LCEW เล่มที่ 1 ตอนที่ 17 - หญิงสาวเหนือมนุษย์
เล่มที่ 1 ตอนที่ 17 - หญิงสาวเหนือมนุษย์
ดวงตาสีเทากลมโตของเธอช่างเหมือนกับแมว มันแฝงไปด้วยความสงบราวกับว่าไม่มีอะไรจะทำให้เธอกังวลหรือดึงดูดความสนใจของเธอได้ ดวงตาสีเทาของเธอมองตรงไปข้างหน้า ใบหน้าที่มีน้ำมีนวลเหมือนเด็กของเธอยิ่งช่วยทำให้เธอน่ารักน่าชัง ริมฝีปากของเธอไม่หนาและไม่บางเกินไป แต่เธอดูค่อนข้างเย็นชาทันทีที่เธอเม้มปาก
ส่วนหญิงสาวอีกคนนึงที่อยู่ข้างๆ เธอน่าจะมีอายุประมาณ 20 ต้นๆ ใบหน้าของเธอเผยให้เห็นความเป็นผู้ใหญ่ ทั้งละเอียดอ่อนและงดงามราวกับบุตรสาวที่มาจากครอบครัวฐานะดี เธอมีดวงตาสีมรกตคู่งาม ที่แฝงไปด้วยความสงบแต่อ่อนโยน
เธอไม่ได้แต่งกายชุดเครื่องแบบทหาร แต่เธอสวมเสื้อคลุมสีน้ำตาลเก่าๆเปื้อนคราบเหลือง แต่ถึงกระนั้นมันก็ยังสะอาดมาก บริเวณเอวมีรอยผ้าปะหลากสีสัน ทำให้เสื้อคลุมอันแสนเรียบง่ายของเธอดูสดใสมากขึ้น
เธอผูกเชือกรอบเอว ด้านหลังเสื้อคลุมมีหมวกฮูดขนาดใหญ่ติดอยู่ เธอมัดผมของเธอด้วยผ้าเช็ดหน้าลายดอกไม้เรียบง่าย ฉันไม่ได้เห็นแฟชั่นแบบนี้มานานแล้ว เธอดูเหมือนหญิงสาวพรหมจารีจากหมู่บ้านเล็กๆที่กำลังออกมาเก็บผลไม้ ขณะเดียวกันเธอก็เหมือนกับสาวน้อยเลี้ยงแกะที่ยืนเคียงข้างลูกแกะตัวเล็กๆ แต่คงไว้ซึ่งความสง่างาม
เธอมองมาที่พวกเราด้วยความวิตกกังวล ดูเหมือนว่าเธอจะเป็นห่วงแฮรี่ที่ยืนอยู่ตรงหน้าฉันมากกว่า
*เพี๊ยะ!!*เสียงแส้ที่ดังขึ้น ยิ่งทำให้เส้นประสาทของฉันตึงเครียด ฉันมองไปที่ครูฝึกสอนทหารหญิง เธอถือแส้หนังลูกวัวสีดำ แส้เส้นนั้นสะท้อนแสงแวววาวเป็นพิเศษ เพียงแค่มองดู ก็รู้ได้ทันทีว่าถ้าหากโดนแส้ฟาดคงจะเจ็บปวดแสนสาหัส
เธอจ้องมองแฮรี่ตัวประกันของฉัน และส่งเสียงตะโกนด้วยความโกรธ แต่แส้ของเธอกลับเล็งไปที่คุณลุงที่อยู่ประตูด้านข้าง "ท่านกล้าซ่อนผู้หญิงคนนี้ได้อย่างไร!?"
"ผมไปรับเธอมาเอง!!" แฮรี่กล่าวเน้นย้ำด้วยน้ำเสียงหนักแน่น เขาเหมือนจะไม่กลัวเรื่องที่ฉันใช้เขาเป็นตัวประกันเลย แต่เขากังวลเรื่องที่ฉันจะถูกเจอตัวและถูกนำตัวไปมากกว่า
"ฮ่าฮ่า….."คุณลุงที่ดูเป็นลูกผู้ชายเริ่มหัวเราะอย่างงี่เง่าเหมือนกับลูกชายของเขาแฮรี่ ภาพลักษณ์ที่เหมือนนักรบอันแสนฉลาด กลายเป็นคุณลุงน่ารักทันทีที่เขาหัวเราะ
ครูฝึกสอนทหารหญิงละทิ้งอารมณ์ฉุนเฉียว และจ้องมองแฮรี่ที่อยู่ตรงหน้าฉัน ก่อนที่เธอจะตะโกนว่า "เธอไม่ใช่ของคุณ แม้ว่าคุณจะเป็นคนเจอเธอก็ตาม!!"
