ตอนที่ 9 5 ดอกไม้มัดใหญ่
ตอนที่ 9 5 ดอกไม้มัดใหญ่
ฟางจี้ฟานฮอนเจิ้น ฟางจี้ฟานรู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก แต่เมื่อเห็นว่า เติ้งเจี้ยนยังคงอยู่ที่นั่นเขายิ้มและฟื้นฟูธรรมชาติอันมหัศจรรย์ของเขา: "ฮอนเจิ้น ของคุณสง่างาม แต่ ... แค่ ... " "มันคืออะไร" ขันทีน้อยพูดอย่างชอบธรรมและดูไม่ดีแม้แต่น้อยที่เฉินไค่คนหนึ่ง: "เฮ้เรารู้โดยธรรมชาติว่าบุตรชายของตระกูลฟางจะไม่มีวันไปนอกจากนี้เรายังได้ยินว่าปีก่อนที่เจ้าจะ พ่อหนานเหอบ่อขอให้ใครมาอุ้มคุณ แต่คุณก็ปฏิเสธที่จะรับด้วยแต่คำพูดที่น่าเกลียดของเราอยู่ข้างหน้าเราอยู่ที่นี่ตามคำสั่งแม้ว่ามันจะถูกมัดเราจะมัดคุณไว้ " เขาจ้องมองไปที่ ฟางจี้ฟานเหมือนงูพิษดูเหมือนจะงงงวยลดเสียงลงและพูดต่อ: "อย่าคิดว่าตระกูล ฟางของคุณเป็นเอิร์ล แต่ในสายตาของพวกเรามันคืออะไรคุณคิดว่าพ่อของคุณอาศัยดาบ หลังจากได้รับพระกรุณาคุณก็ไม่ต้องกังวลหากต้องการบอกความจริงว่าพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณคิดอย่างไรกับพ่อและลูกคุณยังต้องพึ่งพาผู้คนรอบข้างคุณในวังนี้ใครที่ใกล้ชิดกับพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวมากที่สุด?เฮ้……“ฟางจี้ฟานรู้ว่าขันทีน้อยคนนี้มีความปรารถนามาระยะหนึ่งแล้วและกำลังจะอวดอำนาจและคุกคามตัวเองเขาจึงถอนหายใจ:”ถ้าคุณไม่ไปคุณจะลักพาตัวคนไปมันไม่มีเหตุผล?" "ถ้าอย่างนั้นคุณก็ลองดูสิ" ขันทีน้อยเหล่และจ้องไปที่ ฟางจี้ฟานอย่างดุร้ายดูเหมือนว่าความเกลียดชังของเราจะสงบลงและเขาจะรอดูในอนาคต: "นามสกุลของคุณคือฟาง ดังนั้นคุณสมควรให้เหตุผลกับเราหรือไม่? " ฟางจี้ฟานหัวเราะแสงวูบวาบในดวงตาของเขาจากนั้นค่อยๆเดินไปที่โต๊ะไม้วิลโลว์บนโต๊ะมีถ้วยชาและกาน้ำชาหลายใบเขาหยิบถ้วยชาเปล่าและเล่นกับมันขันทีน้อยเริ่มหมดความอดทน: "ฝางกงซีเจ้าจะยังคงอู้อยู่เมื่อใด" ฟางจี้ฟานยิ้มแปลก ๆ ให้เขาทันใดนั้นบุตรชายผู้สุรุ่ยสุร่ายก็ทำให้ขันทีน้อยดูอ่อนโยนราวกับหยกขันทีน้อยคิดว่านี่เป็นภาพลวงตาและอยู่ในความงุนงงแน่นอนว่าท่าทางอ่อนโยนก็หายไป กลับดูมุ่งร้ายเขาเห็นดวงตาของ ฟางจี้ฟานฉายแสงเย็นริบหรี่หลังจากนั้นถ้วยชาในมือของเขาก็หลุดออกมาจากมือและบินตรงไปที่หน้าผากของขันทีตะคอก…… ถ้วยชาถูก ฟางจี้ฟานทุบและขันทีก็อยู่ตรงกลางหน้าผากของขันทีขันทีตะโกนและเลือดก็ไหลออกมาจากหน้าผากทันทีสมองของขันทีส่งเสียงอื้ออึงและคนทั้งคนก็ตกตะลึง บ้าบ้า. ขันทีน้อยกัดฟันและพูดคำราม: "สกุลฟางเจ้ากล้าทุบตี ... เอาชนะทูตของจักรพรรดิเจ้ากล้าหาญ ... เจ้าต้องการจะทำอะไรเจ้า ... " เขากุมหน้าผากและตะโกน ฟางจี้ฟานยิ้มให้เขาดูเฉยเมยหยิบพัดของสนมเซียงแฟนออกมาช้าๆแล้วพูดทีละคน: "ฟางจี้ฟาน ไม่เชื่อฉันคุณกล้ามัดฉัน!" ขันทีตะลึงไปหมด การยั่วยุนี่คือการยั่วยุเปล่า ๆ มีแผลเลือดบนหน้าผากของเขาและสีหน้าของขันทีน้อยก็บิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวดและที่สำคัญที่สุดฟางจีฟานกล้าพูดจริงๆว่าเขาไม่มีเมล็ดและครั้งที่แล้วเขาไม่มีไข่ครั้งนี้ ... เขาตะคอก: "เราไม่กล้าผูกคุณหรือคุณบอกว่าเราไม่กล้าผูกคุณถ้าเราไม่กล้ามัดคุณก็เขียนนามสกุลนี้กลับหัว!" เขาแตะหน้าผากและเห่าฟันผู้ชายคนนี้โหดร้ายมากจนถ้วยชาแตกและมีพอร์ซเลนแตกฝังอยู่ในเนื้อบนหน้าผากของเขาเขาแตะที่หน้าผากและมือของเขาเปียกไปด้วยเลือดและเขาก็กรีดร้อง: " มามัดเขามัด!" ขันทีหนุ่มสองคนนำทัพมืออาชีพออกไปข้างนอกเมื่อเห็นการต่อสู้ครั้งนี้พวกเขาไม่กล้าลังเลพวกเขารีบเข้ามาและนอกเหนือจากสิ่งอื่นใดพวกเขาจับเชือกและควบคุม ฟางจี้ฟาน ขันทีน้อยยังคงไม่เข้าใจความเกลียดชังของเขาเขารู้อยู่ในใจว่าเวลานี้ไปทำธุรกิจถ้าเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นแน่นอนเขาสามารถกลับไปที่วังเพื่อร้องเรียนได้ แต่ด้วยความสง่างามของเขา ฟางจี้ฟานมีความผิดสำหรับตัวเขาเองเขาไม่สามารถทำสิ่งเล็กน้อยนี้ได้เกือบตลอดเวลา อนาคตของฉันหมดไปในอนาคตดังนั้นฉันจึงไม่สามารถกลับไปที่วังเพื่อร้องเรียนได้ดังนั้นฉันจึงต้องมัดคนไว้คุณ ฟางจี้ฟานไม่ได้บอกว่าเราไม่มีเมล็ดพันธุ์ใด ๆ เราจะมีให้คุณดู เขาจับเชือกและใช้ประโยชน์จากความพยายามของนายพลมืออาชีพทั้งสองในการปราบ ฟางจี้ฟานและมัด ฟางจี้ฟานให้แข็งแกร่งจากนั้นเขาก็รู้สึกเกลียดชังมากมาย ฟางจี้ฟานเป็นคนซื่อสัตย์ให้เขาผูกมันและเมื่อขันทีน้อยผูกดอกไม้ทั้งห้าของ ฟางจี้ฟานเข้าด้วยกัน ฟางจี้ฟานก็อดไม่ได้ที่จะกลอกตาขันทีคนนั้นเป็นขันทีจริงๆผูกเชือกและพี่สาวของคุณก็ผูกโบว์ขันทีน้อยถอนหายใจอย่างโล่งอกและสั่งให้ ฟางจี้ฟานไปที่เมืองหลวงของทหาร คฤหาสน์ของผู้ว่าราชการจังหวัดโปรจุนแห่งนี้แตกต่างจากคฤหาสน์ของผู้ว่าราชการจังหวัดห้าอาวุธเป็นที่ทราบกันดีว่าใช้ปกครอง 26 องครักษ์ของกองทัพมืออาชีพเป็นกองทัพต้องห้ามในหมู่กองทหารของจักรวรรดิ แน่นอนว่ามีหน้าที่ตรวจสอบด้วย วันนี้มีเด็กที่มีบุญคุณมากมายและชายหนุ่มทุกคนเต็มไปด้วยพลังและกระตือรือร้นที่จะลองหัวหน้าผู้ตรวจสอบที่ได้รับการแต่งตั้งโดยจักรพรรดิหงจื่อคือ จางเหมาเจ้าหน้าที่รัฐของอังกฤษผู้สูงอายุในประเทศมองดูบ้านที่มีพรสวรรค์รุ่นเยาว์ แต่เขาก็สบายใจเสมอหลายคนเป็นคนรู้จักเก่าและ จางเหมามีความหวังสูงสำหรับพวกเขา มีนักเรียนมากกว่า 500 คนในโรงเรียนแบ่งออกเป็นหกห้องเขาตรวจสอบทีละห้องเมื่อไปถึงห้องสอบสุดท้ายเขาสวมเสื้อคลุมงูหลามและหยุดเขาดูสดชื่นเป็นพิเศษและพูดกับผู้เข้าสอบว่า: "คุณทุกคนมีเกียรติและยกย่องบรรพบุรุษของคุณบทวิจารณ์ในวันนี้แบ่งออกเป็นสามเกรดหกหรือเก้าเกรดเพื่อคัดเลือกความสามารถผู้ที่มีความโดดเด่นจะต้องมีความดีเทียบเท่ากับบรรพบุรุษของคุณ พิชิตจากด้านบนเข้าสู่ผ้าคลุมเพื่อให้คุณสามารถใช้ทักษะของคุณต่อสู้เพื่อพ่อและปู่ของคุณและได้รับเข็มขัดสีทอง " ทุกคนพูดว่า: "ใช่" จางเหมาหัวเราะหลังจากที่เขาพูดเข็มขัดทองคำเส้นนี้พาดพิงถึงกฎสำหรับการตรวจสอบเริ่มต้นโดยจักรพรรดิ ไทซูเกาในตอนแรกเรียกว่า เยว่ชิง ประชาชนชาวอังกฤษ จางเหมาเกิดที่ เฉิงฮัวเมื่อเขายังเป็นวัยรุ่น เมื่อจักรพรรดิกำลังอ่านหนังสือและขี่ม้าใน หยวน จางเหมา ได้ส่งลูกศรสามดอกติดต่อกันดังนั้นเขาจึงได้รับเข็มขัดทองคำ