บทที่ 44 การต่อสู้ของอัจฉริยะ
บทที่ 44 การต่อสู้ของอัจฉริยะ
ผู้อาวุโสในอาภรณ์สีเขียวปรากฏตัวขึ้นกลางลานกว้าง เขากวาดตามองเพื่อตรวจสอบดูว่าผู้เข้าร่วมได้มากันครบแล้ว จึงกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
“งานชิงสมบัติในครั้งนี้ มีความต้องการเพื่อให้ผู้เยาว์ทุกคนได้มีประสบการณ์ในการต่อสู้ รวมถึงเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งให้ตัวเอง เส้นทางการบ่มเพาะเต็มไปด้วยความยากลำบาก และแน่นอนว่ามันก็คุ้มค่าเช่นเดียวกัน สุดท้ายขอให้พวกเจ้าทุกคนโชคดีในการต่อสู้ กฎคือห้ามทำให้คู่ต่อสู้ถึงแก่ความตาย การประลองคู่แรก จิวหูกับซูฮวา!”
ผู้อาวุโสกล่าวจบ ตรงลานกว้างปรากฏศิษย์สายในสองคน ทั้งคู่มีระดับหลอมรวมพลัง ขั้นกักเก็บพลัง จิวหูเป็นบุรุษร่างผอมผมสีดำราวกับหมึก ดวงตาแข็งกร้าวดุจพยัคฆ์ กลิ่นอายเต็มไปด้วยรังสีฆ่าฟัน มันบ่งบอกว่าคนผู้นี้สังหารคนมามากมาย!
“จิวหู? อย่าบอกนะว่านั่นคือจิวหูที่มาจากสมาคมนักฆ่า! มันมีชื่อเสียงในฐานะนักฆ่าอายุน้อย งานทุกงานที่มันรับมาผู้ที่อยู่ในระดับเดียวกับมันต่างตกตายโดยไม่มีข้อแม้!”
ผู้เยาว์ที่รู้จักชื่อเสียงของจิวหูผู้หนึ่งกล่าวขึ้น ส่วนซูฮวานั้น เป็นสตรีที่มีความงดงามไม่ธรรมดา นางปิดใบหน้าที่งดงามนั้นไว้ด้วยผ้าผืนบาง ผมสีม่วงของนางนั้นดูเป็นเอกลักษณ์ ส่งผลให้นางงดงามมากยิ่งขึ้น!
“นั่นนาง! นางเป็นคนจากตระกูลซู ได้ข่าวมาว่าตอนถือกำเนิดนางทำให้บนฟากฟ้าปรากฏดอกบัวเจ็ดสีที่เป็นอัจฉริยะในรอบร้อยปีของตระกูลซู และคาดว่านางยังมีกายพิเศษอีกด้วย แต่ไม่มีผู้ใดทราบ!”
เหล่าผู้ชมต่างเต็มไปด้วยความตื่นเต้นที่ได้เห็นผู้บ่มเพาะที่แข็งแกร่งมากมายมาประลองกัน และเมื่อชื่อเสียงของพวกเขาทั้งสองกระจายออกไปจากผู้คนที่รู้จัก ยิ่งเพื่ออรรถรสในการรับชมมากขึ้นไปอีก!
วิชาระดับสามัญชน ขั้นกลาง ธาราผนึกลำธาร!
ซูฮวาเป็นผู้ที่ชิงลงมือก่อน นางใช้วิชาต่อสู้ออกมาเพื่อลองเชิงฝ่ายตรงข้าม ทันใดนั้นบังเกิดคลื่นน้ำสีฟ้าใต้ฝ่าเท้าของจิวหู
แต่ก่อนที่สายน้ำจะล้อมตัวของจิวหู ร่างของจิวหูกลับกลายเป็นเงาสลายไป นี่คือวิชาอันลึกลับของนักฆ่า! เพียงชั่วพริบตาจิวหูกลับปรากฏตัวด้านหลังของนาง พร้อมกับมีดสั้นคู่ในมือของเขา ซึ่งมันคืออาวุธคู่กาย!
