถูกอย่างที่ฉินเฟิงกล่าว เรื่องระหว่างพวกเขา เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นกับเจียงเส้าหยาง ทำให้เขากับอีกฝ่ายต้องกลายเป็นศัตรูคู่อาฆาตกัน ---นี่คือสิ่งที่หลินเซิงคิด
หลินเซิงรู้สึกเสียใจ และเสียใจจริงๆที่ในช่วงภูเขาพ่อแม่ลูก หลังจากที่ได้รู้ถึงตัวตนของฉินเฟิงแล้ว เขาไม่คว้าโอกาสนั้นไว้ แต่กว่าจะรู้สึกตัวอีกที
ตอนนี้ มันก็สายไปแล้ว
“ฉินเฟิง อย่าคิดนะว่าแกจะได้รับทุกสิ่งที่ตัวเองต้องการ ชักจะดูถูกคนอื่นมากเกินไปแล้ว!”
หลินเซิงโพล่งขึ้นทันใด กำลังภายในทั้งร่างถูกเร่งเร้า กระโจนเข้าหาฉินเฟิง
ฉินเฟิงไม่คิดหลบเลี่ยง ยกมือข้างหนึ่งขึ้น กำแน่นเป็นหมัดละชกสวนกลับไป
เปรี้ยง!
สองหมัดปะทะใส่กัน ในฐานะที่เป็นผู้ใช้วรยุทธโบราณทั้งคู่ การปะทะครั้งนี้สมควรฟุ้งไปด้วยแรงอัดอากาศจากการเชือดเฉือนกำลังภายใน แต่ฉินเฟิงกลับรู้สึกได้แค่เพียงหมัดของหลินเซิงช่างอ่อนแอและปวกเปียก คล้ายไม่ได้รับกำลังภายในมากพอ เพียงสัมผัสโดนก็สะท้อนกลับไป
และในวินาทีต่อมา หลินเซิงก็หักเหทิศทางอย่างกระทันหัน กระโจนเข้าใส่หน้าต่างและ--
--เพล้ง!
หน้าต่างบานใหญ่แตกกระจาย หลินเซิงกระโดดลงจากชั้น 8 ของตัวตึก
---เขาหนีไปแล้ว!
ผู้ใช้พลังเลเวล E ที่มากไปด้วยศักดิ์ศรีและเกียรติยศแห่งสถานชุมชนเฉิงเป่ย รองผู้ว่าการหลินเซิง เผ่นหนีไปอย่างกระทันหัน!
ลูกน้องของหลินเซิงที่เฝ้ามองทั้งสองตั้งแต่แรก บัดนี้ทั้งหมดเบิกตากว้าง จ้องค้างไปยังบานหน้าต่างที่แตกออก สัมผัสได้เพียงสายลมกรรโชกที่พัดเข้ามาโดนตามใบหน้าของพวกเขา
ทั้งเนื้อทั้งตัวของพวกเขาเย็นเยียบ หวาดผวากับกลิ่นอายเดือดดาลของฉินเฟิงที่กำลังฟุ้งออกมา
ไม่มีสักคนเลยที่จะคาดคิดว่าผลลัพธ์มันจะออกมาในรูปแบบนี้
“มาดูกันว่าแกจะหนีไปได้สักกี่น้ำ!”
ฉินเฟิงกล่าวเสียงเย็นเยียบ ยกขาขึ้น ทะยานออกไปไล่ติดตาม
ยามค่ำคืน ภายนอกสว่างไสวไปด้วยสีสัน หลินเซิงหนีไปได้ไกลกว่า10 เมตรแล้ว แต่มันก็ยังไม่อาจรอดพ้นไปจากสายตาของฉินเฟิง
“ลำแสงเปลวเพลิง!”
รังสีแสงพุ่งเป็นเส้นตรง จี้เข้าใส่ร่างของหลินเซิง
ตูม!
รูนไฟอันเกรี้ยวกราดระเบิดเข้ากลางหลังหลินเซิง เจ้าตัวแม้มีกำลังภายในคอยปกป้อง แต่คลื่นอัดอากาศของแรงระเบิดนี้ ทรงพลานุภาพเป็นอย่างมาก ชั้น 4 ของคลับอินทรีในตำแหน่งใกล้เคียงกันกับหลินเซิงถูกผลกระทบ เกิดระเบิดดังสนั่น
“กรี๊ด!!”