"โอ้ภรรยาสุดที่รัก คุณกำลังเข้าใจผิด มันจะต้องเป็นเรื่องเข้าใจผิดแน่ๆ"อะไรนะ!? ตาลุงคนนี้เพิ่งเรียกครูฝึกสอนทหารหญิงว่าภรรยา!! ถ้าอย่างนั้น มันก็หมายความว่าฉันกำลังจับลูกชายของเธอเป็นตัวประกันหรือ? ฉันยิ่งระแวดระวังมากขึ้น ฉันยังไม่เห็นเลยว่าแฮรี่มีหน้าตาอย่างไร แต่ที่ฉันจำได้คือแฮรี่มีดวงตาสีอำพันเหมือนกับครูฝึกสอนทหารหญิงคนนั้น
คุณลุงจ้องมองภรรยาของเขาและยิ้ม พร้อมกับพยายามพูดประจบสอพลอ "ผมก็แค่อยากให้แฮรี่ได้สร้างความประทับใจดีๆกับหญิงสาวคนนี้ แต่ใครจะไปรู้ว่า….แฮรี่!!"คุณลุงพยายามทำหน้านิ่งและขยิบตาส่งสัญญาณ "แกทำอะไรกับเธอ?! รีบขอโทษซะ!"
"ผม ผมไม่….."แฮฺรี่กางมือออก 2 ข้างเป็นรูปตัววี สีหน้าของเขาดูไร้เดียงสา เหมือนบอกว่าตัวเองไม่ผิด
ครูฝึกสอนทหารหญิงจ้องมองมาที่ฉัน ดวงตาของเธอเปล่งประกายเหมือนทหาร "เธอบอกฉันหน่อยได้ไหม ว่าเขาทำอะไรกับเธอ? ไม่ต้องกลัว แม้ว่าเขาจะเป็นลูกชายของฉัน แต่ฉันก็จะให้ความเป็นธรรม"น้ำเสียงของเธอดังชัดเจน
ฉันเผลอตอบออกไปทันทีโดยไม่รู้ตัว "เขาขึ้นมานั่งทับร่างของฉัน และน้ำลายของเขาก็หยดใส่ฉัน!!" ฉันโต้ตอบเธอกลับไป เมื่อเธอถามคำถามฉัน คำพูดของเธอช่างคล้ายคลึงกับคำพูดพ่อของฉันที่เคยเป็นทหาร มันจึงทำให้ฉันตอบกลับไปด้วยสัญชาตญาณ
"ลามก!!"หญิงสาวพรหมจรรย์ผมขาวสบถด้วยความโกรธ
"แฮรี่ แกทำแบบนี้ได้ยังไง!!"หญิงสาวอีกคนก็อุทานด้วยความตกใจ ดวงตาสีมรกตของเธอบ่งบอกว่าเธอไม่อยากเชื่อ
"ผมไม่ได้ทำ!"แฮรี่กระทืบเท้า ฉันดันมีดเข้าไปใกล้คอของเขา เขาจึงยอมสงบ สายตาของเขาจ้องมองไปที่หญิงสาวผมขาวและพี่สาวอีกคนนึงด้วยสีหน้าเศร้าสลดใจ "ไวฟุเสวี่ยกี๋ ไวฟุหมิงซวน ผมเปล่านะ!"
ฉันอึ้งไปเลย เขาเรียกทุกคนว่าภรรยา?!
"ใครเป็นภรรยาของคุณ!?"หญิงสาวพรหมจรรย์ที่ชื่อว่าเสวี่ยกี้ จ้องมองแฮรี่ตาเขม่น "อย่าทำให้ฉันขายหน้า!"
"เฮ้อ!"ใบหน้าของแฮรี่เต็มไปด้วยความผิดหวัง เห็นได้ชัดเลยว่าเขาไม่สนใจมีดจี้คอเขาอยู่เลย "ไวฟุเสวี่ยกี้ เธอทำให้ผมผิดหวัง!! ผม……!!"
"หุบปาก!!"ทันใดนั้น ก็มีใครบางคนดึงเอาตัวแฮรี่ออกไปจากฉัน ฉันยังคงถือมีดอยู่ แต่ตัวประกันของฉันถูกเอาไปแล้ว!!
ในทางทฤษฎี ฉันพ่ายแพ้อย่างสมบูรณ์เพราะฉันเพิ่งเสียตัวประกันภัย อีกฝ่ายจึงสามารถเข้าจับกุมฉันได้ทุกเมื่อตามที่ต้องการ….อย่างไรก็ตาม สถานการณ์ตรงหน้าของฉัน กลับแตกต่างไปจากที่คิดอย่างสิ้นเชิง!