ซูฮวาสัมผัสได้ถึงอันตรายจากด้านหลัง นางไม่แปลกใจเลยที่อีกฝ่ายสามารถเป็นนักฆ่าที่มีชื่อเสียงได้ เพราะการเคลื่อนไหวที่เงียบเชียบเช่นนี้ แม้กระทั้งสายลมที่เกิดจากร่างกายนั้นยังมิอาจได้ยินได้ รวมถึงความสามารถที่แฝงเร้นไว้ภายใต้เงามืดอีกด้วย!
นางเบี่ยงกายหลบไปอย่างรวดเร็ว ก่อนจะสวนกลับไปด้วยฝ่ามือ แต่ฝ่ายตรงข้ามนั้นกลับกลายเป็นเงาอีกครา และหายไปอย่างรวดเร็ว
วิชาระดับสามัญชน ขั้นสูง มีดบินสังหารไร้ลักษณ์!
จิวหูใช้วิชาต่อสู้ที่เป็นของนักฆ่าออกมา ปรากฏมีดบินเล่มเล็กโปร่งแสงที่ดูได้ยากขึ้นมาสิบเล่ม มันพุ่งเข้าหาซูฮวาในทิศทางที่แตกต่างกัน และในมุมอับที่มองเห็นได้ยาก!
นางคิดว่าหากนางไม่เอาจริงในตอนนี้ นางคงมิอาจสามารถต้านทานฝ่ายตรงข้ามได้เป็นแน่
ขณะนั้นเองร่างของนางก็ส่องแสงเรือนรองออกมา ทำให้พลังต่อสู้ของนางเพิ่มสูงขึ้น คลื่นพลังที่มองไม่เห็นระเบิดอากาศโดยรอบออกมา ทำให้มีดบิน และตัวของจิวหูที่กำลังแอบอยู่ในเงามืด พลันกระเด็นออกมาแล้วกระอักเลือดอย่างแรง
ผู้อาวุโสบางคนตกใจระคนแปลกใจ พร้อมกับกล่าวออกมาด้วยรอยยิ้มว่า “นางมีกายธาราสวรรค์! ช่างหาได้ยากนัก ยิ่งผู้ที่เกิดมาเป็นสตรีซึ่งมีพลังหยินอยู่แล้ว จะยิ่งส่งผลให้พลังของมันน่ากลัวขึ้นไปอีก!”
จิวหูสัมผัสได้ถึงแรงกดดันมหาศาล ซึ่งเป็นแรงกดดันที่ยากจะพบเจอ มันเป็นผู้ที่ทำให้เขาเกือบตายมาแล้ว มีเป้าหมายแค่ไม่กี่คนเท่านั้นที่ทำให้เขารู้สึกได้ถึงแรงกดดันเช่นนี้ และแน่นอนว่านางก็เป็นหนึ่งในนั้น!
วิชาระดับสามัญชน ขั้นสูง มหาสมุทรไร้ขอบเขต!
ซูฮวาใช้วิชาที่แข็งแกร่งที่สุดของตนออกมา บังเกิดน้ำเหนือศีรษะของนาง แล้วเริ่มขยายใหญ่ขึ้น ก่อนจะครอบคลุมผืนฟ้าไว้! ทำให้มันดูราวกับว่าพวกเราเป็นสิ่งมีชีวิตที่อยู่ใต้น้ำ
มหาสมุทรบนฟากฟ้าเคลื่อนตัวลงมาหาอีกฝ่าย สร้างแรงกดดันจนสร้างความหวาดกลัวในจิตใจขึ้น มันกัดฟันพลางกล่าวยอมแพ้ขึ้น สาเหตุที่มันพ่ายแพ้นั้นเพราะไม่ใช่ว่าอ่อนแอแต่อย่างใด
นั่นเป็นเพราะมันเป็นนักฆ่าที่ต้องหลบอยู่ในเงามืดรวมถึงฉวยโอกาสตอนที่อีกฝ่ายไม่รู้ตัว แต่การต่อสู้แบบนี้นั้นเขาเป็นฝ่ายเสียเปรียบอย่างมาก!
ซูฮวานางรีบสลายวิชาต่อสู้พลางเดินออกจากลานกว้าง พร้อมกับเสียงที่แก่ชราดังขึ้น!
“ผู้ชนะซูฮวา!”