เสียงร้องโวยวายนับไม่ถ้วนดังขึ้น สะท้อนไปทั้งท้องฟ้ายามค่ำคืน
ร่างของหลินเซิงถูกกระแทก กระเด็นปลิวราวกระสุนปืนใหญ่ แรงส่งช่วยให้เขาลงถึงพื้นได้อย่างรวดเร็ว ทว่ายามเมื่อสองขาแตะลง ผลพวงจากมันถึงขั้นทำให้กระอักเลือดออกมา
พรวดดด!
กำลังภายในได้รับการกระทบกระเทือนอย่างแรง! --ด้วยการโจมตีจากผู้ใช้อบิลิตี้เลเวล E เพียงครั้งเดียว กลับสามารถทำให้หลินเซิงได้รับบาดเจ็บสาหัส!
“จะหยุดไม่ได้ ต้องรีบหนี!”
หลินเซิงย่ำสองเท้า ทะยานหายเข้าไปในความมืดมิดอีกครั้ง
ในหัวใจของหลินเซิงช่างแสนเศร้าสลด ตั้งแต่สมัยโบราณ ผู้ชนะมักได้เป็นราชา ส่วนผู้แพ้จะถูกยัดเยียดเป็นโจร การที่เขาหลบหนีเช่นนี้ นับว่าเป็นการยืนยันข้อกล่าวหาของฉินเฟิง ไม่สามารถแก้ตัวได้ และจากนี้ไปอาจถูกตั้งรางวัลนำจับโดยเครือข่ายนักล่าเงินรางวัล … กลายเป็นอาชญากร!
อย่างไรก็ตาม หลินเซิงยังไม่อยากตาย ดังนั้นหนทางรอดเพียงหนึ่งเดียวของเขา คือต้องหลบหนีให้พ้นเท่านั้น!
แต่เรื่องเศร้าอีกอย่างหนึ่งก็คือ หลินเซิงไม่อาจหลบหนีไปได้อยู่ดี
ฉินเฟิงไล่ตามมาจากเบื้องหลัง ระยะห่างระหว่างทั้งสองยิ่งมายิ่งลดหลั่นลง
ฉินเฟิงในตอนนี้ ไม่เหมือนเมื่อช่วงเช้าของวันอีกต่อไป เพราะหลังจากไปเมืองเฉิงหยาง เขาได้ทำการดูดซับกำลังภายในจากผู้ใช้วรยุทธโบราณเลเวล E ของตระกูลซินมามากมาย ความแข็งแกร่งย่อมพุ่งทะยานไปอีกระดับ ตันเถียนเดือดพล่านไปด้วยทะเลเมฆ
และทรงพลังอย่างที่ไม่เคยปรากฏมาก่อน
เมื่อเห็นหลินเซิงหลบหนี เขาไม่ได้รีบร้อนไล่ตาม แต่ค่อยๆไล่ล่าจนสภาพแวดล้อมโดยรอบไม่ได้ยินถึงเสียงจากทางฝั่งคลับอินทรีอีกต่อไป และตรงมาถึงตรอกที่รกร้างไร้ผู้คน
ที่นี่ ดูเหมือนว่าจะเป็นสถานที่เดียวกันกับตอนที่ฉินเฟิงสู้กับเจียงเส้าหยาง
“หยุดอยู่ตรงนั้นแหละ!”
จู่ๆฉินเฟิงก็โพล่งขึ้น ดูเหมือนว่าเกมแมวไล่จับหนูจะจบลงแล้ว
ในหัวใจของหลินเซิงกระตุกวูบ เขาพยายามเร่งฝีเท้าให้เร็วกว่าเดิม
แต่ในตอนนั้นเอง ในแนวสายตาของเขากลับปรากฏร่างๆหนึ่งในชุดเดรสยาว --เป็นเด็กสาวที่งดงามราวนางฟ้า
ในมือของเด็กสาวกำลังกำปืนที่ดูมีขนาดใหญ่โต และเล็งปลายกระบอกชี้มาทางตน
‘ทำไมเธอถึงว่องไวอย่างนี้ โผล่มาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?’ ความคิดดังกล่าววาบผ่านเข้ามาในหัวของหลินเซิง แต่วินาทีต่อมา ประกายของความโหดร้ายก็ฉายขึ้นในแววตาของเขา
แม้ตนจะไม่อาจรับมือกับฉินเฟิงได้ แต่หากเป็นเด็กสาวที่มักจะอยู่ข้างกายฉินเฟิง มันคงพอเป็นไปได้ใช่หรือไม่?