ฉันเห็นว่าคนที่จับตัวแฮรี่ไปก็คือครูฝึกสอนทหารหญิง เธอขมวดคิ้วและบ่นใส่เขาทันที "กล้าจีบผู้หญิงได้ยังไง!?"
" แม่! ผมเปล่านะ ผมเปล่า!!"แฮรี่กล่าวโต้ตอบอย่างเร่งรีบ
"ไม่ อันที่จริงเขาไม่….."ฉันยังไม่ทันจะได้อธิบาย แต่แล้วพูดฝึกสอนทหารหญิงคนนั้นก็โยนแฮรี่ข้ามราวบันได
"คิดทบทวนในสิ่งที่แกทำให้ดี"ขณะที่ครูฝึกสอนทหารหญิงตำหนิ แฮรี่….ก็ถูกโยน….ข้ามราวบันได...ตกลงไปจากชั้น…..สาม
ฉันตกตะลึง
"อ๊ายยยย"
ตุบ!! เสียงหล่นดังตุบ ฉันปิดตาแล้วค่อยๆแอบมองลงไปข้างล่าง แฮรี่ตกลงไปกลางฝูงชน เขา….เขาคือลูกชายของผู้หญิงคนนั้นจริงๆหรือ?
"ฮ่าฮ่าฮ่า…."ผู้ที่ยืนรายล้อมเขาส่งเสียงหัวเราะ
"แฮรี่ นายช่างกล้าจริงๆ!! อยู่ไหนกล้าที่จะซ่อนตัวหญิงสาวจากองค์หญิง"
"แฮรี่ นั่นคือเด็กสาวจากเมืองพระจันทร์เงิน นายกล้าเก็บเธอไว้กับตัวเองได้ยังไง?!"
"แฮรี่ ถึงคราวซวยแกแล้ว!"
ฉันจ้องมองแฮรี่ในขณะที่เขาเริ่มขยับมือ เขายังไม่ตาย!?
"แฮรี่"คุณลุงรีบวิ่งไปจับราวบันไดและโบกสะบัดมือ "เป็นยังไงบ้าง"
แฮรี่โบกมือขณะที่เขานอนหมอบอยู่กับพื้น
คุณลุงคนนั้นกำหมัดสีหน้าบึ้งตึง เขาหันไปจ้องมองครูฝึกสอนทหารหญิง "เช่อชื่อ!! แฮรี่ก็เป็นลูกชายของคุณนะ!!"
ครูฝึกสอนทหารหญิงผู้ที่คุณลุงเรียกชื่อว่าเช่อชื่อ ขมวดคิ้วขณะฟาดแส้ในมือ "ถ้าหากนายกล้าปริปากพูดอีก แส้เส้นนี้จะไม่หยุดแค่พื้น นายจะต้องรับผิดชอบฐานความผิดที่ลูกชายของนายทำ!! ต้าลี่!! ไปเอาตัวเจ้าหน้าที่เมสันลงมา และเฆี่ยนเขาไปพร้อมพร้อมกับแฮรี่ คนละ 30 ครั้ง!!"
อะไรนะ? เฆี่ยน!?
ต้าลี่คือใคร? ฉันไม่เห็นใครอื่นเลยที่อยู่ด้านหลังครูฝึกทหารเช่อชื่อ
"รับทราบ!!" ฉันได้ยินเสียงพูดของเด็ก จากนั้นเด็กสาวที่มีอายุประมาณ 5-6 ขวบก็เดินออกมาจากด้านหลังครูฝึกทหารเช่อชื่อ
"อย่าเลย อย่าเลยนะ ต้าลี่ เป็นเด็กดี"ลุงเมสันดูหวาดกลัวขณะถอยหลังไปสามก้าว "เดี๋ยวลุงเมสันจะให้อมยิ้ม!"จากนั้นเขาก็ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋า แล้วหยิบเอาอมยิ้มหลากสีออกมาให้เธอ!! มันดูเหมือนว่าเขากำลังแสดงความเคารพแต่เด็กหญิงตัวน้อยที่ชื่อว่าต้าลี่
ดวงตาของเด็กสาวเบิกกว้าง เธอรับอมยิ้มมาจากลุงเมสันอย่างมีความสุข ขณะเดียวกันลุงเมสันก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก แต่ในวินาทีต่อมา เด็กหญิงตัวน้อยก็จับน้องของเขาและขมวดคิ้ว "ฉันเกลียดผู้ชายที่ชอบรังแกผู้หญิงมากที่สุด!!" ทันใดนั้น เธอก็หันหลังและก้าวเท้าออกไปข้างหน้า *ปัง!* ลุงเมสันจึงร่วงลงไปเพราะแรงดึงของเธอ!