เหล่าศิษย์มากมายต่างส่งเสียงพูดคุยกันอย่างออกรสออกชาติมันดังระงมกันไปทั่ว ทำให้เกิดความครึกครืนขึ้นมา
“นางช่างแข็งแกร่งยิ่งนัก! ข้าตกหลุมรักนางแล้ว!”
“เจ้าโง่ หัดมองดูตัวเองเสียบ้าง ริอาจจะกินเนื้อหงส์!”
ผู้อาวุโสอาภรณ์สีเขียวกระแอมคราหนึ่งทำให้ฝูงชนเงียบลง ก่อนจะประกาศการประลองคู่ต่อไป แต่ละคู่นั้นสร้างความบันเทิงให้กับผู้ชมอย่างมาก ไม่เว้นแม้กระทั่งผู้อาวุโส พวกเขาได้เห็นศักยภาพบางคน เมื่อการประลองจบสิ้น พวกเขาเตรียมจะไปรับศิษย์ที่พวกเขาหมายตาเอาไว้แล้ว!
“การประลองคู่สุดท้ายของวันนี้ กุนไท่ และช่างลี่!”
สิ้นเสียงของผู้อาวุโสคนเดิม ผู้คนกลายเป็นตกตะลึงระคนตื่นเต้น พวกเขาต่างอุทานขึ้นมาด้วยเสียงอันดัง
“ช่างลี่! คือมัน! เมื่อปีก่อนมันถูกจัดอันดับถึงอันดับที่ 5! และตอนนี้มันสามารถทะลวงมาขั้นขยายพลังได้แล้ว อีกเพียงก้าวเดียวก็จะสามารถไปถึงระดับผู้เชี่ยวชาญได้!”
“ใช่แล้ว! มันสามารถสู้ข้ามขั้นได้ถึง 1 ขั้น คงคาดว่าความสามารถในตอนนี้ของมันคงอ่อนแอกว่าระดับผู้เชี่ยวชาญไม่มากแล้ว เจ้าเด็กที่ชื่อกุนไท่นั่น ซวยแล้ว เคยมีข่าวลือว่ามันแข็งแกร่งมาก แต่ก็ยังอยู่แค่ขั้นรวบรวมพลังเท่านั้น สวรรค์ดูผู้ที่มีชื่อว่ากุนไท่นั่นสิ!”
“อาจจะไม่ใช่ก็ได้! ดูจากรูปร่างและใบหน้าที่หล่อเหลาของมันแล้ว อายุแค่ 16 ปีด้วยซ้ำ สวรรค์! อายุ 16 ปีอยู่ระดับหลอมรวมพลัง!”
ผู้คนมากมายต่างมองไปที่กุนไท่ด้วยสายตาตกตะลึงไม่เว้นแม้กระทั้งเหล่าผู้อาวุโส และยิ่งไปกว่านั้นผู้นำนิกายก็ไม่ต่างกัน!
บนตำหนักลอยฟ้า
“นี่คือศิษย์ของท่านผู้พิทักษ์? มีพรสวรรค์ที่น่าสะพรึงนัก และยังกลิ่นอายที่พิเศษนั่นอีก แม้ข้าจะอยู่ห่างกับเขาไกล แต่ในสายตาของข้า ข้าสามารถมองเห็นคลื่นกลิ่นอายที่แผ่ออกมาได้!”
ผู้นำนิกายกล่าวขึ้นด้วยความประหลาดใจ ก่อนจะหันไปหาผู้พิทักษ์
“ท่านผู้นำพูดถูก! แต่โชคร้ายเสียแล้วที่เจอกับคู่ต่อสู้ที่มีระดับมากกว่าตนเองถึง 2 ขั้น หากสามารถรับได้เพียงแค่กระบวนท่าเดียวก็น่าชื่นชมแล้ว!” ผู้อาวุโสคุ้มตำหนักผู้หนึ่งกล่าวเสริม
“พวกท่านคอยดูเถอะ!”
ผู้พิทักษ์กล่าวตอบ เขาเชื่อมั่นในพลังของชายหนุ่มว่าสามารถต้านได้ถึงสิบกระบานท่าเป็นแน่ เพราะนางเคยเห็นพลังของกุนไท่มาก่อน แต่หารู้ไม่ว่านางได้เห็นเพียงผิวเผินของมันเท่านั้น!