บางที หากจับเด็กสาวเป็นตัวประกัน อาจสามารถใช้เธอข่มขู่ฉินเฟิงได้
ไม่รีรอให้ความคิดนี้กลั่นกรองจนเสร็จสมบูรณ์ ปากกระบอกปืนสาดกระสุนทันใด ตาข่ายขยายใหญ่กางออกอย่างกระทันหัน แผ่ขยายออกไป
หลินเซิงถูกใยแมงมุมขาวห่อหุ้มเอาไว้ทันที มันเหนียวหนืดติดตามแขนขา พละกำลังที่แต่เดิมหมายจะพุ่งไปข้างหน้า ถูกตาข่ายดูดซับแรง มัดเขาเอาไว้อย่างแน่นหนา
ความสยองเกล้าปรากฏขึ้นในหัวใจของหลินเซิง
‘นี่มันใยของแม่พันธุ์แมงมุมเลือดแขนเหล็ก!’
---ทำไมเวลาป่าวประกาศออกไปว่าคุณสามารถล่าสัตว์ร้ายระดับราชันย์ได้ ถึงมักจะกลายเป็นที่อิจฉาของผู้คน ทั้งยังได้รับชื่อเสียงน่ะหรือ? นั่นก็เพราะวัตถุดิบจากมันมีค่ามหาศาลชนิดคนธรรมดาไม่สามารถจินตนาการได้นั่นเอง!
แม้ใยแมงมุมนี้จะไม่สามารถทำอันตรายถึงชีวิตได้ แต่ในช่วงเวลาวิกฤต มันสามารถใช้งานได้อย่างดีเยี่ยม
เพียงหนึ่งนัด ก็สามารถก่อผลกระทบให้ผู้ใช้พลังเลเวล E ไม่อาจขัดขืนได้เป็นเวลาชั่วคราว และสามารถฉวยโอกาสนั้นปลิดชีพศัตรูได้ในครั้งเดียว
ด้วยเรื่องราวฉะนี้เอง ที่เป็นสาเหตุให้ผู้คนทั้งรู้สึกอิจฉาและหวาดกลัว ยามกล่าวถึงวัตถุดิบระดับราชันย์
แต่หลินเซิงก็ยังไม่หมดสิ้นซึ่งความหวัง เขายังพอทำลายมันได้!
อย่างไรก็ตาม ยังไม่ทันจะได้คว้าความหวังเอาไว้ ร่างของฉินเฟิงก็วูบไหว โฉบเข้ามาประชิดเขาเสียก่อน
หนึ่งกำปั้นง้างสูง ซัดเข้าใส่หลินเซิงอย่างทารุณและโหดร้าย
ผัวะ ผัวะ ผัวะ ผัวะ!
หมัดแล้วหมัดเล่ากระแทกเข้าใส่ตามแขนขาขาหลินเซิง
อ๊าาาา!
หลินเซิงร้องโหยหวนน่าสังเวช
น่าเสียดายที่ความหวังของเขาต้องจบลง เพราะฉินเฟิงว่องไวเกินไป ไม่มีเวลาทันให้หลินเซิงได้ฉีกใยแมงมุมเลย
ฉินเฟิงสาดสายตาเย็นชา ยกมือขึ้นอีกครั้ง และประทับลงบนหน้าท้องของหลินเซิง
“ทักษะลับกลืนดารา!”
กำลังภายในมหาศาลของทะเลเมฆ ราวกับธารน้ำที่ไหลริน ถูกดูดซับเข้าสู่ร่างกายโดยฉินเฟิง
**ตอนที่ 4 น่าจะมาก่อน 6 โมงนะครับ รอก่อนน้าาา
